مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

تا که دل را بسته بر زلف چلیپایت کنم
دوست دارم شمع گردی تا که من پروانه وار
تا نفس دارم طواف روی زیبایت کنم
دوست دارم خانه خانه کوچه کوچه کو به کو
آنقدر گردم به دنبالت که پیدایت کنم

امشب نشسته بر دلم غمهای عالم         بیتو گذشت امروز هم آقای عالم

امروز هم حتی خبر از تو نیامد          شب آمد و من ماندم و غمهای عالم 

می آیی ای خورشید دل از سمت آن وادی نور

می آیی و پر می شود جانم ز پاکی و غرور

تا می رسی ظلم وبدی می لرزد از سستی به خود

می میرد این دجال ها تا می کنی از آن عبور

شاعر: محمود رفیعی وردنجانی

آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد

آقا بیا تا با ظهور چشمهایت
این چشمهای ما کمی تقوا بگیرد
آقا بیا تا این شکسته کشتی ما
آرام  راه ساحل دریا بگیرد
اقا بیا تا کی دوچشم انتظارم
شبهای جمعه تا سحر احیا بگیرد
پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آن که کار ما بالا بگیرد
اقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد
                                                             
علی اکبر لطیفیان

از این شمع رخ یارم همه پروانه می بینم
شدم مجنون کوی او همه دیوانه می بینم

دراز آمد فراغ او بسوزم من ز داغ او
از این هجر و از این دوری همه غمخانه می بینم

خدایا دل ز کف برد او اسیرم کرده با گیسو
چرا این گونه شد با دل من از پیمانه می بینم

به ظاهر لیلی است و من چو مجنون سر کویش
خدایا لیلی و مجنون چرا بیگانه می بینم

دو عالم موم دست او جهان از ناز شست او
همه مجنون و مست او همه مستانه می بینم

هزاران خار خارا ار بود در راه وصل او
ز شوق روی او آن را گل و ریحانه می بینم

چو بینی نرگس آن گلستان و لعل مشگینش
کساد رونق جام اندرین میخانه می بینم

به پیش غیر اهلانش چه باشد عاشق راهی
گهی غافل گهی نادان گهی فرزانه می بینم

))امین)) عشق خود باش و به جانت شو نگهدارش
که تیغ جان به دست عاشقان مردانه می بینم

شاعر : امین مقامی

مهدي بيا

اي جان جانانم بيا، روح و روان من بيا

           تا كي جدا از ما بيا، جانا بيا جانا بيا

اي روح من مشتاق تو، اي روح من مايل به تو

           تا كي تمنايت كنم ،مهدي بيا مهدي بيا

گر بينمت خندان شوم ، ناديده من گريان شوم

           تا كي فراقت را سزا ،يابن الحسن مهدي بيا

گر تو بيائي كاخها، ويران شود چون كوخها

           اي جانشين اوليا،اي حافظ قران بيا

كوس ان الحق را بزن ، دجال ناحق را بزن

           ما را رجا ،ما را رجا ،صاحب زمان آقا بيا

خوبان ندايت مي كنند ، مستان صدايت ميكنند

           بيدار هوشياران بيا، اي مرد روحاني بيا

مستم بيا هوشيار كن، خوابم بيا بيدار كن

           گر ميكنم بازم گنه ،معصوم رباني بيا

نامت بيايد چون شوم ، سرگشته و حيران شوم

            حبل المتين خلقها ،اي يوسف زهرا بيا

روشن بكن شبهاي ما ، رنگي بده دنياي ما

            اي رنگ و بوي مصطفي ، مهدي بقي ا.. بيا

چشمم هماره شد بدر، گوشم همي جويد خبر

                اي صبح اميد همه ، اي منتظر ،جانم بيا

آدينه شب با عشق تو ،اندر وصال روي تو

                من مي روم در خواب تو،اي صبح بيداري بيا

ما را نباشد طاقت سال دگر ، عجل فرج ،عجل فرج

                هشتاد ونه قبل از نود ، حالا بيا حالا بيا

عجل فرج ،عجل فرج،عجل فرج،عجل فرج

                حالا بيا حالا بيا ، حالا بيا حالا بيا

 20 ربيع پنج شنبه 5/12/89

 رضا صدري علمداري(بي قرار)

        بي قرار منتظر

چون بيايد عشق را معناي ديگر ميكند

 چون بيايد دردها را جمله درمان ميكند

 چون بيايد نارها همچون گلستان مي كند ...

 چون بيايد رازهاي خفته سر وا مي كند

چون بيايدبوي مولايم علي را ميدهد

چون بيايد بلكه بوي باب زهرا ميدهد

 چون بيايد دست هاي مفسدان وا ميكند

 چون بيايد بي قراران را قراري ميدهد

 بي قراران شهر را آذين كنيد

 بي قراران شهر را آذين كنيد

        چهارشنبه 28 صفر 13/11/89

عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد

صبح بی‌تو رنگ بعد از ظهر یک آدینه دارد 
بی‌‌تو حتی مهربانی حالتی از کینه دارد

بی‌تو می‌گویند تعطیل است کار عشقبازی 
عشق اما کی خبر از شنبه و آدینه دارد 
جغد بر ویرانه می‌خواند به انکار تو اما 
خاک این ویرانه‌ها بویی از آن گنجینه دارد 
خواستم از رنجش دوری بگویم یادم آمد 
عشق با آزار خویشاوندی دیرینه دارد 
روی آنم نیست تا در آرزو دستی برآرم 
ای خوش آن دستی که رنگ آبرو از پینه دارد 
در هوای عاشقان پر می‌کشد با بیقراری 
آن کبوتر چاهی زخمی که او در سینه دارد 
ناگهان قفل بزرگ تیرگی را می‌گشاید 
آنکه در دستش کلید شهر پر آیینه دارد

چاره مرا ،چاره مرا


بين كه چنين كرد مرا

                        عشق جگر سوز توآ

واله و ديوانه شدم

                        بر در ميخانه شدم

مي كه نه ،خم هم نبود

                       چاره من ، چاره مرا

كف زده ،تنبور زدم

                       تار و دف وني بزدم

شعر و غزل خوان بشدم

                       ليك نشد ،چاره مرا

ره زن آدينه شدم

                     ره رو اين مسجد و آن خانه شدم

سائل هر عاقل و ديوانه شدم

                      هيچ نشد چاره مرا ،چاره مرا

كهف بديدم نبدي

                       طور كه رفتم نشدي

كعبه نديدم اثري

                      از تو چرا ، چاره مرا

گفت نبي اين سخني

                      او ولدي من ولدي

كي ولدي من ولدي

                      گو تو به من ، چاره مرا

  من چه نمايم صنما

                       گر ننمائي تو نما

راه نما ،راه نما      

                        چاره مرا ،چاره مرا

 

      12/12/89    بي قرار

      رضا صدري علمداري

چشمم به جز بروی تو بینا نمی شود

مایل به سیر و گشت و تماشا نمی شود

عالم اگر به طنز شود چون تو نیستی

لبهای من به خنده دگر وا نمی شود

خواهان حرکتیم ولی غیر ممکن است

پایی که سست گشت توانا نمی شود

با جان و دل قبول نموديم بار عشق

گفتيم پشتمان که دگر تا نمی شود !

غافل از اینکه عارضه عشق در جهان

تنها غمی بود که مداوا نمی شود

آنگه به اشتباه خود آگه شدم که هیچ

راهی برای فیصله پیدا نمی شود

حالا نه اينکه پشت من از دوريت خميد

طوری خميده است که بالا نمی شود

يار غريب ، اين کلام تو در خاطرم پريد

حق با تو بود ، فاصله معنا نمی شود

غصه روزي نخور خدا روزي رسانه

روزي كرب و بلا هم دست امام زمانه

اگه با ترك گناه خنده نشوني رو لب گل فاطمه

به خدا اون روزي كه ميشه اجابت اللهم الرزقني علقمه

عجل لوليك الفرج بخوانيم

اگر عاشق شديم عاشق بمانيم

بياين با هم دعا كنيم

خدا خدا خدا كنيم

براي تعجيل فرج آقامون و صدا كنيم

داد بزنيم حمزه به فرياد بزنيم

خسته ز آزارم بيا-چشم انتظارم بيا-

بي كس و كارم بيا-بيا دورت بگردم يا مهدي

وردى بخوان قرار دل بى شکیب را
اشکى ببار سنگ مزار غریب را

یک نوبهار اگر بشکوفد لبان تو 
پر مى شود تمام زمین، عطر سیب را

تنها به اشتیاق سلامى گذاشتم
در پشت سر هر آنچه فراز و نشیب را

آتش گرفت روح کویرانه ام، زلال
روزى بیا و آب بزن این نهیب را

این کیست؟ این که با دل من حرف مى زند
نشنیده اید هیچ صداى عجیب را؟

آرام مى شود دل طوفانى اى عجب! 
خاصیتى است آیه امن یجیب را

شاعر : آرش شفاعی بجستان

چندین چه گویی اگر مرد ره نئی
رنجور اختر و مطرود مه نئی

هرگز نگو از آنچه نداری تو آگهی
دانای ژرفی ظلمانه چه نئی

ساقی خانه ی می خوارگان مشو
آگه به راز دل این قدح نئی

بر خاطیان به چشم مذلت نگه مکن
 زیرا که خود بری از این گنه نئی

بی توشه ی بصیرت و فانوس عشق او
فارغ ز حیله ی دزدان ره نئی

مشگین سمای دلت می شود اگر
روشن ز ماه رخ چار و ده نئی

سرکش مشو که سراپا خجل شوی
بی لطف یک نظرش فوق که نئی

مستیم و ره شده چندین به پیش و پس
مایل به روشنی حکم شه نئی؟

شاها ((امین)) دل عاشقان شدی
حتی چنین که به قاب نگه نئی

شاعر : امین مقامی

روزهای بی تو چه غمگینه ، غمگینه ، غمگینه

شبای بی تو چه سنگینه ، آقا سنگینه ، سنگینه

امام زمان

هر چی فراغ تو دلگیره  ، دلگیره ، دلگیره

خیال وصل تو شیرینه ، شیرینه ، شیرینه

آقا جان

یه روز میرسه که دامنت رو بگیرم ، که دامنت رو بگیرم

خدا نکنه تو رو ندیده بمیرم ، تو رو ندیده بمیرم

دوباره باز تنگ غروب هوای تو کرده د لم

آقا جان

قدم رو چشمام بذار و بشین پای درد و دلم

یا ابا صالح ، یا ابا صالح ، یا ابا صالح

یا ابا صالح ، یا ابا صالح ، یا ابا صالح

سه شنبه ها برای من بوی ظهور میدهند                                                          هر(نفس)ی به دل مرا مژده ی نورمیدهند

صبرو قرار تا به کی؟امید وعشق عالمین                                                          بیا که جان فدا کنیم تو صحن بین الحرمین