پاسخ به:سخنان بزرگان جهان در مورد حسادت
-هر دشمنی بدوستی گراید مگر دشمنی که از حسد برخیزد. «حضرت امیر (علیه السلام)»
هر آن کس برد رشک،نادان بود همیشه بر او بخت،گریان بود (فردوسی)
-من از کسانیکه نام خود را روی شهرت فردی دیگر، بنا میکنند متنفرم.
-وقتی بخوشبختی دیگران حسد بردیم بدست خود عقوبتی بد برای خویش فراهم کرده ایم. «پترن»
مردها را شجاعت به جلو می راند و زنها را حسادت.((؟))
نزدیک است که حسد، بر تقدیر (الهی) چیره شود. (یعنی انسان حسود تا وقتی حسادت خود را بر طرف مقابل عملی نسازد، آرام نمی‌نشیند.)((حضرت محمد (ص)))
مؤمن، چهار دشمن دارد: مؤمن (دیگری) که بر او حسادت ورزد و منافقی که دشمنش می‌باشد و شیطانی که او را گمراه می‌کند و کافری که با او می‌جنگد.((حضرت محمد (ص)))
مرگ، این لطف را دارد که کاخ نیکنامی را بهره‌ی انسان می‌سازد و رشک و تنگ‌نظری کسان را نسبت به وی نابود می‌کند.((فرانسیس بیکن))
مرگ، این لطف را دارد که کاخ نیکنامی را بهره‌ی انسان می‌سازد و رشک و تنگ‌نظری کسان را نسبت به وی نابود می‌کند. فرانسیس بیکن
کمترین مردمی که لذّت می‌برند، حسود است. (زیرا بیشتر عمر خود را در حسرت چیزهایی می‌گذراند که دیگران دارند ولی او ندارد.)((حضرت محمد (ص)))
-کسیکه بکسی دیگر حسد ورزد دلیل بر آن است که اعتراف به برتری او کرده است. «هراس وال پول»
کسی که به دیگران حسادت ورزد، به آرامش فکری نخواهد رسید.
فراتر و برتر می روی. اما هرچه بالاتر روی چشم رشک [ =حسد ] تو را کوچک تر می بیند و آن که پرواز می کند از همه بیش نفرت می انگیزد.((نیچه))
همانا حسد، کارهای نیک را می‌خورد (از بین می‌برد) همان طوری که آتش، هیزم را می‌خورد. (و تبدیل به خاکستر می‌کند.)((حضرت محمد (ص)))
رحسود نیستم اما کسی به غیر خودم غلط بکند که بخواهد رقیب من باشد (امید صباغ نو
