اشعار ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج)

با خنده شکوفا                                                                 لبهای حسن شد

بر دامن نرگس                                                                 پیدا یاسمن شد

              خوش آمدی – خوش آمدی – یا بن طاها

هستی از وجودت                                                             شد غرق طراوت

بگشا لعل لب را                                                             قرآن کن تلاوت

            خوش آمدی – خوش آمدی – یا بن طاها

گیسوی کمندش                                                  باشد شام قدرم

روی دل نوازش                                                     باشد ماه بدرم

            خوش آمدی – خوش آمدی – یا بن طاها

من بر چین زلف                                                   مشکینت اسیرم

ترسم عاقبت از                                                    هجرانت بمیرم

              خوش آمدی – خوش آمدی – یا بن طاها

هستی من، مستی من ،یابن الزهرا یا مهدی

در و دیوار قلب من شده آیینه بندان     

      که بیایی به سر گردد شب یلدای هجران

****

   عزیزم یار نازم دلنوازم                

      نمی دونم زهجرونت چه سازم

دوای درد ما وصل چه باشه           

           بیا دردم دوا کن چاره سازم

****

          دو چشمونت پیاله پر زمی بین       

       دو زلفونت خراج ملک ری بین

             همی وعده کنی امروز و فردا          

    نمی دونم که فردای تو کی بین

****

        مژده یاران حبیب جان آمد        

 مهدی صا حب الز مان آمد

  رخش هویدا شد 

  جهان مصفا شد

 سبو بده سا قی

سرور زهرا شد

     یا مولانا مهدی      

  ****

   هر جا صوت ترانه می آید     

آوایی عاشقانه می آید

جهان شده شادش

  گدای امدادش  

  فلک به رقص آمد 

  ز شام میلادش

  یا مولانا مهدی      

****

          آید هر سو ندای یا مهدی       

   گلبانگ جان فزای یا مهدی

       صدای عشق آمد      

 جلای عشق آمد  

 بشارت ای یاران

   خدای عشق آمد

یا مولانا یا مهدی

یا بن زهرا بیا بیا ...

می باره از تو آسمون ها به مقدم تو ستاره ها

می برند نام دلکش تو موذن ها رو مناره ها

آقای ما به عاشقونش سر می زنه

دل شیدا به جمکرونش پر می زنه

یا بن زهرا بیا بیا ...

ای آفتاب آیینه دار جمال تو

مشک سیاه مجمره گردان خال تو

صحن و سرای دیده بشستم ولی چه سود

که این دیده نیست در خور خیل خیال تو

یا بن الحسن ...

دامن علقمه و باغ گل یاس یکیست

قمر هاشمیان در همه ی ناس یکیست

سیر کردم عدد ابجد و دیدم به حساب

نام زیبای ابا صالح و عباس یکیست

اباالفضل ...

کوکب است این که ز دامان سحر می ریزد        یا که در مقدم تو سکّه زر می ریزد

چون که از راه رسد موکب فرخنده تو                در رهت آنچه فلک داشت گهر می ریزد

این شهاب است که ریزد به افق از هر سو        یا که شاهین جهان پیش تو پر می ریزد

آورد باد صبا مژده که شه می آید                   زین جهت گل به همه راه گذر می ریزد

کن شتاب ای شه والی بهر تعمیر جهان           که ز دیوار و درش فتنه و شر می ریزد

لشکر حسن تو نازم که دل هر بشری                پیش مژگان سیاه تو سپر می ریزد

هر که جز عشق تو مهر دگری برگیرد               هستی خویش به سیلاب خطر می ریزد

نور زهرا است ، کز او دیده ی نرگس روشن       شاخ طوبی است که بر خاک ثمر می ریزد

مصلح و منتظر و ، حجت و ، مهدی ، قائم          آنکه از قامت او شوکت و فر می ریزد

چه شود لطف کنی عیدی ما را شاها              ز آن برایت که گناهان بشر می ریزد

دیگر از تلخی دوران نکند شکوه حسان                 ا ز شیرین لب دلدار شکر می ریزد

خلعتی شاه به من داد ، چو می داند او           گر نپوشد گنهم ، عرض هنر می ریزد

(حسان)

امشب سرای عسکری مهری درخشان آمده     کز نور رویش شرمگین خورشید تابان آمده

روی زمین از مقدمش ما ناصفاهان آمده            از مقدم شاه زمان عالم گلستان آمده

گشته تولّد گوئیا نور دو چشم عسکری                     در بین مردم حق کند با دست آن شه داوری

از دامن نرگس مهی بنگر سر آورده برون           بینی ز درج عفتش خوش گوهر آورده برون

از گنج مخفی خدا نرجس زر آورده برون                 از بهر دین مصطفی وی یاور آورده برون

شارت ای شیعیان نسیم رحمت وزید          برفت شام سیه صبح سعادت رسید

مهر فروزان حقّ لطف خدای حمید                در افق لامکان گشت به عالم پدید

                                    مظهر ذات و صفات ماه منوّر رسید

ندای غیبی رسد به گوش اهل جهان           که آمده عدل کل مهدی صاحب زمان

شهنشه کائنات امام بر انس و جان                         خدیو ملک وجود خسرو عصر زمان

                                    نور دو چشم نبّی ز حیّ سرمد رسید

نرگس باغ نبی ز نرجس آمد وجود                حجت یزدان پاک لب به سخن برگشود

به نزد باب گران شهادتین را سرود               بخواند آیات حقّ حجّت حقّ ودود

                                    حجّت ثانی عشر شاه ملک فر رسید

مظهر الطاف حقّ  خسرو کون و مکان            شاه ملائک سپا وارث تاج شهان

حجّت ثانی عشر مهدی صاحب زمان            ز مقدم پاک خود ساخت منوّر جهان

                                    ناشر شرع نبی ز سوی داور رسید

خلق جهان جملگی ریزه خور خان او            پهن به روی زمین سفره احسان او

جن و ملک خادم حاجب دربان او                  باقری نغمه ساز دست به دامان او

                                    ماه ولایت چو خور ز سمت خاور رسید

ای شه گردون و قار ای ملک دادگر                ز لطف و احسان نما به دوستانت نظر

نماند ز آئین حقّ به جز نشانی اثر               جهان اسلامیان فتاده اندر خطر

                                    شتاب کن در ظهور که وقت کیفر رسید

                                                                                                (باقری)

در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به      صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

ای شیعه نما شادی ، با کمال آزادی           زان که مهدی و الهادی شد رخش عیان به به

                                                در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به

                                                صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

شیر کردگار آمد ، ختم هشت و چار آمد       وز قدوم او عالم ، شد اَمن و امان به به

از مادر عالی جاه ، تا شد متولد شاه           فخریه کند نرجس ، نزد بانوان به به

                                                در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به

                                                صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

عسکری از این مولود ، گشته خرّم و خشنود              نزد خود طلب بنمود ، آن راحت جان به به

بگرفت در آغوشش ، خواند اقامه در گوشش               گوش دگرش آن شاه ، بسرود اذان به به

                                                در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به

                                                صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

قدسیان صف اندر صف ، دسته های گل بر کف             گرد شمع رخسارش ، گشته پر زنان به به

از دامن بابایش قنداقه زیبایش                                     روح القدسش بگرفت ، شد به آسمان به به

                                                در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به

                                                صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

زد قدم چه در عالم ، سبط حضرت حاتم                       سامره ز میلادش ، شد رشک جنان به به

انبیا همه شادان ، اوصیا همه خندان                           جدّ او محمدّ چون ، گشته شادمان به به

                                                در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به

                                                صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

مرتضی بود خندان ، فاطمه بود شادان                         گویند به او تبریک ، جمله حوریان به به

این مدیحه شیوا ، قاری چو نمود انشا                         هر کس بشنیدی گفت ، زان نطق و بیان به به

                                                در نیمه شعبان شد ، نور حق عیان به به

                                                صاحب الزمان آمد شاه انس و جان به به

مژده ای دل حجّت پروردگار آمد پدید از دبیرستان دین آموزگار آمد پدید

منجی خلق جهان با قدرت علم خدای          آن که عالم دارد او را انتظار آمد پدید

حجة بن العسکری آن وارث علم نبّی            خاتم الاطهار شاه تاجدار آمد پدید

آن که حبش جنت و بغضش بود نار جهیم      فاش می گویم قسم نور و نار آمد پدید

آن که بر نامحرمان مخفی بود از چشم سر    اهل دل را بی حجاب و آشکار آمد پدید

بر همایون مسند شرع نبّی ذوالعسکری       صاحب قدر و مقام و اقتدار آمد پدید

چهره بنمودی عیان خورشید عالمگیر دین     آن که ز امرش گردش لیل و نهار آمد پدید

بی کران دریای علم و آیت تطهیر را               گوهری یکتا و درّی شاهوار آمد پدید

از برای راهنمایی بشر سوی کمال               رهبر عالی مقام نامدار آمد پدید

تا که بردارد نقاب از چهره اهل ریا                 از حجاب غیب صاحب اختیار آمد پدید

                                    تا شود مغلوب حق ، اهریمن جهل و نفاق

                                    آن هژیر یکّه تاز و شهسوار آمد پدید                        

                                                                                                (سروی)

مژده ای دل مولد شاهنشه دوران رسید       مُظهر انوار یزدان مَظهر ایمان رسید

بهر جسم نیمه جان عالم هستی ز غیب     با ریگر جان ز حق در نیمه شعبان رسید

نیمه شعبان مَهِی از جیب نرگس جلوه کرد    کز تعجب مهر را انگشت بر دندان رسید

نور ذات حق وصیّ خاتم پیغمبران                کز وجود او وصیات را دگر پایان رسید

تا شود اتمام حجت بر نبوت دین حق            پور پاک عسکری آن حجّت یزدان رسید

تا نهال دین شود سرسبز و گردد بارور           آن که حق ماء معینش خوانده در قرآن رسید

چشمه آب بقا را کن رها ای خضر ره            آن که بخشد از نگاه خود به عالم جان رسید

بس نما ای مدعی دیگر تو برهان و دلیل        چون ز شهر علم احمد قاطع برهان رسید

حجّت یزدان ولی حق وصی مصطفی            آمر و گردنده این گنبد گردان رسید

علّت ایجاد عالم باعث روزی حق                 آن که شد قائم بدو این عالم امکان رسید

                        گفت شاهد شیعه را از جان مبارک باد چون

                        مولود مهدی حق شاهنشه در آن رسید

شادی کنید ای شیعیان چون ماه شعبان آمده   بر این زمین آسمان مهر درخشان آمده

از دامن نرجس بدان یک ماه تابان آمده                         بر یاری درماندگان مهدی شتابان آمده

بانگ طرب از هر طرف از سوی نیکان آمده

وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده

هر کس که بینم خرّم است تبریک می گوید ز جان           گویا که این قرص قمر شد جلوه گر از آسمان

برخیز و جشنی کن بپا ، چون ماه شعبان آمده    یار آمده یار آمده مهدی دوران آمده

بانگ طرب از هر طرف از سوی نیکان آمده

وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده

مهدی امام منتظر شد نیمه شب جلوه گر                     باب نکویش عسکری تا دید آن قرص قمر

بگرفت او اندر بغل قنداقه نیکو پسر                  بوسید روی ماه او گفتا که جانان آمده

بانگ طرب از هر طرف از سوی نیکان آمده

وقت سرور و شادی ختم رسولان آمده

سحر از دامن نرگس برآمد نوگلی زیبا               گلی کز بوی دلجویش جهان پیر شد برنا

زهی سروی که الطافش فکنده سایه بر عالم     زهی صبحی که انفاسش دمیده روح در اعضا

سپیده دم ز دریای کرم برخواست امواجی                     که عالم غرق رحمت شد ز آن امواج روح افزا

به صبح نیمه شعبان تجلّی کرد خورشیدی                 که از نور جبینش شد منوّر دیده زهرا

چه مولودی که همتایش ندیده دیده گردون                    چه فرزندی که مانندش نزاده مادر دنیا

به صولت تالی حیدر به صورت شبه پیغمبر                      به سیرت مظهر داور ولّی والی والا

قدم در عرصه عالم نهاده پاک فرزندی              که چشم آفرینش شد ز نورش روشن و بینا

بپاس مقدم او شد مزّین عالم پائین                 ز نور طلعتش گشته منوّر عالم بالا

چو گیرد پرچم انا فتحنا در کف قدرت                لوای نصرت ، افزارد بر این نه گنبد خضراء

بیا ای کشتی رحمت که دریا گشته طوفانی      چو کشتیبان توئی ما را چه غم از جنبش دریا

و گر لشگر برانگیزی سپاه کفر بگریزد               تو گر از جای برخیزی نشیند فتنه و غوغا

خوشا آن روزی که برخیزد ز کعبه بانگ جآء الحق

خوشا آن  روزی که برگیرد حجاب از چهره زیبا

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد                        عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد

ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد                        چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد

این تطاول که کشید از غم هجران بلبل                         تا سراپرده گل نعره زنان خواهد شد

ماه شعبان منه از دست قدح کاین خورشید                   از نظر تا شب عید رمضان خواهد شد

مطربا مجلس انس است ، غزل خوان و سرود     چند گوئی که چنین رفت و چنان خواهد شد

حافظ از بهر تو آمد سوی اقلیم وجود                قدمی نه به وداعش که روان خواهد شد

(حافظ)

مژده ای دل که شب نیمه شعبان آمد          بر تن مرده و بی جان جهان جان آمد

بانگ تکبیر نگر در همه عالم برپاست           همه گویند مگر جلوه ی یزدان آمد

عالم کون و مکان در طرب و وجود و سرور      حور و غلمان و ملائک همه خندان آمد

از زمین نور به بالا رود امشب زیرا                نور خورشید امامت همه تابان آمد

فاش گویم که شود شاد دلت زین مژده         مهدی فاطمه آن مهر فروزان آمد

مهدی آل محمّد گل گلزار رسول                   حجة ابن الحسن آن مظهر ایمان آمد

                                    باب او عسکری و مام او را نرجس شد

                                    زین دو گوهر ثمر لؤلؤ و مرجان آمد

                                                                                    (قاضی زاهدی)

بر گو به اسرائیلیان آئید موسی آمده                با پیروان عیسوی گوئید عیسی آمده

با رومیان بر گو شه سبط شوعا آمده               گوئید با ایرانیان از نسل کسری آمده

بر گو به قوم ظالمان خون خواه یحیی آمده                     بر هاشمیّون ده ندا فرزند زهرا آمد

                                    فرزند و سبط مصطفی با هاشمیّون آیدا

                                    دنیا ز کفر و مظلمه یکباره بیرون آیدا

تاج امامت بهر وی از حیّ سرمد آمده              در مدح وی افزون کُتُب از صد مجلد آمده

مهدی و ابوالقاسم هم نام احمد آمده              حاکم به هر حُکم و قضا همچون محمّد آمده

شاه آمده ماه آمده مهدی دلها آمده                           ریزد گلاب از مقدمش عالم مصفا آمده

                                    فرزند و سبط مصطفی با هاشمیّون آیدا

                                    دنیا ز کفر و مظلمه یکباره بیرون آیدا

آن منتظر کی می رسد یا رب به ما یاری کند      از پرده بیرون آید ودین را نگهداری کند

آید مسیح از آسمان بهرش علمداری کند                      جبرئیل با خیل ملک شه را جلوداری کند

از دشمنان دین حق سیلاب خون جاری کند       تا صفحه روی زمین از لاله گلزاری کند

                                    اینسان جهان پاکیزه از عبدان کفار آیدا

                                    فرمان بدست شاه دین از امر دادار آیدا

ختم امامان همچو خور از کوه غیبت سر زند        در کعبه ی رکن و مقام الله اکبر بر زند

بر دفتر و اوراق دین شیرازه دیگر زند                 بین لشکرش در رزمگه شمشیر چون حیدر زند

                                    بر لشگر سفیانی و دجّال دون آذر زند

                                    آری زمین از مقدمش خُلد مأبر می شود

                                    دوران شاهنشاهی آل محمّد می شود