اين بنا در چند صدمتري شمال باختري امامزاده ربيعه خاتون (مورخ 708هـ . ق) در روستاي اشترجان، از توابع فالاورجان استان اصفهان، واقع گرديده و درسال 715هـ . ق اواخر سلطنت سلطان محمد خدابنده الجاتيو به وسيله خواجه فخرالدين محمد بن محمود بن علي اشترجاني كه به فتواي كتيبه سردر بزرگ مسجد، ملک الوزرا بوده بنا گرديده است . اين بنا، از آثار نفيس و در خور توجه استان اصفهان است. بناي كنوني مسجد در وسعتيحدود 1500 مترمربع (50×30 متر) ساخته شده و مشتمل بر دو سردر شمالي و خاوري،شبستان‌هاي ستوندار، صحن و رواق‌هاي اطراف آن، ايوان جنوبي و گنبدخانه پشت سر آناست.
ورودي اصلي بنا با سردري مجلل به ارتفاع حدود 12 متر در سمت شمال قراردارد. اين سر در با قامتي كشيده و عرضي نسبتاً كم، معرف ويژگي معماري دوره ايلخانياست. سردر مزبور در نماي بيروني، با طاق نماهايي در سه طبقه نماسازي شده و بر بالايآن، دو مناره قرار گرفته كه بخش عمده آن ها فروريخته است. سطوح داخلي ايوان درپايين با طاق نماها و در بالا با مقرنس‌هاي زيبايي نماسازي و با تزئينات آجركاري،كاشيكاري و كتيبه‌هاي متعدد مزين شده است كه در كل زيبايي خاصي به سردر بخشيده است. مناره‌هاي سردر، در پايه، داراي آجركاري ساده و بالاتر از آن تا ارتفاع باقي مانده،با كاشي لاجوردي در زمينه آجري كه به طور مارپيچ بالا مي رود، تزيين شده است. برايورود به پلكان داخلي مناره بايد از درگاه روي سقف كه دسترسي به آن از طريق پلكانپشت سر در امکانپذير است استفاده كرد. از ويژگي اين مناره هم چون منار جنبان، جنبشياست كه با تكان دادن يكي در ديگري حادث مي شود.
