به گزارش خبرگزاری شبستان: کمیل بن زیاد می گوید: با مولایم امیرالمومنین علی علیه السلام در مسجد بصره نشسته بودم و گروهی از اصحاب نیز همراه آن حضرت(ع) بودند، پس بعضی از آنان از ایشان سوال کردند که معنای این فرمایش خداوند: «که در این شب هر امری با حکمت معین گردد» چیست؟
حضرت امیرالمومنین علیه السلام فرمودند: «مراد شب نیمه شعبان است؛ قسم به آن کس که جان علی در دست اوست، هیچ بنده ای نیست مگر این که تمامی خیر و شرّی که در طول سال تا شب نیمه شعبان آینده بر او می گذرد، در آن شب برای او تقسیم می شود و هیچ بنده ای نیست که این شب را با شب زنده داری سپری کند و دعای حضرت خضر علیه السلام را بخواند مگر این که اجابت شود.»
امام علیه السلام از مسجد بیرون رفتند، من شب هنگام در پی ایشان به راه افتادم؛ حضرت(ع) فرمودند: ای کمیل؛ چه باعث شده که اینجا آمده ای؟ گفتم: ای امیرمومنان دعای خضر علیه السلام را می خواهم. حضرت(ع) فرمودند: «ای کمیل؛ بنشین؛ هنگامی که این دعا را حفظ کردی، هر شب جمعه یا در ماه یک مرتبه و یا در طول سال یک مرتبه یا در طول عمرت یک مرتبه این دعا را بخوان که تو را کفایت و یاری می کند، و روزی تو را زیاد می گرداند و آمرزش الهی را هیچگاه از دست نمی دهی.»
سپس فرمودند: «ای کمیل؛ دوستی و همنشینی طولانی تو با ما تو را سزاوار نموده که آنچه می خواهی به تو ببخشم.» و سپس حضرت امیرالمومنین(ع) «دعای کمیل» را به او آموختند.
منبع: صحیفه مهدیه، ص ۴۳۵
