سخنان بزرگان در مورد تاریخ

تاريخ يعني علم شدن انسان است، تاريخ عبارت است گذشته انسان نه به صورت يك سلسله مداوم بلكه به صورت دوره هاي پشت سر هم.    

                                               ( دكتر علي شريعتي )                                 

هيچ تاريخي به دور از حب و بغض و اشتباه نيست.((گوته)) 
 

تاريخ نگاران شبيه افراد ناشنوا هستند، [ چرا كه ] مدام به پرسش هايي پاسخ مي گويند كه هيچ كس از آنها نپرسيده است.(لئو نيكولايويچ تولستوي)
ملتها احكام صحيح خود را از تاريخ دريافت مي كنند.(ژرژ هگل)

تاريخ نمي آفريند، بلكه «كشف» مي كند. تاريخ، از طريق موقعيتهاي بي سابقه، پرده از آنچه انسان هست، پرده از آنچه «از دير زمان» در انسان وجود دارد، پرده از آنچه امكانهاي انسان را تشكيل مي دهد، بر مي دارد.(ميلان كوندرا)

در همه ي دروه هاي تاريخ، آنهايي كه مي توانستند چشم هايشان را بر روي كل خستگي اي كه مجموعه ي كل خستگي ها است – چرا كه همه چيز را به همان شكل جنون آميز دارا است – ببندند، نادر بودند.((فرناندو پسوا)) 

 

تاريخ به معناي واقعي اش شرح وقايع بين ملتها و جزء ديگر نيست.

                                                                               ( جهانگير قائم مقامي )

تاريخ در مفهوم روز آن يك زندگي است، نه زندگي طبقه يا ملت خاص بلكه زندگي تمام انسانيت است.

                                                                               ( دكتر زرين كوب )

تاريخ، از آن افراد هدفمند است.(كيم-ور چونگ)

تجربه هاي زندگي به ما چيزي نمي آموزد، همان گونه كه تاريخ هم ما را از چيزي آگاه نمي كند. تجربه ي حقيقي زماني به دست مي آيد كه ارتباط با واقعيت را محدود كنيم و كاهش ارتباط را نيرو بخشيم.((فرناندو پسوا)) 

 

تاريخ به معني جنگها و شرح زندگي چند نفر اندك شمار نيست كه شاه شده يا سرداران بزرگي بوده اند. تاريخ بايد درباره ي مردم يك كشور براي ما سخن بگويد كه چگونه زندگي مي كردند، چه كارهايي انجام مي دادند و چگونه مي انديشيدند. تاريخ بايد از رنجها و شادي هاي آنان و از دشواري ها و مشكلاتشان براي ما سخن بگويد و بگويد كه چگونه بر اين دشواري ها چيره شدند.((جواهر لعل نهرو)) 


 

مفهوم تاريخ بيان وقايع تاريخي كه به آن گونه وقوع يافته اند نه كم و بيش.

                                                                               ( فريدون اديت ) 

تاريخ، ثبات را انكار مي كند.((فرناندو پسوا)) 

 

آنچه به تحول تاريخي هنر، معنا و جهت مي دهد، فقط فرض وجود ارزش زيبايي شناختي عيني است.((يان مو كارووسكي)) 

 

تاريخ نگار، تاريخ جامعه را مي نويسد نه تاريخ انسان را.((ميلان كوندرا)) 


تاريخ نمي آفريند، بلكه «كشف» مي كند. تاريخ، از طريق موقعيتهاي بي سابقه، پرده از آنچه انسان هست، پرده از آنچه «از دير زمان» در انسان وجود دارد، پرده از آنچه امكانهاي انسان را تشكيل مي دهد، بر مي دارد.((ميلان كوندرا)) 

 

شاعر فقط امكاني بشري را «كشف» مي كند؛ امكاني كه تاريخ هم به نوبه ي خود روزي آن را كشف خواهد كرد.((ميلان كوندرا))