اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

از نسیم سحری روح به جانم دادند
چشمی از خون جگر اشک فشانم دادند

تا شدم هم نفس محفل رندان سحر
لذت زمزمه و آه و فغانم دادند

باورم نیست که با این همه عصیان و قصور
ره به مهمانی ماه رمضانم دادند

بهترین وقت ملاقات خدایی است نماز
فیض دیدار به هنگام اذانم دادند

نام آقا نمک سفره ی افطار من است
کرم حضرت یار است که نانم دادند

هر چقدر دور شدم باز عطایم کردند
توبه بشکستم و هر بار زمانم دادند

ناسپاسی به سر نعمت حق باعث شد
که حواله به سرای دگرانم دادند

مانده بودم که کجا درد دل ابراز کنم
به کرم خانه ی ارباب مکانم دادند

به خدا آرزویی ندارم هیچ دیگر
حرم کرب و بلا را که نشانم دادند

دلم از روز ازل هست گرفتار حسین
به غلامی درش نام و نشانم دادند

در همان روز که هر کس ز کسی بگریزد
از تولای علی برگ امانم دادند

بخداوند قسم شور حسین می گیرم
روز محشر اگرم اذن بیانم دادند

شاعر:احسان محسنی فر

سفره آماده ،سر سفره گدا آماده
کرم آماده من آماده خدا آماده
این کرم خانه دو ماه است تدارک دیده
قبل مهمان همه جا هست غذا آماده
اینکه اینجائیم از لطف خود اوست نه من
او نخواهد ، نشوم بهر دعا آماده
گر خدا رحم نیارد به من آلوده
نفس من هست به انجام خطا آماده
دل بیمار محال است به درمان نرسد
مطب آماده دل آماده دوا آماده
بی پرو بال به پرواز رسیدن شدنی است
بسکه در ماه خدا هست هوا آماده
توبه بی ذکر علی نیست میسر ولله
ذکر حیدر بکند قلب مرا آماده
عجبی نیست ببینم در این ماه علی
بیشتر از همگان فاطمه را آماده
طلب کعبه در این ماه طواف یار است
پس چه بهتر که بود کرببلا آماده
وقت یاری گل فاطمه فردای فرج
کاش باشیم کنار شهدا آماده
شاعر:علی اکبر لطیفیان

خواهان تو هرقدر هنر داشته باشد
اول قدم آن است جگر داشته باشد

جز گریه ی طفلانه ز من هیچ نیاید
دیوانه محال است خطر داشته باشد

با ما جگری هست که دست دگران نیست
از جرات ما کیست خبر داشته باشد؟!

اینجا که حرام است پریدن ز لب بام
رحم است بر آن مرغ که پر داشته باشد

تیغ کرم تو بکند کار خودش را
هر چند گدای تو سپر داشته باشد

در فضل تو امید برای چه نبندم
جایی که شب امید سحر داشته باشد

چون شمع سحرگاه مرا کشته ی خود کن
حیف است که گریان تو سر داشته باشد

بگشای در سینه ی ما را به رخ خویش
شاید که دلم میل سفر داشته باشد

می گریم و امید که آن روز بیاید
بنیاد مرا سیل تو برداشته باشد

رحمت به گدایی که به غیر تو نزد روی
هرچند که خلق تو گهر داشته باشد

خورشید قیامت چه کند سوختگان را
در شعله کجا شعله اثر داشته باشد؟

ما را سر این گریه به دوزخ نفروشند
حاشا که شرر هیزم تر داشته باشد

ما حوصله ی صف کشی حشر نداریم
باید که جنان درب دگر داشته باشد

ما را به صف حشر معطل نکن ای دوست
هر چند که خود قند و شکر داشته باشد

دانی ز چه رو زر طلبیدم ز در تو
چون وقت گدا قیمت زر داشته باشد

ما در تو گریزیم ز گرمای قیامت
مادر چو فراری ز پسر داشته باشد

جز گریه رهی نیست به سرمنزل مقصود
هیهات که این خانه دو در داشته باشد

عدلش نرود زیر سوال آن شه حاکم
گر چند نفر را به نظر داشته باشد

گفتی که بیایید ولی خلق نشستند
درد است که شه سائل کر داشته باشد
 

شاعر:مهدی سهراب

سحر هنگامه راز و نياز است 
سحر ميخانه دلدار باز است

سحر جود و كرم بسيار دارد
سحر بوي خوش دلدار دارد

سحر مهماني خاص الهي است
سحر وقت گذار از روسياهي است

سحر آمد دلم فرياد دارد
كريمي كو كه ما را ياد آرد

كريمي كو كه دست ما بگيرد
گدا را با همه جرمش پذيرد

كريمي كو كه گردد ميزبانم
كه من مرغ شب بي آشيانم

كريمي غير تو يا رب نباشد
به جز نام توأم بر لب نباشد

بزرگي كن كرم بنما به حالم
ببين افسرده و بشكسته بالم

بيا جاني بده بر قلب خسته
بنه مرهم بر اين بال شكسته

مرا آماده پرواز بنما
مرا با دلبرم همراز بنما

كرم بر مضطري كن يا الهي
بيا و دلبري كن يا الهي

پناهي بر گدا جز اين حرم نيست
تو كه رسمت به جز لطف و كرم نيست

مرا امشب دگر كن ميهمانت
مرا ساكن نما در آستانت

مرا ديگر زغير خود جدا كن
خدايا دير شد ما را صدا كن

رمضان آمد و آهسته صدا كرد مرا

مستعد سفـــر شهر خدا كرد مرا

از گلستان كرم طرفه نسيـمي بوزيد

كه سراپاي پر از عطر و صفا كرد مرا

نازم آن دوست كه با لطف سليماني خويش

پــــله از سلسـله ديـــو دعــا كـــــرد مـــرا

فيض روح‌القدسم كرد رها از ظلمات

همرهـي تا به لـب آب بقـا كرد مـرا

من نبودم بجز از جاهل گم كرده رهي

لايـــق مكتب فخــر النجبا كـــرد مـــرا

در شگفتم ز كرامات و خطاپوشي او

من خطا كردم و او مهر و وفا كرد مرا

دست از دامن اين پيك مبـارك نكشم

كه به مهماني آن دوست ندا كرد مرا

زين دعاهاست كه با اين همه بي‌برگي و ضعف

در گلـستــــان ادب نـغمـــه ســرا كــــرد مـــرا

هر سر مويــم اگـر شـكر كند تـا به ابــد

كم بود زين همه فيضي كه عطا كرد مرا
 

شاعر:علی جعفری

مبارک باد آمد ماه روزه

رهت‏ خوش باد، ای همراه روزه

شدم بر بام تا مه را ببینم

که بودم من به جان دلخواه روزه

نظر کردم کلاه از سر بیفتاد

سرم را مست کرد آن شاه روزه

مسلمانان، سرم مست است از آن روز

زهی اقبال و بخت و جاه روزه

بجز این ماه، ماهی هست پنهان

نهان چون ترک در خرگاه روزه

بدان مه ره برد آن کس که آید

درین مه خوش به خرمنگان روزه

رخ چون اطلسش گر زرد گردد

بپوشد خلعت از دیباه روزه

دعاها اندرین مه مستجاب است

فلکها را بدرد آه روزه

چو یوسف ملک مصر عشق گیرد

کسی کو صبر کرد در چاه روزه

سحوری کم زن ای نطق و خمش آن

ز روزه خود شوند آگاه روزه

هرکه سوز جگرواشک روانش دادند

برسرکوی مناجات امانش دادند

آنکه گردید نظرکرده صاحب نظران

جلوه حضرت معشوق نشانش دادند

دیده ای راکه مطهر شده با اشک سحر

جام وصلی زسبوی رمضانش دادند

آن دلی راکه عیارش به دعا خالص شد

نیمه شب وقت مناجات زبانش دادند

زیرو رو میکند عالم نفس آن واعظ

که ز انفاس علی فن بیانش دادند

بنده ای که شده تسلیم به تقدیر خدا

هرچه دادند به ابرار همانش دادند

باغ آن سینه که شد زنده به باریدن اشک

سبزی عشق به اوقات خزانش دادند

نوکری را که ملقب شده بر نام حسین

ظل رحمانیت عرش مکانش دادند

هرکه خودرا برساند حرم کرب و بلا

مستقیما ز خدا برگ امانش دادند

آن گلویی که دم روضه زینب دارد

اثری خاص به لحن سخنانش دادند

باسلامی همه عشاق بریزد برهم

آنکه بادست حسین لقمه نانش دادند

ما دل نبسته‌ایم به اوضاع کار خویش
دل خوش نکرده‌ایم به این کوله‌بار خویش
باید خدا به داد دل بی‌کسم رسد
شیطان کند وگرنه دلم را شکار خویش
رخت و لباس پاره نشان گدایی است
ما را کریم رد نکند از جوار خویش
سوگند خورده است که بخشیده می‌شویم
پس آمده است با همه‌ی اعتبار خویش
او قول داده است که ما را نمی‌زند
خوبان نمی‌زنند به زیر قرار خویش
با ذره‌پروری به چه جایی رسیده‌ایم
ما را نشانده‌اند کریمان کنار خویش
پروانه‌ایم و دور علی‌وار می‌زنیم
خارج نمی‌شود دل ما از مدار خویش
فردای حشر فاطمه دنبال کار ماست
کار تمام خلق می‌افتد به یار خویش
تا بشنویم نام حسین گریه می‌کنیم
یکباره می‌دهیم ز دست اختیار خویش

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟
آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک 
می زند بانگ منادی که گنه کار کجاست 
سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست 
تاکه معلوم شود  طالب دیدار کجاست 
بار عام است خدا را به ضیافت بشتاب
تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست 
مرغ شب نیمه شب دیده به ره می گوید
سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست
ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار
تا نگویند که آن وعده ایثار کجاست 
حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد 
در و دیوار زند داد خریدار کجاست 
آن خدائی که رحیم است و کریم است و غفور
گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست 
من ژولیده به آوای جلی می گویم 
آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست
ژولیده نیشابوری

قسم به عشق جدایی ز آشنا سخت است
جدایی از سحر و محفل دعا سخت است
برای دیده شب زنده دار خود گریم
قسم به اشک سحر دوری از بکا سخت است
صفای هر دل عاشق مرو مرو رمضان
دوباره رویت دلهای بی صفا سخت است
بیا مرو که شیاطین دوباره می آیند
بدون جلوه تو انس با خدا سخت است

دوباره وقت اذان غفلت عارضم گردد
غم جدایی از ذکر ربنا سخت است
پرستوی دل ما را ز بام خود مپران
که ترک سفره شاهانه بر گدا سخت است
بعید نیست به زودی فرارسد مرگم
امان که این سفر آخرت دلا سخت است
قیامتی است قیامت که روز وانفساست
اگر نظر ننماید امام رضا(ع) سخت است
مرا به ساحل دیدار دلبرم برسان
شکسته کشتی و دریایی از بلا سخت است
بگو به خیمه نشینان جبهه ای شهدا
فدائیان حسین دوری از شما سخت است
هنوز مرغ دل خسته ام مهیا نیست
هنوز پر زدنم سوی کربلا سخت است
خدا کند به دلم مهر نوکری بزنند
خدا کند خودشان سوی دلبرم ببرند
شاعر: سید محمد میرهاشمی

الوداع الوداع یارمضان

بلبل باغ اتقیا رمضان،شمع بستان اصفیا رمضان
داغ رحلت به دل نهد بریان،الوداع الوداع یارمضان

به غروب است می رود زمیان،الوداع الوداع یارمضان
ای مه جابر ومه واعظ،هجرت ازما کنی خداحافظ
تا دم نزع باشمت لاحظ،الوداع الوداع یارمضان
ای مه روزه ونماز ودعا،ماه تسبیح وماه خیر وفلاح
ماه آفاق وفیض بخش وغنا،الوداع الوداع یارمضان
الوداع کلام تسبیحش،الوداع شب تراویحش
الوداع سحْرِمسابیحش،الوداع الوداع یارمضان
ماه پرخیر وماه پرآفاق،رفت وبگذشت بادل مشتاق
تا به سالی دگرنموده فراق،الوداع الوداع یارمضان
ازتومومن زیادتش ایمان،ازتومقبول طاعت واحسان
ازتوروشن محافل قرآن،الوداع الوداع یارمضان
ازتومفتوح باب های نعیم،ازتومفلوق راه های جحیم
ازتومحبوس زادهای رجیم،الوداع الوداع یارمضان
ازقدوم توای مه تازه،اغنیاراگشاده دروازه
خیرهاشان به غیراندازه،الوداع الوداع یارمضان
لیله القدر درمه رمضان،بهترین ازهزارماه توبدان
درکلام مجید گشته عیان،الوداع الوداع یارمضان
بی توبودیم روز وشب دل خون،تابدیدیدمت ای مه میمون
توبرفتی وما همه گریان،الوداع الوداع یارمضان
بلبلی دیشبی همی نالید،خویش برخاک وخون همی مالید
ازدل این مصرعش همی نالید،الوداع الوداع یارمضان
گفتمش:دل زغم فروبگذار،رمضان دگربیاید باز
تاکه درخدمتش شوی دمساز،امرونهی اش به جان بری فرمان
گفت:دانم که می شود برمن،رمضان وگل وبهار وچمن
لیک ترسم که من نباشم من!تا نهم بارطاعتش برجان
پیره زال جهان به غّداری،نیستش باکسی وفاداری
شیوه اش نیست جز جفاکاری،الوداع الوداع یارمضان
ای بسادوستان پاک درون، زنده بودند پارسال وکنون
دست درگردن عروس منون،گشته هم خوابه در لحد اکنون
از فطورونوال های سحور،اهل ثروت نمی کنند قصور
به مساجد سرمزاروقبور،الوداع الوداع یارمضان
همه رافضل کن بهشت برین،یک به یک بخش خلوت رضوان
مولوی فقیروبیچاره است ازگناهان زشت بیزاراست
پاک گردان چوطفل گهواره،بنده ی پیرخودزغم برهان

وداع با ماه مبارک رمضان

برگ تحویل می‌کند رمضان

بار تودیع بر دل اخوان

یار نادیده سیر، زود برفت

دیر ننشست نازنین مهمان

غادر الحب صحبةالاحباب

فارق‌الخل عشرة الخلان

ماه فرخنده، روی برپیچید

و علک السلام یا رمضان

الوداع ای زمان طاعت و خیر

مجلس ذکر و محفل قرآن

مهر فرمان ایزدی بر لب

نفس در بند و دیو در زندان

تا دگر روزه با جهان آید

بس بگردد به گونه گونه جهان

بلبلی زار زار می‌نالید

بر فراق بهار وقت خزان

گفتم انده مبر که بازآید

روز نوروز و لاله و ریحان

گفت ترسم بقا وفا نکند

ورنه هر سال گل دمد بستان

روز بسیار و عید خواهد بود

تیر ماه و بهار و تابستان

تا که در منزل حیات بود

سال دیگر که در غریبستان

خاک چندان از آدمی بخورد

که شود خاک و آدمی یکسان

هردم از روزگار ما جزویست

که گذر می‌کند چو برق یمان

کوه اگر جزو جزو برگیرند

متلاشی شود به دور زمان

تاقیامت که دیگر آب حیات

بازگردد به جوی رفته روان

یارب آن دم که دم فرو بندد

ملک الموت واقف شیطان

کار جان پیش اهل دل سهلست

تو نگه دار جوهر ایمان

دعاي روز بيستم ماه مبارك رمضان در قالب شعر

ای خدای آب و باد و خاك و خشت 
باز كن بر من تو ابواب بهشت 
از كرم بگشای بر رویم كنون 
جمله درهای جنان خوش سرشت 
هست امیدم كه اندر این جهان 
وارد جنت شوم بی سرزنشت 
خوش به حال آن كه وارد شد در او 
وای آن كآن جای را از كف بهشت 
هم ببند از مهر خود بر روی من 
كل درهای جهنم جای زشت 
من ندانم در كجا جای من است 
بهر من باشد چه منزل سرنوشت 
ده تو توفیقم در این ماه منیر 
تا كنم از هر جهت من زرع و كشت 
آیه قرآن بخوانم متصل 
قرب او جویم شوم دور از كنشت 
ای فرود آرنده عظم وقار 
بر دل هر مومن نیكو سرشت

ثوب اعظام و سكینه با وقار

دست قدرت ریسمان او برشت

ای خدای آب و باد و خاك و خشت 
باز كن بر من تو ابواب بهشت 
از كرم بگشای بر رویم كنون 
جمله درهای جنان خوش سرشت 
هست امیدم كه اندر این جهان 
وارد جنت شوم بی سرزنشت 
خوش به حال آن كه وارد شد در او 
وای آن كآن جای را از كف بهشت 
هم ببند از مهر خود بر روی من 
كل درهای جهنم جای زشت 
من ندانم در كجا جای من است 
بهر من باشد چه منزل سرنوشت 
ده تو توفیقم در این ماه منیر 
تا كنم از هر جهت من زرع و كشت 
آیه قرآن بخوانم متصل 
قرب او جویم شوم دور از كنشت 
ای فرود آرنده عظم وقار 
بر دل هر مومن نیكو سرشت

ثوب اعظام و سكینه با وقار

دست قدرت ریسمان او برشت

"اللهمَّ وَفّر فیهِ حَظی فیهِ مِن بَرَكاتِهِ،

وَ سَهّل سَبیلی فیهِ الی خَیراتِهِ،

وَلا تَحرمنی قَبُولَ حَسَناتِهِ 

یا هادیاً الی الحَقّ المُبین.

خدایا در این روز بهره مرا از برکاتش وافر گردان وراهم را به سوی خیراتش سهل وآسان ساز واز حسنات مقبول آن مرا محروم مسازای راهنمای به سوی دین حق وحقیقت آشکار

دعاي روز نوزدهم ماه مبارك رمضان در قالب شعر

ای خدا بسیار كن حظ مرا 
اندر این شهر شریف دل فرا 

بهره بی حد و افزون از عدد 
لطف بی اندازه بر من كن عطا

نیستم قانع الهی بر قلیل 
اندر این مورد ز فضل كبریا

راه تحصیل فیوضات ای كریم 
اندر این مه بهر من آسان نما

تا بیابم جمله خیرات را 
بی تكلف از طریق اقتضا

هم مكن محرومم از فیض عمیم 
و از قبول آنچه آرم من به جا

كارهای خوب و هم طاعات من 
گر قبول افتد خوشم در آن سرا

چون كه تقوا هست میزان قبول 
كن نصیبم حال زهد و اتقا

ای كه هستی هادی حق مبین 
ره نمایم باش در راه هدا

تا نیفتم دور وز راه متین

می نگردم از خط واقع جدا

دعاي روز هفتم ماه مبارك رمضان در قالب شعر



اللهم اعنی فیه علی صیامه و قیامه
وجنبنی فیه من هفواته و اثامه 
وارزقنی فیه ذکرک بدوامه بتوفیقک
یا هادی المظلین.

خدایا مرا در این روز به روزه و اقامه نماز یاری کن و از لغزشها و گناهان دور ساز وذکر دائم که تمام روز به یاد تو باشم نصیبم فرما ، به حق توفیق بخشی خود ای رهنمای گمراهان عالم

دعاي روز هفتم ماه مبارك رمضان در قالب شعر
 

ای معین بندگان، ای دل نواز
و ای خداوند عزیز چاره ساز

كن مدد ما را در این ماه صیام
بهر صومش با كمال اهتزاز

هم برای شغل و بیداری شب
وز برای ذكر و قرآن و نماز

تا كه با صد شوق و با وجد و طرب
رو سویت آریم از بهر نیاز

همچنین از جرم و عصیان و خطا
دور فرما بندگان اهل راز

از گناهان دور و بر طاعت قریب
ای خدا با مشت نادانان بساز

روزی ما كن در این ماه كریم 
ذكر خود را بلكه در عمر دراز

كن موفق تا به یادت متصل
بوده باشیم از حقیقت نی مجاز

حق توفیقت كه باشد هر دمی
هادی گم گشتگان اندر مفاز

ای خدا این مسئلت مقبول دار
در دعا كردی تو خود ما را مجاز

هفت روز تشنگى جسم را تاب آوردى و جانت را به ذكر او سیراب ساختى. از هر چه سستى و لغزش است‏به راهنماى گمراهان پناه ببر!