مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

باید از بندگی تو به خدایی برسیم
بعد ازاین حبس کشیدن به رهایی برسیم

بی طبیبانگی تو به خدا ممکن نیست
بعد یک عمر دویدن به دوایی برسیم

بی خودی بود اگرسعی و تلاشی کردیم
بی نگاه تو محال است به جایی برسیم

مگر از جانب تو فیض عظیمی برسد
ما هم از دولت وصلت به نوایی برسیم

انبیاء پشت در خانه ی تو منتظرند
ما که هستیم دگر بهر گدایی برسیم؟

شاعری خوب بلد نیستم اما آخر …
عجبی نیست که ما هم به عبایی برسیم

محمدحسن بیات لو

امام زمان(عج)-عید سعید فطر

یک ماه اگر خدا خدا می کردیم

ما بهر ظهور تو دعا می کردیم

ای کاش نماز عید فطر خو د را

در پشت سر تو اقتدا می کردیم

سید هاشم وفائی

امام زمان(عج)-مناجات شب قدر

قبل از آنکه بنویسند جزای همه را

می سپارند به تو قدر و قضای همه را

شب قدر است ولی قدر نمی دانیمت

که تو باید بدهی اجر و سزای همه را

ما برای فرجت آمده ایم امشب، کاش

به اجابت برسانند دعای همه را

هر چه از دامن تو دور شود دستی باز

می کشاند وسط احسان تو پای همه را

ای گل فاطمه! یابن الحسن! آقاجانم!

بشنو داد همه را بشنو صدای همه را

کربلایی؟ نجفی؟ سامره ای؟ یا مشهد؟

هر کجا هستی خالی کن جای همه را

زائران حرم جد تو را می بخشند

امشب آقا بده پس کرب و بلای همه را

محمد بیابانی

شعر مناجات با امام زمان(عج)

دارم امید پای قدوم تو جان دهم  

بهر تو یار عاشقی ام را نشان دهم

سودی نشد از آن همه دلدادگی به غیر  

دیگر در این زمینه نخواهم زیان دهم

 

فهمم نمی رسد ، به نسیم عبور تو  

چون برگ گل ، دست برایت تکان دهم

در آخر الزمان همه دل سنگ می شوند  

در معرض بلا و خطر امتحان دهم

یعقوب صبر داشت ولی در فراق تو  

روزی هزار مرتبه خواهم که جان دهم

آخر بهای یوسف زهرا به زر که نیست  

نفرین اگر تو را به تمام جهان دهم

محمد مبشری

گفتیم چه شبها همگی بار خدایا
بسیار ز تو گفتیم بسیار خدایا

بیست و دوشب از ماه گذشته ست و هنوزم
در آتش دوری تو باید که بسوزم

درجا زده ام پیش تو تغییر نکردم
در وادی عرفان خدا گیر نکردم

چون مرغ ضعیفی که پر و بال ندارد
این بنده هنوزم به دعا حال ندارد

خوبان همه جمعند سر سفره ات انگار
من را ز خودت رانده ای اشکال ندارد

همسایهء ما هستی و مال دگرانی
“با ما به از این باش که با خلق جهانی”

عمر است هدر گشته و چون باد گذشته ست
کار تو ز همراهی استاد گذشته ست

باید که چنین نسخه بپیچی به دوایت
از عرش، خداوند بیاید به هوایت

می میرم از این غصه که در نالهء مردم
یک شب نرسد دست صدایم به صدایت

توفیق گدایی بده یک مرتبه وقتی
شاهان دو عالم همه هستند گدایت

از اول امشب نگرانم که مبادا
در فطر نگردد تن این بنده فدایت

ماه #رمضان است و صف عشق شلوغ است
تو راستی و هرچه به غیر از تو دروغ است

بیچاره کسی که به تو پیوند نخورده
یک ماه به دست تو خودش را نسپرده

مهدی رحیمی زمستان

شب قدر سرنوشتم ، می بینی دلشوره دارم
نکنه امشب تموم شه، رو زمین بمونه بارم

نکنه که بین خوبا ، دست من خالی بمونه
واسه من دوباره امسال ، بی پرو بالی بمونه

قلم تقدیرم امشب ، توی دستای تو آقاس
تیر آخرم همیشه ، قسم حضرت زهراس

نکنه تو تقدیر من ، کم بشه رزق عبادت
هرچی که نوشتی خیره ، ولی آخرش شهادت

نکنه برا زیارت ، از قلم بیوفتم آقا
اربعین ، کربلا حتما ،  نگی که نگفتم آقا

نکنه امسال محرم ، زیر خاک خوابیده باشم
بنویس قربون دستت، نوکر تو روضه ها  شم

خلاصه هرجور صلاحه، هرچی تو بگی رو چشمام
تو اجازه دادی گفتم ، خط به خط از آرزوهام

میدونم چقد تو خوبی ، میدونم که پست و خوارم
در خونه ی خدا و ، شما واسطه میارم

واسطه ی امشب من ، صبر عالمو ربوده
بسکه مشت و سیلی خورده، سرتاپاش همه کبوده

با رقیه اومدم تا  ، تو نگام کنی دوباره
گوش بده به درد دلهام، تو رو حق  گوش پاره

میخونم یه روضه حالا، میخونم با آه و ناله
دل شب سر و آوردن ، واسه دختر سه ساله…

حسین رحمانی

از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن
بر این همه توسّلِ بی جا، گذشت کن
حبِّ گناه، مانده بر این، قلبِ عاصِیَم
دارم فقط به دل، غمِ دنیا، گذشت کن

هر شب به صد بهانه، به دنبالِ هیئتم
فردای آن، بدی ست مُهیّا، گذشت کن
انگار حاجتم شده، یکبار دیدنت
این هم غمی، به دیگرِ غمها، گذشت کن
تا کِی به ادّعای تهی، دَم زِ تو زدن
تا کی، « اَحارُ فیکَ » به لبها، گذشت کن
ای رمز و راز و علّتِ خلقت، نگارِ من
بگشای، بر بشر، تو معمّا، گذشت کن
سر گشته و خرابم و حیران، به کویِ تو
از هر چه توبه کرده ام آقا، گذشت کن

حسین رضایی(حیران)

شعر مناجات با امام زمان(عج)

او تا نفس کشیده من انگار طاهرم

وقتی که با امام زمانم معاصرم

چون آینه غبار گرفته ست باطنم

از بسکه هر دقیقه رسیدم به ظاهرم

 

عمری به جای زهد به دنبال زاهدم

عمری به جای ذکر به دنبال ذاکرم

یک ذره هم تلاش نکردم به خاطرت

اما تو هی مبارزه کردی به خاطرم

هرجمعه غائبم ز حضورت ولی چرا؟؟

با اینهمه تو غائبی و بنده حاضرم

وقتی که نیستم نفسی نیز منتظر

با اینهمه نماز، مسلمان ِکافرم

مثل مسافرت به مسیری که تازه است

توی مسیر هستم و محو مناظرم

یک بیت باب میل تو هرگز نگفته ام

خیر سرم اگر که بگویند شاعرم

مهدی رحیمی زمستان

از بس که تلخی غم هجران چشیده ام
جانی نمانده است برایم…بریده ام

عیب وصال چیست نصیبم نمی شود؟
خیری که از فراق و جدایی ندیده ام

گاهی هم از گدای خودت یک خبر بگیر
رحمی کن ای عزیز بر این اشک دیده ام

نفرین به معصیت که مرا از تو دور کرد
بر باد داده هر چه که زحمت کشیده ام

خیلی دلم شکسته…گرفتار و خسته ام
از بس که در پی هوس خود دویده ام

دارم به راه عاشقی ات پیر می شوم
ناز تو را ببین به چه قیمت خریده ام

بحر العلوم…حلی و فرزند مهزیار
توصیف روی تو ز بزرگان شنیده ام

با این همه گناه به روضه کشاندی ام
با لطف توست که به نوایی رسیده ام

گریان زینبی و پریشان زینبم
من غصه دار عمه ی قامت خمیده ام

در پیش چشم فاطمه کم دست و پا بزن
ای یادگار مادرم…ای سر بریده ام

علی سپهری

من از دنیا به جز عشقت متاعی را نمی خواهم
من از گل ها به جز عشق گل زهرا نمی خواهم

هوای دیدن کوه و در و دریا ندارم من
به دریای غمت غرقم دگر دریا نمی خواهم

به محشر سخت محتاجم به یک نیمه نگاه تو
بده آن جا تو مزد من که در این جا نمی خواهم

بریدم من ز پستی ها از این دنیا پرستی ها
تویی دنیای من مولا و من دنیا نمی خواهم

یتیمم بی تو آقا جان بکش دستی سرم امشب
منم دل دارم ای ارباب مگر بابا نمی خواهم

گنه کاری تهی دستم دلت را سخت بشکستم
گنهکارم نجاتم ده که من آن را نمی خواهم

همه زیبا رخان یک سو. غبار روی تو یک سو
منم مبهوت حسن تو گل زیبا نمی خواهم

شده ماه رمضان و رود شب های آن یک یک
به جز اشک روان مولا در این شب ها نمی خواهم

تمام آرزوی من بود کرب و بلا آقا
ببر یک شب مرا آن جا که جز آن جا نمی خواهم

محمد مبشری

امام زمان(عج)-مناجات

ای فاطمه را شمیم! کی می‌آیی؟

جان‌بخش‌تر از نسیم! کی می‌آیی؟

"یَابنَ الشُّهُبِ الثاقِبَه" کی می‌تابی؟

"یَابنَ النَّبَإِ العظیم" کی می‌آیی؟

محمد جواد غفور زاده

دارم امید پای قدوم تو جان دهم
بهر تو یار عاشقی ام را نشان دهم

سودی نشد از آن همه دلدادگی به غیر
دیگر در این زمینه نخواهم زیان دهم

فهمم نمی رسد ،  به نسیم عبور تو
چون برگ گل ، دست برایت تکان دهم

در آخر الزمان همه دل سنگ می شوند
در معرض بلا و خطر امتحان دهم

یعقوب صبر داشت ولی در فراق تو
روزی هزار مرتبه خواهم که جان دهم

آخر بهای یوسف زهرا به زر که نیست
نفرین اگر تو را به تمام جهان دهم

محمد مبشری

“گرنظرافتدم به تو,چهره به چهره روبه رو
شرح دهم فراق تو,نکته به نکنه موبه مو,,1

زشرم روی ماه تو,به چهره پرده میکشد
اگرکه پرده افکنی,عیان کنی به ماه,رو

بس که زپشت پرده ها,امده لحن غربتت
گشته برای من دگر,وصل رخ توارزو

توی تمام هستی ام,تمام اعتبارمن
به لطف توست کرده ام,همیشه کسب ابرو

به یادقبله رخت,نمازعشق خوانده ام
گرفته ام همیشه با,قطره اشک خودوضو

چگونه بی توسرکنم؟دگرنمانده طاقتی
دوای دردهجررا,توای طبیب من,بگو

اگرگناه من شده بهانه نیامدن
عزیزمن دراین جهان,بگوکه بیگناه کو؟

,,هاتف,,درگه توام,قدم به چشم گذار
بده به اب چشم من,به خاک راه شستشو
هاتف حضرتی

1- طاهر کاشانی

خانه ای در پس این قافله تنها داری
هیچ کس با غم شهر تو ندارد کاری

بی شک این بغض نفس گیر ، مداوا نشده
نیست در پوچی انصاف همه انکاری

گه گداریست که یک عده تمنای تو را
میسپارند به خون گریه و شب بیداری

غربتت حاصل جمع همه ی غربت هاست
خبری نیست ، خوشی؟ یا نکند بیماری

این همه پستی و بی معرفتی دیدی و
نکند دست خود از درد بدان برداری

چشم آلوده که یک لحظه ندیدست تو را
چون که توفیق نبودست چه باک از تاری؟

چشمه ی چشم شما نیل شد و دریا شد
نشد از چشمه ی نادانیم اشکی جاری

عمر عالم سپری شد ، نشد از تو خبری
روزها ، ثانیه ها بیتو شده تکراری

ما بد آقا به بزرگی خودت باز ببخش
سیر شد شاعر از این زندگی اجباری

راه بیراهه زدیم و تو دعامان کردی
سالیانیست خودت را به چه می آزاری؟

جمعه ها ندبه کنان ، شهر تو را میخواند
عشق ما کوچه نشینان شده بد بازاری

این همه صبر و وفا ارث کدامین باباست
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

نرگس غریبی

آقای جمعه های غریبی ظهور کن
دهلیزهای شب زده را غرق نور کن

یگ گوشه از جمال تو یعنی تمام عشق
یا باز گرد یا دل ما را صبور کن

آقا چقدر فاصله , اندوه , انتظار
فکری به حال این سفر راه دور کن

آقا اگر که آمدی و عاشقت نبود
یک فاتحه نوازش اهل قبور کن

محمد ناصری