سخنان بزرگان در مورد دوستی

حضرت محمد (ص) : سه چیز دوستی مسلمانان را نسبت به هم صفا دهد ، با دوست خود با خوشرویی برخورد کند ( البته نه اینکه هر خلاف دوست و رفیقمان را با یک لبخند تایید کنیم ، بلکه تا میتوانیم همدیگر را امر به معروف و نهی از منکر کنیم ) ، در مجالس برای او جا باز کند ، و او را با نامی که بیشتر آنرا دوست دارد صدا کند.  اصول کافی جلد 4 صفحه 457

از حضرت محمد (ص)  سوال شد کدام همنشین بهتر است ؟ فرمود : کسی که دیدن او شما را به یاد خدا اندازد ، و گفتار او دانش شما را بیفزاید ، و کردار او شما را به یاد آخرت اندازد.  بحارالانوار جلد 74 صفحه 186

امام صادق (ع) : هرگاه کسی را دوست داشتی او را بدان آگاه ساز ، زیرا اعلام محبت ، محبت را میان شما استوارتر می سازد.  اصول کافی جلد 4 صفحه 459
مولا علی (ع) : دوست انسان دوست واقعی نیست مگر اینکه در سختی ، و پشت سر و بعد از مرگ ، حقوق او را رعایت بنماید. تحف العقول صفحه 219

مولا علی (ع) : دوستان و برادران دینی را به اندازه تقوایشان ( پرهیزکاری و دوری از گناه ) دوست بدارید.  بحارالانوار جلد 74 صفحه 186
مولا علی (ع) : دوست خود را به وسیله نیکی کردن به او سرزنش کن. و بدی او را به وسیله بخشش به او دفع کن.  نهج البلاغه فیض الاسلام جلد 2 صفحه 1155

نشان دوست نیکو آن است که خطای تو بپوشد و رازت آشکار نکند. بوعلی سینا

«آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است// با دوستان مروت، با دشمنان مدارا»
حافظ

«آری آغاز دوست داشتن است// گرچه پایان راه ناپیداست// من به پایان دگر نیندیشم// که همین دوست داشتن زیباست»
فروغ فرخزاد

«آنچه مردم، دوستی می‌خوانند چیزی غیر از نفع شخصی نیست، دوستی خودپرستی انسان است که می‌خواهد از دیگران به عنوان دوستی متمتع گردد.»
فرانسوا لارشفوکو

«از خویشاوندان به‌راحتی می‌توان برید، اما رشته دوستی را هرگز.»
سیسرو

«بهترین دوستان من کسانی هستند که پیشانی و ابروهای آنها باز است.»
ویکتور هوگو

«بود آینه دوست را مرد دوست// نماید بدو هرچه زشت و نکوست»
اسدی طوسی

«بگذار که دوستی کم کم به اوج خود برسد، اگر این رسیدن برق‌آسا باشد ناگهان از نفس می‌افتد و متوقف می‌شود.»
ولتر

«برای این‌که دوست پیدا کنی باید خود را لایق و آماده دوستی بار بیاوری.»
آندره موروا

ب

«با چه کسانی دوست و رفیق می‌باشی تا بگویم چگونه آدمی هستی.»
رالف والدو امرسن

«این دغل دوستان که می‌بینی// مگسانند دور شیرینی»
سعدی