سخنان بزرگان جهان در مورد شعر

از شاعر نخواهید خودش را شرح دهد؛ نمی تواند.((افلاطون))

اگر شعر را بشکافیم، از ذرات آن، اضطراب روح، هیجان خاطر، اشک چشم و خون دل به دست می آید؛ زیرا شعر سخن دل است؛ باید دل آن را بگوید و دل آن را درک کند و کسی که نمی تواند گفته خود را از این مواد حساس ظریف به دست آورد شاعر نیست.((نظام وفا کاشانی))

اگر می بایست من از میان سیصد شعر حماسی یک جمله را برگزینم که تمام آموزشهایم را در بر داشته باشد، این جمله را بر می گزینم : هیچ اندیشه بدی را در سر یا در دل خود جای مده.((کنفوسیوس))

این است آنچه که ما می خواستیم در تئاتر انجام دهیم، ما شعر سوررئالیست داشتیم، نقاشی سوررئالیست داشتیم، اما تئاتر سوررئالیست نداشتیم و این است آنچه که برای ما لازم بود.((آندره برتون))

اشخاص همیشه گناه را به گردن شرایط و بی نظمی می اندازند؛ من به شرایط و بی نظمی باور ندارم. مردان کامیاب، شرایط و نظم را جستجو می کنند و آن را می آفرینند.((وینستون چرچیل))

انسان کوچک، به ویژه شاعر، چه پُرشور با واژه ها از دست زندگی می نالد! به او گوش فرا دهید؛ اما گوش فرا دادن به لذتی را که در هر نالیدنی هست، از یاد مبرید!((نیچه))

با تمرین بر روی کوچک‌ترین نظم‌های روزانه، می‌توان به شکلی باور نکردنی، زندگی خود را برای همیشه دگرگون ساخت.((جیم رآن))

برای مرد عمل، اندیشه با عمل درهم است، همان گونه که برای یک شاعر، اندیشه با تصویر و نشانه های درهم و مربوط می باشد. آندره موروا

آینه ای وجود ندارد که بتواند ما را به خود ما به هیات موجودی خارجی نشان دهد، چرا که آینه ای نیست که بتواند ما را از درونمان بیرون بکشد. پس روانی دیگر و نظمی دیگر برای نگریستن و اندیشیدن دیگر لازم است. فرناندو پسوا

آقای شاملو، از فروغ و سهراب شعر کدام یکی بیشتر به دلتان می‌نشیند؟ "فروغ. چون عرفان سهراب را باور نمی‌کنم." احمد شاملو

بسیار شنیده ام که می گویند از نوشتارهای ذیمقراطیس و افلاطون به جای مانده است که هیچ شاعر بزرگی بدون اشتیاقی آتشین و اندک بهره ای از جنون، قادر به زندگی نیست.((سیسرو))

با زبان شعر بهتر می توان در دلها نفوذ کرد. گوته

این که درون (باطن) مردی پر از چرک (و کثافت) شود، برای او بهتر است از این که پر از شعر (بیهوده و چاپلوسانه در وصف دیگران) باشد.((حضرت محمد (ص)))

آینه ای وجود ندارد که بتواند ما را به خود ما به هیات موجودی خارجی نشان دهد، چرا که آینه ای نیست که بتواند ما را از درونمان بیرون بکشد. پس روانی دیگر و نظمی دیگر برای نگریستن و اندیشیدن دیگر لازم است.((فرناندو پسوا))

با وجود عشق، هر انسانی سراینده می‌شود.((افلاطون))