مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

یا صاحب الزمان...

از یـــار عـزیـــزم خــبـــری می رسد آیا؟ 

     عمــرم شـده بی سپـری می رسد آیا؟

در راه گـرفــتــــار شــدم مــانــده راهـم  

     بـر حــال دلــم رهـگـذری می رسد آیا؟

خشکـیــده ام و مـنـتـظـر مــاء مـعـیـنـم  

     مـن بـاغ خـزانــم ثـمـری می رسد آیا؟

تـلـخ اسـت اگـر یــار کـنــار تـو نـبــاشـد   

    در زنـدگـی مـن شـکـری می رسد آیا؟

تا یار که را خواهد و میلش به که باشد*  

    خوش یمن قضـا و قـدری می رسد آیا؟

ظلمت شده مستـولی این جان پریشان  

    تـاریـک شـدم من، قمری می رسد آیا؟

مـحـتــاج دو چشـمــان دل آرای نـگــارم    

   یک مـرحمـتـی یا نـظـری می رسد آیا؟

باباست بـه امت چو علی پس پدرم کـو    

   بـر مـن که یتیمـم پــدری می رسد آیا؟

کـور است اگـر دیـده نـبـینــد رخ مـهـدی  

     جلوه به دو چشمان تری می رسد آیا؟

سید محسن حبیب اله پور

یا صاحب الزمان(عج)...


تا کی میان کوچه تجسم کنم تو را

تاکی کنار قافیه ام گم کنم تو را

آخر چقدر تصور یک مرد سبز پوش

در «جاده ی سه شنبه شب قم» کنم تورا؟(1)

دارد تمام میشود آخر زمان تو

من منتظر نشسته بودم،به جان تو

من آمدم ولی تو اما نیامدی

تنها...غروب...جاده ی قم-جمکران تو

بگذار تا که فدیه ی آزادیت شوم

یعنی شهید هجر خدادادیت شوم

دارد زمان غربتتان طول میکشد

عمری فدای غربت اجدادی ات شوم

در دفترم واژه که ترسیم میکنم

از غیبت زیاد شما بیم میکنم

جمعه همیشه اخم به من میکند و من...

تنها نگاه تلخ به تقویم میکنم

وقتی خدا صورت ماه تو را کشید

مکثی نمود و خال سیاه تو را کشید

لبخند زد و با هیجانی تمام تر

زیباترین طرز نگاه تو را کشید

خنده و گریه را چه به هم بند میزنی

شعر مرا به حادثه پیوند میزنی

در من دوباره فاطمیه تازه میشود

وقتی شبیه فاطمه لبخند میزنی

این جای شعر راه عبارات بسته شد

بغضی به دوش مصرع بعدی نشسته شد

با رشته ای ز چادر خاکی مادرت

بازار های نرخ شفاعت شکسته شد

در عشق مادرت چه قدَر گر گرفته ایم

از نور او نشاط و تبلور گرفته ایم

پایین چادرش کمی ریش ریش شد

از بسکه حاجت از نخ چادر گرفته ایم

هی گریه میکند قلمم لای دفترم

انگار که رسیده به ابیات آخرم

یابن الحسن ببخش ولی بغض میکنم

در لحظه ای که گفت حسن...وای مادرم

شرجی ترین دقیقه شدی در غروب من

ساحل نداشت کشتی تو با جنوب من

من بارها دعای فرج خوانده ام ولی

گویا خیال آمدنت نیست خوب من...!.

امیررضا قدیری

بدون درک حضورت گذشته دوران ها

عوض شده چقدر نوع فکر انسان ها

و بعد از این همه مدت ببین که از صفین

هنوز مانده به نیزه گلوی قرآن ها

چقدر فاصله داریم از شما آقا

و خسته ایم از این جمله ی بیا آقا

خودت ببین  که در این روزگار صد چهره

چقدر دور شدیم از تو و خدا آقا

چگونه می شود از روزگار راحت شد

از این شکسته دل بی قرار راحت شد

از این همه گله از فاصله از این دوری

و جمعه جمعه از این انتظار راحت شد

به اشک و ناله همیشه اسیر تقدیرم

از این جوانی از دست رفته دلگیرم

به قدر یک سر سوزن توان ندارم من

عذاب می کشم و پیرم و زمین گیرم

همیشه در به دری و همیشه حیرانی

همیشه سینه ی تنگ و دو چشم بارانی

اگر چه نیست مرا آبرو ولی توبه

دو باره ماه ضیافت دوباره مهمانی

شاعر : مسعود اکثیری

یا مهدی...

باید امسال عطش بر همه معنا بشود

روزها یاد لب حضرت سقا بشود

از سحر تا دم افطار که شد غالب، ضعف

یاد از غربت گم گشته زهرا بشود

بهانه ها همه جور است تا خراب شوم
به یک نگاه پر از غمزۀ تو آب شوم
وبا دعای دو دست تو مستجاب شوم
به خمره سر کوی تو من شراب شوم
شراب و مستی من از دیار خوش عهدی است
و باده ام،دو لب ناز حضرت مهدی است
به جرم عاشقی تو به گردنم زنجیر
و عشق می کنم از این طناب گردن گیر
و کاش پای تو باشم همیشگی درگیر
چه خوش بود که درِ این خانه گردم پیر
غلامم وهمۀ ایل من غلام تو اند
و نسل من همگی شان فقط به نام تو اند
تو آمدی و جهان را بهار بخشیدی
به این کویر دل ما بهار بخشیدی
به هر خزان زده آقا بهار بخشیدی
به کوه و جنگل و دریا بهار بخشیدی
گل همیشه بهارخدا بیا مهدی
فقط برای دل مرتضی بیا مهدی
عدوی خیره سر تو چه بی حیا شده است
ببین که وارد وادی سامرا شده است
و در تدارکات جنگ خود خدا شده است
بیا که وقت خروشیدن شما شده است
بیا و این سر ما و قدوم پاک شما
و چشم تک تک ما هست روی خاک شما
آهای باد صبا با شکوه طوفانی
بگو به داعش بی شرم آنچه می دانی
شده زمانۀ جنگیدن و رجزخوانی
بترس از غضب” قاسم سلیمانی “
من از قبیله سلمان و نژاد مختارم
برای یاری رهبر همیشه عمارم

امیررضا قدیری

یا مهدی...

گره بگشودن از تو مشکل از من

شرار عشق از تو حاصل از من

تو دل میخواستی میخانه سازی

تمام کارها با تو دل از من

تو شمع نور بخش بیت زهرا

فروغ نور از تو محفل از من

نکردم صرف تو این عمر کوتاه

بخر این چند روز باطل از من

اگر دیدم تو را نشناختم من

رخ نورانی از تو حائل از من

بیا ای نوح کشتی غریبی

اشاره کردن از تو ساحل از من

اگر قصد دیار ما نمودی

قدم بنهادن از تو منزل از من

قدم نه از کرم بر خاک قبرم

محبت از تو و خاک و گل از من

جواد حیدری

یا صاحب الزمان...

دلم به شوقِ هوایِ تو پَر نمی گیرد

برای آمدنِ تو خبر نمی گیرد

کسی که بهر تو از خوابِ خوش، گذشت نکرد

سراغِ تو ز نسیمِ سحر نمی گیرد

سوال من ز شما، نه، که از خودم این است

رفاقتِ من و تو از چه سر نمی گیرد

شبیه تان نشدم بس که معصیت کارم

مرامِ من ز مرامت اثر نمی گیرد

غروبِ جمعه ی من مثلِ عاشقانت نیست

دلم برای تو ای منتظَر نمی گیرد

اگر چه نوکرِ بی فایده ام مرا مفروش

کسی برای خودش، دردسر نمی گیرد

فقط به گریه ی کرببلاست امیدم

شرارِ شعله ، که در چوبِ تر نمی گیرد

مرا تو با همه جرم و خطا پذیرفتی

فقط به خاطرِ کرببلا پذیرفتی

سخت گذشته به خدا ای گل نرگس

طول کشد تا به کجا ای گل نرگس

دست گرفتم به عصا ای گل نرگس

پیر شدیم رفت بیا ای گل نرگس

مانده فقط از تو یک غروب نشانی

گرد عبای توأم مرا نتکانی...

من به خدا غیر تو محبوب ندارم

غیر همین یک دل معیوب ندارم

اشک به اندازه ی یعقوب ندارم

صبر به اندازه ی ایّوب ندارم

کاش مرا هم تو به پرواز بگیری

زیر پر و بال مرا باز بگیری

پس بیا که همره قبور نباشم

وای اگر موقع ظهور نباشم

سایه بینداز زیر نور نباشم

چاره ندارم اگر صبور نباشم

تا که سحر سجده در نماز کنم من

سفره دل پیش شما باز کنم من

غرق ریا هستم از این نافله بیزار...

شهر شلوغ است...از این ولوله بیزار

خسته و افسرده و بی حوصله بیزار

آه ...بیا هستم از این فاصله بیزار

مرهم درد من است صبر همیشه

ماه نماند به پشت ابر همیشه

وقت ظهورت به خداوند...اگر شد

خورده ام آقا به تو سوگند...اگر شد

دود کنم دور تو اسپند...اگر شد

حیف نوشتیم و نوشتند: اگر شد

طول کشیده به خدا این شب یلدا

رنج کشیدم تو قدم رنجه بفرما

رشته عشقت مرا به غصّه کشید ست

اشک غریبانه ام به گونه چکید ست

مجلس ما گر شما نیایی بعید ست

میدهمت من قسم به ساقی بی دست

یوسف گمگشته به بازار نیامد...

اهل حرم! میر و علمدار نیامد...

یاسین قاسمی

آقا جان...

بی تو یک روز نشدخوب به فردا برسد

یا دعا از سرِ سجاده به بالا برسد

زندگی سخت نفس می کشد اینجا بی تو

کی به آخر نفس این شب یلدا برسد

 چشم باران زده کوچه به راه است هنوز

کاش آهنگ قدم هات به اینجا برسد

 حسرت یخ زده پنجره ها را دریاب

تا به گرمای دمت فصل تماشا برسد

 سیزده قرن زمین چشم به راهت مانده

نکند کار دوباره به اگر ها برسد

درد دیرینه یک قوم تو را می خواند

با تو این زخم قدیمی به مداوا برسد

 اگر از عمر جهان ثانیه ای باقی بود

باید آن ثانیه حرف تو به دنیا برسد

 شجره نامه ما مثل سحر معلوم است

چون به سر سبزی سر شاخه طوبی برسد

حسن کردی

آقای من....

چگونه تاب بیارم ندیدنت را من؟

خدا کند که ببینم رسیدنت را من...

ببین چه بر سر من با فراق آوردی

منم اسیر نگاهت,بجا نیاوردی؟

حکایتی شده این جمعه ها و دوری من

شکسته از غم تو شیشه ی صبوری من

کجا پی تو بگردم؟ میان صحرا ها؟

به من به چشم غریبه نگه نکن آقا...

جوان,ولی به خدایت قسم که پیرم من

بعید نیست اگر جمعه ای بمیرم من

دوباره جمعه رسیده ست فرصتم دادی

مرا به جان عزیزت خجالتم دادی

نشسته نام تو بر لب برای دلداری

به روی گردن من حق آب و گل داری

میان بغض گلویم که آه پیدا نیست

بدون تو به خدا ره ز چاه پیدا نیست

قبول,حق تو را خوب ادا نکرده دلم

به عهد بسته ی با تو وفا نکرده دلم

اگر محل ندهی تو خدایی حق اری

اگر که جمعه ی بعدی نیایی حق داری

یاسین قاسمی

امام زمان(عج)-مناجات

بی تو یک روز نشد خوب به فردا برسد

یا دعا از سر سجاده به بالا برسد

زندگی سخت نفس می کشد اینجا بی تو

کی به اخر نفس این شب یلدا برسد

چشم باران زده کوچه به راه است هنوز

کاش آهنگ قدم هات به اینجا برسد

حسرت یخ زدۀ پنجره ها را دریاب

تا به گرمای دمت فصل تماشا برسد

سیزده قرن زمین چشم به راهت مانده

نکند کار دوباره به اگر ها برسد

درد دیرینه یک قوم تو را می خواند

با تو این زخم قدیمی به مداوا برسد

اگر از عمر جهان ثانیه ای باقی بود

باید ان ثانیه حرف تو به دنیا برسد

...

شجره نامه ما مثل سحر معلوم است

چون به سر سبزی سرشاخه طوبی برسد

حسن کردی

امام زمان(عج)-مناجات ماه مبارک

نفس به سینه مبدل به آه خواهد شد

بدون تو همه عمرم تباه خواهد شد

فدای آن رمضانی که با تو می آید

و با حضور تو شامش پگاه خواهد شد

اگرچه ماه خدا؛ باز بی تو خاموش است

به نور روی تو این ماه، ماه خواهد شد

کنار سفرۀ این افتتاح خوشحالم

که در کنار تو ماه افتتاح خواهد شد

فدای چشم رحیمت! دل سیاهم را

اگر نگاه کنی بی گناه خواهد شد

قدم گذار به چشمم که با رسیدن تو

نصیب چهرۀ من گرد راه خواهد شد

به هر که گفت رهایت کنم به او گفتم

گدا همیشه در این خانه شاه خواهد شد

دخیل دامن شش ماهۀ حسین شدیم

بساط گریه دوباره به راه خواهد شد

محمد بیابانی

نایی برای ناله زهجران نمانده است

اصلاً در این فراق به تن جان نمانده است

من هر چه چوب می خورم از دوری شماست

در این دل جنون زده سامان نمانده است

بی تو به آخر خط دنیا رسیده ایم

چیزی دگر به نقطه پایان نمانده است

بی تو خزانی است تمام فصول سال

شوقی برای بارش باران نمانده است

هر جا نسیمی از سر زلفت رسیده است

ردی ز پای قلب پریشان نمانده است

دیگر بس است این همه دوری ز آفتاب

آقا بیا که فرصت جبران نمانده است

هر کس برای تو ز جهان دست شسته است

سوگند می خورد که پشیمان نمانده است

تا قلب مهربان تو راضی شود ز من

راهی به غیر ذکر "حسین جان" نمانده است

شاعر: امير حسين حيدري

آن جمعه اي كه روز ظهور تو ميشود

دلهاي ما سراچه ي نور تو ميشود

گرد و غبار جاده ي دل را گرفته ام

روزي دلم مسير عبور تو ميشود

چشمان خيس من كه به راه تو مانده است

شرمنده ي دو پلك صبور تو ميشود

ارديبهشت ميشود اسفند باغ ما

روزي كه سبز عطر حضور تو ميشود

اين جمعه هم گذشت چرا پس نميرسد؟

آن جمعه اي كه روز ظهور تو ميشود

شاعر: محمد حسن بيات لو

مناجات با خدا

اگر رو سیاهم اگر رو سفیدم

تو هستی پناهم تو هستی امیدم

همه از گنه شرمسارند اما

من از کثرت تو به خجلت کشیدم

تو آغوش خود را برویم گشودی

ولی من به دنبال شیطان دویدم

تو از من به جز جرم و عصیان ندیدی

من از تو به جز عفو و رحمت ندیدیم

تو نزدیک بودی و من دور از تو

تو پیوند کردی من از تو بریدم

نه رنگی به رویم نه عطری به بویم

همه گرد گل بودم خار چیدم

تو بیدار و من خفته در خواب غفلت

تو هشدار دادی و من آرمیدم

تو از مهر ناز مرا می کشیدی

من از جهل قهر تو را می خریدم

بیا بر گناهم بکش خط غفران

کرم کن که بر آخر خط رسیدم

تو بر عیب ها پرده پوشی دریغا

که من پرده خویشتن را دریدم

الهی الهی به «میثم» نگاهی

به روی سیاهم به روی سفیدم

غلامرضا سازگار