سخنان بزرگان در مورد آرامش و آسایش

قرآن کریم:

(فالِقُ الإصْبَاحِ وَجَعَلَ اللَّیْلَ سَکَناً...)؛

(اوست که) شکافنده صبح است و شب را برای آرامش یافتن به وجود آورد.

حضرت فاطمه(س):

فَفَرضَ اللَّهُ الإیمانَ تَطْهیراً مِنَ الشِّرْک... وَالعَدلَ تَسْکیناً لِلْقُلُوبِ؛

خداوند، ایمان را برای پاکی از گناه... و عدل را برای آرامش دل ها واجب ساخت.

قرآن کریم:

(مَنْ إلهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُم بِلَیْلٍ تَسْکُنُونَ فِیهِ أفَلا تُبْصِرون)؛

جز خداوند، کدامین معبود برای شما شبی می آورد که در آن آرام گیرید؟ آیا نمی بینید؟

امام صادق(ع):

إنَّ القَلْبَ لَیَتَجلْجَلُ فی الجَوْفِ یَطْلُبُ الحَقَّ، فَإِذا أَصابَهُ، إطمَأَنَّ وَقَرَّ - ثُمَّ تَلا أَبو عَبْدِ اللَّهِ هذهِ الآیَةَ - فَمَنْ یُرِدِ الله اَنْ یَهْدِیَهُ، یَشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإسْلامِ...؛

همانا دل در طلب حق، همواره در سینه جوش و خروش دارد. هرگاه به حق برسد، آرام و قرار می گیرد.

امام هادی(ع):

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص): إنّ النَّفْسَ إذا اَحْرَزَتْ قُوتَها، إستَقَرَّتْ؛

پیامبر اکرم فرمود: همانا نفس آدمی هنگامی که مایحتاج زندگی اش تأمین شد، آرام می گیرد.

.

امام باقر(ع):

قالَ سَلْمان: إنِّ النَّفسَ قَدْ تَلْتاثُ عَلَی صاحِبِها إِذا لَم یَکُنْ لَها مِنَ العَیْشِ ما تَعتَمِدُ عَلَیْه، فَإذا هِیَ أحْرَزَت مَعیشَتَها، إطْمَأَنَّت؛

سلمان چنین گفت: همانا آدمی هنگامی که نقطه اتّکاء و تضمین کننده ای برای تأمین زندگی اش نداشته باشد، از درون به خود می پیچد و مضطرب می شود؛ امّا هنگامی که توانست زندگی خود را تأمین کند، نَفْسش آرام گرفته و مطمئن می گردد

امام علی(ع):

جَمالُ الرَّجُلِ الوَقارِ؛

زیبایی مرد، در وقار اوست

پیامبر اکرم:

...لَیسَ البرِّ فی حُسنِ الزِّیّ ولکِنَّ البِّرَ فی السَّکینَةِ وَالوَقارِ؛

نیکویی، در زیبایی پوشش نیست؛ بلکه در آرامش و وقار است