مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

امام زمان(عج)-مناجات پنجم و ششم محرم

شبیهِ زُلفِ شما روز و حالِ ما شده است

ببین چقدر پریشان خیال ما شده است

خراب بی تو شدیم و نشد که برخیزیم

خراب تر چقدر ماه و سال ما شده است

پرِ پریدنِ ما را دوباره پس بدهید

عجیب شانه ی خالی وَبالِ ما شده است

بیا به خیمه یِ ما با شما نفس بکشیم

بس است اینکه"کجایی"سوال ما شده است

مریض بودم و از چای روضه نوشیدم

که چایِ روضه شرابِ حلالِ ما شده است

فقط برای شفاعت به حال ما کافی است

 کتیبه های سیاهی که شال ما شده است

بخوان به سنگ مزارم حسین زنده شوم

حسین راه خدا تا کمالِ ما شده است

خدا کند در این خانه زندگی بکنیم

نه اینکه نام شما قیل و قال ما شده است

گَهی به سمتِ حسین و گَهی به سمتِ حسن

هوایِ این دو حرم رزقِ بالِ ما شده است

حسن لطفی

امام زمان(عج)-مناجات روز عاشورا

من از این وضع پریشان نگرانم به خدا

از فراوانی نسیان نگرانم به خدا

پر کشیدند سحر همسفرانم، حالا

مانده ام خسته، هراسان... نگرانم به خدا

بی قراری من از حال خرابم پیداست

چه کنم با دلِ حیران؟ نگرانم به خدا

تو بگو وسعت این فاصله ها را چه کنم؟

ای گرفتار بیابان! نگرانم به خدا

ندبه و ناله ی من سود نبخشید... بیا

کور شد دیده ی گریان، نگرانم به خدا

همه جا بوی فساد و همه جا رنگ گناه

از غریبی شهیدان نگرانم به خدا

کوچه پس کوچه ی این شهر دگر ایمن نیست

از سر و وضع خیابان نگرانم به خدا

هرکه را می نگری دین خودش را دارد!

آه ای مجری قرآن نگرانم به خدا

پسر شیر خدا! شیعه کشی باب شده

باز با دستِ مسلمان! نگرانم به خدا

**

خواهری لحظه آخر به برادر میگفت:

بی تو ای سرو خرامان نگرانم به خدا

پیرهن خواستنت لرزه به جانم انداخت!

به کجا راحتیِ جان؟ نگرانم به خدا

پدرم گفت: به کوفه گذرت میافتد...

من از آن کوفه ی ویران نگرانم به خدا

ای دعای سحر عمه ی سادات بیا

خم شد از غم کمر عمه ی سادات بیا

مجتبی روشن روان

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

ما هم پیاله ایم به شرط سبوى اشک

هم ناله ایم لحظه ی هر گفتگوى اشک

نامى براى صورت عاشق نهاده اند

دولت سراى گریه میان دو کوى اشک

تطهیر دل به خون جگر مى کنم ولى

تطهیر دیده مى کنم از هر وضوى اشک

فریاد الفراق شنیدم به گوش دل

از ناله ی شکسته و بى هاى و هوى اشک

بوى بهار مى وزد از دامن سحر

سجاده ام ببین شده خوشبو ز بوى اشک

خواهى اگر که خوب بخوانى دل مرا

بنشین شبى ز رسم وفا روبروى اشک

تیر گناه عصمت آیینه ام شکست

سنگ گناه گشته چنان سد جوى اشک

یا سیدالبکا سرى هم به ما بزن

روى مرا بگیر تو بر آبروى اشک

قاسم نعمتی

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

شال و پیراهن و بیرق همگی آماده

چاییِ روضه کند کار هزاران باده

زنده ماندیم ببینیم که انشاالله

باز ارباب به ما رزقِ محرم داده

باز هم روضه گرفتیم و عقیده داریم

مادرش با کمرِ خم دمِ در اِستاده

باز هم مثل همه روز قیامت کرده

مهدیِ فاطمه با گریه سرِ سجاده

من شنیدم ز جلوی نظرش میگذرد

همه روز آنچه که در کرببلا رخ داده

مثلاً اینکه به سر می زند عمه زینب

مثلاً اینکه به زانوست سرِ شهزاده

لااقل کاش که می شد که نبیند هر روز

که سرِ طفل رباب از روی نی افتاده

دم بگیرید که زهرا کمی آرام شود

با همین ذکرِ  " حسین جانمِ "  خیلی ساده

مهدی مقیمی

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

ای غریبان جهان منتظرت

همه دل سوختگان منتظرت

مرتضی ندبه برایت خواند

فاطمه سینه زنان منتظرت

كی بقیع حسن آباد شود

جگرش ناله كنان منتظرت

بیكفن از تو كفن می خواهد

سر او روی سنان منتظرت

زینب ِخسته زمین افتاده

در حرم قد كمان منتظرت

علم افتاده و ساقی بی دست...

مشك سقای جوان منتظرت

یك سه ساله كه ز غم پیر شده

در خرابه نگران منتظرت

پرچم شاه خراسان هر شب

با تو گوید كه جهان منتظرت

سالها رفت و خبر از تو نشد

ای محرم ، رمضان منتظرت

صاحب مجلس روضه بنگر

نوحه و سوز و فغان منتظرت

مجتبی روشن روان

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

مرا ببخش اگر که سلام یادم رفت

خراب روی تو بودم کلام یادم رفت

مرا ببخش اگر که ز راه آمدی و...

به پیش پای تو آقا قیام یادم رفت

مرا ببخش اگر بی مقدّمه خواندم

جسورِ عشق شدم احترام یادم رفت

مرا ببخش اگر که زدم به بیراهه

هر آنچه بود به ذهنم تمام یادم رفت

مرا ببخش اگر با وجود پاکی تو

گَهی تباه شدم تا... حرام یادم رفت

مرا ببخش نماندم به پای عهد سحر

دل جنون زده ی صبح و شام یادم رفت

مرا ببخش اگر دل به دیگری دادم

غم حسین علیه السَّلام یادم رفت

مجتبی روشن روان

بیا که در غم دوری ماه گریه کنیم

ز داغ این سحر بی پگاه گریه کنیم

محرم است بیا زیر خیمه های عزا

بر این سر بی سرپناه گریه کنیم

کجایی ای نفست سوز روضه خوانی ها

ز سینه آه بکش تا ز آه گریه کنیم

مرا مسافر ایام اربعینت کن

که در کنار تو مابین راه گریه کنیم

شب عموست تو باید که روضه خوان باشی

که در عزای امیر سپاه گریه کنیم

چه میشد امشب ما نیز کربلا بودیم

برای فاطمه در قتلگاه گریه کنیم

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

بی حیایی پیکر دین مرا فرسوده است

غفلت از صاحب زمان بر درد من افزوده است

از دل زهرایی آقا خجالت می کشم

آن قدر از معصیت کردن دلم آلوده است

چون توسل می کنم مادر مرا هم می خرد

بی توسل کردنم این توبه ها بیهوده است

من دلم گرم همین بازار عشق و عاشقی است

چون پیمبر بارها این جمله را فرموده است:

هر کسی غافل شد از قرآن و راه اهل بیت

راه را گم کرده و بی راهه را پیموده است

**

جان فدای شاه عطشانی که از روز ازل

وسعت رحمت میان روضه هایش بوده است

در عزایش هر کسی اندازه ی بال مگس

اشک ریزد، در قیامت راحت و آسوده است

محمد جواد شیرازی

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

الا ای قبله گاه دل كجایی؟

محرّم شد... نمی خواهی بیایی؟

بیا یك بار تا دورت بگردم

بیا كه مُردم از داغ جدایی

بیا یك سر به جمع سینه زن ها

كه شاید بشنوم از تو صدایی

فدای ناله های آتشینت

میان روضه های نینوایی

كنار قتلگه یا خیمه گاهی!

نمی دانم كجای كربلایی!

هوای روضه های صبح گاهت

دل دیوانه را كرده هوایی

شود آیا برای روضه خواندن

مرا هم یک دهه دعوت نمایی؟

مجتبی روشن روان

امام زمان(عج)-مناجات شب تاسوعا

خود را مقیم وادی احساس می کنم

دل را خمار بوی گل یاس می کنم

تا نام پاک ساقی لب تشنه می برم

بوی تو را به میکده احساس می کنم

تا وا کنی دگر گرهِ کورِ کارِ من...

خود را دخیل حضرت عباس می کنم

اشكی كه داده ای به دو دنیا نمی دهم

کی اعتنا به گوهر و الماس می كنم؟

تا که بیایی از سفر ای باغبان عشق

یاد گل شکسته قد از داس می کنم

امشب برای خواندنِ این روضه های سخت

آقا ببخش این همه وسواس می کنم!

دست بریده بود و علم بود و مشک بود

قد خمیده بود و حرم بود و اشک بود

مجتبی روشن روان

به سویِ ما اگر از سویتان نگاهی هست
برایِ گریه ی مان حالِ روبراهی هست

"تنت به نازِ طبیبان نیاز مند و مباد"
تو گریه می کنی آنقدر که نگاهی هست

به تکیه آمده ام تا به عرش تکیه کنم
همینکه بیرقتان هست تکیه گاهی هست

لباس مشکیِ مان رو سفیدمان کرده
گذشت عُمر و غمی نیست این سیاهی هست

چه داشتیم که ما را خرید مادرتان
در این بساط کمی اشک هست و آهی هست

به سوی کرببلا ایستاده می میرم
هزار شکر که در سینه قبله گاهی هست

حسین گفتم و زینب حرم به ما بخشید
همیشه لطفِ شما هست و سر پناهی هست

گَهی به سویِ مدینه گَهی به کربُبلا
ببین که محملِ زینب سرِ دو راهی هست

"بیا مدینه رویم"بهانه اش این بود
میانِ قافله ام طفلِ بی گناهی هست

(حسن لطفی)

امام زمان(عج)-مناجات

ما از ازل اسیر پریشانی توییم

دنبال دیدن رخ نورانی توییم

ما ورشکسته ایم... نگاهی، ترحّمی

محتاج یک عطای سلیمانی توییم

کو خیمه ات که رو به حریمت بیاوریم؟

آواره ی بهشت بیابانی توییم

ای مجری حدود الهی بیا که ما

لب تشنه ی مرامِ مسلمانی توییم

از زیر پرچم تو به جایی نمی رویم

سایه نشین رحمت رحمانی توییم

برق نگاه تو دل ما را گرفته است

دیوانگان دیده ی بارانی توییم

دیگر نفس نمانده بیا تا نمرده ایم

دل خستگان غیبت طولانی توییم

یک شب بیا به هیأت ما منبری برو

ما کشتگان لهجه ی عرفانی توییم

لب وا کن و سخن ز تن بی کفن بگو

گریه کنان روضه ی طوفانی توییم

ما سینه چاک بی کسی شاه بی سریم

سینه زنان نوحه ی قرآنی توییم

ما را به دیده ی سحر خود نگاه کن

ما زائران جدّ خراسانی توییم

مجتبی روشن روان

یا صاحب الزمان عج

پیچیده در فضای دلم عطر و بوی تو
گویا گذر نموده ام از خاک کوی تو

هجران کشیده را که اذیت نمی کنند....
عمری دویده ام پی آن عطر و بوی تو

گاهی جوان شبیه کهنسال می شود....
مویی سپیده کرده ام از هجر روی تو

این جمعه مطلع؛ شدم از کوچه رد شدی
افتاده بود پای دری تار موی تو

من با صبا دوباره هماهنگ کرده ام
تا با خودش مرا ببرد سمت کوی تو

تیر غمم که شوق رهایی است در دلم
آقا کمانه کرده ام امشب به سوی تو

جعفر ابوالفتحی

مناجاتی _ امام زمان عجل الله تعالی فرجه

مردم از هجرش ولی چشمی برایم تر نکرد
هیچ دستی خاک بی اخلاص ما را زر نکرد

شد کبوتر پر، پرستو پر ، و هم گنجشک پر
نوبت من که کلاغم شد مرا او پر نکرد

در نبود او همه ذرات عالم شاهدند
نوکرش یک لحظه را هم خوب و خرم سر نکرد

ما فقط با نام "مهدی" اسم در کردیم و او
لحظه ای با اسم ما نام خودش را در نکرد

با همه گفتم که دیدم یک سحر او را ولی
هیچ کس حرف من غمدیده را باور نکرد

دور افتاد از سرای مستی و دلدادگی
هر کسی گریه برای دوری دلبر نکرد

هر چه از او شعر گفتم درب "دیدن" وا نشد
شه نظر یک دم به جان عاشق "جعفر" نکرد

جعفر ابوالفتحی

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

بر سینۀ خود میفشارم زانوی غم را

وقتی که بی تو باز می بینم محرم را

صاحب عزا با دست های خویش کوبیدی

 بر روی دیوار کدامین خانه پرچم را

ای آسمان چشمه جوشان اشک خون

پربارتر کن بارش این اشک نم نم را

هرشب میان کوچه ها بر سینه خواهی زد

وقتی که می خوانند شور و نوحه و دم را

بر رشته پرچم دخیل گریه می بندم

آقا مگیر از دست ما این حبل محکم را

با اذن زهرا اذن مولا اذن پیغمبر

با اذن تو پوشیده ام این رخت ماتم را

دلشوره دارم اربعینم را همین اول

امضا کن آقاجان برات کربلایم را

محمد بیابانی