مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

امام زمان(عج)-مناجات

برای آنکه بیایی به جاده می نگرم

برای تو چِقَدَر حرف دارد این جگرم

هنوز هفته به هفته پرم زمینگیر است

هنوز بال ندارم به آسمان بپرم

کویر خشکم و چشم انتظار بارانم

هنوز میوهء کالم ، هنوز بی ثمرم

  دوباره کیسه خالی برایت آوردم

هنوز شکرخدا من گدای پشت درم

چقدْر جمعه گذشت و چقدْر مادرمن...

نیامدی چقدَر پیر تر شده پدرم

بدون تو چقدَر درد بی دوا دارم

بدون تو چه بلاها که آمده به سرم

همیشه دست نوازش تو میکشی به سرم

همیشه خوبی و...من هم همیشه دردسرم

   مگر خود تو نگفتی مواظبم هستی

برس به داد دلم در گناه ، غوطه ورم

خودت اجازه نده بعد از این گناه کنم

خودت مراقب من باش، بی تو درخطرم

مگر دعای خودت کار را درست کند

که من قنوتْ بگیرم، دعای بی اثرم

دلم خوش است به این روضه ها و هیاتها

به این بهانه مگر ره به کوی تو ببرم

برای کرببلا و برای شش گوشه

میان روضه دلم تنگ شد برای حرم

محمد جواد پرچمی

از سر عادت و تکرار نوشتیم بیا
اصلا انگار به اجبار نوشتیم بیا
تو زما بندگی و ترک گنه میخواهی
با همین قلب گنهکار نوشتیم بیا
کوفیان را همه محکوم نمودیم، ولی
مثل آن قوم جفاکار نوشتیم بیا
از سرصدق نخواندیم تو را یک دفعه
در عوض یکصد و ده بار نوشتیم بیا
شهرمان پرشده از بوی گناه و ماهم
سر هر کوچه و بازار نوشتیم بیا
غافل از آه یتیمان چقدر آسوده
شکم سیر شب تار نوشتیم بیا
 عوض خانه ی ماها به بیابان رفتی
شدی از قوم ، دل  آزار،نوشتیم بیا
درد دین نیست دگر...درد گرانی داریم
دل سپردیم به اغیار  نوشتیم بیا
نام تو برلب و دل جای دگر میگردد
نشده طالب دیدار نوشتیم بیا
آه مظلوم شنیدیم "به ماچه " گفتیم
جای یاری تو بسیار نوشتیم بیا
دلمان بنده ی دنیا شده و بیماریم
با همین حال اسفبار نوشتیم بیا

بی تو ای یوسف زهرا زهمه سیر شدم

از غم هجر تو یک عمر زمینگیر شدم

یمن و سوریه و شام و عراق از یکسو

حال ماتم زدۀ شیعۀ کشمیر شدم

زهیر سازگار

چشم زمین به راه تو تر شد،نیامدی

دنیااگرچه زیر و زبر شد،نیامدی

گفتم بیا،اگرچه زمین غرق ملجم است

قربانی توسینه سپرشد!نیامدی

خنجرشده به چشم زمین زجروشمرها

دنیاغریق نیزه و سر شد نیامدی

هرشاخه ای که خواست به عشق توقدکشد

قربانی غرور تبر شد،نیامدی

یک هفته ی مدام دعاکردمت ،ولی

انگارسجده ام بدون اثرشد…نیامدی

هرروزاین،ولی شب هرپنج شنبه ها

با عشق دیدن تو سحر شد،نیامدی

حالم گرفته است،خداشاهداست،حیف

این جمعه هم بدون تو سر شد،نیامدی

“هاتف”که بود دلش بی قرارتو

باچشم خسته،خیره به درشد،نیامدی

هاتف حضرتی

ما گم شدگانیم به دنبال شماییم
دلبسته ی موی سیه و خال شماییم
درهر دو جهان شکر، فقط مال شماییم
ما جمله دخیل نخی از شال شماییم

در سوز و گدازیم ز هجر رخ ماهت
امید که گردیم همه عضو سپاهت

بی غیرتی ماست که هستی تک و تنها
دوریم ز روی تو و مشغول به دنیا
تبعید شدی در اثر فعل بد ما
ما ساکن شهریم، تویی ساکن صحرا

خجلت زده ماییم که قلب تو شکستیم
خسران زده هستیم که عهد تو گسستیم

هر چند که ما ریزه خور خان تو هستیم
غرق نعم از سفره ی احسان تو هستیم
دوریم… ولی باز پریشان تو هستیم
سرمایه ز کف داده و حیران تو هستیم

ما را ز کرامت بخر ای یوسف زهرا
تا خیمه ی سبزت ببر ای یوسف زهرا

کس نیست که مشمول عطا و کرمت نیست
دوزخ شود آن جا که صفای قدمت نیست
بیچاره فقیری که گدای نعمت نیست
بیزار از آنیم که تحت علمت نیست

چون هر دم تان پر شده از ذکر حسین است
هر عاشقتان عاشق بین الحرمین است

تا جد تو افتاد، زمین لنگرش افتاد
سر را که بریدند به سر دخترش افتاد
بر نیزه سرش رفت، به تل خواهرش افتاد
تا خواهرش افتاد، ز غم مادرش افتاد

برگرد بیا ای پسر حضرت زهرا
برگرد که خون شد جگر حضرت زهرا

 حاج مجتبی قاسمی

امام زمان(عج)-مناجات

تا کی نصیب ماست «اَرَی الخَلق» و «لا تُری»

کی می‌شود نوای «اَنا المَهدی» تو را ...

از سمت کعبه بشنوم ای جانِ جانِ جان

«عَجّل عَلی ظُهُورِکَ یا صاحِبَ الزّمان»

یوسف رحیمی

چشم ما خشک است و چشم یار گریان مانده است
ما پشیمان نیستیم و او پریشان مانده است

آنقدر از دست مردم غصه خورد و غصه خورد
رفته است از شهرها و در بیابان مانده است

جورِ ما را سالهای سال دارد میکشد
این پدر عمریست پشت ما یتیمان مانده است

زود بین خیمه اش جایی برای خود بگیر
نوح را دریاب تا کشتی به طوفان مانده است

وقت دلتنگی به سمت جمکران پرواز کن
بویی از پیراهن یوسف به کنعان مانده است

ای که دستت میرسد کاری بکن بهر فرج
عمر دارد میرود، کم وقتِ جبران مانده است

کاش ما را با خودش میبرد تا صحن حسین
در دل ما حسرت دیدار جانان مانده است

تا تنور خانه ای هم مادرش را میکشد
ماه زیر خاک و خاکستر که پنهان مانده است

امام زمان(عج)-مناجات

بالابلندی، شانه های مهربان داری

بر طاق چشمانت دو ابروی کمان داری

بر لب طنین دلنشین نور و الرحمن

روی عبایت آیه هایی از دخان داری

بارانی و با ابرهای جمعه می باری

بارانی و در مشت خود هفت آسمان داری

در دست گرچه ذولفقار انتقام اما

بر روی دوشت بقچه های آب و نان داری

ما عاشقان مدعی هرگز نفهمیدیم

حسی که تو به هر کدام از شیعیان داری!

گفتیم دوری، بی نشانی، غافل از اینکه

هر جا که دلتنگ توایم، از خود نشان داری

هر جا که نامت را بخوانم می رسی از راه

هرجای دنیا باشم آنجا جمکران داری

میترا سادات تهرانی

امام زمان(عج)-مناجات

این روزها که می‌گذرد، غرق حسرتم

مثل قنوت‌های بدون اجابتم!

بسته‌ست چشم‌های مرا غفلت گناه

تو حاضری! منم که گرفتار غیبتم!

یک گام هم به سوی شما بر نداشتم

صد مرحبا به این همه عرض ارادتم!

هر روز عصر، پرسه زدن در "ولیِّ عصر"...

"والعصر" لحظه لحظه فقط در خسارتم

خالی‌ست دست من، به چه رویی بخوانمت؟

دل خوش کنم به چه؟ به گناهم؟ به طاعتم؟

من هر چه دارم از تو، از این دوستیِ توست

خیری ندیده‌ای تو ولی از رفاقتم

بگذر ز رو سیاهی من، أیها العزیز!

حالا که سویت آمده‌ام غرق حاجتم

بگذار با نگاه تو مانند حُرّ شوم

با گوشه‌چشم خود بِرَهان از اسارتم

آن روز می‌رسد که فدایی تو شوم؟

من بی‌قرار لحظۀ ناب شهادتم

یوسف رحیمی

امام زمان(عج)-مناجات

در خیال خویش منهم     نوکری از نوکرانم

عاشقی از عاشقانم       دوستی از دوستانم

با تو این حرف مدامم   چاکرم عبدم غلامم

بی تعارف ای امامم       خسته از ورد زبانم

خسته از این ادعایم     که محب هل اتایم

یا مسلمان شمایم      ای امام انس و جانم

شیعه اثنی عشر دانم خودم را حیف اما

بر سر عهد تو آیا      مانده ام آیا بمانم

گفته ام پای رکابم       اهل جنگ و انقلابم

گفته ام اما نمیدانم      ز اینم یا ز آنم

منکه یار دین نبودم        پای کار دین نبودم

افتخار دین نبودم          پس چرا دادی امانم

هر گناهی دیدی از من     روی برگرداندی اما

روز بعد انگار، نه انگار      اصلا من همانم

از شهیدان دور ماندم        وز بصیرت کور ماندم

وصله ای ناجور ماندم       هر چه کردی امتحانم

از حلال و از حرام و      مردی و خلق و مرام و

راه رهبر تا امام و        هر چه گویی خوش بیانم

بی خبر اما ز دردت      نیستم مرد نبردت

حیف از مردان مردت     که شدند از دوستانم

راه را گم کردم آقا                رو به مردم کردم آقا

میل گندم کردم آقا           از بهشت افتادگانم

من کنار یار بودم       روزی از انصار بودم

دشمن کفار بودم        بود سر بندم نشانم

حال تنها ای امیرم        از رجب شعبان غدیرم

من فقط جشنی بگیرم       این شده رسم و دکانم

من کجا عمّارِ یارم               میثم تمّارِ یارم

یا کجا سردار یارم             من چنان سربار، مانم

مایه عزت نگشتم            مظهر خدمت نگشتم

با تو هم صحبت نگشتم      بی خبر از شیعیانم

از شهیدان یمن      بحرین صنعا زینبیه

تا دفاع کاظمین و        سامرا چیزی ندانم

آبرو داری نکردم          با تو همکاری نکردم

غزه را یاری نکردم         دوستی نا مهربانم

باز بر اهل سعادت           باز شد باب شهادت

در تمام آسمان عشق        من بی کهکشانم

نه بدستم ذوالفقاری       نه بدنبال سواری

نه سلاحی نه شکاری      نه برایت دیدبانم

من نمیدانم کجایی         کربلایی سامرایی

مضجع پاک رضایی     کعبه ای ، صاحب زمانم

از زمانت بسکه دورم              دور از خط عبورم

نیست یک درک حضورم        نیست قربان تو جانم

با وجودی که پریشم        همدم و دلجوی خویشم

باز میآیی تو ، پیشم            ای حضورت در نهانم

گرچه تو سرمد نشینی            میشود با بَد نشینی

چون کُنی مسند نشینی          من کجای داستانم

در همه فتح و ظفرها             در سفرها در حضرها

در خطرها ، درد سرها               با تو ، یا بیگانگانم

چونکه فرمانت بیاید            امر فرمایی که باید

وای بر" إن قُلت"و شاید        از فرامینت نمانم!؟

رو مکن پرونده ها را          رد مکن شرمنده ها را

مرده ها را ، زنده ها را         بر سر عهدت بخوانم

روز فجرت با صدایت          با أنابن المصطفایت

با أنابن المرتضایت                با تو ، آیا همزبانم

ای خطاپوش حقیقی           من یقین دارم دقیقی

با حسینی ها رفیقی               منکه جزو نوکرانم

میخری سینه زنان را           خسته را پیر و جوان را

قد خمیده نوکران را           میکند لطفت جوانم

هر چه گویی تو بما، نه         میکنی ما را صدا ؟ نه ؟

روضه خوان میخواهی یانه      من به جدت روضه خوانم

سر کنم ای نور دیده                  روضه ی رأس بریده

روضه ی حلق دریده                   روضه ی زینب بخوانم

روضه ی دستان بسته              روضه ی سرهای خسته

روضه ی سینه شکسته                گریه کن ای مهربانم

گریه کن بر تازیانه                     بر صدای دخترانه

بر بکاءِ کودکانه                        منهم از گریه کنانم

وای از زخم مدینه                      بازو و پهلو و سینه

ضربه های پر ز کینه                 کی میآیی ای امانم

مادرت دارد سلامت            گوید ای ختم امامت

کی بیاید انتقامت                  مهدی صاحب زمانم

ذکر زهرا: یابن زهرا               ذکر مولا: یابن زهرا

ذکر طاها: یابن زهرا             چهره ات را کن عیانم

آخرین حرفم همین است      نوکر تو دل غمین است

مرهم دردم چنین است      از شهیدانت بخوانم

***

محمود ژولیده

یا صاحب الزمان (عج)

کوچه را آب زدم با نم مژگان تری
تا که شاید ز سفرکرده بیاید خبری

صبح این جمعه نیامد پدرم گفت دگر
انقدَر گریه نکن ، گریه ندارد اثری

اینهمه جمعه به جمعه نگهت بر در ماند
شده یکدفعه بماند به نگاه تو دری

دل اگر همدم یارش نشود سنگ شود
پس در این سینه نمانده است به غیر از حجری

تا خود صبح نشستم دم در تا بلکه
به مشامم بخورد عطر نسیم سحری

لا اقل باد صبا عطر دمش را برسان
که مرا هست ز هجرش غم و سوز جگری

جعفر ابوالفتحی

امام زمان(عج)-مناجات-اوضاع منطقه

دنیاست در تلاطم و طوفان کران کران

خشم و خشونت و غم کشتار بی‌امان

چشمان ماست خیره به تو سمت آسمان

ادرکنی ای امید دل، الغوث الامان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

شرق است در تغافل و غرب است در نفاق

هر فصل یک مصیبت و هر آن یک اتفاق

یک روز رنج سوریه روز دگر عراق

هر لحظه بیشتر شده اندوه شیعیان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

با ذوق از حقوق بشر حرف می‌زنند

یا از گزینه های تشر حرف می‌زنند

اوج شرارت‌اند و ز شر حرف می‌زنند

دنیای ما پر است از این حرف و داستان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

خاورمیانه مرکز آوار ماجراست

اخبار داغ در پی آمار ماجراست

آل سعود باز میاندار ماجراست

از پول نفت سرخوش و با خلق سرگران

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

اسلام در محاصره‌ی خون و آتش است

داعش دروغ تازه‌ی این قوم سرکش است

هر جا که صهیونیسم بخواهد کشاکش است

از دست دیو فتنه به لب‌ها رسیده جان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

در ذهن تار بسته‌ی شب ریشه می‌زنند

آتش به هر اراده و اندیشه می‌زنند

با نام دین به ریشه‌ی دین تیشه می‌زنند

یک روز سهم داعش و یک روز طالبان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

آقا ببین جنایت آل سعود را

سرکوب و سرسپردن و جهل و جمود را

اسباب روسفیدی آل یهود را

ادرکنی ای عدالت موعود مستعان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

از نحس کدخدایی این دشمن زبون

فریاد دادخواهی هر شیعه غرق خون

بغض یمن شکسته و بحرین لاله‌گون

از دست ظلم کارد رسیده به استخوان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

القاعده ز یک سو و سویی "بوکو حرام"

"الله اکبر" آتش فرمان قتل عام

انبوه مسلمین جهان‌اند تلخ کام

آقا نگاه کن که چه شادند دشمنان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

حال و هوای منطقه مثل محرم است

در زینبیه‌ی دل ما شام ماتم است

عهد مدافعان حرم با تو محکم است

عباس‌های شیعه وفادار و جان‌فشان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

امروز در حمایت تکفیریان پست

تحریم و قصه‌ی عمر سعد باز هست

کفر ایستاده است امان‌نامه‌اش به دست

در پشت هر بیانیه دارند صد بیان

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

گاهی به تشنگی، به بلا فکر می‌کنم

گاهی به کشتگان منا فکر می‌کنم

گاهی به وضع کرب‌وبلا فکر می‌کنم

آقا بیا گره بزن این بغض را به آن

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

پروانه نجاتی

مناجاتی صاحب الزمان (عج)

حتی درخت کوچه هم این را نمی فهمد

که من بدون تو خزانم برگ پاییزم

دیگر پگاه جمعه ها آنقدر خشکم که

با گفتن یک "آه آه" آهسته میریزم

ای که شیرین است نامت چون عسل
هر طلایی جز شما باشد بدل
خاک پایت سرمه ی چشمان ما
یوسف زهرا کجایی العجل

وحید نوری

خیلی وقته که شب وروز
آرزومند وصالم
به امید دیدن تو
میگذره هر روز سالم

چی میشه از پشت ابرا
خورشید چشات بتابه
به خدا نفس کشیدن
بی حضور تو عذابه

توی این دوران غیبت
سرم از عشق تو داغه
رد اشکامو می بینی
یادگاریه فراقه

طلوع شیرین فردا
طعم انتظار چه تلخه
بی تو انگار همه دنیا
به دور سرم میچرخه

کوچه پس کوچه ی دل رو
به نام تو ریسه بستم
و الا خودت میدونی
که ازاین زمونه خستم

به خدا هر کجا رفتم
حضورت رو کرده ام حس
العجل بقیه الله
العجل زاده ی نرگس

وقتی که میای میبینم
جلوه های بی کرانو
میزنم ازاین جا بوسه
خاک پاک جمکرانو

کاش میدونستم کجایی
کاظمین یا سامرایی
یا مدینه یا که مشهد
یا نجف یا کربلایی

شنیدم وقتی بیایی
می زنی صدا خدارو
ذوالفقار به دس – میگیری
انتقام کربلا رو

محمدحسن بیات لو