به گزارش خبرگزاری شبستان، آیت الله جوادی آملی از مراجع عظام تقلید و مفسر عالیقدر در کتاب ارزشمند «امام مهدی علیه السلام موجود موعود» با استناد به دعای امام زمان علیه السلام، وظایف منتظران را به بخش های مختلفی از جمله امور شخصی، امور اجتماعی و سیاسی، وظایف گروه ها، وظایف علما، وظایف دانشجویان و ... تقسیم نموده و هر یک را به صورت جداگانه توضیح می دهد. بخشی از وظایف منتظران در حیطه امورات شخصی را در ادامه می خوانید:
هر منتظری باید اهل پیوند با خداوند بزرگ باشد و ضمن درخواست روزی در ابعاد ذیل، برای درونی کردن و استقرار این صفات در خویش تلاش کند:
أ. توفیق طاعت: منتظر راستین هم اهل اطاعت خدا، پیامبر صل الله علیه وآله و امام معصوم علیه السلام است و هم توفیق این فرمانبری را همواره از خدای سبحان می خواهد: (اللهم ارزقنا توفیق الطاعة)
ب. دوری از معصیت: گناهان، موانع مسیر حرکت به سوی خدا و مهمترین عامل سقوط انسان اند. از هیمن رو منتظر حقیقی باید ضمن درخواست توفیق الهی در ترک گناهان، سعی بلیغ خویش را در تحقق چنین صفتی به کار گیرد. (وبعدالمعصیة)
ج. نیت خالصانه: اصلاح انگیزه اعمال(نیت) و خلوص از هر شائبه شرک و ریا در جمیع مراتبش، از وظایف اهل انتظار است (وصدق النیة)
د. شناخت محرمات الهی: ترک معاصی، شدنی نیست مگر با شناخت چیزهایی که خداوند سبحان با حکمت بالغه اش بربندگان حرام کرده است و چون حرام یعنی آنچه دریدن پرده آن روا نیست خواه آن چیز، حق باشد یا دین و یا قانون و یا... منتظری که محرمات الهی را نشناسد و حریم آن را پاس ندارد، چه بسا به شکستن حریم آن ها گرفتار آید، از این رو شناختن محرمات الهی ضروری است.(وعرفان الحرمة)
2. انسانی که در انتظار کریم ترین انسان های عصرش به سر می برد، بایسته است که از خداوند کریم اعطا و ازدیاد و حفظ کرامت خود را در اسباب کرامت طلب کند و خویش هم در تحقق آن خواسته از پای ننشیند.
أ. درخواست هدایت تکوینی خاص: آنچه مایه کرامت جان آدمی است، هدایت یافتن به نور دین الهی و حفظ تقوا است. آنان که به مسیر اطاعت او هدایت نشوند، در سیاهی جهالت ها و انحرافها سرگردان و از کرامت الهی انسان محروم خواهند شد. بر انسان منتظر است که با تلاش علمی و جهد عملی، زمینه افاضه هدایت تکوین را در خویش هر لحظه پرورش دهد. (واکرمنا بالهدی)
ب. درخواست استقامت در مسیر هدایت: بسا کسانی که از هدایت الهی بهره مندند؛ اما پس از اندک زمانی با غفلت از حق و روی آوردن به اهوا و امیال خویش، از جاده هدایت به بیراهه ضلالت افتادند و نور هدایت شان را در شب دیجور گمراهی خاموش کردند، پس بر منتظران راستین بایسته است که در مسیر هدایتی که خدای سبحان آنها را به آن رهنمون شده است استقامت ورزند و با تمسک به علم و ایمان ازهر اعوجاجی دوری جویند تا مشمول هدایت های برتر که محصول استقامت در مسیرهدایت است باشند.(والاستقامة)
3. زبان، ترجمان عقل و اندیشه انسان است، از این رو توفیق نیک گفتاری زبان صیانت ازآن برای اهل انتظار ضروی است. طبق آموزهای این دعای شریف، منتظران راستین می باید با توجه به آنچه درپی می آید در صیانت زبان خویش کوشا باشند.
أ. سخن صائب گفتن: منتظر راستین می باید جز از سر راستی سخن نگوید. گفتارغیر صائب را ( به جدّ یا به هزل) وانهد: (و سدّد ألسنتا بالصواب).
ب. حکیمانه سخن گفتن: گفتن سخنان بی محتوا و بی فایده که نه در امر دین سودی می بخشند و نه در کار دنیا، کاری حکیمانه نیست. آنچه حکیمانه نیست لغو است که اهل ایمان از لغو اعراض می کنند. بر همین اساس بر اهل انتظار شایسته است که حکیمانه سخن بگویند و زبان را از سخنان لغو صیانت کنند: (والحکمة).
4. قلب انسان منتظر، ظرف مبارکی است که هر مظروفی شایسته آن نیست. در این دعای شریف هم مظروف شایسته قلب مومن معرفی و هم وظیفه منتظران راستین در این موضوع بازگو شده است.
أ. کسب نور علم: اکتساب علم و خروج از سیاهی نادانی، وظیفه منتظران ظهور امام عصرعلیه السلام است. و چون علوم اکتسابی بی تعلیم و تعلم به دست نمی آیند، از این رو تعلیم و تعلم و تلاش در جهت کسب علم حصولی و نیز تهذیب دل برای ادراک حقایق با علم حضوری، وظیفه هر مسلمان منتظری شمرده شده است.
ب. کسب نور معرفت: معرفت اخص از علم است و به علمی اطلاق می شود که با تمییز کامل معروف از غیر خود و ادراک خصوصیات آن همراه است. بر منتظران راستین است که به اکتساب علم بسنده نکنند و با عمق بخشیدن به گستره علوم به کسب معرفت نایل آیند که هر معرفتی علم هست؛ اما هرعلمی معرفت نیست.
