نگاهی به زندگی امام حسن مجتبی علیه السلام

پیامبر گرامی اسلام این نوزاد را «حسن» نام گذاشت . کنیه او را ...

امام حسن علیه السلام فرزند امیر المومنین علی بن ابیطالب علیه السلام و مادرش فاطمه زهرا سلام الله علیها دختر پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی صلّی الله علیه و آله و سلّم است.
امام حسن علیه السلام در شب نیمه ماه رمضان سال سوم هجرت در مدینه متولد شد. وی نخستین پسری بود که خداوند متعال به خانواده حضرت علی (ع) و فاطمه (س) عنایت کرد وقتی رسول گرامی اسلام (ص) این خبر را شنید، به خانه علی (ع) و زهرا (ع) رفت، و نوزاد را با تمام مهربانی و خوشحالی به آغوش گرفت و به گوش راست او اذان و به گوش چپش اقامه گفت. سپس برای او گوسفندی را قربانی کرد، سرش را تراشید و هموزن موی سرش که یک درم و اندی بود نقره به مستمندان داد.
پیامبر (ص) دستور داد تا سرش را عطرآگین کنند و از آن هنگام آیین عقیقه و صدقه دادن به هموزن موی سر نوزاد سنت شد.
پیامبر گرامی اسلام این نوزاد را «حسن» نام گذاشت . کنیه او را ابومحمد نهاد که این تنها کنیه اوست. و چنین نامی در طوایف عرب تا آن روز سابقه نداشت و نخستین بار بود که نام «حسن» را نبی مکرم اسلام (ص) بر این نوزاد گذاشت.

القاب امام حسن علیه السلام
. لقب های او سبط، سید، زکی، مجتبی است که از همه معروف تر مجتبی» می باشد.
علاقه پیامبر به امام حسن (ع) و امام حسین (ع)
پیامبر اکرم (ص) به حسن و برادرش حسین علاقه خاصی داشت و بارها می فرمود که حسن و حسین فرزندان منند و به پاس همین سخن علی به سایر فرزندان خود می فرمود: «شما فرزندان من هستید و حسن و حسین فرزندان پیغمبر خدایند».
امام حسن (ع) هفت سال در دامن پرفیض رسول خدا (ص) از چشمه های زلال نبوت بهره برد
کریم اهل بیت
امام حسن مجتبی (ع) عابدترین و بخشنده ترین شخص در زمان خودش بود. در طول عمرش دو بار تمام سرمایه و دارایی خود را در راه خدا بخشید و سه بار تمام اموال خود را دو قسمت نمود و یک قسمت آن را برای خود نگه داشت و قسمت دیگرش را درراه خدا وقف کرد.
شباهت امام حسن (ع) به پیامبر گرامی اسلام
امام حسن (ع) ازنظر صورت و اخلاق و بزرگواری، به رسول خدا (ص) بسیار شباهت داشت و در کمالات و ویژگی های انسانی، نمونۀ کامل جدّ بزرگوار خود بود.
امام حسن (ع) الگوی ادب به دیگران
در دوران کودکی روزی امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام دیدند که پیرمردی وضو می گیرد، اما وضوی او اشکال دارد. برای آن که او را متوجه اشتباه خود کنند و درعین حال به گونه ای این کار را انجام دهند که پیرمرد ناراحت نشود، هر دو جلو آمدند و به پیرمرد گفتند: «تو بین ما قضاوت کن که کدام یک از ما دو نفر وضویمان کامل است». آن گاه هر دو شروع به وضو گرفتن کردند. وقتی وضوی آن دو تمام شد، پیرمرد متوجه اشتباه خود شد و رو به آن دو کرد و گفت: «وضوی هردوی شما کامل است و وضوی من درست نبود. اکنون شیوه صحیح وضو گرفتن را از شما بزرگواران آموختم».
سرانجام آن حضرت بعد از ده سال «امامت» با نقشه شوم و خائنانه ای معاویه به وسیله همسرش «جعده» دختر اشعث در سن 48 سالگی با زهر به شهادت رسید امت اسلامی از فیض او محروم گردید در اوج مظلومیت در قبرستان «بقیع» به خاک سپرده شد.