مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

یاعلی ادرکنی

سلامی ناز از پیمان و عهدی                سلام برآنکه نامش هست مهدی

سلامی ناز از جنس شقایق                   زلیلی که زنامت گشته عاشق

سلامی ناز از بوی گل یاس                   ز لبهای دوچشم مشک عباس

سلامی ناز ای رویای شبها                    سلام ای عشق من ای ماه تبها

سلامی ناز ای نور دو اختر                     سلام ای از چو مادر مهربانتر

سلامی ناز از کل وجودم                          بود نام تو در رکن و سجودم

سلامی ناز ای نور دوعینم                      سلام ای علتم, ای شوروشینم

سلامی ناز از موج غیابت                       سلام ای شافی و صاحب قیامت

سلامی ناز ای ماه تو لیلا                       سلام آقای من عشق تو زهرا(س)

سلامی ناز از اشک عقاقی                    خودت نیستی و نامت هست باقی

سلامی ناز از سودای مستی                    سلام آقای من هرجاکه هستی...

سلامی ناز از سوی (محب) ت                     سلام آقای من پس کو جوابت؟

گر حضرت مهدی ....

گر حضرت مهدی به تو ظاهر گردد

ظاهرت هست چنان که خجالت نکشی؟

باطنت هست پسندیده صاحب نظری ؟

خانه ات لایق او هست ،‌که مهمان گردد؟

لقمه ات در خور او هست که نزدش ببری؟

پول بی شبهه و سالم زهمه دارایی ات

داری آن قدر که یک هدیه برایش بخری؟

حاضری گوشی همراه تو را چک بکند ؟

با چنین شرط که در حافظه اش دست نبری؟

واقفی بر عمل خویش تو بیش از دگران

می توان گفت تو را شیعه اثنی عشری ؟

کاش می شد چهره ات را دید، ای رؤیای من

بوسه ای از گونه هایت چید، ای رؤیای من

کاش می شد در کنارت ، پیش تو ای مهربان

دور از هر رنج و غم خندید، ای رؤیای من

کاش می شد دستهایم می گرفتی نازنین

تا توان دست تو را بوسید، ای رؤیای من

کاش می شد بهر تسکین دل غم پرورم

لحظه ای پیراهنت بوئید، ای رؤیای من

کاش می شد روزهای بی تو ، پایان می  رسید

بی تو غم ها در دلم رؤید، ای رؤیای من

کاش می شد با تو یک شب کربلا بودم ، ولی

حیف در من آرزو پوسید، ای رؤیای من

باز می گویم  من از عمق وجودم ، مهدیا

کاش می شد چهره ات را دید ، ای رؤیای من

چه خواهي گفت؟! (عرایضی بر امام زمان-عج)

اگر  روزي  تو را  بينم  چه  خواهي  گفت؟!

و  گل  از  روت  برچينم  چه خواهي گفت؟!

اگــــــــر  مثـل ِ  گــدايـانـــــــي    قبـال  ِ  تـو

خجيل  و  لال   بنشيـنـم    چه خواهي گفت؟!

بــه رغــم  ِ  ادّعــاهــايــــي   كـه   مـن  دارم

چو بيني  خوار و مسكينم  چه خواهي گفت؟!

بـــه    وقت ِ  عــشقبـازي هــاي     پيـــرانــه

كه  ديدي   سُست آيينم   چه   خواهي گفت؟!

اگـــر   روزي  مــرا   بيني   كه   در  كويت

نه خوشحال  و نه غمگينم چه خواهي گفت؟!

خطاهايي   فــــزون   دارد   مـــن ِ  عــاشــق

به  تقصيرات ِ  سنگينم   چـه  خواهي گفت؟!

بيفتـد   پــــرده   را    نـاگــــه   اگــر  روزي

بـِدان  اعمال ِ  چــركينم   چه  خواهي گفت؟!

اگــــــــر  ديدي  بـــه   شوق ِ نام ، شعري را

بــــه دفترهاي تمرينم ،  چـه خـواهـي گفت؟!

فتــادم   بـــــــــــر  جـهـان ِ   حيـرتـت   مولا!

اگر  روزي  تو  را   بينم  چه خواهي گفت؟!

شعر از : دادا بیلوردی

عرایضی بر امام زمان(عج)

آيي سر ِ مزارم

 داني  كه  همدم  ِ  من  هــر  پنجشنبه  آه  است

چشم ِ  مريضم  اندر آغوش ِغم   به  راه  است

سرريز  مــــــــــي كند  چون  آتشفشان ِ  دردم

گاهــي   گدازه هايش   تفسير ِ  يك  نگاه  است

شايد  كــه  تـو  بيايــــي   وقتي كه   من  نباشم

امّا   كه   شعرهايم   بــر عاشقـي   گواه  است

دل   مـــــــــي تپد   عزيزم  در  پيكر ِ  زمان ها

گويا   خبر  رسيده  يوسف  به  قعر ِ چاه  است

از  شهر ِ خود   زماني   گـــر  تو  گذر  نمايي

حال ِ مـــرا   نپرسي   يك  عالمي   گناه   است

تو  چون   گل ِ تواضع   در  گلشن ِ  عروجــي

من هم  ازين  تقلا ّ  قصدم   نه اينكه  جاه است

مشغول ِ  مشكلات  و  سـاعتْ شمـار   عمــرم

بـــر  عاشقان ِ چون  من  الطاف ِ تو  پناه است

راضـــي  شدم   بــران  هم    آيي  سر ِ مزارم

باشد   تــــراب ِ  پايت   اينكه   مريد ِ ماه است

پ‍‍ژواك ِ  خسته ام   را   بشنو  كــه   روزگاري

تلفن    زنند   بـــر  من ،  گويند  :  اشتباه است

ديگــــر     صداي   دادا   نـزد ِ  قلم   بخواويد

روحش  به آسمان شد جسمش به زير كاه است

شاعر: دادا بیلوردی

راز سر به مُهر  ( غزل انتظار )

دردم   بـدون   وصل  تـو   درمـان   نمـــی شود

مهرت   ز  دل   برون   نهم   امکان  نمـی شود

بر  این  حقیر   گر  دو  جهان  پیش کش  کننـد

بی  حُسن  انـورت   ســر  پیکان   نمــی شود 

دارم   امیــــد   منقبت    از   شمـع    نرگست

دوری   ز  هُـرم   عشق  تو  آسان  نـمی شود 

انـدر   سراچـه ی   دل  من   جا   گـــرفتــه ای

چون  تو  کسی  به  غمزده  مهمان نمی شود 

جانـا  طفیل  هستی من باش  کاین  دو چشم

بر  غیــــر  پای  وصل  تو   احسان  نمــی شود 

دل ، خون  گرفتـه  با  غم  هجرانت  ای  حبیب

سرّ   درونم   از  تـو   که   پنهان   نمـــی شود 

از  تـو   اشارتـی   و  ز من   چشمه ی  امیـــد

بـر  شستشوی   دل  که   بجز  آن  نمی شود 

دانم   که   جان   فدا   کنمت   گر  به  مقدمت

آن   راز   سر بــه مهر  تـو  جبـــران  نمی شود

از  مـن  مَـبُـر   نموده   زمـان    اقتضاء   چنیــن

احساس  و  درک  بر  همه  یکسان  نمی شود

سوگنـد   بر  خدا  که   بدیـن  غم   بکُشتی ام

آه  و  سرشکم   هیچ   بـه   پایان   نمـی شود 

قـربان   آن   دو   چشم  فــراتت   دادا   عطش

بــاری   غمی   چو   محنت هجران  نمی شود

دلم گردد به دورت بی بهانه

اسیر یک نگاتم عاشقانه

دلم آید به سویت هر شب و روز

شتر در خواب بیند پنبه دانه

سلام می کنم به تو ، /.توئی که نور دیده ای

توئی که سالها ز من به جز بدی ندیده ای

سلام می کنم به تو یگانه آرزوی من

نگار بی قرینه ای که زهر غم چشیده ای

فدای خاک پای تو تمام هست ونیستم

مباد بشنوم که دل از عاشقان بریده ای

شبی برای دیدنت به خواب، نذر می کنم

شب دگر در این تبم ، چگونه آرمیده ای

چه روزها که رفته و چه روزها که می رسد

چه زخمها برای من به جان خود خریده ای

نگاه کن عزیز من جهان واژگونه را

تو لحظه لحظه در پی ام دوان دوان دویده ای

سلام می کنم به تو غریب غائب از نظر

توئی که وقت بی کسی به داد من رسیده ای

سلام می کنم ولی خجالتت کشد مرا

امان ز محنتی که تو زدست من کشیده ای

شاعر:سید حسن رستگار

گاهی دلم برای خودم تنگ میشود

               بودونبودعقل ودل همرنگ میشود

گاهی برای جنگ گاهی برای عشق

گاهی هوای صلح ز نیرنگ میشود

گاهی گلی برای نگاهی ز شوق وصل

گاه خارِ حیله گر, جدا تفنگ میشود

گاهی سخن صراط ستایش گشایدم

گاهی حروف بردل و جان انگ میشود

گاهی به بوسۀ نازی دلی برم

گاهی ز بوسۀ ابلیس جنگ میشود

گاهی بجای صوت اذانِ وجود حق

درگوش من ندای ((میا)) زنگ میشود

گاهی به غمزه چشمش روانیم

گاهی دودیده اش چونان خدنگ میشود

گاهی جمال و رنگ می ورنگ مستیَم

باکوی ناله های تو بی رنگ میشود

گاهی محب,صلاحِ نگاهت به دوش داشت

گاهم برای آمدنت, پافنگ  میشود

ای ماه اختران زمین خط و خال تو

گردون قدش خمیده به پیش جلال تو

ای روشن از ضیاء تو هر صبح وشام ما

خورشید ذره ای به کنار هلال تو

خیل رسل که خود یم فضل و کرامتند

کم تر ز قطره اند به بحر خصال تو

گریم هماره من ز فراق تو ای شها

بلکه سحر شود شب تار وصال تو

از در مرا برانی و ردم کنی عجب

دور است از عنایت و لطف و کمال تو

گرچه گناه حاصل عمرم شده ولی

دارم امید دیدن ماه جمال تو

تو غصه دار کرببلا و مدینه ای

بر قلب ماست غصه ودرد و ملال تو

تو انتقام مادر خواهی گرفت و بعد

حیدر به سینه ات بگذارد مدال تو

ایام می رود به غم و غصه سر شود

شب ها و روزها وهمه ماه و سال تو

حسن جواهری

ظلم بر شیعه رواست العجل یابن الحسن

خون دل آل عباست العجل یابن الحسن

سیدی از چه چنین غیبتت طول کشید

مشکل آخر زکجاست العجل یابن الحسن

ما به تو بد کردیم تو به ما خوبی کن

کاین فقط کار شماست العجل یابن الحسن

با وجود شیعه ات از چه خسرو ناز

خیمه ات در صحراست العجل یابن الحسن

فاطمه در پشت در می زند تو را صدا

ناله خیرالنساست العجل یابن الحسن

پیش چشمان علی محسنش را کشتند

چشم به راهت مرتضاست العجل یابن الحسن

پاره های جگر حسن اندر طشت است

سوز قلب مجتباست العجل یابن الحسن

تا بیایی و زخصم انتقامش گیری

منتظر خون خداست العجل یابن الحسن 

حسنعلی جواهری(عبدالزهرا)

1-نشسته غرق تماشای شیعیان خودش

کسی نیامده جزاو سر قرارخودش

چه انتظار عجیبی اینکه شب تاصبح

کسی قنوت بگیرد به انتظارخودش

2-هجرزدردوداغ دلگیرم کرد

اندوه غم زمان زمین گیرم کرد

گفتندکه جمعه میرسی ازکعبه

این رفتن جمعه ،جمعه ها پیرم کرد

3-ای کاش درکاب امام زمانم شوم شهید

من سخت به دعای فرج بسته ام امید

االهم عجل لولیک الفرج

دلبرا سوی تو من نامه ی هجران دارم

وبه چاه دل خود یوسف کنعان دارم

گرچه میدانم از این هجر به سودی نرسم

روز و شب کنج دلم شام غریبان دارم

ای بهترین بهانه خلقت ظهور کن
صحن نگاه چشم مرا پر ز نور کن
چشمم به راه ماند بیا و شبی از این
پس کوچه های خاکی قلبم عبور کن
آقا بیا و با قدمی گرم و مهربان
قلب خراب و سرد مرا گرم شور کن
آقا بیا و روضه بخوان ، زینب (س) و شام
با اشک روضه قلب مرا هم بلور کن
آقا بیا و روضه بخوان روضه ی عطش
یادی ز مشک پاره و اشک و تنور کن
آقا بیا و روضه بخوان فاطمیه را
سرداب خشک چشم مرا هم نمور کن
صبر و قرار رفته ز دلهای عاشقان
با دست عشق آتش دل را صبور کن
راه نفس نمانده بیا ای گل امید
اقا بیا و رنج و بلا را تو دور کن
دجال های دشمن دین جلوه کرده اند
چشمان فتنه های زمان را تو کور کن

شاعر :وحید محمدی

دوباره صبح جمعه و نگاه من به انتظار

که شاید آردم صبا خبر ز طرف کوی یار

صدای عاشقان تو ز هر طرف رسد به گوش

بیا ستاره سحر قدم به چشم من گذار

دوباره صبح جمعه و دعای ندبه دلم

کجاست منتقم کجا؟ بیا قرار بی قرار

شود که عمر کوتهم اجازتم دهد دمی ؟

که بشنوم به جمعه ای خبر رسیده از سوار

جان به کفان معرکه به انتظار منتقم

منتظر اشاره اند بسیجیان جان نثار

دوباره نذر کرده ام که ندبه خوانتان شوم

که شاید آردم صبا خبر ز طرف کوی یار