سخنان بزرگان جهان در مورد ظلم و ستم

مردم جوری حرف می زنند که [ گویی ] همه چیز را می دانند، اما اگر جسارت داشته باشی و سؤالی بپرسی آنها هیچ چیز نمی دانند. پائولو کوئیلو

لیس خور کفش ستمگران به پهنای زبان کفش لیس ها است و قدرت ستم آنها با توان تاب آوردن ستمدیدگان برآورده می شود. احمد شاملو

لذت بیرحمی در دیدن رنج دیگران است، اما فردی که بیرحم است این بیرحمی گریبانگیر خودش هم می شود و به ایشان نیز آزار خواهد رسید. نیچه

درباره‌ی مردم ستمگر چنین می‌گویم که بیشتر آنها اگر در جوانی گرفتار نشوند، در پایان کار، رسوا و روسیاه می‌شوند و در روزهای پیری و بیچارگی مورد سبک‌داشت بیگانه و هم میهن قرار می‌گیرند. افلاطون

شاد ماندن به هنگامی که انسان در گیرودار کارهای ملال آور و پر مسئولیت است، هنر کوچکی نیست. نیچه

در برابر قویترین رانه ی وجودی ما، آن ستمگر وجود ما، نه تنها خرد، بلکه وجدان هم تسلیم می شود. نیچه

درخت آزادی را باید گهگاه با خون میهن پرستان و ستمکاران آبیاری کرد. توماس جفرسون

چرا از دشمنان شِکوه می کنی؟ مگر توقع داری که ایشان تو را که وجودت خود مایه ی آزار دل پر حسدشان است عزیز شمارند؟ گوته

چون مردم کمتر متوجه سعادت هستند، بدبختی ها بیشتر نمایان است. [ آنها ] ستم و ستمگری را عادی فرض می کنند و سعادت و عدالت را جزء اتفاقات می پندارند. موریس مترلینگ

بزرگترها اگر به خودشان باشد هیچ وقت نمی توانند از چیزی سر در بیاورند. برای بچه ها هم خسته کننده است که همین جور مدام هر چیزی را به آنها توضیح بدهند. آنتوان دوسنت اگزوپری

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

إنّ العَبدَ إذا ظُلِمَ فلَم يَنتَصِرْ، و لَم يَكُن لَهُ مَن يَنصُرُهُ، و رَفَعَ طَرفَهُ إلى السَّماءِ فَدَعا اللّه َ، قالَ اللّه ُ : لَبَّيكَ أنا أنصُرُكَ عاجِلاً و آجِلاً .
 هرگاه به آدمى ستمى شود و انتقام نگيرد و كسى را نداشته باشد كه ياريش رساند ، چون نگاهش را به آسمان بردارد و خدا را بخواند ، خداوند فرمايد : لبّيك ، من در دنيا و آخرت تو را يارى مى رسانم .

( كنز العمّال : ۷۶۴۸ )

بدی کردن، خواه با دوست و خواه با دیگران، کار آدم دادگر نیست؛ بلکه کار شخص ستمگر است. افلاطون

امام على عليه السلام :

أجوَرُ الناسِ مَن عَدَّ جَورَهُ عَدلاً مِنهُ .
ستمكارترين مردم كسى است كه ستمِ خود را دادگرىِ خويش شمارد .

( غرر الحكم : ۳۳۴۶ )

امام باقر عليه السلام :

لَمّا حَضَرَ عليَّ بنَ الحُسينِ عليهما السلام الوَفاةُ ضَمَّني إلى صَدرِهِ، ثُمّ قالَ : يا بُنَيَّ ، اُوصِيكَ بما أوصانِي بهِ أبي عليه السلام حينَ حَضَرَتهُ الوَفاةُ و بما ذَكَرَ أنَّ أباهُ أوصاهُ بهِ ، قالَ : يا بُنَيَّ ، إيّاكَ و ظُلمَ مَن لا يَجِدُ علَيكَ ناصِرا إلاّ اللّه َ .
 هنگامى كه وفات على بن الحسين عليه السلام فرا رسيد ، مرا به سينه خود چسبانيد و سپس فرمود : فرزندم! تو را به همان چيزى سفارش مى كنم كه پدرم هنگام وفاتش به من سفارش كرد و فرمود كه پدر او نيز همان را به ايشان سفارش كرده است . فرمود : فرزندم! زنهار از ستم كردن به كسى كه در برابر تو ياورى جز خدا نمى يابد .

( الكافي : ۲/۳۳۱/۵ )

لقمان عليه السلام :

إذا دَعَتكَ القُدرَةُ إلى ظُلمِ الناسِ فَاذكُرْ قُدرَةَ اللّه ِ علَيكَ .
 هر گاه قدرت تو را وا داشت كه به مردم ستم كنى ، قدرتى را كه خدا بر تو دارد، به ياد آر .

( تنبيه الخواطر : ۲/۲۳۱ )