اشعار شهادت امام علی (ع)

ای تیغ مرا لبالب از یارب کن

ای تیغ بیا و راحتم امشب کن

بشتاب و سر مرا شکاف اما باز

رحمی به دل سوخته ی زینب کن

ای تیغ زمان زمانه ی نیرنگ است

بشکاف سرم که سینه ام خون رنگ است

یک بار نشد که سیر رویش بینم

بشتاب دلم برای محسن تنگ است

ای تیغ پر پرزدنش را بزنند

آن مرغ که قید ماندنش را بزنند

ای تیغ ندیدی که چه حالی دارد

مردی که به پیش او زنش را بزنند

امروز نه آن دم علی از پا افتاد

تا خانم من زیر قدم ها افتاد

یک شهر برای بردنم رد میشد

از روی دری که روی زهرا افتاد

ای وای ندیدی که چه دیدم آن روز

او خورد زمین و من بریدم آن روز

از پهلوی میخ کوب زهرا آن روز

با دست خودم میخ کشیدم آن روز

شاعر: حسن لطفی

غم،ازغم صدای شما گریه می کند

سر روی شانه های شما گریه می کند

شب که پناه می بری از بی کسی به چاه

مهتاب پا به پای شما گریه می کند

کوفه مدینه نیست ! ولی کوچه،کوچه است

هروصله ی عبای شما گریه می کند

یک کیسه ی قدیمی نان ورطب مدام

دنبال ردّ پای شما گریه می کند

مهمانی آمدی، کمی ازشیرهم بخور!

ظرف نمک برای شما گریه می کند

دستم به دامنت، نرو! بدبخت می شوم

پشت سرت گدای شما گریه می کند

ازداغ موی سوخته ی پشت در،هنوز

گیسوی بی حنای شما گریه می کند

 شاعر: وحيد قاسمي

تا صبح گرد بسترت آرام می پرم

شاید دوباره بال بگیری کبوترم

شد قسمتم دوباره پرستاری ات کنم

بابا بگویم و تو بگویی که دخترم...

از بس که قطره قطره ی خونت گرفته ام

خون لخته بسته است تمامی معجرم

شکر خدا که خون سرت بند آمده

دیدی چه کرد چادر خاکی مادرم

شاعر: حسن لطفی

او "کن فیکون" کرد و پدیدار شدیم
سرمست شدیم و غرق ِ دیدار شدیم
 
هنگام نماز صبح ، در روز ِ ازل
با "حی علی الصلوة" بیدار شدیم

محمدرضا سلیمی

شه کار آفرينش دادار حيدر است
نفس و وصي احمد مختار حيدر است
وقت نبرد و حمله جلودار حيدر است
استاد بي نظير علمدار حيدر است
از دشمنان فاطمه بيزار حيدر است
*****
اي مهر و اي ولايت تو رکن دين علي
محتاج لطفت عيسي گردون نشين علي
شاگرد درس عشق تو روح الامين علي
بر بخشش و عطاي تو صد آفرين علي
بر لشگر کرامت علمدار حيدر است
*****
جنت اگر سراي علي شد عجيب نيست
حاتم اگر گداي علي شد عجيب نيست
موسي گر آشناي علي شد عجيب نيست
عيسي اگر فداي علي شد عجيب نيست
اينان همه چو غنچه و، گلزار حيدر است
*****
اي سينه تو مخزن اسرارها شده
ممنون جود و لطف تو دل بارها شده
شرمنده ي کرامتت اغيارها شده
با يک نگاه فيض تو گل خارها شده
يعني به نه فلک گل بي خار حيدر است
*****
شير خدا و فاتح خيبر، به جز تو کيست؟
حبل المتين و ساقي کوثر، به جز تو کيست؟
صاحب لواي عرصه محشر، به جز تو کيست؟
يعني به شهر علم نبي در، به جز تو کيست؟
در کائنات نقطه پرگار حيدر است
*****
مي لرزد آسمان چو قدم مي زند علي
روزي کائنات رقم مي زند علي
وقتي که پلک ديده به هم مي زند علي
بر سيّئاتِ شيعه قلم مي زند علي
آري خدايِ عزوجل يارِ حيدر است
*****
افتاده اي اگر که ز پا يا علي بگو
شاهي اگر تو يا که گدا يا علي بگو
موسي! هميشه وقت دعا يا علي بگو
حتي تو هم رسول خدا! يا علي بگو
زيرا که اسم اعظم دادار حيدر است
*****
آن لحظه اي که لب به دعا وا کند علي
دردِ دلِ شکسته مداوا کند علي
با يک اشاره کار مسيحا کند علي
باشد نگاه رحمتي بر ما کند علي
در مشکلات چاره هر کار حيدر است
*****

شاعر: سید مجتبی شجاع

به عالم می کنم فخر از گدایی *** گدایم من گدای مرتضایی

من عمریست بر در این خانه کَلبَم *** انا السائل نوشتم روی قلبم

الهم دوست دارد یا ولی را *** نراند سائل مولا علی را

دلی دارم پر از نور محبت *** گره خورده محبت با مودت

من از روز ازل محنت نوردم *** وفا را با امامم عهد کردم

که از حبّش رها هرگز نگردم *** و از کویش جدا هرگز نگردم

چنین کار است رفتار پیمبر *** همین گفته است گفتار پیمبر

که فرمود آن صنم با مجد و تکریم *** من و حیدر ز یک ریشه درختیم

ز امر لم یزل بودیم با هم *** که ما قبل از ازل بودیم با هم

خدا یکجا مرا از او جدا کرد *** ز روی حکمت این حُکمش خدا کرد

مرا در سلب عبدالله روان ساخت *** علی را دُرّ بوطالب نهان ساخت

ولی روحاً رها هرگز نبودیم *** من و حیدر جدا هرگز نبودیم

خدا از روح خود در ما دمیده *** به خط خویش نقش ما کشیده

من و حیدر دو تا هم اسم هستیم *** که ما یک روح در دو جسم هستیم

من و حیدر امامان مبینیم *** من و حیدر رسولان امینیم

من و حیدر علوم کامل هستیم *** من و حیدر کتاب ناطق هستیم

من و حیدر بشیریم و نذیریم *** من و حیدر دلیران غدیریم

من و حیدر دو تا ممدوح قرآن *** من و حیدر دو جان و روح قرآن

ولی باید به صوت منجلی گفت *** خدا افزون ز من مدح علی گفت

علی سر تا به پا آیینه اوست *** علی پا تا به سر گنجینه اوست

علی عالی، علی اعلی، علی علم *** علی باری، علی داور، علی حلم

علی قرآن، علی سلطان، علی نور *** علی صادق، علی سینا، علی طور

علی توحید، علی اخلاص، علی عدل *** علی غافر، علی مومن، علی نحل

علی فاتح، علی فاطر، علی ذکر *** علی مَطلَع، علی طالع، علی فجر

علی انعام، علی انفال، علی قدر *** علی اسرا، علی اعراف، علی حشر

علی شاکر، علی ذاکر، علی ذکر *** علی روح و علی نوح و علی خضر

علی یوسف، علی یونس، علی هود *** علی عیسی، علی موسی و طالوت

علی جنت، علی خورشید، علی ماه *** علی حجت، علی ریزان از این راه

علی اعظم، علی اکرم، علی عشق *** علی نصرت، علی نعمت، علی ذکر

علی حمد و علی محمود و احمد *** علی حامد، علی یعنی محمد

علی کعبه، علی زمزم، علی سعی *** علی احرام، علی مُحرم، علی وحی

علی باقی، علی ساقی، علی جام *** علی باقر، علی ساغر، علی کام

علی صادق، علی مصدق، علی عقل *** علی خالق، علی مخلوق، علی خَلق

علی یکتا، علی مولای قنبر *** علی هم جان زهرا و پیمبر

علی مولای کل عالمین است *** علی باب الحسن، باب الحسین است

علی در شورهای وحی پیداست *** علی در صورت مومن هویداست

علی اسرار قرآن تا به محشر *** که زهرا کوثر و توحید حیدر

علی در وصل خود مدحش جلی شد *** که قرآن دفتر مدح علی شد

علی آوای دق الباب جنت *** علی معنای فتح الباب عصمت

نه تنها فاتح دلها مولاست *** چراغ مسجد الاقصی مولاست

چه پرسی از صلاة اللیل کوثر *** سحر خورده گره با نام حیدر

امیرالمومنین ام الکتاب است *** امام المتقین و بوتراب است

بیا ای دل کمی هشیار باشیم *** ولایت را به طاعت یار باشیم

بیا ای دوست نیک اندیش باشیم *** بیا سلمان قوم خویش باشیم

مگر قرآن کند ما را کفایت *** که از این ادعا دور از ولایت

امام بت شکن راهش همین است *** که او قدر امیرالمومنین است

بیا این راه از زهرا بگیریم *** که غم را از دل مولا بگیریم

مرا ای مهدی زهرا صدا کن *** دلم را با شهادت آشنا کن

ردای رزم بر دوشم بینداز *** مرا تا کربلا همراه خود ساز

ذكر ابوتراب عجب مستی آور است

این نام پیرِ میكده ی حوض كوثر است

 اصلاً هراس و باك نداریم از حساب

 محشر كلید باغ جنان دست حیدر است

 رحمت به مادرم، كه مرا مجلس تو بُرد

 این شوقِ نوكری، اثر شیر مادر است

 اول كسی كه وارد فردوس می شود

 از صنف نوكران علی دوست، قنبر است

 حبل المتین حیدریون در پل صراط

 نخهایِ سبز چادر زهرایِ اطهر است

 هر كس ز غربت حسنش گریه كرده است

 خندان ترینِ مردمِ صحرایِ محشر است

 فردا تمام اهل زمین تشنه اند و ما

 لب هایمانِ ز باده ی آل عبا تر است

 راهی برای شیعه ی تو تا بهشت نیست

 «تا كشتی نجات حسینی شناور است»

 سینه كبودها، چقدر بُرد كرده اید!!!

 باغ بهشتِ سینه زنان با صفاتر است

 محشر تمام سینه زنان گردِ زینب اند

 آن روزِ داغ، چادر او سایه گستر است

 مانند باد می گذریم از پل صراط

 تا رویِ دست فاطمه قنداقِ اصغر است

ما مسلمانیم و مُهر وحدت ما یا علی است

وحدت آن دارد که او را رهبر و مولا علی است

چیست وحدت؟ چنگ بر «حبل‌المتین» حق زدن

ای تمام مسلمین حبل‌المتین تنها علی است

تفرقه یعنی جدا از دامن حیدر شدن

متحد باشید ای یاران امام ما علی است

در سپهر وحدت و ایمان و عشق و اتحاد

محور توحید و خورشید جهان‌آرا علی است

من کی‌ام تا نفس پیغمبر امام ما شود

فاش می‌گویم امام حضرت زهرا علی است

ما تمـام عمـر بـا قـرآن و عترت زیستیم

نیستیم آن دم که در خطّ ولایت نیستیم

کیست احمد؟ شهر علم کبریا و در: علی است

باطن و ظاهر علی، اول علی، آخِر علی است

دست و شمشیر خدا، چشم خدا، وجه خدا

نص قرآن است آری، نفس پیغمبر علی است

آن دو تن باید که بگریزند از میدان جنگ

تا شود معلوم تنها فاتح خیبر علی است

فتح بدر و فتح خیبر حقِ شیرِ داور است

الفرار ای روبهان از معرکه، حیدر علی است

گر شوی غافل به سوی این و آنت می‌برند

ای برادر راه خود را گم نکن، رهبر علی است

«میثما» نه شافعی نه مالکی نه حنبلی

بعـد پیغمبر فقط مـولا علی مولا علی

همگان محو جمال ازلی

همه مشتاق مناجات علی

علی آن شعله که در تاب شده

همه شب سوخته و آب شده

آه یک عمر نهان در سینه

شسته از خون جگر آیینه

شهریاری دل شب خانه به دوش

چهره پوشیده و در کوچه خموش

لحظه لحظه غم عالم خورده

تا سحر شام یتیمان برده

رهبر و سید و مولا و امیر

کند از لطف، تواضع به فقیر

ساکن خاک، ولی عرش عظیم

لرزه بر قامتش از اشک یتیم

در سماوات و زمین کارآگاه

همدم کودک و هم صحبت چاه

شهریاری همه در شهر، غریب

دردمندی به همه خلق طبیب

آفتابی بـه زمین زنـدانی

روزش از غصۀ شب ظلمانی

روح بخش همه و جان به لبش

نخل‌ها سوخته از اشک شبش

حق پیوسته ز حقش محروم

زخم‌ها بر جگرش برده هجوم

نیش‌ها بر جگرش آمده نوش

خنده‌اش بر لب و خرماش به دوش

کودکان مست صدای پایش

خوش‌تر از صوت پدر، آوایش

هر یتیمی دل شب هم سخنش

در بر او چو حسین و حسنش

ناشناسی که پدر خوانندش

چهره پوشیده که نشناسندش

چهره پوشیده ولی با روی باز

کشد از خیل یتیمانش ناز

ای چراغ سحر خسته دلان!

وی امید دل بشکسته دلان!

مرد ایثار و جهاد و سنگر

فاتح خندق و بدر و خیبر

زمزم رحمت حق چشم‌ترت

کوثر مسجدیان خون سرت

تو که خود «فُزتُ بِرَبِّ» گفتی

ز چه لب بستی و در خون خفتی

نخل‌ها شعلۀ آهند علی

چاه‌ها چشم به راهند علی

کوچه‌ها بی تو غریبند علی

چشم در راه حبیبند علی

فقرا چشم به راهت هستند

نخل‌ها شعلۀ آهت هستند

حیف لب بستی و خاموش شدی

شمع بودی و فراموش شدی

بیشتر از عدد هر چه که هست

به تو تا روز جزا ظلم شده است

گر چه بر خلق، مُعینی، مولا

همچنان خانه نشینی مولا

مسعود اصلانی

چه گویم ازعلی کز بهترین است
  علی محبوب رب العالمین است
  علی در مدح ودرتوصیف نگنجد
  علی برترزوصف مادحین است

عجب نبودکه برعالم دهدنور
علی  نو ر خداوند  مبین است
علی اشجع زخلق روزگار بود
علی شیرخداروی زمین است
یقین    ازبعد  اتمام    نبوت
نبی رااو وصی وجانشین است
مجوغیرازعلی مولاورهبر
علی مولا به کل مومنین است
ولای مرتضاست شرط پذیرش
قبولی طاعت این چنین است
ادا خواهی کنی اجر رسالت
علی دوستی مزد مرسلین است
قیامت گر نباشی شیعه او
نصیب تو عذاب اتشین است
طلب کن (سائل) ازمولا شفاعت
علی شافع به روز واپسین است

علی مولا بود اهل ولا را

علی شافع بود روز جزا را

علی آ ئینه حق وحقیقت

به کلیه صفات نیک دارا

علی آن قهرمانی که به وصفش

زبانها را نبود و نیست یارا

علی قاضی حق گویی که رایش

بباشد مورد تایید آرا

عزیزی بین که بهر کنیزی

چو مریم بر درش افتاده سارا

به زیر سایه اش خیل نبیان

علی خود سایه ختم الانبیا را

علی ان سروری که در ره دوست

کند با دشمنش حتی مدارا

به میدان حنین و بدر وخیبر

ز وی شد قدرت الله آشکارا

به کامش شرب عشرت تلخ لیکن

می خمخانه وحدت گوارا

به بزم انس دلدار صفا بخش

به پیش خصم سردار صف آرا

به هنگام جدل شیر دلاور

به برج معرفت مهر دل آرارا

علی ان خانه زاد حضزت حق

ز مرز حقق برون نگذاشت پا را

منور کرد اندر روز میلاد

جمال انورش بیت خدا را

به غمهایی که صابرگشت از جان

تحمل کی تواند سنگ خارا

کلامی گر بدانی بر تو کافی است

ز شانش هل اتی و لا فتی را

استاد کلامی زنجانی

چه می شد آه اگر کوفه آفریده نمی شد

که هیچ نقشۀ شومی در آن کشیده نمی شد

چه می شد، آه خدایا، حصار حوصله ی شهر

به گرد این همه بی غیرتی تنیده نمی شد

نفاق خیمه نمی زد به دشت عادت مردم

و روح جاری نفرین در آن دمیده نمی شد

چه می شد، آه که طغیان کینه ورزی این شهر

برای فرق علی، تیغ زهر دیده نمی شد

درخت سبز عدالت، در آن سکوت مکدّر

برای صاعقه این گونه برگزیده نمی شد

و در مساحت آن اتفاق سرخ و مه آلود

صدای پای علی نیمه شب شنیده نمی شد

و آفریده شد این شهر، غرق یک غم مرموز

به جز فریب در این شهر اگرچه دیده نمی شد

ورق ورق همه تقویم شرم و بدنامی است

چه می شد آه اگر کوفه آفریده نمی شد

پروانه نجاتی

چرا امشب از سرای علی

بانگ زمزمه و ناله می آید

فتاد از پا باغبان حرم

بر جبین گلشن ژاله می آید

شده هنگام عزا امشب

علی افتاده زپا امشب

یارسول الله - یارسول الله

***

حسن بر لب بانگ وا ابتا

غرق آه و نوا نوحه گر گشته

حسین از جان آمده به فغان

بی قرار و توان دیده تر گشته

زند بر  سر شیعیان علی

کودکان علی بی پدر گشته

زدلها خیزد نوا امشب

علی افتاده ز پا امشب

 یارسول الله - یارسول الله

***

ولی الله حامی ضعفا

یار اهل وفا بر زمین افتاد

به طوفانی در نماز سحر

ناگهان به خطر فلک دین افتاد

تو گویی آن ضربتی از صدر زین افتاد

شده حاجاتش روا امشب

علی افتاده ز پا امشب

 یارسول الله - یارسول الله

***

زده دشمن در دیار بلا

تیغ ظلم و جفا بر سر مولا

زطغیان ابن ملجم دون

گشته غرقه به خون پیکر مولا

مصیبت بنگر نشسته غمین

جبرییل امین در بر مولا

سیه پوشیده سما امشب

علی افتاذه ز پا امشب

استاد کلامی زنجانی

عشق گیرای تو  یک عالم مسلمان ساخته

از دل زردشت یک عاشق چو سلمان ساخته

نیست دنیا جز کویری خشک و بی آب و علف

برکت  نور  تو  نعمت  را  فـراوان ساخته

آن قدَر وجه تشابه  با خــدا داری که حق

گوئیـــا در تو خـــدایی را نمــایان ساخته

کفر، بی تو اعتقادم را تصرف کرده بود

مهر تو در قلب من کاخی ز ایمان ساخته

هیچ کس حتی پیمبر ره به بیت اله نیافت

حق فقط شخص تو را در خانه مهمان ساخته

بخشش یک عمر عصیان، گردن این خلق را

سـر نهــادن بر  تولای  تو آسان ساخته

کاشفَ الهَمّ تمــام قلب ها بودی ولی

داغ زهرا روزگارت را پریشان ساخته

امیرحسین حیدری

مدد نما که به پابوسی شما برسم

دلم هوای نجف کرده یا علی مددی

هزار شکر که نان تنور فاطمه ات

مرا گدای نجف کرده یا علی مددی