مسجد جامع تبريز از بناهای تاريخی شهر تبريز است. اين مسجد که در کتاب های تاريخی از آن به عنوان "جامع کبير" نام برده شده ، از ابتدای تأسيس ، مسجد جامع شهر تبريز بوده و بازار گرداگرد آن شکل گرفته است. قديمی ترين بخش آن شبستان وسيعی است از طاق و گنبدهايي بر فراز ستون های هشت گوش آجری که زينت بخش آن گچ بری های ظريف و هنرمندانه دوره رواديان (مقارن سلجوقيان) است. مسجد جامع در دوره ايلخانان مغول مورد توجه و تعمير بوده و بخشهايي به آن افزوده شده است. محراب رفيع گچ بری باقيمانده فعلی يادگار آن دوره می باشد.در دوره حکومت آق قويونلويان در آذربايجان گنبدی رفيع مزين به انواع کاشی کاری معرق به وسيله سلجوق شاه بيگم زن اوزون حسن در بخش شمالی آن احداث شده که هنوز هم پايه ها و گوشه هايي از کاشی کاريهای آن باقيمانده است. در زلزله سال 1193 هجری قمری که بسياری از بناهای تبريز آسيب ديد ، اين مسجد نيز از خرابی مصون نماند. مسجد فعلی با پايه های متين و پوشش طاق و چشمه بعد از زلزله در اوايل حکومت قاجار و توسط حسينقلی خان دنبلی حاکم وقت بنا شده است که از آثار خوب قاجاری می باشد.
