بفرمایید پینت بال!

بفرمایید پینت بال!

● پینت بال یا شطرنج زنده!

در یکی از زیباترین تعابیری که از ورزش پینت بال آمده است، گفته اند: «پینت بال، همان شطرنج زنده است!» بازی مهیجی که در تولید بالای آدرنالین خون نقش به سزایی دارد. این را مایی می گوییم که قریب به ۳۶ ثانیه زیر حملات مرگبار تیم حرفه ای پینت بال مشهد دوام آوردیم و توانستیم در نهایت با پرچم سفید جان سالم از میدان نبرد به در بریم. اما اگر بخواهیم خودمانی پینت بال را برایتان تعریف کنیم باید بگوییم پینت بال در فارسی معادل همان تیراندازی یا در اینجا «رنگ اندازی» است. اما این که چرا این ورزش را شطرنج زنده می نامند شاید اگر به جای ما در میدان مسابقه بودید بهتر متوجه می شدید. ورزش پینت بال درست شبیه یک میدان جنگ واقعی است. در این ورزش ۲ گروه می بایست با اسلحه های تا دندان مسلحی که به آن ها «مارکر» می گویند و با توپ های رنگی ژلاتینی که در مخزن مارکرها جا خوش کرده اند، به جان یکدیگر بیفتند. استراتژی های مختلفی برای این بازی طراحی شده است که شاید همین مسئله سبب نامگذاری پینت بال به نام شطرنج زنده شده است. پینت بالیست ها در این ورزش از قوانین و استراتژی های متفاوتی تبعیت می کنند. ۴ سناریوی تعریف شده در پینت بال جهان، برای پایان این بازی عبارتند از: تسخیر پرچم، حذف کامل بازیکنان تیم حریف، دفاع یا حمله به یک نقطه خاص و یا منطقه، یا گرفتن اشیاء مهم پنهان در منطقه بازی. البته برو بچه های جیم در دیدار تدارکاتی با حریف قدرتمند حرفه ای شان، شیوه دوم را پذیرفتند و به همین خاطر بود که در ۳۶ ثانیه توسط دشمن رنگ باران شدند و مجبور شدند با نشان دادن پرچم سفید میدان مسابقه را به مقصد منزل ترک کنند! هم چنین زمان این بازی بسته به نوع بازی می تواند از چند ثانیه تا چند ساعت و حتی چند روز به طول انجامد.

● پینتی ها از کجا آمدند؟!

پینت بال برای اولین بار از کجا وارد سرزمین آریایی ها شد؟ شاید این سوال کلیدی باشد که بسیاری از شما خوانندگان گرامی به شنیدن و یا خواندن پاسخ آن در این جریده مشتاق باشید. حقیقت این است بر اساس یکی از روایات معتبر اولین بار پینتی ها در سال ۱۳۸۲ وارد ایران شدند. این بازی آن زمان در قالب لیگ های غیرحرفه ای در ایران برگزار می شد تا این که در سال ۱۳۸۷ اولین لیگ معتبر ایران در ورزش پینت بال فعالیت خودش را آغاز کرد و ظرف مدت کوتاهی این ورزش در کشور گسترش پیدا کرد. اما خاستگاه این ورزش آمریکاست. برای اولین بار در سال ۱۹۸۱ در «نیوهمشایر» آمریکا این ورزش پای به عرصه وجود گذاشت و شاید به همین خاطر بود که بعدها دولتمردان آمریکا این ورزش را راهی برای تست فنون نظامی و استراتژی های رزم ارتش خود دانستند. تمرینی که شاید در نگاه اول ورزشی برای بالا بردن هیجان بود اما در نگاهی کلان تر، آزمایش فنون استراتژیک و کلاسیک رزم به شمار می آمد.

● توپ مهم ترین وسیله هر بازی «بال» دار!

راستش را بخواهید وقتی اهالی ساختمان جیم برای نبرد با تیم حرفه ای پینت بال راهی میدان شدیم حتی فکرش را هم نمی کردیم قرار باشد بعد از دوران مقدس خدمت سربازی باری دیگر اسلحه به دست شویم و به جان یکدیگر بیفتیم! وقتی با ابزار و ادوات این بازی به صورت رسمی در میدان مسابقه آشنا شدیم تازه فهمیدیم راه بازگشتی نیست! همان طور که از اسم این ورزش هم پیداست یحتمل بود توپ نقش اساسی در این بازی ایفا کند اما این بار نه توپ فوتبال یا والیبال، بلکه توپ های ژلاتینی که در مخزن مارکر گذاشته می شد تا به سوی هدف که همان یار تیم مقابل بود، شلیک شود. مارکر یا همان تفنگ این بازی به همراه تیرها یا توپ های ژلاتینی و ماسک های محافظ مهم ترین ابزار پینت بال به شمار می روند.

● پینت بالیست ها به بهشت می روند!

این که چطور می توانید پینت بال بازی کنید شاید چندان در مجال این نگاره نباشد تا درباره آن با شما سخن بگوییم اما مختصری در مورد این مسئله با هم صحبت می کنیم. پینت بال با پتانسیل بی نهایت بودن قوانین و تنوع بازی می شود. همیشه قبل از بازی، قوانین تعریف می شوند. مهم ترین قانون بازی این است که بازیکنان اهداف خاصی را انجام دهند بدون این که بوسیله توپ ها مورد هدف قرار گیرند. هنگامی که بازیکنی مورد هدف قرار می گیرد بوسیله توپ باید تفنگش را بالا گرفته که به معنی بازی است و باید میدان بازی را ترک گوید یا به منطقه شروع عملیات باز گردد. خدا را چه دیدید شاید به زودی هوس مان گرفت مسابقات لیگ جهانی پینت بال جیم را با حضور شما خوانندگان عزیز برگزار کنیم. به امید آن روز...

● گپ وگفتی با تنها باشگاه دار فعال پینت بال در مشهد

نگاه مان را به پینتی ها عوض کنیم!

وجود تنها باشگاه فعال پینت بال در مشهد ما را وسوسه کرد تا به سراغ مدیر مجموعه برویم تا ببینیم با چه انگیزه هایی تنها باشگاه پینت بال در مشهد را راه اندازی کرده اند. مهدی شرفی یکی از ۳ شریکی است که با کمک همدیگر باشگاه پینت بال مشهد را در ۲ راهی طرقبه شاندیز راه اندازی کرده اند. شرفی در گفت و گویی کوتاه با جیم از ریز و درشت باشگاه داری پینت بال در مشهد می گوید.

● چند سال است این مجموعه را راه اندازی کرده اید؟

حدود ۲ سال پیش این مجموعه را راه اندازی کرده ایم و مالک خصوصی این باشگاه پینت بال محسوب می شویم.

این رشته زیر نظر کدام فدراسیون است؟

ما زیر نظر فدراسیون ورزش های همگانی هستیم.

از لحاظ امکانات و تجهیزات این مجموعه در چه سطحی است؟

سعی کرده ایم امکانات این مجموعه را طی ۲ سال اخیر با استانداردهای جهانی تطبیق دهیم و ابزاری از قبیل اسلحه، لباس، ماسک و سنگرها را بر اساس موجودیت های جهانی خریداری کنیم.

ولی به نظر می رسد ابعاد زمین پینت بال با استانداردهای جهانی همخوانی نداشته باشد؟

درست است. این زمین با ابعاد استاندارد پینت بال تفریحی در جهان یکی است. ابعاد ۳۸ در ۴۶. اما ابعاد استاندارد مسابقه ای جهانی کمی بزرگ تر از این است.

آیا از تیم پینت بال مشهد حمایت می کنید؟

بله ما اسپانسر این تیم هستیم و در مسابقات آتی لیگ ایران نیز با نام باشگاه تیم را به مسابقات اعزام می کنیم.

هزینه یک فصل حضور تیم در مسابقات لیگ کشور چه قدر است؟

خب یکسری وسایل از قبیل اسلحه، لباس و ماسک را بازیکنان حرفه ای خودشان دارند، اسپانسر هزینه های دیگر را متقبل می شود. ولی فکر می کنم چیزی حدود ۴، ۵ میلیون هزینه می شود.

این رشته ورزشی چه قدر در کشور جا افتاده است؟

در مشهد جا نیفتاده است اما در تهران استقبال خوبی شده است.

برای شما که مالک خصوصی هستید این باشگاه سودآوری داشته است؟

نه متاسفانه. آن طور که فکر می کردیم نبوده است.

و صحبت پایانی...

امیدواریم مسئولان ورزش استان به این رشته هم چون سایر رشته های ورزشی توجه کنند و فکر نکنند پینت بال فقط یک سرگرمی و بازی است.