سخنان بزرگان جهان در مورد قرض

إِنَّ اللّه‏َ تَعالى مَعَ الدّائِنِ حَتّى يَقْضىَ دَيْنَهُ مالَمْ يَكُنْ دَيْنُهُ فيما يَكْرَهُ اللّه‏ُ؛

خداوند يار قرض‏دار است تا قرض خود را بپردازد به‏ شرط آن‏كه قرض وى بر خلاف رضاى خدا نباشد.

نهج الفصاحه ص303، ح 733 {شبیه این حدیث در بحارالانوار(ط-بیروت) ج100 ، ص143 ، ح14 }

مَنِ احْتاجَ إِلَيْهِ أَخوهُ الْمُسْلِمُ فى قَرْضٍ وَ هُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ فَلَمْ يَفْعَلْ حَرَّمَ اللّه  عَلَيْهِ ريحَ الْجَنَّةِ؛

كسى كه برادر مسلمانش در قرضى به او نياز پيدا كند و او بتواند قرض بدهد و چنين نكند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مى كند.

 امالى (صدوق) ص 430 - من لا یحضر الفقیه ج4 ، ص15

لاِنْ اُقْرِضَ قَرْضا اَحَبُّ اِلَىَّ مِنْ اَنْ اَصِلَ بِمِثْلِهِ؛

مالى را قرض بدهم، بيشتر دوست دارم تا آن را ببخشم.

بحارالانور(ط-بیروت) ج 100، ص 139، ح 5

فَاِنْ اَعْطاهُ اَكْثَرَ مِمّا اَخَذَهُ بلا شَرْطٍ بَيْنَهُما فَهُوَ مُباحٌ لَهُ، وَ لَيْسَ لَهُ عِنْدَ اللّه ثَوابٌ فيما اَقْرَضَهُ؛‏

اگر قرض گيرنده بدون قرار قبلى، سودى به قرض دهنده بدهد مُباح است، ولى آن قرض دهنده پاداشى از خدا نخواهد گرفت.

وسایل الشیعه ج18 ، ص161 ، ح23389 {شبیه این حدیث در تفسیر القمی ج 2 ، ص159 - بحارالانوار(ط-بیروت) ج 100، ص 157، ح 1}

عَنْ اَبى موسى، قالَ: قُلْتُ لاَبى عَبْدِاللّه عليه السلام : جُعِلْتُ فِداكَ يَسْتَقْرِضُ الرَّجُلُ وَ يَحِجُّ؟ قالَ: نَعَمْ، قُلْتُ: يَسْتَقْرِضُ وَ يَتَزَوَّجُ؟ قالَ: نَعَمْ، اِنَّهُ يَنْتَظِرُ رِزْقَ اللّه غُدْوَةً وَ عَشيَّةً؛

ابو موسى مى گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم: فدايت شوم، آيا مرد، مى تواند قرض بگيرد و حج برود؟ فرمودند: بله، عرض كردم: آيا مى تواند قرض بگيرد و ازدواج كند؟ فرمودند: بله، قرض كند و ازدواج نمايد و شب و روز منتظر روزى خدا باشد.

من لا یحضر الفقیه ج3 ، ص182 و ص183 ،ح3685

وَ اغْتَنِمْ مَنِ اسْتَقْرَضَكَ فى حالِ غِناكَ لِيَجْعَلَ قَضاءَهُ لَكَ فى يَوْمِ عُسْرَتِكَ؛

غنيمت بدان كسى را كه در زمان توانگريت از تو قرض بخواهد تا در روز تنگدستى ات (قيامت) بپردازد.

نهج البلاغه(صبحی صالح) ص 398 ، از نامه 31

اَلدَّيْنُ دَيْنانِ: فَمَنْ ماتَ وَ هُوَ يَنْوى قَضاءَهُ فَاَنَا وَليُّهُ وَ مَنْ ماتَ و َلا يَنْوى قَضاءَهُ فَذاكَ الَّذى يُؤْخَذُ مِنْ حَسَناتِهِ لَيْسَ يَوْمَئِذ ٍدينار ٌو َلا دِرْهَمٌ؛

قرض بر دو نوع است: هر كس از دنيا برود و قصد داشته باشد كه قرض خود را بپردازد من سرپرست او خواهم بود و هر كس از دنيا برود و قصد داشته باشد كه قرض خود را نپردازد، در مقابل آن از اعمال نيك او بر مى دارند، زيرا در آن روز دينار و درهمى نيست.

نهج الفصاحه ص490، ح 1609

أَقِلَّ مِنَ الدَّيْنِ تَعِشْ حُرّا؛

قرض كمتر گير تا آزاد باشى.

نهج الفصاحه ص235، ح 432

مَنْ أَرادَ ان تُسْتَجابُ دَعْوَتُهُ و َأَنْ تُكْشَفَ كُرْبَتُهُ فَلْيُفَرِّجْ عَنْ مُعْسِرٍ؛

هر كس مى خواهد دعايش مستجاب و اندوهش برطرف شود، به تنگدست مهلت دهد.

نهج الفصاحه ص759 ، ح2961

لا تَرفَعْ حاجَتَكَ إلّا إلى أحَدِ ثَلاثَةٍ: إلى ذي دينٍ أو مُرُوَّةٍ أو حَسَبٍ

جز به نزد يكى از اين سه كس حاجت مبر: ديندار يا صاحب مروّت يا داراى اصالت خانوادگى

تحف العقول ص247

4 قالَ رَسُولُ اللّهِ صلي الله عليه و آله: اَلصَّدَقَةُ بِعَشْرَةٍ، وَالْقَرْضُ بِثَمانِيَةَ عَشْرٍ، وَصِلَةُ الاْءخْوانِ بِعِشْرِينَ، وَصِلَةُ الرَّحِمِ بِاَرْبَعَ وَ عِشْرِيْنَ. 

پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: صدقه ده، قرض هيجده، ارتباط با برادران دينى بيست و صله رحم بيست و چهار حسنه دارد.

6 عَنِ الرِّضا عليه السلام: وَاِذا ماتَ رَجُلٌ وَلَهَ دَيْنٌ عَلى رَجُلٍ فَاِنْ اَخَذَهُ وارِثُهُ مِنْهُ فَهْوَلَهُ وَ اِنْ لَمْ يُعْطِهِ فَهُوَ لِلْمَيِّتِ فِى الآخِرَةِ. 

امام رضا عليه السلام فرمود: وقتى بدهكار از دنيا برود، چنانچه وارث بدهى را بگيرد، مال اوست و اگر داده نشود در آخرت به مرده و صاحب اصلى مال تعلّق مى گيرد.

دمی بی خبری کافی است تا همه چیز را از دست بدهی و ناگهان هر چه را که با تلاش به دست آورده ای، نابود می شود و از دست می رود. ژان پل سارتر

5 عَنْ اَبى عَبْدِاللّهِ عليه السلام قالَ: اَلْقَرْضُ الْواحِدِ بِثَمانِيَةَ عَشْرٍ وَاِنْ ماتَ اُحْتُسِبَ بِها مِنَ الزَّكاةِ. 

امام صادق عليه السلام فرمود: ثواب قرض دادن هيجده برابر خواهد بود و چنانچه قرض دهنده بميرد، قرض او زكاتش محسوب مى شود.