پاسخ به:سخنان بزرگان جهان در مورد عیب و نقص
امام على عليه السلام :
عَيبُكَ مَستورٌ ما أسعَدَكَ جَدُّكَ . تا بخت يار توست، عيبت پوشيده است.
( نهج البلاغة : الحكمة ۵۱ )
مَن تَتَبَّعَ خَفِيّاتِ العُيوبِ حَرَمَهُ اللّه ُ مَوَدّاتِ القُلوبِ . هر كه از عيبهاى پنهانى [مردم ]جستجو كند، خداوند او را از دوستى دلها محروم گرداند.
(غرر الحكم : ۸۸۰۰ )
امام صادق عليه السلام :
إنَّ أحَقَّ النّاسِ بِأن يَتَمَنّى لِلنّاسِ الصَّلاحَ أهلُ العُيوبِ ؛ لِأنَّ النّاسَ إذا صَلَحوا كَفّوا عَن تَتَبُّعِ عُيوبِهِم . عيب داران، بيش از هر كس ديگرى بايد آرزو داشته باشند كه مردم اصلاح شوند؛ زيرا مردم وقتى اصلاح شدند، از دنبال كردن عيبهاى آنان خوددارى مى ورزند.
( الأمالي للصدوق : ۴۷۱/۶۲۹ )
میزان الحکمه،جلد هشتم.
تَأمُّلُ العَيبِ عَيبٌ . كاوش كردن در عيب [ديگران]، خود عيبى است.
(غرر الحكم : ۴۴۸۹ )
مَعرِفَةُ المَرءِ بِعُيوبِهِ أنفَعُ المَعارِفِ . شناخت آدمى از عيبهايش، سودمندترين شناختهاست.
( غرر الحكم : ۹۸۴۸ )
لِيَكُنْ أبغَضَ النّاسِ إلَيكَ ، و أبعَدَهُم مِنكَ ، أطلَبُهُم لِمَعايِبِ النّاسِ . بايد منفورترين مردم نزد تو و دورترين آنها از تو كسى باشد، كه بيش از همه عيب جوى مردم است.
(غرر الحكم : ۷۳۷۸ )
مَن كَساهُ الحَياءُ ثَوبَهُ ، لَم يَرَ النّاسُ عَيبَهُ هر كس كه شرم و حيا جامه خود را بر قامت او بپوشاند، مردم عيبش را نبينند.
( نهج البلاغة : الحكمة ۲۲۳ )
تحف العقول : عيسى عليه السلام به اصحاب خود فرمود :
قال عيسى عليه السلام لأصحابه: أ رَأيتُم لَو أنَّ أحَدا مَرَّ بِأخيهِ فرَأى ثَوبَهُ قَدِ انكَشَفَ عَن عَورَتِهِ ، أ كانَ كاشِفا عَنها ، أم يَرُدُّ عَلى ما انكَشَفَ مِنها ؟ قالوا : بَل يَرُدُّ عَلى ما انكَشَفَ مِنها . قالَ : كَلاّ ، بَل تَكشِفونَ عَنها ! . آيا به نظر شما اگر كسى بر برادر خويش بگذرد و ببيند كه جامه اش از روى شرمگاهش كنار رفته آن را بيشتر كنار مى زند يا به حالت اوّل بر مى گرداند و عورتش را مى پوشاند؟ عرض كردند : به حالت اول بر مى گرداند و مى پوشاند. فرمود: چنين نيست، بلكه او را عريانتر مى كنيد!
( تحف العقول : ۵۰۲ )
مَن كساهُ العِلمُ ثَوبَهُ ، اختَفى عَنِ النّاسِ عَيبُهُ . هر كس كه دانش جامه خود را بر قامت او بپوشاند،عيبش از مردم پوشيده ماند.
( تحف العقول : ۲۱۵ )
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :
لا تَتَّبِعوا عَوراتِ المُؤمِنينَ ؛ فإنَّهُ مَن تَتَبَّعَ عَوراتِ المُؤمِنينَ تَتَبَّعَ اللّه ُ عَورَتَهُ ، و مَن تَتَبَّعَ اللّه ُ عَورَتَهُ فَضَحَهُ و لَو في جَوفِ بَيتِهِ . عيبهاى مؤمنان را جستجو نكنيد؛ زيرا هر كه دنبال عيبهاى مؤمنان بگردد خداوند عيبهاى او را دنبال كند و هر كه خداوند متعال عيوبش را جستجو كند، او را رسوا سازد گر چه درون خانه اش باشد.
( ثواب الأعمال : ۲۸۸/۱ )
لَو تَكاشَفتُم ما تَدافَنتُم . اگر از درونِ همديگر آگاه مى شديد، يكديگر را دفن نمى كرديد.
( عيون أخبار الرضا : ۲/۵۳/۲۰۴ )
أحَبُّ إخواني إلَيَّ مَن أهدى إلَيَّ عُيوبي . محبوبترين برادرانم نزد من، كسى است كه عيبهايم را به من هديه كند.
( تحف العقول : ۳۶۶ )
حَسبُ ابنِ آدَمَ مِنَ الإثمِ أن يَرتَعَ في عِرضِ أخيهِ المُسلِمِ آدمى زاده را همين گناه بس كه با آبروى برادر مسلمانش بازى كند.
( تنبيه الخواطر : ۲/۱۲۲ )
ما يَمنَعُ أحَدَكُم أن يَستَقبِلَ أخاهُ بِما يَخافُ مِن عَيبِهِ إلاّ مَخافَة أن يَستَقبِلَهُ بِمِثلِهِ ، قَد تَصافَيتُم عَلى رَفضِ الآجِلِ و حُبِّ العاجِلِ! . آنچه مانع هر يك از شما مى شود كه عيب برادرش را پيش روى او بگويد، اين است كه مى ترسد او نيز عيبش را رو به رويش بگويد. شما در راه دور افكندن آخرت و دوستى دنيا با هم رفيق شده ايد.
( نهج البلاغة : الخطبة ۱۱۳ )
مَن جَهِلَ شَيئا عابَهُ . هر كه چيزى را نداند، آن را عيب شمارد.
( كشف الغمّة : ۳/۱۳۷ )
