اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

دعاي روز چهارم ماه مبارك رمضان به صورت شعر در ادامه مطلب 

اللهمَ قََوِنی فیهِ عَلی اِقامَةِ اَمرِكَ، 
و اَذِقنی فیهِ حَلاوةَ ذِكرِكَ، 
و اَوزِغنی فیهِ لِاَدآءِ شُكرِكَ بِكَرَمِكَ؛ 
وَاحفَظنی فیهِ بِحِفظِكَ و سِترِكَ یا اَبصَرَ الناظِرین

خدایا مرا در این روز بر اقامه و انجام فرمانت قوت بخش وحلاوت وشیرینی ذکرت را بمن بچشان وبرای ادای شکر خود به کرمت مهیا ساز و در این روز به حفظ و پرده پوشی ات مرا از گناه محفوظ دار ای بصیرترین بینایان عالم

دعاي روز چهارم ماه مبارك رمضان در قالب شعر
ده مرا توفیق و قوت یا حكیم
كن مرا تأیید و تسدیدِ عظیم
بهر بر پا داشتن امر تو را
سعی كردن در طریق مستقیم
شوكتی تا دین حق قوت دهم
اندر این مه سیر در نهج قویم
امر بالمعروف و نهی از بد كنم
بر در كویت به این حالت مقیم
میچشان شیرینی ذكر خودت
بر من ای فیاض ذوالفیض العمیم
هم موفق كن كه بنمایم اداء
شكر نعمت هایت ای حیّ قدیم
گرچه ممكن نیست شكر كل آن
ز آن كه نامحصور می باشد نعیم
حفظ فرما بنده را در حفظ خود
خاصه از تسویل شیطان رجیم
هم بپوشان عیب بی حد مرا
چون كه ستاری و غفار و رحیم
ای كه از هر ناظری بیناتری
یك نظر بر حال این عبد لئیم

دعاي روز پنجم ماه مبارك رمضان به صورت شعر

"اللهمَ اجعَلنی فیهِ مِنَ المُستَغفِرینَ، 
واجعَلنی فیهِ مِن عِبادكَ الصالِحینَ القانِتینَ، واجعَلنی فیهِ مِن اَولِیائِكَ المُقرَبینَ بِرَافتِكَ یا اَرحَمَ الراحِمین

خدایا مرا در این روز از توبه و استغفار کنندگان قرار ده و از بندگان صالح مطیع خود مقرر فرما و هم در این روز مرا از دوستان مقرب درگاه خود قرار ده ، به حق لطف و رأفتت ای مهربانترین مهربانان عالم

دعاي روز پنجم ماه مبارك رمضان در قالب شعر
 

خواهش ما از جنابت یا اله
عفو و آمرزش ز تقصیر و گناه
ده قرار از جمله مستغفرین
ما گنه كاران و جمع رو سیاه
ای كه قلب بندگان در دست تواست
ز آب رحمت شوی این حال تباه
هم مقرر از عباد صالحین
كن تو ما را ای تو رب ما سواه
هم چنین اندر عداد قانتین
مردمان صالح قرب اكتباه
منتهای لطف باشد كز كرم
در مكان قرب بدهی جایگاه
در شمار دوستانت بشمری 
در بساط خود دهی ما را پناه
گرچه ما قابل نه ایم آنجا رویم
اصل مطلب هست بر ما اشتباه
هر كسی را مجلسی مأوا بود
از رئیس و لشكر و خیل و سپاه
ای خدا بر رأفت و رحمت قسم
كین دعا را كن قبول بارگاه

پنجمین روز رمضان است ومیزبان گوش به دل تو دارد. دست‏به دعا بردار: خدایا در این  ماه مرا از آمرزش خواهان، از بندگان شایسته فرمانبردارت، از اولیاء مقرب درگاهت، قرار ده.

هنگامه وصل رمضان آمده است
مومن به تنش دوباره جان آمده است

یکماه گشوده سفره ای جان افزا
حق را بنگر که میزبان آمده است

این ماه گناه خلق می سوزاند
بر عمر گناهها خزان آمده است

بگشوده تمام،آسمان درهایش
ای بنده عروج کن،زمان آمده است

آوای مناجات ودعا گوش آید
الطاف خدایمان عیان آمده است

ماه رمضان ماه خداوند ودر آن
شیطان رجیم ناتوان آمده است

بر بند دهان ودل زدنیا برگیر
زیرا که زمان امتحان آمده است

باز است در بهشت بر روی همه
دوزخ بنگر که در زیان آمده است

این ماه بود بهار قرآن خدا
چون در رمضان زآسمان آمده است

شادند همه به نیمه ماه خدا
زیرا که حسن(ع)به این جهان آمده است

در بیست ویک، علی(ع)به خون غلطیده
هر شیعه به قلب خون فشان آمده است

افطار بده که در جواب عملت
اعطای ثواب بیکران آمده است

اسباب مهیا ست که بخشیده شویم
ای بنده تلاش کن امان آمده است

شاعر : اسماعیل تقوایی

دوباره هفته سر اومد از آقام خبر نيومد
دوباره دلم شكست و آقام از سفر نيومد
طعم تلخ بي كسي رو  چشيدم با سوز آهم
چرا مرهمي برا اين    اشك چشم تر نيومد
كاشكي لايق يار شم    ز غفلتم بيدار شم
خداكنه مهمونش    يك سحري يا افطار شم
آقام آقام كي مياي آقام
طاقتم ديگه تمومه   تا به كي همش جدايي
تو بقيع يا كربلا يا    حرم امام رضايي؟؟؟
شنيدم هر جا كه ذكر    عمو جونتو بگيريم
هر كجا باشي به روضه  تو سراسيمه ميايي
تونزار، آقا خوار شم    ميخوام مثه حر باشم
كاشكي شب قدر با تو   تو صحن علمدار باشم
آقام آقام كي مياي آقام
 

شاعر : امیر حسین سالاروند

روزه‌داران مؤمنین آماده! من ماه خدایم
ماه روزه، ماه قرآن، ماه تسبیح و دعایم

ماه حق، ماه نبی، ماه علی مرتضایم
ماه خیل انبیاء و اتقیا و اوصیایم

تا رساند بر همه عالم پیامم را محمد
خوانده از آغاز شهر الله نامم را محمد

من گرامی ماه عفو و رحمت پروردگارم
روزه‌داران الهی را همه باغ و بهارم

باشد از شعبان امیرالمؤمنین چشم انتظارم
در دل شب انس‌ها با حضرت صدیقه دارم

تا سحر گه بی قرار چشم گریان حسینم
هر شب و هر روز محو صوت قرآن حسینم

دامن سجاده گردد بزم اُنس یار با من
چشم مشتاقان بوَد تا صبحدم بیدار با من

نور بخشد شمع جمع محفل دادار با من
انس می‌گیرند مردان خدا بسیار با من

از نسیم آید سرود نغمه روح الامینم
همدم اشک و مناجات امیرالمؤمنینم

لحظه‌ها تسبیح و، خوابِ روزه‌دارانم عبادت
روزهایم روزهای صدق و اخلاص و ارادت

یوسف زهرا حسن در نیمه‌ام یابد ولادت
وز قدوم مادر زهرا مرا باشد سعادت

روزه‌داران را دهـم از سـاغر قـرآن حلاوت
ای خوشا آنکس که در من می‌کند قرآن تلاوت

ای خوشا آنکس که قدر لیلةالقدرم بداند
ای خوشا آنکس که اشک و معرفت در من فشاند

ای خوشا آنکس که شب‌ها تا سحر بیدار ماند
در دل شب افتتاح و جوشن و بوحمزه خواند

من همان ظرف عنایات خداوند کریمم
روح می‌بخشد دعای یا علیُّ یا عظیمم

وای بر آنکس که در من حق نیامرزد گناهش
یا نگردد شسته از اشک شبی روی سیاهش

آنچنان باشد که حق محروم سازد از نگاهش
در مه رحمت بوَد آغوش شیطان، جایگاهش

توشه‌ای با خود نیارد تا خدا از او پذیرد
می‌سزد از غصه در عید صیام من بمیرد

خوش به حال آنکه در من دامن دلبر بگیرد
در عروج خویشتن از زهد و تقوا پر بگیرد

در دل شب‌های قدرم نیز قرآن سر بگیرد
روی در محراب کوفه، دامن حیدر بگیرد

ای خوش آنکو پرکند از اشک چشم نازنین را
تـا بشویـد فرق خـونین امیـرالمـؤمنین را

ای خوش آنکو در معاصی، احترام از من بگیرد
با دهان روزه‌اش هر روز، کام از من بگیرد

دامن وصل خدا را در صیام از من بگیرد
در عبادت رفعت و شأن و مقام از من بگیرد

من همانا سفره مهمانی ذات خدایم
با تمام انبیاء از صبح خلقت آشنایم

«میثم» از هر لحظه من فیض‌ها گردد نصیبت
روزه، دارو، ذکر، درمان، ذات حق گردد طبیبت

هست دامان تو هر شب دامن وصل حبیبت
هر نفس باشد دعای یـا حبیب یـا مجیبت

ای کاش ببینیم همه ماه نهان را
همراه طلوع تو شروع رمضان را
با تلخی اشک غمت افطار نمودیم
از مسجدمان تا که شنیدیم اذان را
چندیست که چشمان زمین بی تو ندیده است
از باد صبا آن نفس مشک فشان را
تلخند زبانها بگذار از تو بگویند
تا نام تو تغییر دهد طعم دهان را
قلبی که ز خاک کف پاهای تو دور است
صد سال نخواهیم برایش ضربان را
هرگاه که با تو به مناجات نشستیم
یک بار هم احساس نکردیم زمان را
گیریم که از دیدن تو چشم بپوشیم
آقای دل ما! چه کنیم این دلمان را ؟
امسال رسیدیم که از سفره زینب
بر دست گدایان بدهی لقمه نان را
خون گریه روز و شبت از غصه زینب
باعث شده در کام بگیریم زبان را
برگرد که از کوفه نه، از کرب و بلا نه
از شام بپرسی سبب قد کمان را

شاعر : محمد علی بیابانی

ماه پیمبر برفت ماه خدایی رسید
از همه غیر خدا وقت جدایی رسید

 ماه صیام آمده عیش تمام آمده
بین رمضان را که بر جلوه نمایی رسید

 وقت دعا گشت باز، روزه به پا گشت باز
قاری قرآن نگر با چه نوایی رسید
 
موقع اسحارها موسم افطار ها
وقت سحر تا غروب،وه چه صفایی رسید

گاه شب قدر شد مومن بر صدر شد
کتاب قرآن حق به مصطفایی رسید

به نیمه مه شاد شد مدینه آباد شد
بیت علی(ع) را نگر،چه مجتبایی(ع) رسید

چو بیست ویک روز شد تیره به ما روز شد
به قامت مرتضی (ع)سرخ قبایی رسید

صفا تن وجان بده به رتل قرآن بده
ثواب یک آیه اش چه خوش بهایی رسید

در این مه پر بها هر آنچه خواهی بخواه
که درد هر بنده را ،زحق دوایی رسید

شاعر : اسماعیل تقوایی

دوباره ماه خدا و بهار قرآن شد
دوباره ماه صفا دادن تن و جان شد
دوباره شوق سحر، هر غروب هم افطار
دوباره موسم شادی اهل ایمان شد
دوباره وقت سفر شد به شهر خوبی‌ها
دوباره ماه نزول کتاب قرآن شد
دوباره بستن چشم و دهان زهر خوردن
دوباره بنده حق بر خدای مهمان شد
دوباره خواندن یک آیه با ثواب تمام
دوباره فصل مناجات و رتل قرآن شد
 دوباره لیله ی قدر ومجیر وجوشن ها
دوباره ماه دعا ومهار شیطان شد
دوباره آمده ماهی که یک شب قدرش
برابری به هزار ماه عمر انسان شد
دوباره آمده ماهی که در میانه ی آن
ز شمس روی حسن (ع) خانه نورباران شد
دوباره آمده ماهی که روی ماه علی (ع)
خضاب خون سر و عمر او به پایان شد
بدار مغتنم این فرصت گرانمایه
که بسته دوزخ و جنت گشوده در آن شد

شاعر : اسماعیل تقوایی

مه خوب و خاص خدا آمده
به ما پیك نورالهدی آمده

سلامم به تو بهترین ماه سال
مه روزه داران با شور وحال

سلامم به تو ماه شبهای قدر
عروج مسلمان ز سفلی به صدر

سلامم به آن ضیف رحمانیت
خوشا آنكه آمد به مهمانیت

سلامم به شبهای نیكو ثمر
به صوت مناجات وقت سحر

سلامم به ایام پربار تو
به آن لحظه‌ی شوق افطار تو

سلامم به آن نور ایمان تو
كران تا كران ختم قرآن تو

سلامم به شبهای آدینه‌ات
به مولود زیبای در نیمه‌ات

سلامم به آن فرق بشكافته
به قلب یتیمان كه بگداخته

سلامم به مولایمان مرتضی
به آخر نمازش به صبح عزا

سلامم به فزت برب گفتنش
به محراب رنگین زخون تنش

سلامم به الغوث درماندگان
خلاصی ز نار از خدا خواندگان

سلامی نمودم جوابم بده
صراحی ز آن شرب نابم بده

شاعر : اسماعیل تقوایی

ماندم چه کنم پیش تو شرمندگی ام را
دادم به گناهان شرف بندگی ام را
برهم زده این نفس همه زندگی ام را
نادیده بگیرید سرافکندگی ام را

هرچند بدم پیش کریم آمده ام من
با دست گرفتار درش را زده ام من

جای تو شدم بنده ی دینار ببخشید
دل داده ام عمریست به اغیار ببخشید
کارم شده معصیت و انکار ببخشید
هربار خطا کردم و هربار ببخشید 

این بار گنه از من و این مغفرت از تو
در چنته ی من نیست به جز معذرت از تو

پرحرف شدم هر سخنم گشت وبالم
یک تکه زبان در دهنم گشت وبالم
از غیر غمت سوختنم گشت وبالم
این میل ریا داشتنم گشت وبالم 

هیچ ازتو خبر نیست به هر راز و نیازم
پیدا شده هر گمشده ام وقت نمازم 

با اینکه حقیریم سرخوان حسینیم
ما ریزه خور سفره احسان حسینیم
از مهد الی اللحد پریشان حسینیم
عمریست که سینه زن و گریان حسینیم 

کاش از جگرم سنگ عقیقی بتراشد
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد 

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در دعای کمیل 21 فروردین 94

وقتِ پذيرايي ات غذا نشود كم
لطفِ تو با حيف و ميل ما نشود كم

هر كه نشد سائل تو باخت و گرنه
دور كرم خانه از گدا نشود كم

بنده زياد است و با نيامدن من
در حرم تو برو بيا نشود كم

عادت ما بر گناه گرچه زياد است
عادت احسان كبريا نشود كم

قهر ز ما آشتي ز بنده نوازان
از سر ما سايه ي خدا نشود كم

حاجت ما در خور  خزانه ي تو نيست
هرچه كرم ميكني عطا نشود كم

روز قيامت به آتشم كه بسوزند
در دلِ ما مِهر مرتضا نشود كم

از سر ما هرچه رفت هيچ غمي نيست
سايه ي سلطانِ كربلا نشود كم

شكر، خدا را كه مبتلاي حسينيم
سينه زنِ بيرق عزاي حسينيم

علي اكبر لطيفيان

 نفس آلوده ی نفسم که هوا می خواهم
      عبد شیطان شده ام ،  آه ، خدا می خواهم
       
      نه نمازی ، نه نیازی ، نه دعایی به لبم
      حالت سوز مناجات و دعا می خواهم
       
      هر طبیبی نتوانست مداوام کند
      دلم از درد گرفته ست دوا می خواهم
       
      نه هراسم ز عذاب ست و نه شوقم به وصال
      کمم این است،کمی خوف و رجا می خواهم
       
      بر سر سفره ی احسان تو خوبان جمعند
      بین خوبان سر خوان تو جا می خواهم
       
      گره ی کار به هر واسطه ای وا نشود
      ضامنی مثل غریب الغربا می خواهم
       
      روزه بی روضه صفایی که ندارد اصلا
      اندکی روضه ی شاه شهدا می خواهم
       
      کشته ی کشته ی اشکم که طلب کردم اشک
      طلب عفو جدا ، اشک ، جدا می خواهم
       
      به تو دلداه ام ارباب ، که غیر از این نیست
      از شما کی طلب غیر شما می خواهم؟
       
      نسخه ای ساده علاج دل بیمار من است
      من فقط یک سفر کرب و بلا می خواهم
       
      مظاهر کثیری نژاد

************************

ادای حق تو با گریه ی بهاری نیست
ادای حق تو با اشکهای جاری نیست

تو سر به راه شدن از گدات می خواهی
ادای حق تو تنها به گریه زاری نیست

حساب معصیتم رفته است از دستم
نگاه های حرام مرا شماری نیست

تمام فاصله ها را گناه پر گرده
وگرنه بین منو صاحبم حصاری نیست

پر اضطرابم و آرامشی ندارم من
کسی که دور شود از تو را قراری نیست

حرام باد نمازی که بی محبت توست
نماز عرض نیاز است پس تجاری نیست

به دست خویش زدن رو کمال هر مرد است
برای مرد،حلال آوری که عاری نیست

هزار سال دگر هم مطیع تو نشوم
جواب نامه ی کرب و بلام آری نیست

به دست شاه خراسان سپرده است خدا
جواز کرب و بلا را،به پولداری نیست

مرا که از درِ “باب الجواد” آمده ام
مران ز پیش خودت،جز تو سایه ساری نیست

قسم به حضرت معصومه آدمم کن تو
برای چشم تو این کارها که کاری نیست

محمد کاظمی نیا

عبدآلوده منم کز چشم یار افتاده ام
بس خطا کردم ز اوج اعتبار افتاده ام

توبه هایم را گناهانم خرابش می کند
میوۀ خامم که باز از شاخسار افتاده ام

کاروانِ عشق شب های دعا در رفتن است
من ولیکن گوشه ای از رهگذار افتاده ام

از در خویشم مران، جانِ علی، جانِ حسین
دل پریشانم که دست روزگار افتاده ام

کـربلایم را بیـا امشب دگـر امضـا بـزن
خسته گردیدم ز بس زار و نزار افتاده ام

وحید دکامین

نوکر این دریم، می ارزد
سوز دل می خریم، می ارزد
گر خدای کرم حسین بود
رو زدن بر کریم می ارزد

خسته بالی اگر، حسین بگو
باز کن بال و پر، حسین بگو
حُر به من گفت اگر کنهکاری
تو از این در نَپَر، حسین بگو

حر به من گفت: منی که بد بودم
روبروی حسین سد بودم
دم آخر به خیمه ی آقام
آمدن را ولی بلد بودم

حر به من گفت: پر بگیر نترس
دامن شاه را بگیر نترس
مثل من توبه کن به پاش بیفت
یا حسینی بگو، بمیر نترس

امیر عظیمی