اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

مناجات با خدا

غصه دارم که چرا سوز دعا نیست مرا

رمضان آمده و حال بکا نیست مرا

روزگاری به هوای همه کس بال زدم

پر پرواز به درگاه شما نیست مرا

معصیت عادت من گشته و حالم خوش نیست

لذتی در سحر نافله ها نیست مرا

من از این تیرگی باطن خود دلگیرم

روشنی بخش دل و دیده چرا نیست مرا؟

دست من خالی و هر بار تظاهر کردم

کوله باری به جز از کبر و ریا نیست مرا

چه کنم تا که جوابم نکنی یا الله

بارالها به گمانم که بنا نیست مرا...

به حسین تو قسم قافیه را باخته ام

اقتدایی به طریق شهدا نیست مرا

روزی ام کن سحری گوشه ی بین الحرمین

هوسی جز سفر کرببلا نیست مرا

علیرضا خاکساری

ماه مهمانی پر نور خدا می آید
ماه برکت ، به ملاقات شما می آید

ماه دلدادگی بنده به معبود شده
بازهم بارش رحمت ، ز سما می آید

مومنین ، بانگ خدا میرسد از عرش برین
ماه هم درد شدن با فقرا می آید

این چه ماهی است که هم شادی و هم غم دارد
دردمندان جهان ، را دو دوا می آید

نیمه اش گشته منور ز قدوم حسن و…
نوه ی اول پیغمبر ما می آید

دستگیر همه ی مردم دنیاست حسن
نام او با کرم و جود و سخا می آید

فاطمه صاحب فرزند در این ماه شود
سفره دار کرم آل عبا می آید

چند روز دگرش کل جهان تار شود
شب زخمی شدن شیر خدا می آید

بشکند دست کسی که به سرش تیغ زند
نوبت کینه ی اولاد زنا می آید

بعد یک عمر سکوت و غم بی زهرایی
وقت راحت شدن از ظلم و جفا می آید

سه شب احیا و سه شب ناله ی “یا رب” یا رب”
شب انشا شدن “قدر” و “قضا” می آید

کاش امسال مقدر شود و بنویسند
وقت امضا شدن کرب و بلا می آید…

پوریا باقری

کم کم بساط عشق و وفا پهن میشود

سفره به سفره نور و صفا پهن میشود

شعبان گذشته و رمضان آمده ز راه

زیباترین بهار شما پهن میشود

ماهی که استجابت و رحمت زیادتر

در آسمان سبز دعا پهن میشود

جایی که سفره های کرم خانه ی حسن

در نیمه های ماه خدا پهن میشود

ماهی که تا سحر به گل اشک و التجا

سجاده های خوف و رجا پهن میشود

شب های قدر اوج نزولات رحمت است

هر گوشه گوشه که دست گدا پهن میشود

لب تشنگان به روضه ی شش ماهه می رسند

به به برات کرب و بلا پهن میشود

این کشور عزیز ولی نعمتش رضاست

پس رزق ما به دست رضا پهن میشود

ماه خدا آمد، دلم با خدا شد

حی علی التوبه در توبه باز شد

الهی رحمی کن خسته و زارم

به این سفره من خیلی بدهکارم

باز من و بار گناه، نجاتم بده

خسته شدم از اشتباه، نجاتم بده

آلوده ام اما مکن ناامیدم

آخر به امیدی به این در رسیدم

ز لطفت پر کن این دست خالی را

پذیرا باش امشب خسته حالی را

عبد سر افکنده شدم مراهم ببخش

پیش تو شرمنده شدم مراهم ببخش

دارم به سر عمری امید رهایی

باید در این شب‌ها شَوم کربلایی

 ندارم درد و غم تا حسین دارم

به روی لب ذکر یاحسین دارم

دست به دامان توام حسین یا حسین

بی سروسامان توام حسین یا حسین

در گوشه گودال قیامت به پاشد

هی ضربه خورد هی تنش جا به جا شد

برادر افتاد و خواهری افتاد

سر از نی افتاد، مادری افتاد

با یک زن تنها برادر چه کردند

دیدند که تنهایم مرا دوره کردند

مناجات -ماه مبارک رمضان

تا دلم بر جانب میخانه ات آورده رو
هر ذلالِ اشک می سازد گناهم شست و شو

بر سر سفره گدا را هم پذیرفتی ز لطف
این ضیافت خانه از حبِ علی دارد سبو

در که وا شد، هرکه آمد را پناهش داده ای
بهتر از اینجا ندیدم هرچه کردم جستجو

ما به این درگاه محتاجیم و مشتاقیم و بس
با رجا و خوف نزدت پروراندیم آبرو

از گناهانم به هرکس من بگویم می رود
پیش تو از زشتی افعال دارم گفتگو

تشنگی روزه پروازی به سوی کربلاست
یادِ مشک و علقمه، با ناله و ... یاد عمو

وقتِ افطارم به لب ذکر حسین جان بهتراست
باهمین روضه به گریه می توان سازم وضو:

حنجر و دشنه به آن حلقومِ تشنه نارواست
بعداز این بر جسم او صد نیزه می آید فرو

علی احمدیان-جنت

مناجات با خدا

خدا به روز قیامت به دادِ ما برسد

ز روی لطف و کرامت به دادِ ما برسد

گناه پشت گناه و حرام پشت حرام

مگر که اشک ندامت به دادِ ما برسد

مگر به برکت این سفره های افطاری

به لحظه های اجابت به دادِ ما برسد

خدا به دید عدالت نظر کند ، ... زاریم !

مگر به دیدِ عنایت به دادِ ما برسد

به مرگ داخل بستر نمی شود دل بست

خدا کند که شهادت به دادِ ما برسد

نه روزه ای نه نماز ِ درست ودرمانی

مگر دو وعده زیارت به دادِ ما برسد

ولایتِ علی و آل اوست هستیِ ما

امید ماست ولایت به دادِ ما برسد

به لطف و یاریِ حق در مجالس ارباب

خودِ حسین ، نهایت به دادِ ما برسد

**

سری به نیزه بلند است و دخترش بی تاب

خدا به بندِ اسارت به دادِ ما برسد

به گریه گفت ، روی نیزه با علمدارش

نگاه کن .... که نگاهت به دادِ ما برسد

مهدی مقیمی

بنده چون شد وارد وادی ایمان بهتر است
نقش بندد چونکه ایمان بر دل و جان بهتر است

بنده باید انس گیرد با مناجات سحر
نیمه شب اشک و نماز و ذکر و قرآن بهتر است

نور راه ماست نور جلوه صاحب زمان
در شب تاریک نور ماه تابان بهتر است

«در جوانی پاک بودن شیوه پیغمبری است»
توبه کردن خوب، اما از جوانان بهتر است

اولین منزل برای توبه حزن قلبی است
بنده باشد از گناه خود پشیمان بهتر است

هیئتی بودن فقط با گریه بر ارباب نیست
سینه زن وقتی که باشد اهل عرفان بهتر است

سینه زن را آخرش ارباب آدم می کند
اشک روضه رحمتش از آب باران بهتر است

جرعه ای آب فرات از ما عمویی را گرفت
تشنگی از بی عمو بودن به قرآن بهتر است

وحید محمدی

مناجات با خدا-ماه رجب

فقط اجازه بده پای شمع بنشینم

اگر نسوختم امشب ادب کنید مرا

حرام باد به چشمم شب جدایی خواب

گدای فیض سحر شب به شب کنید مرا

بتاب ، خامی این روسیاه پخته شود

بد است کال بمانم رطب کنید مرا

قدو قواره ام اندازه لجاجت نیست

اگر قبول نداری وجب کنید مرا

بنا نبود كه اینقدر زابراه شوم

بنا نبود همش جان به لب كنید مرا

ترا بجان عزیزت معطلم نکنید

سحر نیامده امشب طلب كنید مرا

عبادتی که بلد نیستم به غیر حسین

فقیر کرببلای رجب کنید مرا

محمد جواد پرچمی

شب لیلة الرغائب

گر غفلتی کنیم دل، آزرده می شود

از کف بهار رفته، گل افسرده می شود

در لیلة الرغائب از الله ذوالـجـلال

حاجات خود بخواه، بر آورده می شود

ولی الله کلامی زنجانی

به مناسبت ماه رجب

مگذار که دلخسته و دلخون باشیم

بگذار که برلطف تو مدیون باشیم

در ماه رجب آرزوی ما این است

ایکاش که ما از رجبیون باشیم

سید هاشم وفائی

به مناسبت فرا رسیدن ماه رجب

تا شود آیینه بی زنگار در ماه رجب

از خیال خویش سربردار در ماه رجب

چشم اگر دارید باران دعا را بشنوید

می چکد نور از در و دیوار در ماه رجب

کاش دور از مهر و تسبیح و ریا و جانماز

بازگردد رونق بازار در ماه رجب

باز شیخ ما به حرف آمد حدیث نفس گفت

عرض دین را برد دنیادار در ماه رجب

کاش برگردم به خود ای کاش برگردد به خود

شیخ بی عمامه و دستار در ماه رجب

اعتکاف و عشق یعنی گریه بر احوال خویش

نیمه شبها گریه کن بسیار در ماه رجب

سیزده شب معتکف در خم شدم تا پر شدم

از دعای حیدر کرار در ماه رجب

علیرضا قزوه

ای مهربان به این دل من هم نگاه کن
اوضاع عاشقی مرا، روبراه کن

طفل چموش نفس مرا زودتربگیر
با ترکه ی محبت خود سربه راه کن

فرصت بده به راه بیایم؛ اگرنشد!
باشد قبول، زندگی ام را سیاه کن

خانه خراب ترنکنم، هی غضب نکن
رحمی براین شکسته دل بی پناه کن

بخشندگیت، دست مرا درحنا گذاشت!
فکری به حال متهم بی گناه کن

دارم شکست می خورم ازلشگرگناه
سربازبی سلاح و سپررا نگاه کن!

باید تورا به جان حسینت قسم دهم
قلبم شکسته، قافیه را قتلگاه کن

با چشم سمت خیمه به گودال می رود
درزیرپاش اشک مرا فرش راه کن

وحید قاسمی

مناجات با خدا-شب آخر ماه مبارک

پیش تو به امید پناه آمده است

این بنده که با روی سیاه آمده است

سی روز به او فرصت غفران دادی

بیچاره شب آخر ماه آمده است

مجید لشگری

دو شب مجال گدایی برای ما مانده

هنوز بند گناهان به پای ما مانده

حلال کن اگر از جمع ما بدی دیدی

خجالت از تو در این چشمهای ما مانده

برای آنکه کسی را مرانی از در خود

به آستان تو دست گدای ما مانده

چگونه خانه بمانیم نیمه شب‌ها را

که عطر مسجد تو در هوای ما مانده

برای فطرت خود فکر فطریه هستیم

در این ادای امانت بهای ما مانده

غرور کاذب و شرک خفی ما رفته

اما شکستگی دل و ربنای ما مانده

به نام مرغ حرم شهره ایم این شب ها

میان عرش دم یا رضای ما مانده

تو را قسم به همه‌ی فرش‌های این مجلس

که به روی همشان جای پای ما مانده

شبی میان حرم پاگشایمان بکنید

که روزی سفر کربلای ما مانده

فدای شاه غریبی که پیش خواهر خود

سرش جدا روی نیزه‌ها مانده

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در شب بیست و نهم رمضان 94

چشم های به در، خداحافظ!
لحظات سحر، خداحافظ!

روزهای مقدس رمضان
لحظه های غریب تا به اذان

حال و احوال قبل افطاری
قدرهای بلند بیداری

چه قدر مانده است تا ساحل؟
رمضان رفت، ای دل غافل!

رمضان رفت، کوله بارت چیست؟
نکند جز گناه در آن نیست؟!

راه باز است، تو نمی بینی
میوه ی بغض را نمی چینی

خویشتن را بشوی پس با اشک
دست بر دامن توام، ای اشک!

دست خود را بده به دست چراغ
تا کبوتر شود دوباره کلاغ

تا پروبال در حرم بزند
توی باب الرضا قدم بزند

گاه در پشت پنجره فولاد
گاه در کنج صحن گوهرشاد

دل تو سنگ مرمر حرم است
تا به اذن دخول، یک قدم است
...

به من خسته هم نگاهی کن
دل من را دوباره راهی کن