اشعار ولادت امام زمان حضرت مهدی (عج)

ای شاه زمین، سرّ مبین... سرور افلاک

ای آب روان...ماء معین ... ای نفس پاک

اي روشنی چشم تو  دل برده ز خورشيد

 اي عطر ِ خوش ِ معجزه در گرمي ِ اين خاك 

 از عشق فراتر تویی...از عقل فراتر

 ای ماه! فراتر تویی از قوه ی ادراک

 من شیعه ی آشفته ی چشمان تو هستم

 دیوانه ی آن زلف پریشان تو هستم

 اي سوره ي ياسين ِ من ،اي شاخه ي زيتون

 اي كوكب ليلايي ِ تو در كف ِ مجنون

 سيماي مسيحايي ات از شمس گذشته

 ابروي مسلماني ات از مه زده بیرون

 احوال مرا زلف كج ات كرد پريشان

 تقدير مرا خال لبت كرد دگرگون

 از خنده ي تو ماه به دامان شب افتاد

 خنديدي و از عرش به دستم رطب افتاد

 اي خلوت  ِچشمان تو چون مزرع ِ گندم

 بيرون زده مستي ِ تو از حنجره ي خُم

 اي واقعه ي گم شده در حافظه ي شهر

 اي ناجي ِپيدا شده در باور مردم

 تو گوهر ِ عرشي كه به ما ارث رسيدي

 كرديم تو را در گذر ِ وسوسه ها گم

 پيدا شو كه در بزم ِ تو مبهوت بچرخیم

 در فاصله ی بین دو  ابروت بچرخیم

 اي حادثه ي مشرقي،اي نورتر از نور

 ای سینه ی تو وادی ایمن شده ی طور

 انگشتر ِفيروزه به دستت كن وبنشين

 بنشین که در این بزم نداریم جز انگور

 زلف تو تکان خورد.....اذا زلزلت الارض

 هنگام اذان است ...بخوان حي علي النور

 ای صاحب عصری که جهان در طلب توست

 امشب شب دیوانگی ماست! شب توست

شاعر: وحيده افضلي

باران لحظه های پر از خشکـسالـیَم!

احساس آبیِ غزلِ احتمالـیَم!

در این اتاق یک_دو_سه متری م ، دلخوشم

با رنگ آسمانی ِ گلهای قالـیَم

تا کی صدای آمدنت طول می کشد؟

پیغمبر قبیله! امام اهالـیَم!

وقتی غروب می شود و گریه می کنی

آیا نمی شود به نگاهت بـمالـیَم

دنبال ارتفاع ِ خودم آمدم، اگر

اطراف گیوه های تو در این حوالـیَم

ای رمز جدول همه ی "جمعه نامه ها "

تنها جواب آینه های سوالیم!

یک روز هم اذان ترا پخش می کنند

از پشت بام حنجره های بلالـیَم

تو لهجه ی زبان خدایی و من ولی 

از پایه ریز های زبانهای لالیم 

حالا کنار چشم تو لکنت گرفته ام 

من دوستدالمت تو بگو دوست دالیم ؟

براي او كه برايم نماد خورشيد است

 نديدمش ولي او سال ها مرا ديده ست

 نديدمش ولي از پشت پرده ها حتي-

 دلم براي نگاهش هميشه لرزيده ست

 سلام مهدي من! روز و ماه و سال بخير

 نگو كه لحن سلامت! چه قدر شوريده ست

 نگو كه لحن سلامت چه قدر غمگين است

 كه در حوالي من غم هميشه خنديده ست

 در اين طرف كه منم فصل ها همه سردند

 در آن طرف كه شمايي ... بهار روييده ست؟

 در آن طرف كه شمايي در اين زمستان ها

 بگو كه عطر بنفشه دوباره پيچيده ست؟

 هواي سمت شما ابري است يا آرام؟

 در اين طرف كه هوا سال هاست خشكيده ست

 چه ساعتي ست در آنجا؟ شب است يا روز است؟

 در اين طرف كه "زمان" سمت كعبه چرخيده ست-

 براي اين كه هواي تو در تنش جاري ست

 كه سال هاست "نديده" فقط تو را "ديده" ست!

 - و گفته اند : تو از سمت كعبه مي آيي

 ولي "چه وقتش" را هيچ كس نفهميده ست...

باز هم جشن نیمه ی شعبان

بیتها رخت نو به تن دارند

قلم من به زحمت افتاده

واژه ها شوق پر زدن دارند

باز هم جشن نیمه ی شعبان

الیلام و علیک یا خورشید

چله ی انتظار سر آمد

از سر خمره نور می جوشید

باز هم جشن نیمه ی شعبان

همه ی شهر هامان چراغانیست

عطر عود و گلاب می آید

چقدر حیف شد که آقا نیست !

باز هم جشن نیمه ی شعبان

ما به دنیا عجیب دل بستیم

لا اقل به بهانه ی این جشن

دوسه روزی به یادتان هستیم

سامرایی؟مدینه ای ؟نجفی؟

پسر فاطمه کجا هستی ؟

همه از تو سراغ می گیرند

نکند باز کربلا هستی !؟

خوب شد نیستی نمی بینی

کاسه های نداری مارا

فقرو فحشا،فساد و بیکاری

دختران فراری مارا

خوب شد نیستی نمی بینی

که حیا از نگاه دنیا رفت

رزق و روزی خانه ها کم شد

قیمت نفت هر چه بالا رفت

خوب شد نیستی نمی بینی

رهبر ما شکسته تر شده است

((این عمار )) روی لب دارد

باز هم طلحه فتنه گر شده است

خوب شد نیستی نمی بینی

زیر این دردها مچاله شدیم

کارد دیگر به استخوان رسید

دست بر دامن سه ساله شدیم

حق مان است این همه محنت

یادمان رفت صاحبی داریم

یادمان رفت منتظر باشیم

بین مان یار غائبی داریم

دلتان را به درد آوردیم

دلمان سوی دام شیطان رفت

خشک شد گندم مزارع ری

برکت از نان سفره هامان رفت
 

دل ما گیر چشمهای توست

گرم بازی آب و نان شده است

همه خوب تو را که می بینند!!!

خیمه ی سبزتان دکان شده است

عاشف حجت خدا هستی !؟

یا علی ! ترک معصیت اول

باقی دردعا و مشکلها

می شود با نگاه آقا حل

به کلافی که یوسفت ندهند

هر چه اندوختی بیا رو کن

عوض کوچه خانه ی دل را

صبح هر جمعه آب و جارو کن

شاعر : وحید قاسمی

جکران جمکران نگاهم را، به نگاهت دخیل خواهم زد

روی این بغض های زخم آلود، آبی از سلسبیل خواهم زد

دل به دریا سپرده ام با تو، ای تمام زلال دریا تو

گر تو موسای قصّه ام باشی، شک نکن من به نیل خواهم زد

بین امواج غم پریشانم، تا ابد عاشق تو می مانم

ای دلیل تمام دریاها، دل به تو بی دلیل خواهم زد

ریشه ی کفر تا که در خاک ست، سینه ی ماست این که صد چاک ست

تیشه بر ریشه های کفر زمین، پا به پای خلیل خواهم زد

***

نیستی و همیشه دلگیرم، هر سه شنبه برات می میرم

جمکران جمکران نگاهم را، به نگاهت دخیل خواهم زد...

حسین سنگری

تو آمده ای و حاضری ، ما اما ... ؟!

بر کار زمانه ناظری ، ما اما ... ؟!

در دست تو ذوالفقار و چشمت بر راه

والعصر ! که تو منتظری ، ما اما ... ؟!

تقصیر تو چیست ، این که شب ظلمانی ست ؟

سیمای خجسته ی سحر پیدا نیست ؟

تو آمده ای و صحنه خالی از ماست

تو حاضری و غیبت ما طولانی ست !

گر منتظریم ، پس چرا ... ؟ شرمنده !

همواره نشسته ایم تا ... ؟ شرمنده !

در جمعه عزیز ! عاشقی تعطیل ست

یک روز دگر قرار ما ، شرمنده !

غرقیم در اختلاس ، می آیی تو ؟!

با این همه لیس و لاس ، می آیی تو ؟!

ابلیس و دوباره فصل خرما چینی

ای مرد خدا شناس ! می آیی تو ؟!

تا در هوس مقام و ویلایی تو

در عرصه ی اختلاس ، یکتایی تو

میلی به ظهور « او » نداری ، زیرا

در غیبت او ، جناب آقایی تو !

هر روز ز روز پیش ، وضعت بهتر

هستی تو جناب ِ « حاج آقا زرگر »

تو منتظر ظهور آقایی ... ؟!  نه

تو منتظری « طلا » رود بالاتر !

وقتی که تمام کارمان خمیازه ست

در روی زمین ، شعارمان خمیازه ست

امید ظهور روشنی بیهوده ست

تا معنی انتظارمان خمیازه ست !

ما منتظران رخوت و تردیدیم

در پیله ی تن ، به عافیت پیچیدیم

بی معرفتی از این عیان تر مولا ؟

گفتیم « بیا » و  جمعه ها خوابیدیم !

در آینه شکل ظلمت قابیلیم

چون تشنه ی خون حضرت هابیلیم

یک روز دگر ظهور کن آقا جان

چون جمعه عزیز ، کلهم تعطیلیم !

احوال زمین بد است ، ما را دریاب

این خاک پر از َدد است ، ما را دریاب


تقدیر زمین دوباره در دستان ِ

اهریمن ُمرتد است ، ما را دریاب

پیشانی خاک ، از ستم ، پر چین ست

از بارش فتنه ، روح او چرکین ست

احوال زمین َبد ست ، می دانی تو

ای حضرت آسمان ! زمین غمگین ست

این عصر دغل ، که رو به پستی دارد

چون کهنه عرب ، هوای مستی دارد

در حسرت صبح صادق فردا نیست

پیداست خیال شب پرستی دارد !

یک قطعه ز آسمان ندارم ، افسوس !

از نور شما نشان ندارم ، افسوس !

اصرار نمی کنم بیایی ، زیرا

جز غصه ی آب و نان ندارم ، افسوس !

باید که در عاشقی مصمم باشیم

تا لایق فهم اسم اعظم باشیم

وقتی تو ظهور می کنی ، وقتی که ...

بی پرده بگو عزیز : « آدم باشیم »

اوضاع زمانه را ببین ، آقا جان !

ُخناق گرفته این زمین ، آقا جان !

احوال زمین بد ست ، بدتر از بد

عرض دگری نیست ، همین ، آقا جان !

رضا اسماعیلی

زمان عج

اگر آيي همه شهر به هم ميريزد

قله هاي غم من پشت سرم ، ميريزد

با خبر باش كه اي يوسف كنعاني من

دست هاي كرم اهل كرم ميريزد

حرم الله معظم به خداوند تويي

تو ستون حرمي ، بي تو حرم ميريزد

و اذا زلزلت الارض ، قمر ، شمس تويي

از تو توحيد ،ز تو نون و قلم ميريزد

حسن چشمان شما ، ديد مرا كرد عوض

ازنگاه تو ولم يولد و لَم ميريزد

تو كه يك گوشه چشمت غم عالم ببرد

پس نكه كن به لبم ، منتظرم ميريزد

هنگامه عيد خواهد آمد

بر شيعه نويد خواهد آمد

كوتاهي پنجشنبه شب ها !

فرداي رشيد خواهد آمد

از سمت حجاز پادشاهي

با اسب سفيد خواهد امد

در فصل ستيز ، دير يا زود

خونخواه شهيد خواهد آمد

در منظر چشم هاي پر يأس

يك روز اميد خواهد آمد

مي آيد و نيست مي شود هست

مي تازد و ذوالفقار در دست

او مهدي صاحب الزمان است

در ثانيه هاي بي نشان است

در ساحت قدسي خداوند

طاووس هميشه ي جنان است

سيلاب نخست نام زيباش

مهتاب زمين و آسمان است

سنش شده حول و هوش ده قرن

با اين همه چهره اش جوان است

دجال براي كشتن او

گر در صدد تير كمان است

( آنجا كه عقاب پر بريزد

از پشه لاغري چه خيزد؟! )

او عشق مجسم است مردم !

پس منجي عالم است مردم

او ديده هر آنچه ما شنيديم

راوي محرّم است مردم

هنگام ظهور او بساطِ

غم نيز فراهم است مردم

روضه است كه وقت آمدن ، بر

هر كار مقدم است مردم !

او كوچه زياد ديده در شهر

با فاطمه محرم است مردم !

از مصلح اين جهان خبر نيست

تا سيصد و سيزده نفر نيست

تصويري از انتظار هستي

آيينه ي كردگار هستي

مجموعه يازده مفصل!

هم فرد هم اختصار هستي

اي منتقم حسين مظلوم

تو وارث ذوالفقار هستي

از قبر برون كشي سه ملعون

پس صاحب اختيار هستي

پنهان قبيله هاي بالا

تو بارز و آشكار هستي ...

غم خوار تمام شيعياني

تك منجي آخرالزماني

تو اوي مني ، شماي دوري

ايشان عزيز ماي دوري !

در گوش به اصطلاح جانم

نزديك ترين صداي دوري

گاهي به غريبه هم محل ده

يعني كه تو آشناي دوري

اينجا همه چيز - غير تو - هست

آقاي گلم ! كجاي دوري ؟!

احوال زِ ما اگر بپرسي

... خوبيم فقط گلايه : دوري

تا جمعه تابناك ديدار

خورشيد زمين خدانگهدار

شاعر: مسعود يوسف پور

امام زمان(عج)-ولادت

ما بنده ایم و اختیار از خود نداریم

جز آنکه سر بر خاک پای تو گذاریم

ما را گدای کوی دلبر خلق کردند

ما با گدای تو شدن سرمایه داریم

تو آفتابِ ابر هایِ طول هفته

ما ابر صبح جمعه های انتظاریم

جمعه اگر چه روز تعطیل است، اما

ما بیشتر در آن پیِ انجام کاریم

جمعه همیشه روز گریه، روز ندبه

لطفاً به ما امشب بگو تا کی بباریم

امشب گدایان! نیمه ی شعبان رسیده

یوسف سر دروازه ی کنعان رسیده

امشب کنیزی رتبه می گیرد زِ ارباب

تعبیر می گردد برایش اصل آن خواب

خوابی که تعبیرش امام عصر ما بود

خوابی که شد نرگس برایش سخت بیتاب

فردا خدا از بطن نرگس بر خلایق

افشاء نماید صورت آن گنج نایاب

فردا خدا خورشید خود را می نماید

فردا مرا ای آسمان، دریاب! دریاب!

فردا شود پیشانی و لب های مهدی

از بوسه های عسگری سیراب سیراب

جاءَالحقی خوانَد به اذن و امر آقا

گوید که« انَّ الباطلَ کانَ زَهوقا»

امشب جهان پیراهنی نوتر به بر کرد

امشب حکیمه حکمت حق را نظر کرد

امشب خدا آزادی نوع بشر را

چون نغمه ای در سینه ی مرغ سحر کرد

مرغ سحر با نغمه ی میلاد موعود

گوش شیاطین را به یک آواز کر کرد

ارباب، خود بعد از ولادت با لبانش

اطرافیان را از گُل رویش خبر کرد

اربابمان در نیمه ی شعبان رسید و

دامان نرگس را پُر از شمس و قمر کرد

نرگس! شکوه عزّتت بادا مبارک

طاووس اهل جنّتت بادا مبارک

وقتی خدا بر ماه روی او بنازد

خورشید باید رنگ از صورت ببازد

او آمده تا که به امر حق تعالی

دین را به دست حیدریِّ خود بسازد

آمد که تا با ذوالفقار صبر مولا

بر دشمنان آلِ پیغمبر بتازد

با یالثارات الحسینش می رسد تا

همچون ابوفاضل علم را بر فرازد

می آید و با یک "اناالمهدی" تمامِ

گریه کنان جدّ خود را می نوازد

عشق حسین بن علی می آید از راه

ذکر لبش نِعمَ الوَکیل و حَسبُنَاالله

ما تشنه ی رویش شدیم، الحمدلله

آواره ی کویش شدیم، الحمدلله

همچون سیاهه لشگری ویلان و سیلان

در خال هندویش شدیم، الحمدلله

«اِنّا اِلیهِ راجعون» گفتیم و آخر

چون قطره ای سویش شدیم، الحمدلله

در پای محراب نماز و ذکر و قرآن

محتاج ابرویش شدیم، الحمدلله

با عطر یاس روضه های مادر او

آشفته ی بویش شدیم، الحمدلله

ما چارده سرمایه ی نایاب داریم

شکر خدا، شکر خدا ارباب داریم

فردا فرشته می گشاید دور او پر

روحُ القُدُس دور و بَرَش گردد کبوتر

او را بَرَد در آسمان هفتگانه

تا قدسیان قنداقه اش گیرند در بَر

او رفت و مادر در پی اش آشفته گردید

نرگس زِ دوریِّ شقایق گشت پرپر

فرمود بر او عسگری: آرام! آرام!

می آورد قنداقه را حق سوی مادر

شاعر شب عید خدا از سامرا تو

بردی دل ما را کنار امِّ اصغر

ارباب ما را از خجالت آب کردند

با یک سه شعبه طفل را سیراب کردند

چقدر پرچــم سـبز چقــدر زيبـايي

چه احتزاز قشنگ پر از شكوفايي

چه اسم هاي لطيفي به رقص آمده اند

چه دلنشـين و صميمي ؛ چقدر رويايــي

دوباره اسـم تو را طـرح نو زديم ايـنجا

نوشته ايم به خط دعــا كه مي آيي

چقدر چشـم و چــراغ اميد روشـن شد

چقدر شهر من امشب شده تماشايي

دوباره شهر به نامت وضو گرفته ؛ بيا

بيــا كه تا نشـده باز شهر ، دنيــايي

دوباره آمــــدي از پشت ابـــــر پيش ما

چه پشت ابر چه اينجا ، هميشه آقايي

نفس به باغ پريشاني ام بزن امشب

نفس بزن كه تـــو بالاتر از مسيحايي

رحمان نوازنی

امام زمان(عج)-ولادت

این جشن ها برای من آقا نمی شود

با این چراغها شب من پا نمی شود

من بیشتر برای خودم گریه می منم

این جشن ها برای تو بر پا نمی شود

خورشیدی و نگاه مرا می کنی سفید

می خواستم ببینمت اما نمی شود

شمشیرتان کجاست؟ بزن گردن مرا

وقتی که کور شد گرهی، وا نمی شود

این زندگی بدون تو تلخ است مثل زهر

با زهر ما، آب گوارا نمی شود

آقا! جسارت است ولی زودتر بیا

این کارها به صبر و مدارا نمی شود

باور مکن تو را به هوای تو خواستم

با این قدی که پیش شما تا نمی شود

چه شود که پا گذاری

به رواق دیدگانم

منم آنکه انتظارت

زده شعله ها به جانم

چه مدیحه ای بخوانم

که تو را قبول افتم

مددی که بی زبانم

تو مگر دهی زبانم

تو به باغ گل گلابی

پسر ابو ترابی

ز من ار تو رو بتابی

به زبان بی نشانم

به کجایی ای حبیبم

که بدون تو غریبم

ز غمت گرفته آتش

همه مغز و استخوانم

به امید آنکه آئی

به گدا نظر نمائی

به  سر گذر نشینم

که رسد شه جهانم

شده موی تو کمندم

به ره تو پای بندم

تو بخند تا بخندم

به خدا که شاد از آنم

اللهم عجل لولیک الفرج

تو بهار وسبزه زاری

تو نگار گلعذاری

تو گل بدون خاری

منم آنکه چون خزانم

من و وصف تار مویت

شده ام اسیر کویت

چه کنم شرح رویت

زده قفل بر دهانم

تو حقیقت وجودی

تو نمودی از سجودی

که مدیحه گفته سرودی

به تولدت بخوانم

چه شود که رخ نمایی

گره از گره گشایی

گل فاطمه کجایی

که دهی خط امانم

اللهم عجل لولیک الفرج

امام زمان(عج)-مناجات اعیاد

دل خانه اش آباد شده مهدی جان

 از بند غم آزاد شده مهدی جان

 لطف و کرمی، تصدقی، محتاجم

 امشب که دلت شاد شده مهدی جان

×××

شاعر شده ام تا که قلم بر دارم

از قلب مبارک تو غم بر دارم

آقا تو برای من دعا کن که فقط

در راه رضای تو قدم بردارم

×××

هر بار که از شما سخن شد آقا

روشن دل اهل انجمن شد آقا

از غربتتان همین گمانم کافی ست

که شاعرتان کسی چو من شد آقا

امام زمان(ع)-ولادت

جهان چو باغ دل شیعه خرم است امشب

محیط نـور خدا، مُلک عالم است امشب

سرور آل رســولِ مکــرّم اسـت امشب

ولادت ولــی‌الله اعظــم است امشب 

پیمبران خدا! عیدتان مبارک باد

تمامی شهدا! عیدتان مبارک باد

موالیـان ولایـت، ز جــا قیـام کنید

غدیـر دوم شیعه است، احترام کنید

نظـاره بــر ثمــر یــازده امام کنید

حضور حضرت مهدی همه سلام کنید

تمام ملک خدا شد ز نور، پوشیده

امام عصـر، لبـاس ظهـور پوشیده

دوباره بعثت نو در جهان شده تکرار

بهـار تـا به ابـد، جاودان شده تکرار

کمال دین به زمین و زمان شده تکرار

ولادتِ همـه پیغمبـران شـده تکرار

پر از فروغ ولایت شده تمامِ زمان

امام گشته به امر خدا، امامِ زمان

گرفته عید به ارض و سما، خدا، امشب

به خلق می‌دهد عیدی جدا جدا، امشب

الا تمــام امـامــان و انبیــا، امشب-

نظر کنید به سـرداب سامرا امشب

بـه روی منتقم آیت خـدا نگرید

فـراز شانـۀ او رایـت خـدا نگرید  

شبِ ظهـور بـوَد، یـا قیامتِ کبراست؟

که عید منتقم خـون سیدالشهداست

به اولیـای خـدا، عید اولیای خداست

کسی که از همه خوشنودتر بوَد، زهراست

گشوده شیر خـدا بـاز، رایتِ ظفرش

مبارک است به زهرا و یازده پسرش

الا ظهـور تـو عیـد تمـام منتظران!

یگانـه مصلـح عــالم، امام منتظران

به لحظه‌های ظهورت، امامِ منتظران

به پیش روی تو بر پا، قیام منتظران

بیـا که عتـرت و قرآن در انتظار تواَند

شتاب کن که شهیدان در انتظار تواَند

خوش آن زمان که بوَد روی چشم ما قدَمت

مسیح از فـلک آیـد به شوق فیض دمت

بــود بــه دوش علمـدار کربـلا، عـلَمت

تمــام وسعـت مـلک خـدا شود حرَمت

بیا بیا که بر آری تو حاجتِ همه را

بر آر دست و بگیـر انتقامِ فاطمه را

تو چون رسول خداوند منجی بشری

تـو تیــر آخــرِ ذریــۀ پیـامبـری

تو دست عدل خداوندگار دادگری

تویی که منتظران را امام منتظری

قسم بـه ذات خداونـد حق‌تعـالایت

حسین، چشم گشوده به قد و بالایت

امـام عصـری و اعصار در زعامتِ توست

به حقِّ حق که امامت فقط امامتِ توست

کرم، گدای سـرِ سفـرۀ کــرامت توست

«سلامت همـه آفاق در سلامت توست»

هماره تو که بشر سر به سجده بگذارد

خـدا وجـود تـو را از بـلا نگــه دارد

زمان نویـد دهـد وصل یار، نزدیک است

رهـا شـدن ز شـب انتظار، نزدیک است

گذشته فصل زمستان، بهار، نزدیک است

طلیعـۀ فـرَجِ هشت و چـار نزدیک است

به صبحِ روزِ ظهـورِ امـام عصـر، قسـم

برآر دست و دعای فرج بخوان «میثم»

آفرینش از گُـــــــــــــــــــــل نــــــــــــرگس گلستان امشب

                                آسمان دریـــــــــــــــــــــــا ولی دریای غُفران است امشب

ســــــــــــــــامره سر سبز تر از باغ رضوان است امشب

                                 گــــــــــــــــام گامش بوسه گاه حور و غلمان است امشب

گــــــــــوش جــــــــــــــانم این شنُفته، جبرئیل وحی گفته

                                 قوموا ای دلهای خفته، لالۀ نــــــــــــــــــــــــرگس شکفته

قبله کن بیت الحسن را تــــــــــــــــــــــا ببینی ذوالمنن را

گوش شو تــــــــــــــــــــــا بشنوی مداحی روح الامین را

                                 چشم شو تـــــــــــــــــــــــــــــا بنگری آئینه حق الیقین را

سرور بستــــــــــــــــان تمـــــــــــام لاله های باغ دین را

طفل دلـــــــــــــــــــــــبند عـــــــروس رحمة للعالمین را

پـــــــــای تا سر داور است این، یا مگر پیغمبر است این

حیدر است این، حیدر است این، یا حسین دیگر است این

یـــــــــــا که نرگس در بغل بگرفته چون زهرا حسین را

هستی از نور خدا شد نائره با یاد مهدی    لحظه ها دارند صدها خاطره با یاد مهدی

لاله افــــشانده بتول طاهره با یاد مهدی    کعبـــه می گردد بدور سامره با یاد مهدی

شاهد مقصود آمـد، جود بخش جود آمد    حجت معــــــــبود آمدف مهدی موعود آمد

انجمن انــــجم شده جوئید ماه انجمن را

بوی گُل در بوستان می آید از پیغام نرگس

زنـــده گردیدند خونین لاله ها از نام نرگس

حُلّه هــــــــــای نور وشاندند بر اندام نرگس

نور مهدی مــی رود بر آسمان از بام نرگس

آسمان ها چــــون ستاره، گرد آن دار الزیاره

زائر آن ماه پـــــــــاره، تا مگر با یک اشاره

غرق در موج نگــــاه خود کند چرخ کُهن را