سخنان بزرگان جهان در مورد راز و رازداری

لا تَخُن مَنِ ائتَمَنَكَ وَ إِن خانَكَ وَ لا تُذِع سِرَّهُ وَ إِن أَذاعَ سِرَّكَ؛

به كسى كه تو را امين قرار داده است خيانت مكن هر چند او به تو خيانت كرده باشد و راز او را فاش مساز اگر چه او راز تو را فاش ساخته باشد.

بحارالأنوار(ط-بیروت) ج 74 ،ص 208 - مستدرک الوسایل ج 9 ، ص 136 ، ح 10476

لَيْسَ لِكَذوبٍ اَمانَةٌ، وَ لا لِفُجورٍ صيانَةٌ؛

دروغگو امانتدار نيست و بدكار، نگهدارنده اسرار.

تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 220 ، ح 4387

عنه عليه السلام : إنَّ أمرَنا مَستورٌ مُقنَّعٌ بالمِيثاقِ، فمَن هَتَكَ علَينا أذلَّهُ اللّه ُ .

امام صادق عليه السلام : بر امر (ولايت) ما پيمان گرفته شده كه در پرده و پشت نقاب باشد. پس هر كس به زيان ما پرده درى كند ، خداوند خوارش گرداند.

عنه عليه السلام ـ لِسُليمانَ بنِ خالدٍ ـ : يا سُليمانُ، إنّكُم على دِينٍ مَن كَتَمَهُ أعَزَّهُ اللّه ُ و مَن أذاعَهُ أذَلَّهُ اللّه ُ .

امام صادق عليه السلام ـ خطاب به سليمان بن خالد ـ فرمود : اى سليمان! شما دينى (مذهبى) داريد كه هر كس آن را پوشيده بدارد، خداوند ارجمندش گرداند و هر كس افشايش كند، خداوند خوارش سازد.

عنه عليه السلام : كِتمانُ سِرِّنا جِهادٌ في سبيلِ اللّه ِ .

امام صادق عليه السلام : پوشيده نگه داشتن اسرار ما، جهاد در راه خداست.

ليسَ هذا الأمرُ مَعرِفَتَهُ و ولايَتَهُ فَقَط حتّى تَستُرَهُ عَمَّن ليسَ مِن أهلِهِ ، و بِحَسبِكُم أن تَقولوا ما قُلنا ، و تَصمُتوا عمّا صَمَتنا .

امام صادق عليه السلام : شناخت اين امر(امامت) تنها به ولايت و دوستى آن نيست، بلكه بايد آن را از نااهل پوشيده داريد. كافى است كه آنچه ما مى گوييم، شما نيز بگوييد و از آنچه لب فرو مى بنديم، شما هم لب فرو بنديد.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : اُمِرَ النّاسُ بخَصلَتَينِ فَضَيَّعُوهُما فَصارُوا مِنهُما على غيرِ شيءٍ : الصَّبرُ و الكِتمانُ .

امام صادق عليه السلام : مردم به دو خصلت مأمور شدند، اما آنها را تباه كردند و از اين رو همه چيز را از دست دادند: پايدارى و راز دارى.

امام على عليه السلام :

 الصَّمتُ حُكمٌ، و السُّكوتُ سَلامَةٌ ، و الكِتمانُ طرَفٌ مِن السَّعادَةِ .

 خاموشى حكمت است و سكوت [مايه ]سلامت و راز دارى گوشه اى از خوشبختى.

( تحف العقول : ۲۲۳ )

امام صادق عليه السلام ـ خطاب به سليمان بن خالد ـ فرمود : 

يا سُليمانُ، إنّكُم على دِينٍ مَن كَتَمَهُ أعَزَّهُ اللّه ُ و مَن أذاعَهُ أذَلَّهُ اللّه ُ

اى سليمان! شما دينى (مذهبى) داريد كه هر كس آن را پوشيده بدارد، خداوند ارجمندش گرداند و هر كس افشايش كند، خداوند خوارش سازد.

( الكافي : ۲/۲۲۲/۳ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

 طوبى لِعَبدٍ نُومَةٍ ، عَرَفَهُ اللّه ُ و لم يَعرِفْهُ النّاسُ ، اُولئكَ مَصابيحُ الهُدى و يَنابيعُ العِلمِ ، يَنجَلي عَنهُم كلُّ فِتنَةٍ مُظلِمَةٍ ، لَيسوا بالمَذاييعِ البُذُرِ و لا بالجُفاةِ المُرائينَ .

خوشا بنده گمنامى كه او را خدا بشناسد و مردم نشناسند. اينان چراغهاى هدايت و چشمه هاى دانشند كه هر فتنه تاريكى به سبب وجود آنها برطرف مى شود؛ نه سخن پراكن و پخش كننده اسرارند و نه نا فرهيخته و رياكار.

( الكافي : ۲/۲۲۵/۱۱ )

معانى الأخبار : امام على عليه السلام فرمود : 

 إنَّ بَعدِي فِتَنا مُظلِمَةً عَمياءَ مُشَكِّكةً ، لا يَبقى فيها إلاّ النُّومَةُ . قيلَ : و ما النُّومَةُ يا أميرَ المؤمنينَ ؟ قالَ : الذي لا يَدري النّاسُ ما في نفسِهِ .

پس از من فتنه هايى تاريك و كور و شك برانگيز پديد خواهد آمد، كه تنها شخص گمنام از آنها جان به سلامت مى برد. عرض كردند: اى امير مؤمنان! گمنام كيست؟ فرمود: كسى كه مردم نمى دانند در درون او چه مى گذرد.

( معاني الأخبار : ۱۶۶/۱ )

امام على عليه السلام : 

طوبى لِكُلِّ عَبدٍ نُومَةٍ ، عَرَفَ النّاسَ و لم يَعرِفْهُ النّاسُ ، عَرَفَهُ اللّه ُ برِضوانٍ ، اُولئكَ مَصابيحُ الهُدى ، يَكشِفُ اللّه ُ عَنهُم كُلَّ فِتنَةٍ مُظلِمَةٍ ، سَيُدخِلُهُم اللّه ُ في رَحمَةٍ مِنهُ ، ليسَ اُولئكَ بالمَذاييعِ البُذُرِ و لا الجُفاةِ المُرائينَ .

خوشا به حال هر بنده بى نام و نشانى كه مردم را مى شناسد و مردم او را نمى شناسند. خداوند او را به خشنودى [از خدا] مى شناسد؛ اينان چراغهاى هدايتند، خداوند هر گونه فتنه تاريكى را از آنان مى زدايد. به زودى آنان را غرق رحمتى از رحمتهاى خود مى كند. نه سخن پراكن و فاش كننده اسرار هستند و نه نا فرهيخته و رياكار.

( حلية الأولياء : ۱/۷۶ ، و انظر الكافي : ۲/۲۲۵/۱۲ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : 

 جامِلُوا الأشرارَ بأخلاقِهم تَسلَمُوا مِن غوائلِهم ، و بايِنُوهُم بأعمالِكُم كي لا تكونوا مِنهُم .

با بدان به اخلاق خودشان رفتار كنيد، تا از گزند و شرارتشان در امان مانيد و در اعمال و كردارتان، از آنان جدا شويد تا در شمار ايشان نباشيد.

( بحار الأنوار : ۷۴/۱۹۹/۳۷ ) 

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «اين بدان سبب است كه به آيات خدا كفر مى ورزيدند و پيامبران را بناحق مى كشتند» ـ فرمود :

و اللّه ِ ما قَتَلُوهُم بأيديهِم و لا ضَرَبُوهُم بأسيافِهِم ، و لكنَّهُم سَمِعُوا أحاديثَهُم فَأذاعُوها ، فَاُخِذُوا علَيها فقُتِلُوا .

 به خدا قسم كه آنها را با دستهاى خود نكشتند و با شمشيرهاى خويش نزدند، بلكه سخنان ايشان را شنيدند و آنها را فاش ساختند و در نتيجه، آن پيامبران دستگير و كشته شدند.

( الكافي : ۲/۳۷۱/۶ )

امام صادق عليه السلام : 

 ما قَتَلَنا مَن أذاعَ حَديثَنا قَتلَ خَطَأٍ و لكنْ قَتَلَنا قَتلَ عَمدٍ .

كسى كه حديث ما را فاش كند، ما را به خطا نكشته، بلكه عمدا كشته است.

( الكافي : ۲/۳۷۰/۴ )