مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

ایکاش که برتوماهمه یارشویم

دردام نگاه توگرفتارشویم

ایکاش که در سپاهت ای مهدی جان!

آیینه ای ازکیان مختارشویم

آسمان راتکیه گاهی

برتودارم تکیه،گاهی

میشوم بهرنگاهت

معتکف درتکیه؛گاهی

دیگرفتادم ازنفس

من گم شدم دراین قفس

برحال من بنمانظر

من رارهاکن ازهوس

در گوشه یِ تنهایی ام، زانویِ غم دارم بغل
من را رهایی بایدم ، زان پیش برآید اجل

من را تو آرامم کنی، ای راحتِ روح و دلم
بازآی و کامِ تلخِ من،شیرین نما همچون عسل

بر گریه ام تدبیر کن تا خنده بازآید به لب
از بس ترا خوانده دلم بی شک شدی ضرب المثل

من منتظر بنشسته ام تا کی سفر پایان کنی
آمد دگر جانم به لب ،از بس که گوید العجل

گر خرده گیرند طاعنان ، بر قصه یِ دلدادگی
گویم نه تقصیر از منست،او دلستاندست از ازل

این خاطراتِ خوب و بد ، کز دل نوشتم با قلم
من دلسرایی گویم و دیگر کسان گویند غزل

آقا بیا 
آقا بیا تا زندگی معنا بگیرد
شاید دعای مادرت زهرا بگیرد
آقا بیا تا با ظهور چشمهایت
این چشمهای ما کمی تقوا بگیرد

آقا بیا تا این شکسته کشتی ما
آرام  راه ساحل دریا بگیرد
اقا بیا تا کی دوچشم انتظارم
شبهای جمعه تا سحر احیا بگیرد
پایین بیا خورشید پشت ابر غیبت
تا قبل از آن که کار ما بالا بگیرد
اقا خلاصه یک نفر باید بیاید
تا انتقام دست زهرا را بگیرد
                                                             
علی اکبر لطیفیان

یار کجاست؟

روز و شب فکر و خیالم شده آن یار کجاست؟ 

آن ذخیره گوهر عالم اسرار کجاست؟

آن سفر کرده چرا از سفرش بازنگشت؟

وان که ما را به غمش کرده گرفتار کجاست؟

بی جمالش همه جا تیره بوَد تار بوَد 

روشنی بخش جهان، منبع انوار کجاست؟

داد مظلوم که باید بستاند ز ستم؟

یار مظلوم چه شد؟ دشمن کفار کجاست؟

تشنه عدل بوَد این بشر روی زمین 

یادگار علی آن حیدر کرّار کجاست؟

کاظمین و نجف و کرببلا نیست مگر؟     

سامرا هم نبوَد؟ آن شه ابرار کجاست؟

جمکران، مشهد و قم است بقیع یا که حراء؟  

بارالاها تو بگو آن گل بی خار کجاست؟

کار عشاق گره خورد خدایا مددی 

آن که باید بگشاید گره کار کجاست؟

داغ وصلش به دل منتظران ماند که ماند   

آن طبیبِ دل زار و تن بیمار کجاست؟

هرچه پرسید کیان هیچ جوابی نشنید 

نشد آگه به خدا جایگه یار کجاست.

کیان

یا مهدی عج

آب    حيات   منست   خاك  سر  كوى  دوست
گر   دو  جهان خرميست ما و غم روى دوست
ولوله  در  شهر  نيست  جز  شكن  زلف  يار
فتنه   در  آفاق  نيست  جز  خم  ابروى دوست

داروى   مشتاق  چيست  زهر  ز  دست  نگار
مرهم  عشاق  چيست  زخم  ز  بازوى دوست
دوست   به   هندوى   خود   گر   بپذيرد   مرا
گوش   من  و  تا به حشر حلقه هندوى دوست
گر    متفرق   شود   خاك   من   اندر   جهان
باد    نيارد   ربود   گرد  من  از  كوى  دوست
گر     شب   هجران   مرا   تاختن   آرد   اجل
روز   قيامت   زنم   خيمه  به  پهلوى  دوست
هر   غزلم  نامه  ايست  صورت  حالى  در او
نامه نوشتن چه سود چون نرسد سوى دوست

خدا کند که بیاید...

دلم گرفته برایش خدا کند که بیاید 
کنم همیشه دعایش، خدا کند که بیاید

فراق یار نهانم، ربوده تاب و توانم 
ز من که کرده جدایش؟ خدا کند که بیاید

و عمر من به سر آمد، نگارم ازچه نیامد؟ 
کنم دو دیده سرایش، خدا کند که بیاید

قدم ز غصه کمان است، سرشک دیده روان است 
بریزم اشک برایش، خدا کند که بیاید

جهان به شوق ظهورش، به عشق تابش نورش 
گشوده بال برایش، خدا کند که بیاید

طبیب کل مریضان یقینا اوست عزیزان 
امیدم است به شفایش خدا کند که بیاید

کیان شود به فدایش و خاک زیر دو پایش 
غزل سروده برایش خدا کند که بیاید

                                           کیان

عشق یعنی انتظار و انتظار
عشق یعنی هر چه بینی عکس یار
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده ها با چشم تر

عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی از فراقش سوختن
عشق یعنی سر به در آویختن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی بنده فرمان شدن
عشق یعنی تا ابد رسوا شدن
عشق یعنی گم شدن در کوی دوست
عشق یعنی هر چه در دل آرزوست
عشق یعنی یک تیمم یک نماز
عشق یعنی عالمی راز و نیاز
عشق یعنی یک تبسم یک نگاه
عشق یعنی تکیه گاه و جان پناه
عشق یعنی سوختن یا ساختن
عشق یعنی زندگی را باختن
عشق یعنی همچو من شیدا شدن
عشق یعنی قطره و در یا شدن
عشق یعنی پیش محبوبت بمیر
عشق یعنی از رضایش عمر گیر
عشق یعنی زندگی را بندگی
عشق یعنی بندگی آزادگی

ای نگین پادشاهی ولا      آینه دار حریم مصطفی
ای دل دریایی بی انتها      ای حبیب من وصی مرتضی

ای تو اشک غربت بنت النبی      پاره پاره های قلب مجتبی
ای تو امید اباالفضل علی      سلسله دار شهید کربلا
ای تو راز سجده سجاد ها      ای تو صیاد همه بیداد ها
تو برای علم باقر باقری      ساغر عشقی ز رحمت وافری
تو امیر مذهب صادق شدی      جملگی بر عاشقان عاشق شدی
ای تو موسای جلیل کردگار      ای رضا در راضی پروردگار
ای تقی و ای نقی ای هست من      جان زهرا گیر آخر دست من
ای فروغ بی دریغ عسگری      عشق را فرمانروای لشگری
شهریار ملک سلطان بقا      یادگار یازده نور خدا
ای طلوع فجر ای شاه سخا      معنی طاها و یاسین هل اتی
تا به کی اندر پی‌ات بهر لقاء      بنگرد هر سو دو چشم بینوا
خود بگو تا آنکه فتوایش کنم      وین سر شوریده را رامش کنم
خود بگو شاید رهی پیدا شود      در شبم آخر مهی پیدا شود
ای دل دریایی بی انتها      خسرو شیرین کش دیر آشنا
شمش کوچک باشم ار بر من کنی      یک نگاهی از سر لطف و صفا

درد دل با شیعه

ای شیعه اگر دلت شده خون               کاردل توست بسان مجنون

اززخم بون شدی تو محزون                  ازکرده ی دل مشو پشیمون

چون عشق حسین به سینه داری        در دل هوس مدینه داری

برموج بلا  به روز محشر                    چون مادر او سفینه داری

ای شیعه اگر دلت غمینه                  بردرد دلت دوا همینه

یا پرکشی بر دیار عشاق                 یابال زنی سوی مدینه

ای شیعه اگر تو ناامیدی!                دردو محن و به جون خریدی

برتو بدهم من این بشارت               بعد شب تار رسد سپیدی

ای شیعه اگر تو چشم براهی         برعالمیان تو پادشاهی

برگرد وجود حضرت عشق             اوشمس بود تو قرص ماهی

در فراق یار

شب غمم را سحر نیامد
ز آفتابم خبر نیامد
امید دل از سفر نیامد
به دیده ام اشک، به سینه ام آه
بقیه الله، بقیه الله

فراق برده ز دل شکیبم
تویی حبیبم تویی طبیبم
به تنگ آمد، دل غریبم
ز طول غیبت ز عمر کوتاه
بقیه الله، بقیه الله

به لب دعایم، به سینه آمین
منم ضعیف و غم تو سنگین
به دیده دارم سرشک خونین
به سینه دارم شرار جانکاه
بقیه الله، بقیه الله

به زخم دل ها دواست مهدی
به درد جان ها شفاست مهدی
کجاست مهدی کجاست مهدی
که گشته روزم غروب بی ماه
بقیه الله، بقیه الله

شراره خیزد ز بیت داور
بیا که تنهاست هنوز حیدر
بیا که سوز سینة مادر
کند دعایت به هر سحرگاه
بقیه الله، بقیه الله

شب مدینه سحر ندارد
دگر مدینه قمر ندارد
مگر که زهرا پسر ندارد
ز حال مادر تو هستی آگاه
بقیه الله، بقیه الله

به مادر بی قرینه بنگر
به زخم مسمار و سینه بنگر
به کوچه های مدینه بنگر
که چشم زهراست، هنوز در راه
بقیه الله، بقیه الله
بقیه الله، بقیه الله

یا بقیة الله

ای تمام ایام روز انتظارت
قلب آفرینش گشته بی قرارت
بر لبم ثنایت در دلم شرارت
بی تو در وجودم هر نفس شده آه
یا بقیة الله، یا بقیة الله

با تو فصل پاییز خوش تر از بهارم
بی تو لحظه لحظه حال احتضارم
مانده در گلویم نالة سحرگاه
یا بقیة الله، یا بقیة الله


شادی دو عالم بی تو محنت ماست
جاری از دو دیده اشک حسرت ماست
صبح جمعة ما شام غربت ماست
ای همه کس ما کی می آیی از راه
یا بقیة الله، یا بقیة الله

 
ای چراغ بزم هر سحرگه ما
این دو غصه گشته بی تو همره ما
طول غیبت تو عمر کوته ما
ماه مصر عالم سر زن از دل چاه
یا بقیة الله، یا بقیة الله

 
فاطمه زند از پشت در صدایت
زیر تازیانه می کند دعایت
کز کنار کعبه بشنود ندایت
ای امید زهرا ای امام آگاه
یا بقیة الله، یا بقیة الله

 
ای حسین زهرا تشنة ظهورت
ای جهان خلقت طالب حضورت
کی زند سفیده بامداد نورت
از حرا چو احمد، جلوه ای کن ای ماه
یا بقیة الله، یا بقیة الله

 
ای به لب دعا و ای به دل خروشت
پرچم حسینی بر فراز دوشت
ناله های زینب روز و شب به گوشت
با شرارة دل با نوای جانکاه
یا بقیة الله، یا بقیة الله

ای آخرین ستاره                                      جمعه اومد دوباره

دل سیاه وتنگم                                        دیگه طاقت نداره

شده همه دعایم                                       دعاکنی برایم

زنوکران دربار                                        مکن آقا جدایم

به عشق تو اسیرم                                    زهجر تو میمیرم

 نفس-به سینه گر هست                             زلطف تو میگیرم

دل تنگ دلبرم، نگران جدایی ام
چشم انتظار جلوه ای از رونمایی ام
ای کاش بین ما ننشیند به غیر وصل
آغوش باز می طلبد دلربایی ام

در کوی عشق تو قدمی بر نداشتم
با تو رفیق راه نشد آشنایی ام
تاریک مانده ام، تو به داد دلم برس
دلداده ی تولد یک روشنایی ام
یاران به کوی وصل تو نائل شدند و من
عمرم گذشت و در غم تو ابتدایی ام
در کوله بار خویش ندارم به جز طلب
در راه تو نشسته ام و در گدایی ام
جام توسلات دلم خشک و خالی است
شهدی رسان که طالب وجه خدایی ام
با مرگ سرخ، زندگی ام را کمال بخش
لب تشنه ی شهادت با سر جدایی ام
جامانده را به جان شهیدان ترحمی
تا کی جفا کشیده ز یک بی وفایی ام
آری هنوز در غم یک کوچه مانده ام
آن کوچه ای که هست مسیر ولایی ام
من بیقرار آمدنت مانده ام بیا
بازآ، قسم به حضرت زهرایی ام

ای غریب مدینه کی میایی

ای که از ما ای که بامایی کی می ایی

دل تنگ و غریب من دارد تمنا

پس بگو تو در کجایی ای غریب اشنا

ما به تو توسل می کنیم بقیه الله

تو اجابت کن دعای ما را بقیه الله

از توگفتن بهترین حرف دنیاست

در کنار تو بودن بهترین دعای ماست

میلاد عظیمی