سخنان بزرگان جهان در مورد ظلم و ستم

امام على عليه السلام :

 اِقدَمُوا علَى اللّه ِ مَظلومِينَ، و لا تَقدَموا علَيهِ ظالِمِينَ .
 به پيشگاه خدا ، ستمديده وارد بشويد ، ولى ستمگر وارد نشويد .

( نهج البلاغة : الخطبة ۱۵۱ )

امام على عليه السلام :

إيّاكَ و الجَورَ؛ فإنَّ الجائرَ لا يَرِيحُ رائحةَ الجَنَّةِ .
 از بيدادگرى بپرهيز ، كه بيدادگر بوى بهشت را استشمام نمى كند .

( غرر الحكم : ۲۶۷۰ )

امام على عليه السلام :

لَيسَ شَيءٌ أدعى إلى تَغييرِ نِعمَةِ اللّه ِ و تَعجِيلِ نِقْمَتِهِ مِن إقامَةٍ على ظُلمٍ؛ فإنّ اللّه َ سَميعُ دَعوَةِ المُضطَهَدِينَ (المَظلومِينَ)، و هُو للظالِمينَ بِالمِرصادِ .
در زوال نعمت خدا و شتاب بخشيدن به خشم و انتقام او ، هيچ چيز كارگرتر از ستمگرى نيست ؛ زيرا خداوند دعاى ستمديدگان را مى شنود و همواره در كمين ستمگران است .

( نهج البلاغة : الكتاب ۵۳، غرر الحكم : ۷۵۲۳ )

امام على عليه السلام ـ در همان خطبه ـ فرمود :

 و اللّه ِ لو اُعطِيتُ الأقاليمَ السَّبعَةَ بما تَحتَ أفلاكِها، على أن أعصِيَ اللّه َ في نَملَةٍ أسلُبُها جُلْبَ شَعِيرَةٍ ما فَعَلتُهُ 
به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با هر آنچه در زير افلاك آن است به من دهند ، بدين شرط كه با گرفتن پوست جوى از دهان مورى نافرمانى خدا كنم، هرگز چنين نخواهم كرد.

( نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۴ )

امام صادق عليه السلام : 

نهى رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أ يُؤكَلَ ما تَحمِلُ النَّملَةُ بِفِيها و قَوائمِها .
رسول خدا صلى الله عليه و آله از خوردن چيزى كه مور با دهان و پاهاى خود حمل مى كند ، نهى فرمود .

( الكافي : ۵/۳۰۷/۱۱ )

امام على عليه السلام :

إيّاكَ و الظُّلمَ؛ فإنّهُ يَزُولُ عَمَّن تَظلِمُهُ و يَبقى علَيكَ .
زنهار از ستمگرى ؛ زيرا ستم ، از كسى كه به او ستم كنى زايل مى شود و [وزر و وبالش ]بر تو باقى مى ماند .

( غرر الحكم : ۲۶۴۳ )

امام على عليه السلام :

الجَورُ مِمحاةٌ .
ستم ، محو كننده است .

( غرر الحكم : ۲۴۸ )

امام على عليه السلام :

إيّاكَ و الظُّلمَ؛ فَمَن ظَلَمَ كَرُهَت أيّامُهُ .
زنهار از ستمگرى ؛ زيرا هر كه ستم كرد ، روزگارش ناگوار شد .

( غرر الحكم : ۲۶۳۸ )

امام على عليه السلام :

 أخسَرُكُم أظلَمُكُم .
 زيانكارترين شما ، ستمكارترين شماست .

( غرر الحكم : ۲۸۴۱ )

امام على عليه السلام :

الجَورُ عَسُوفٌ .
ستم، كج راهه است .

( غرر الحكم : ۶ )

امام على عليه السلام ـ در خطبه اى كه ضمن آن از بيدادگرى، بيزارى مى جويد ـ فرمود :

و اللّه ِ لأََن أبِيتَ عَلى حَسَكِ السَّعدانِ مُسَهَّدا، أو اُجَرَّ في الأغلالِ مُصَفَّدا، أحَبُّ إلَيَّ مِن أن ألقَى اللّه َ و رسولَهُ يَومَ القِيامَةِ ظالِما لِبَعضِ العِبادِ، و غاصِبا لِشَيءٍ مِن الحُطامِ، و كيفَ أظلِمُ أحَدا لِنَفسٍ يُسرِعُ إلى البِلى قُفُولُها، و يَطُولُ في الثَّرى حُلُولُها ؟! .
 به خدا سوگند اگر شب را روى گياه اشترخار بيدار مانم و مرا بسته در كند و زنجير بكشانند ، خوشتر دارم از اين كه در روز قيامت با دامنى آلوده به ستم بر يكى از بندگان خدا يا غصب كمترين چيزى از كالاى پست دنيا ، بر خدا و رسول او وارد شوم . چگونه به خاطر جسمى كه تار و پودش به سوى پوسيدگى مى شتابد و روزگاران درازى در زير خاك مى ماند ، بر كسى ستم كنم؟!

( نهج البلاغة : الخطبة ۲۲۴ )

امام على عليه السلام :

اللّه َ اللّه َ في عاجِلِ البَغيِ، و آجِلِ وَ خامَةِ الظُّلمِ، و سُوءِ عاقِبَةِ الكِبرِ 
 از خدا بترسيد ، از خدا بترسيد ، درباره عاقبت ناگوار ستم در دنيا و آخرت و از فرجام بدِ كبر و نخوت .

( نهج البلاغة : الخطبة ۱۹۲ )

امام على عليه السلام :

 بِئسَ الزادُ إلى المَعادِ العُدوانُ على العِبادِ .
چه بد توشه اى است براى آخرت، ستم و تجاوز به بندگان .

( بحار الأنوار : ۷۵/۳۰۹/۴ )

امام على عليه السلام :

 مَن ظَلَمَ عِبادَ اللّه ِ كانَ اللّه ُ خَصمَهُ دُونَ عِبادِهِ .
هر كه به بندگان خدا ستم كند، خداوند به جاى بندگانش خصم و مدّعى او باشد .

( غرر الحكم : ۸۲۵۰ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 إيّاكُم و الظُّلمَ؛ فإنّهُ يُخرِبُ قُلوبَكُم .
از ستم كردن بپرهيزيد ، كه آن دلهاى شما را ويران مى كند .

( كنز العمّال : ۷۶۳۹ )