غرق كمال
آن روز كــه عاشقِ جـــمالت گشتم ديــوانــه روى بـىمثالــت گشتم
ديدم، نبود در دو جهان جز تو كسى بيخود شدم و غرق كمالت گشتم
بيگانه خويش
تا روى تو را ديــــدم و ديـــوانه شدم از هستى و هر چه هست، بيگانه شدم
بيخود شدم از خويشتن و خويشيها تا مست، ز يك جـــرعـــه پيمـــانه شدم
چه كنم؟
فرهادم و سوزِ عشق شيرين دارم امّـــــيد لقــــاء يـــــار ديـــــرين دارم
طاقت ز كفــــم رفت و ندانم چكنم يادش همه شب در دل غمگين دارم
