پاسخ به:اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان
در سفره ما بار گنه رنگین است
این جمعه آخر به خدا غمگین است
داغی ست نشسته بر دل منتظران
پایان شده ماه رمضان،پس این است
شاعر:محمدمهدی عبدالهی
دوباره ماه رمضون داره به آخر مي‌رسه به منِ منتظر بگيد كي ديگه دلبر مي‌رسه هنوزم دل به دامِ عشقش اسيره كه بي مهدي ميون دل جاي تيره مي‌ترسم كه نباشم من سال ديگه دلِ خسته با عمري حسرت بميره يا مهدي ـ يا مهدي ـ يا مهدي ـ يا مهدي ـ وآآآآي (2 دلم مي‌خواد كه اين شبا، زخمِ دلم بشه دوا پر بزنه مرغِ دلم، يه شب تو صحن سامرا يك شب قدر زار بزنه، دم از رخِ يارِ بزنه ميونِ سرداب بشينه، سر و به ديوار بزنه به جا قرآن دو دستت سر ببينه بگه عالم بدونيد مولام همينه براي دل بخوني جوشن كبير و شب قدر كنارِ ارباب بشينه يا مهدي ـ يا مهدي ـ يا مهدي ـ يا مهدي ـ وآآآآي (2پ
هر که دارد سر سودای خدا بسم الله هر که دارد غم مهمانی ما بسم الله میزبانان سحر منتظر مهمانند هر که خواهد سحر اهل بکا بسم الله چشمه ی آب حیات است مناجات سحر هر که دارد طلب آب بقا بسم الله ماه ها منتظر ماه مبارک بودیم آمد ای منتظران ماه خدا بسم الله سفره بندگی ماه خدا پهن شده سفره ماست کنار شهدا بسم الله دیده وا کن که خدا در بر ما بنشسته همنشین است خدا با فقرا بسم الله شد هلال مه دلدار حلال همگان رویت یار حلال است تو را بسم الله دست ابلیس که بسته است امان ازاین نفس باید ای نفس کنی ترک خطا بسم الله یادی از تشنگی روز قیامت باید باب افطار گشوده ست به ما بسم الله میهمان خانه ارباب کرم ماه خداست ایها الناس سوی آل عبا بسم الله روزه یعنی عطش روضه ی لب های حسین هرکه دارد طلب خون خدا بسم الله رحمت واسعه اینجاست سر کوی حبیب هر که دارد هوس کرب و بلا بسم الله در رکاب پسر فاطمه باید جان داد هر که خواهد شود اینگونه فدا بسم الله شاعر:زولیده
بدرود ای بزرگ ترین ماه خداوند و ای عید اولیای خدا. بدرود ای ماهی که تا تو بودی، امن و سلامت بود. بدرود ای آنکه نه در مصاحبت تو کراهت بود و نه در معاشرتت ناپسندی. بدرود که سرشار از برکات بر ما درآمدی و ما را از آلودگی های گناه شست وشو دادی.
بدرود که چه بدی ها با آمدنت از ما دور شد و چه خیرات که ما را نصیب آمد. بدرود تو را و آن شب قدرت را که از هزار ماه بهتر است. بدرود تو را و آن فضل و کرم تو را که اینک از آن محروم مانده ایم. بدرود ای ماه دست یافتن به آرزوها.
شاعر:گمنام
مــــاه رحـــمت مــاه خـــدا بــاشد2 مـــاه اســـتغفار و دعــــا بـــــاشد 2 یــا کـریم الـعفو 2 گــر بــدم مــولا گــر روم مـــولا 2 مــن بــه درگــاهت، آمـــدم مـــولا 2 یــا کـریم الـعفو 2 ای پـــناه مــن، بــی پـــناهـــم من2 غـــرق عصیان و رو ســیاهم مـن 2 یــا کـریم الـعفو 2 ای شــفا بــخش، ایــن دل و جـانم2 مــــــن بـه کــردار خــود پــشیمانم 2 یــا کـریم الـعفو 2 گـر چه صدها بار، توبه بشکستم2 دیـــده بــر عــفو رحــمتت بــــستم 2 یــا کـریم الـعفو 2
باید امسال عطش بر همه معنا بشود روزها یاد لب حضرت سقّا بشود از سحر تا دم افطار، که شد غالب ضعف یاد از غربت گم گشته زهرا بشود شاعر:محمدمهدی عبدالهی
در سفره افطار که تربت خوردم شرمنده شدم و باز حسرت خوردم از لطف دعای کشته اشک،حسین در زمره زوّار علامت خوردم
ای نوای دل بینوای من خدای من درد من طبیب من دوای من خدای من بر در خانه ی تو هدیه ی ناقابل من ذکر من ناله ی من دعای من خدای من
این تو و کرامت و بزرگی و عنایتت این من و جرم من و خطای من خدای من حلقه های گنهم به یکدگر متصلند بسته در سلسله دست و پای من خدای من یا عبادی الذین اسرفوا کلام توست ربنا اغفر لنا ندای من خدای من به علی قسم مرا به صاحب الزمان ببخش که بود امام و مقتدای من خدای من دستت رو بالا بیار،بگو خدایا،به حق دو تا دستی که فاطمه رو دست می گیره روز قیامت،
یا الهی سالها اشک روان دادی مرا اشک نه مولای من دُر گران دادی مرا اشک دادی تا سیاهی را بشویم از دلم خوب می دانم چرا آه و فغان دادی مرا
خوب می دانم که دورم از مسیر بندگی این تو هستی بین خوبانت مکان دادی مرا العفو اونهایی كه نماز شب میخونم،چون نزدیكی به حد او اَدنی می رسه،دیگه الهی برداشته میشوه.،دیگه نزدیكه. این چه لطف بی حسابی هست یارب که از وفا در جواب ناسپاسی آب و نان دادی مرا خیلی منو شرمنده كردی. روزهای عمر خود را همچو شب کردم سیاه باز هنگام سحرها سوز جان دادی مرا تو اصلاً آبرو ریز نیستی آی خدا،شب ها میام اینجا؛مردم از نفسم استفاده میكنن،اما نمیدونم چه گندی هستم، هر چه آلوده تر از پیش آمدم بر درگهت بیشتر در وادی عشقت امان دادی مرا با وجود بارها بد امتحان پس دادنم باز هم از نو مجال امتحان دادی مرا بس که زشتی مرا زیبا نمودی جلوه گر بر ملائک هم چو یک بنده نشان دادی مرا ملائكه ی من ببینید بنده ی من،داره با من مناجات می كنه،این بنده ی منه،این بنده ی منه،كی میشنوی این بنده ی منو،وقتی كه تو سجده میگی:سبحان ربی العلی و بحمده تو خدای منی تو صفای منی آشنای منی تو دوای منی هم صدای منی تو برای منی تو نوای منی تو خدای منی تو شفای منی تو منای منی آرزوی منی روبروی منی تو به سوی منی تو خدای منی تو شفای منی من گدای توأم بی نوای توأم آشنای توأم تو خدای منی تو کریم منی تو رحیم منی تو عطوف منی تو رئوف منی تو حبیب منی تو مجیب منی تو طبیب منی تو كریم منی تو رحیم منی تو خدای منی من اسیر توأم من فقیر توأم تو خدای منی من كجا تو كجا آشنا آشنا همه برا من غریبه اند غیر از خودت با وفا باوفا تو خدای منی بر درت آمدم رو سیاه و بدم راهم افتاد،نه اینكه بیام؛داشتم از اینجا رد میشدم،اومدم تو بر درت آمدم رو سیاه و بدم حلقه بر در زدم یا علی یا علی خانه زاد خدا بهترین یار ما
استغفرالله الذی لا اله الا هو الحی القیوم، الرحمن الرحیم،ذوالجلال و الاكرام و أتوبُ إلیه ،من جمیع ظُلمی و جُرمی و إسرافی علی نفسی و أتوب إلیه.
اللهم رب شهر رمضان الذی انزلت فیه القرآن، وفترضت علی عبادک فیه صیام، صل علی محمد و آل محمد و رزقنی حج بیتک الحرام فی عامی هذا و فی کل عام وغفرلی تلک ذنوب و العظام و فانه لا یغفرها غیرک(تا قیامت آلوده می مانم،ولی به در خانه ی كسی دیگه نمی رم، الهی العفو) آمدم ای مهربان رب کریم باز گشتم میهمان این حریم آمدم توشه بگیرم ای خدا یا به درگاهت بمیرم ای خدا ای خدایم ای خدایم ای خدا من گدایم من گدایم من گدا غیر مولا فکر این آلوده كیست تا پاكی رفیقات باهاتن،اگه آلوده بشی ولت میكنن،میگن برو بابا،آدم باهات راه بره هزار تا حرف میزنن، دست خالی بودن من عیب نیست من از اول دستم خالی بوده اومدم،دست خالی هم میرم توبه هر چه کردم بشکسته است آبروی من به لطفت بسته است تا کند تغییر حال و روز من سد نعمت را به دست خود شکن اللهم غیر سوء حالنا بحسن حالک، الهم اغفر لی ذنوبی التی تغیر نعم . تنزل البلاء و تحبس الدعا.یه چیزی سد شده كه به من هیچ چیز نمی رسه آنچه روشن هست کی خواهد بیان رو سیاهیم بود بر تو عیان لحظه لحظه عمر من آلوده است جسم من اندر گنه فرسوده است روزه تنها از برای جسم نیست کم عطا کردن برایت رسم نیست اعتقادات مرا اصلاح کن بهر بیداری من الحاح کن میهمان بودن نباشد افتخار کیست در بیت تو گردد سفره دار چند ساله ما میایم مهمونی،نمی شه ما هم سفره دار بشیم،نمی شه ما هم خادم بشیم،نمی شه ما هم نوكر بشیم باقی عمر مرا رونق بده تو به دست این گدا بیرق بده جان هر که دوست داری یا کریم نوکرم بنما تو بهر این حریم روزی یک عمر را بر من بده عاقبت خیری تو در مُردن بده گفت:امام صادق،آقاجون،من چی بخوام از خدا،گفت:بگو اللهم جعل عواقب امورنا خیرا بیا عاقبت مارو ختم به خیر كن،گفت: مدت زیادی از عمرش رو به لات بازی و تمام بدنش خال كوبی و همش حروم تو بدن خال زده،اونوقت اومده بود جبهه دنبال یه رفیق میگشت،با یكی رفیق شد،با هم درد دل میكردن،بهش گفتم:چی دلت می خواد تو این جبهه، گفت:می خوام اگه آقام منو قبولم كرد،شهید شدم،چیزی نمونه برای شستن،من خجالت میكشم،بابا لاته عاقبت به خیر شد،گفت:یه توپ مستقیم زدن اومد رو بدنش،همه ی بدنش تیكه تیكه شد،عاقبت به خیر شد،دیگه این بدن رو كسی برهنه نكرد،خالكوبی ها رو ندید.
الهی الغوثُ الاَمان مرا ببخش ای خدای من تویی یگانه دوای من تجلّی ِ غصه های من
توی همیشه نوای من الهی الغوثُ الاَمان به کوی عفوت نشسته ام من از فراق تو خسته ام به عشق مولای عارفان دخیل حیدر ببسته ام الهی الغوثُ الاَمان تو آگهی از نهان من که خانه ات شد جنان من منم منم میهمان تو تویی تویی میزبان من الهی الغوثُ الاَمان به رحمت واسعه حسین به سوز و آوای زینبین بیا و بگذر از این گدا به مجتبا نور هر دو عین الهی الغوثُ الاَمان بیا و پاکم کن ای خدا تو سینه چاکم کن ای خدا ز غصه ی قصه فدک مدینه خاکم کن ای خدا الهی الغوثُ الاَمان من آمدم رو سیه ولی به سینه دارم غم علی به عشق پاک علی نما دل سیا هم تو منجلی الهی الغوثُ الاَمان الا به رویم گشوده در مرا ببخش و مرا ببر در این غصه ی و غم علی به جان زهرا مرا بخر الهی الغوثُ الاَمان به آن سری که زکین شکست به پهلویی که به خون نشست به آن دو دستی که دشمنش به ریسمان جفا ببست به شاه بی غسل و بی کفن به کودکان دور از وطن بیا و حق علی دگر نما قبولم خونین بدن الهی العفو
در راه تو آرَم یا رب بنگر بی کس و کارم یا رب دیگر از مستی تو دور شدم حاجت میکده دارم یا رب
خسته از غلغله دنیایم ببرم سوی دیارم یارب دیده این دل نابینا را بده بینایی یارم یارب سینه ام را ملکوتی فرما حال این مُلک ندارم یا رب در دلم بهر لقایت هر آن بذر امید بکارم یارب دائماً بهر رسیدن به برت دست امید برآرم یا رب التماست بکنم هر شب و روز تا کشی بر سر دارم یا رب در شمار همه عشاق درت جان زهرا بشمارم یارب ز رفیقان بدم دور نما به شهیدان بسپارم یا رب حکم امضاء شده با دست علی برسان بر دل زارم یا رب می بده دم به دم و جام به جام مُردم از بس که خمارم یا رب جلوه در آیینه ی جام نما تشنه روی نگارم یا رب بر من آغوش تو بگشا و بگو بر تو منت بگذارم یا رب
شاکرم حضرت دلدار صدا کرده مرا شاکرم بهر خودش یار جدا کرده مرا از کجا لطف خدا شامل حالم شده است گوییا یار سفر کرده دعا کرده مرا
من کجا محفل ذکر سحر دل شدگان سبب از چیست که حق اهل بکاء کرده مرا از خرابی گنه کیست نجاتم داده آشنای حرم عشق خدا کرده مرا روز پر معصیتم را چه کسی بخشیده سائل نیمه شب خوان عطا کرده مرا کیست ظلمت ز دلم برده و نورم داده بین این سینه زنان جلوه نما کرده مرا شکر حق هیئتیم سینه زنی پر شورم کربلاییی شدم و یار صدا کرده مرا خادم صحن و سرای پسر فاطمه ام صاحب کرببلا کرببلا کرده مرا
بر من مکن یا رب غضب ذکرت نما جاری به لب یا رب مرا بنما ادب فاغفرلنا تقصیرنا
رحمی به احوالم نما روشن تو اقبالم نما امشب تو خوشحالم نما فاغفرلنا تقصیرنا تغییر بنموده دلم تنها گنه شدحا صلم از والدینم غا فلم فاغفرلنا تقصیرنا دائم به عصیان توام دور از حبیبان توام غافل زقرآن توام فاغفرلنا تقصیرنا گشته گناهم بی حساب من مستحقم برعذاب اما مکن بر من عتاب فا غفرلنا تقصیرنا در وقت مرگم یا حبیب دانی كه من هستم غریب ای وای از آن وقت عجیب فاغفرلنا تقصیرنا همت به عصیانم مده غفلت به دل تنگی زده حالا که مسکین آمده فاغفرلنا تقصیرنا من خانه ام این جا بود من مادرم زهرا بود حیدر مرا بابا بود فاغفرلنا تقصیرنا بیا واز سر تقصیر ما دگر بگذر به جای قهر و غضب باکرم به ما بنگر اسیر معصیتم ای خدا مُدارا کن گدای گم شده را رهنما شو ای داور فقیر عشق توییم ای خدای عاشق کُش گدای تو به امیدی نشسته پشت در ز غفلت و گنه و توبه ی فراوانم ببین چه خاک سیاهی نشسته روی سر به ما کمک برسان از خزانه غیبت تو دست خالی از این در مران مرا دیگر هزار توبه شکستم دوباره بد کردم به خاطر بدیم کیفرم مکن آخر زدست پاک تو ای دوست خواهشی دارم مرا ببخش دوباره به خاطر حیدر مرا ببخش برای همیشه یا غفار به فضل و لطف وکرم بیمه ام کن ای داور الهی العفو،الهی العفو
