سخنان بزرگان جهان در مورد عیب و نقص

امام على عليه السلام :

مَن أبانَ لَكَ عَيبَكَ فهُوَ وَدودُكَ ، مَن ساتَرَكَ عَيبَكَ فهُوَ عَدُوُّكَ .
هر كه عيبت را به تو نشان دهد، او دوست صميمى توست. هر كه عيبت را از تو مخفى نگه دارد، او دشمن توست.

( غرر الحكم : ۸۲۱۰ و ۸۲۱۱ )

امام على عليه السلام :

اُستُرْ عَورَةَ أخيكَ لِما تَعلَمُهُ فيكَ .
به خاطر عيب هايى كه در خود مى دانى، عيب برادرت را بپوشان .

( غرر الحكم : ۲۲۹۰ )

امام على عليه السلام :

 لِيَكُن أحَبُّ النّاسِ إلَيكَ مَن هَداكَ إلى مَراشِدِكَ ، و كَشَفَ لَكَ عَن مَعايِبِكَ .
بايد محبوبترينِ مردم نزد تو آن كسى باشد، كه تو را به آنچه مايه اصلاح و سازندگى توست، راهنمايى كند و عيبها و كاستيهايت را به تو نشان دهد.

( غرر الحكم : ۷۳۷۴ )

امام باقر عليه السلام :

يَجِبُ لِلمُؤمِنِ عَلَى المُؤمِنِ أن يَستُرَ عَلَيهِ سَبعينَ كَبيرَةً ! .
مؤمن در برابر مؤمن وظيفه دارد كه هفتاد گناه بزرگ او را بپوشاند.

( الكافي : ۲/۲۰۷/۸ )

امام على عليه السلام :

لِيَكُن آثَرَ النّاسِ عِندَكَ مَن أهدى إلَيكَ عَيبَكَ ، و أعانَكَ عَلى نَفسِكَ .
بايد برگزيده ترينِ مردم نزد تو آن كسى باشد كه عيبت را به تو هديه مى كند و در پيكار با نفْست تو را يارى مى رساند.

(غرر الحكم : ۷۳۷۳  )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به مردى كه به ايشان عرض كرد : دوست دارم خداوند عيبهايم را بپوشاند ـ فرمود : 

اُستُرْ عُيوبَ إخوانِكَ يَستُرِ اللّه ُ عَلَيكَ عُيوبَكَ .
عيبهاى برادرانت را بپوشان، تا خداوند عيبهاى تو را بپوشاند.

(كنز العمّال : ۴۴۱۵۴. )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

كانَ بِالمَدينَةِ أقوامٌ لَهُم عُيوبٌ فسَكَتوا عَن عُيوبِ النّاسِ ، فأسكَتَ اللّه ُ عَن عُيوبِهِمُ النّاسَ ، فماتُوا و لا عُيوبَ لَهُم عِندَ النّاسِ ، و كانَ بِالمَدينَةِ أقوامٌ لا عُيوبَ لَهُم فتَكَلَّموا في عُيوبِ النّاسِ ، فأظهَرَ اللّه ُ لَهُم عُيوبا لَم يَزالوا يُعرَفونَ بِها إلى أن ماتوا .
در مدينه مردمانى بودند كه عيبهايى داشتند، اما زبان از عيب جويى مردم فرو بستند. پس خداوند زبان مردم را از عيبجويى آنان فرو بست. در نتيجه، آن عدّه مُردند و مردم از عيبهاى آنان آگاه نشدند. در همين شهر مردمانى هم بودند كه عيبى نداشتند، امّا درباره عيبهاى مردم سخن مى گفتند. پس خداوند در آنان عيبهايى آشكار ساخت كه تا وقتى مُردند به آن عيبها معروف بودند.

( بحار الأنوار : ۷۵/۲۱۳/۴ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

مَن سَتَرَ أخاهُ في فاحِشَةٍ رَآها عَلَيهِ سَتَرَهُ اللّه ُ فِي الدّنيا و الآخِرَةِ .
هر كه از برادر خود كار زشتى مشاهده كند و آن را پوشيده نگه دارد، خداوند در دنيا و آخرت عيب پوش او باشد.

( كنز العمّال : ۶۳۹۲ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن سَتَرَ أخاهُ المُسلِمَ فِي الدّنيا سَتَرَهُ اللّه ُ يَومَ القِيامَةِ .
هر كه در دنيا عيب برادر مسلمان خود را بپوشاند، خداوند در روز قيامت بر او عيب پوشى كند.

( كنز العمّال : ۶۳۸۲ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

مَن عَلِمَ مِن أخيهِ سَيِّئَةً فسَتَرَها ، سَتَرَ اللّه ُ عَلَيهِ يَومَ القِيامَةِ .
هر كه از برادر خود گناهى بداند و آن را بپوشاند، خداوند در روز قيامت گناهان او را بپوشاند.

( الترغيب و الترهيب : ۳/۲۳۹/۷ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن سَتَرَ عَلى مُؤمِنٍ فاحِشَةً فكأنَّما أحيا مَوؤودَةً .
 هر كس زشت كارىِ مؤمنى را بپوشاند، چنان است كه دختر زنده به گور شده اى را نجات داده باشد.

(  كنز العمّال : ۶۳۸۸)

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن أطفَأ عَن مُؤمِنٍ سَيِّئَةً كانَ خَيرا مِمَّن أحيا مَوؤودَةً .
 هر كس گناه و كردارِ بدِ مؤمنى را بپوشاند، اين كار بهتر (ارزشمندتر) از آن است كه دختر زنده به گور شده اى را نجات دهد.

( كنز العمّال : ۶۳۸۰ )

امام على عليه السلام :

مَن حاسَبَ نَفسَهُ وَقَفَ عَلى عُيوبِه و أحاطَ بِذُنوبِه ، وَ اسْتَقالَ الذُّنوبَ ، و أصْلَحَ العُيوبَ 
هر كه نفْس خود را حسابرسى كند، به عيبها و گناهان خويش آگاه شود و گناهان را جبران و عيبها را برطرف سازد.

( غرر الحكم : ۸۹۲۷ )

امام على عليه السلام : 

اِشْتِغالُكَ بِمَعايِبِ نَفْسِكَ يَكفيكَ العارَ .
پرداختنِ تو به عيبهاى خودت، ننگ و عار را از تو دور مى سازد.

( غرر الحكم : ۱۴۸۳ )

امام على عليه السلام :

مَن وَبَّخَ نَفسَهُ عَلى العُيوبِ ارْتَعَدَتْ .عَن كَثيرِ الذُّنوبِ .
هر كس نفْس خود را براى عيبهايى كه دارد سرزنش كند، نفْسش، از بسيارى از گناهان [ دست برداشته ]به لرزه درآيد.

( غرر الحكم : ۸۹۲۶ )