روهای آفرینش:
الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَيْنَهُمَا فىِ سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلىَ الْعَرْشِ الرَّحْمَانُ فَسْألْ بِهِ خَبِيرًا
معنی آیه:
همان (خدایی) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (وبه تدبیر جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است; از او بخواه که از همه چیز آگاه است!
تفسیرآیه:
1- آفرینش هستى، به تدریج صورت گرفته است. «خلق... فى ستّة ایّام»
2- خداوند هم جهان را آفرید و هم بر آن سلطهى كامل دارد. «خلق... ثم استوى»
3- تدبیر هستى بر اساس رحمت الهى است. «ثم استوى على العرش الرّحمن»
4- از كسى چیزى بخواهید كه اهل رحمت باشد. «الرّحمن فاسئل به»
5 - سؤال كردن عیب نیست، ندانستن عیب است. «فاسئل به خبیرا»
6- مراجعه به كارشناس در معارف الهى لازم است. «فاسئل به خبیرا»
