مولا علی (ع) : کسانی که مست غفلت و غرور هستند ، خیلی دیرتر از مست شدگان از شراب ، به هوش می آیند . خود پسندی افراد مغرور و خویشتن پرست ، دلیل بر نقص معنوی و غرور اخلاقی آنها است . کسانی که به این بیماری مبتلا هستند و از مردم توقع احترام بیش از حد شایستگی دارند ، بدون تردید با محرومیت و شکست روبرو خواهند شد و بر اثر آن دچار عقده حقارت می شوند. الحدیث جلد 2 صفحه  343

حضرت محمد (ص) : هرکه بمیرد و در دلش به سنگینی ذره ای از کبر باشد بوی بهشت را نشنود مگر اینکه پیش از مرگ توبه کند.  بحارالانوار جلد 77 صفحه 90

مام علی (ع) : در ایام خلافت خود وقتی وارد شهر مدائن گشتند عده ای از مردم این شهر به رسم استقبال از بزرگان و روئسا پیاده و دوان دوان پی مرکب ایشان به راه افتادند حضرت عنان اسب خود را کشیدند و فرمودند : این عمل جاهلانه را انجام ندهید زیرا پیاده روی افراد در رکاب شخص سوار باعث فساد اخلاق و غرور و تکبر شخص راکب و مایه ذلت و خواری پیادگان است برگردید و پیاده با من نیائید.   تحف العقول صفحه 209

حضرت محمد (ص) : هرکه به خود بالد با خداوند در بزرگی و جبروتش به منازعه برخاسته است.  امالی صدوق مجلس 66 حدیث 1

دهقانان انبار (شهری در شصت کیلومتری غرب بغداد ) هنگام سفر امیرالمؤمنین علی علیه السلام به شام با دیدن او، از مرکب‌هاشان پیاده شدند و پیشاپیش او دویدند.
امام فرمود:« این چه کاری بود که کردید؟»
گفتند:« رسم ماست. با این کار به امیران خود احترام می‌گذاریم.»
امام فرمود:« به خدا که امیران شما از این کار سودی نمی‌برند؛ شما نیز در دنیایتان با این کارها خود را به رنج می‌افکنید و در آخرت بدبخت می‌گردید. و چه زیان بزرگی است رنجی که در پی آن کیفر است و چه سود بزرگی است آسایشی که ایمنی از آتش در پی‌اش باشد.»
 

منابع:

• بحارالانوار، ج 41، ص 55، حدیث 3
• نهج البلاغه: کلمات قصار 37