«طابت» از ماده «طیب» به معنی هر مطلب لذّت بخش است. خواه حواس ظاهری انسان از آن لذّت ببرد و یا روح و جان انسان لذّت را احساس نماید. ولی در شرع به معنی چیزی است که پاک و حلال باشد.
این فراز به دو مطلب اشاره دارد: اوّل آنکه نسل امامان معصوم علیهم السلام از پدرانی پاک و طاهر بوده است و ازدواج آنها صحیح و با رعایت شرایط لازم در ازدواج صورت گرفته است. و دوّم آنکه پدران و مادران امامان معصوم علیهم السلام، همگی مؤمن و خداپرست بوده و امامان در صلب های خداپرستان به رحم های زنان مؤمنه منتقل می شدند و هیچ یک از آنها بت پرست و یا غیر موحد نبوده اند. قال الکاظم علیه السلام: «… هُم خلقوا مِنْ الأَنْوار وَ انتقلوا مِنْ ظَهر إلی ظَهر و مِنْ صُلب الی صُلْب و مِنْ رَحم إلی رَحم فی الطبقه العُلیا مِن غَیر نِجاسَه بَلْ نقل بعد نقل لا مِن ماء مَهْین و لا نُطْفَه خِشره کسائر خَلْقه بَل اَنْوار انتقلوا مِن اَصْلاب الطاهِرین إلی اَرْحام الطاهِرات لِاَنَّهم صفوه الصفوه اصطفاهم لِنَفْسه».[۱] .
امام کاظم علیه السلام فرمودند: خداوند امامان معصوم را از نورها آفرید و آنها را از پشتی به پشت دیگر و از صلبی به صلب دیگر و از رحمی به رحم دیگر در طبقه والا منتقل نمود و هیچ یک دارای نجاست ظاهری و باطنی نبودند و این نقل از آب کثیف و نطفه ناپاک نبود. بلکه نور آنها منتقل می شد از صلب های پاک به سوی رحم های پاک. چون آنان برگزیدگان برگزیده و پاک شدگان برای خداوند هستند.
————————————————————————————————————————————–
پی نوشت ها:
[۱] بحارالانوار، ج ۳۵، ص ۲۸٫
منبع: پرچم داران هدایت، تدبری در زیارت جامعه کبیره؛ سید احمد سجادی؛ انتشارات اسوه؛ چاپ اول خرداد ۱۳۸۸٫
برگرفته از کتاب دانشنامه امام هادی علیه السلام