سخنان بزرگان جهان در مورد ظلم و ستم

امام صادق عليه السلام ـ به نوف بكّالى ـ فرمود :

يا نَوفُ ، إن سَرَّكَ أن تَكونَ مَعي يَومَ القِيامَةِ فلا تَكُن للظالِمِينَ مُعِينا .
 اى نوف! اگر خوش دارى كه روز قيامت با من باشى ، ياور ستمگران مباش .

( بحار الأنوار : ۷۷/۳۸۳/۹ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

 إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ نادى مُنادٍ : أينَ الظَّلَمَةُ و أعوانُهُم ؟ مَن لاقَ لَهُم دَواةً، أو رَبَطَ لَهُم كِيسا ، أو مَدَّ لَهُم مُدَّةَ قَلَمٍ ،فَاحشُرُوهُم مَعَهُم .
چون روز قيامت شود ندا دهنده اى ندا دهد : «كجايند ستمگران و ياران آنها؟ همان كسانى كه دواتى براى آنان ليقه كرده ، يا سرِ كيسه اى را براى آنان بسته ، يا قلمى براى آنان در مركّب فرو برده اند . اينان را نيز با ستمگران محشور كنيد» .

( بحار الأنوار : ۷۵/۳۷۲/۱۷ )

امام صادق عليه السلام :

مَن سَوَّدَ اسمَهُ في دِيوانِ وُلدِ فُلانٍ حَشَرَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ يَومَ القِيامَةِ خِنزيرا .
 هر كه نام خود را در ديوان فرزندان فلانى (عباسيان) بنويسد ، خداوند عزّ و جلّ روز قيامت او را به صورت خوك محشور كند .

( بحار الأنوار : ۷۵/۳۷۲/۲۰ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن مَشى مَع ظالِمٍ لِيُعِينَهُ و هُو يَعلَمُ أنّهُ ظالِمٌ فقد خَرَجَ مِن الإسلامِ 
هر كس بداند كسى ستمگر است و با اين حال او را همراهى كند ، از اسلام خارج شده است .

( كنز العمّال : ۱۴۹۵۵ ـ ۷۵۹۶ )

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و به كسانى كه ستم كرده اند متمايل مشويد ···» ـ فرمود :

 هُوَ الرَّجُلُ يَأتِي السُّلطانَ فَيُحِبُّ بَقاءَهُ إلى أن يُدخِلَ يَدَهُ إلى كِيسِهِ فَيُعطِيَهُ .
هر كه نزد سلطان رود و آرزو داشته باشد او همين قدر زنده بماند كه دستش را در جيب خود برد و چيزى به وى دهد ، به ستمگر متمايل شده است .

 ( الكافي : ۵/۱۰۸/۱۲ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن أعانَ على ظُلمٍ فهُو كالبَعيرِ المُتَرَدِّي يُنزَعُ بِذَنَبِهِ .
هركه بر ستمى كمك كند ، همانند شتر در چاه افتاده اى است كه [براى خلاص كردن او] دُمش را مى كِشند .

( كنز العمّال : ۱۴۹۵۱ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن أعانَ ظالِما سَلَّطَهُ اللّه ُ علَيهِ .
هر كس ستمگرى را كمك كند ، خداوند او را بر وى مسلّط گرداند .

( كنز العمّال : ۷۵۹۳ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

الظَّلَمَةُ و أعوانُهُم في النارِ .
 ستمكاران و يارانشان در آتشند .

( كنز العمّال : ۷۵۸۹ )

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :

مَن أعانَ ظالِما على ظُلمِهِ جاءَ يَومَ القِيامَةِ و على جَبهَتِهِ مَكتوبٌ : آيِسٌ مِن رَحمَةِ اللّه ِ .
 هر كه ستمگرى را در ستمش يارى رساند ، روز قيامت در حالى آيد كه بر پيشانيش نوشته شده است : نوميد از رحمت خدا .

( كنز العمّال : ۱۴۹۵۰ )

امام باقر عليه السلام :

 ما يَأخُذُ المَظلومُ مِن دِينِ الظَّالِمِ أكثَرُ ممّا يَأخُذُ الظَّالِمُ مِن دُنيا المَظلومِ .
 آنچه ستمديده از دين ستمگر مى گيرد بيشتر است از آنچه ستمگر از دنياى ستمديده مى ستاند .

( بحار الأنوار : ۷۵/۳۱۱/۱۵ )

امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى مكارم الاخلاق ـ گفت :

 و اجعَلْ لي يَدا عَلى مَن ظَلَمَنِي، و لِسانا عَلى مَن خاصَمَني ، و ظَفَرا بمَن عانَدَني، و هَب لي مَكرا على مَن كايَدَني، و قُدرَةً على مَنِ اضطَهَدَني .
[خدايا!] براى من در برابر كسى كه به من ستم كند ، دستى و در برابر كسى كه با من مجادله و ستيز مى كند ، زبانى قرار ده و بر آن كه با من دشمنى مى كند ، پيروزيم ده و در برابر كسى كه به من نيرنگ مى زند ، مرا نيرنگى ببخش و در برابر كسى كه به من ستم مى كند ، قدرتى قرار ده .

( الصحيفة السجّاديّة : الدعاء ۲۰ )

امام على عليه السلام :

لا يَكبُرَنَّ علَيكَ ظُلمُ مَن ظَلَمَكَ؛ فإنّهُ يَسعى في مَضَرَّتِهِ و نَفعِكَ، و ليسَ جَزاءُ مَن سَرَّكَ أن تَسُوءَهُ .
 ستم كسى كه به تو ستم مى كند بر تو گران نيايد ؛ زيرا او به زيان خودش و سود تو مى كوشد و پاداش كسى كه تو را خوشحال مى كند [و سودت مى رساند] ، نفرت داشتن از او نيست .

( نهج البلاغة: الكتاب۳۱ )

امام على عليه السلام :

 أيُّها الناسُ ، أعِينُونِي على أنفُسِكُم، و اَيمُ اللّه ِ لأَنصِفَنَّ المَظلومَ مِن ظالِمِهِ، و لأقُودَنَّ الظَّالِمَ بخَزامَتِهِ، حتّى اُورِدَهُ مَنهَلَ الحَقِّ و إن كانَ كارِها .
 اى مردم! براى خودتان به من كمك كنيد . سوگند به خدا كه دادِ ستمديده را از ستمگر مى ستانم و مهارِ ستمگر را مى كشم ، تا او را به آبشخور حق در آورم ، هر چند خود نخواهد .

( نهج البلاغة : الخطبة ۱۳۶ )

امام على عليه السلام ـ در سفارش به حسنين عليهما السلام ـ نوشت :

 كُونا لِلظَّالِمِ خَصما و للمَظلومِ عَونا 
 خصم ستمگر و يار ستمديده باشيد .

( نهج البلاغة : الكتاب ۴۷ )

امام رضا عليه السلام :

مَن أعانَ ظالِما فهُو ظالِمٌ، و مَن خَذَلَ ظالِما فهُو عادِلٌ .
هر كه ستمگرى را يارى كند ، ستمگر است و هر كه ستمگرى را يارى نرساند و دست تنها گذارد ، دادگر است .

( بحار الأنوار : ۹۶/۲۲۱/۱۲ )