مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور

 کلبه احزان روزی شود گلستان غم مخور

ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن

 وین سر شوریده باز آید به سامان غم مخور

 گر بهار عمر باشد باز بر تخت چمن       

چتر گل در سر کشی ای مرغ خوشخوان غم مخور

 دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت

 دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

 هان نومید مشو چون واقف نئی از سرﱢ غیب

 باشد اندر پرده بازیهای پنهان غم مخور

 ای دل ارسیل فنا،بنیاد هستی بر کند

 چون ترا نوحست کشتی بان غم مخور

 در بیابان گر به شوخ کعبه خواهی زد قدم

 سززنش ها گر کند خار مغلیان غم مخور

 گر چه منزل بس خطرناک است ومقصد بس بعید

   هیچ راهی نیست که آنرا نیست پایان غم مخور

 حال من در فرقت جانان وابرام رقیب     

  جمله میداند خدای حال گردان غم مخور

 حافظا در کنج فقر و خلوتشب های تار           

تا بود وردت دعا ودرس قرآن غم مخور

ای که تنها تو مسیحا نفسی
کی شود تا که به دادم برسی
درد دوری تو از حد بگذشت
سوز هجران توام گشته بسی

منم و بی تو شب غربت خویش
منم و این غم بی همنفسی
باشدم جز تو نه میل دگری
نه مرا جز تو امیدی به کسی
نه مرا جز تو هوای دگری
نه به دل رغبت هر خار و خسی
جز تو در دل نه تمنای دگر
بی تو در دیده نه شوق و هوسی
ای امید همه خوبان جهان
شود آیا دگر از ره برسی

از غم دوری تو دیده پرآب است هنوز
روز و شب دل ز پی ات در تب و تاب است هنوز
در هوای رخ تو دل شده آشوب و فغان
زآتش و سوز غمت سینه کباب است هنوز

یاد تو همدم هر لحظه و هر ساعت من
خاطرت مونس این فصل شباب است هنوز
بی تو یک لحظه دلم راحت و آرام نداشت
حال زار دل من بی تو خراب است هنوز
انتظار تو مرا لحظه ای از دل نرود
منتظر هر نفس از بهر جواب است هنوز
عاشقت کشته تو تا دم مرگ است تو را
در رهت با دل و جان پای رکاب است هنوز
دل من در هوس آن دم زیبای ظهور
عاشق دیدن آن لحظه ناب است هنوز

 منبع.سایت قرقییا

جانانی و جان بر تو سپردیم و نمردیم
در حُــــــرم نـگاه تــو فـسـردیـم و نمـــردیـم
نقش است به پیشانی چین خورده ز غیرت
مـا جـان بـه در از داغ تـو بــردیــم و نمـردیم

ابــرو گـره در هـم زده چشـمــان شب قـدر
دنـدان به لـب خـویـش فشـردیـم و نمـردیم
اقبــال نگــون بخــت نگــر کایـن همه سر را
تــا مـرز قــدم هـای تــو بــردیــم و نمــردیـم
ظـرف دل بی حوصله جوش آمد و سر رفت
خــون دل جـاری شـده خــوردیـم و نمـردیم
یک عمـر نفس آمـد و برگشت و به تسبیح
سـن دل بــی عــار شمــردیـم و نمــردیــم
مــا زنـده به عشقیــم که بـا عشق بمیریم
صـد مــرتبــه از داغ تــو مـردیـم و نمـــردیـم

منبع.حاج محمود کریمی

دیشبم دلبر دردانه به خواب آمده بود
به یکی عمر من آن لحظه ناب آمده بود
عاقبت کرده اثر اینهمه شب گریه من
آخر این عاشق مجنون به حساب آمده بود

یار من آمده بود یا که خیال رخ او
عکس او بوده که در داخل قاب آمده بود
خوشتر اوقات من آن است که بینم رخ او
بهترین لحظه ایام شباب آمده بود
عطر نرگس همه پیچیده به هر صحن و سرا
هر طرف رایحه خوب گلاب آمده بود
گوییا او به پیامی بنوازد دل من
گویی از منزل جانانه جواب آمده بود
گفت که این عمر گرانمایه تو بی من چه کنی
بر دل عاشقم اینگونه خطاب آمده بود

شب جمعه شده مولا، بگو جانا کجا هستی؟
من از درد فراق گویم، بگو مولا کجا هستی؟

همه جا یاد تو باشم، کجا را بنگرم مولا
دعای ندبه می خوانم، تو ار آل عبا هستی

شب تنهایی عشقت، دلم جانِ شما باشد
تو ار درد دلم گویی، بگو مولا کجا هستی؟

یکی درد و یکی درمان، یکی وصل و یکی هجران
همه از درد تو گویند، بگو جانا کجا هستی؟

شب هجران نمی آیی، همه شب ذکر تو گویند
چه بد باشد غم غیبت، بگو مولا کجا هستی؟

من از درد دل مسکین، دوای درد او خواهم
دعای درد او خوانم، بگو جانا کجا هستی؟

ز تنهایی دلم خون شد، خدا را محرم رازی
بده توفیق پروازم، تو عاشق خدا هستی

مانند طفل در به دری گریه میکنم
مثل گدای پشت دری گریه میکنم
اشک مرا زمان گدایی ندیده اند
این بار چون تو میگذری گریه میکنم
حالا که بین این همه مردم زیادیم
از این به بعد یک نفری گریه میکنم
حتی اگر مرا بزنی قول میدهم
با آب و تاب بیشتری گریه میکنم
تنبیه تو حواس مرا جمع میکند
من سالها ز خیره سری گریه میکنم
بار مرا کسی نخریده...تو می خری؟!
بار مرا بخر, نخری گریه میکنم
از چند جا شکسته پرم..ای شکسته بند!
از غصه شکسته پری گریه میکنم
این روزه ها به درد قیامت نمیخورد
دارم برای بی سپری گریه میکنم
آقا نیامد و دل ما همچنان شکست
پس پای سفره سحری گریه میکنم
جان همان که زائر بابا نشد مرا
یک کربلا ببر نبری گریه میکنم
شاعر.علی اکبر لطیفیان

بدان ای دل دگر او خواهد آمد
دگر از این سفر او خواهد آمد
کند دیگر طلوع از طرف مغرب
که چون صبح سحر او خواهد آمد

به پایان آید این دوران غیبت
که بر باغ نظر او خواهد آمد
بکن آماده صحن خانه خویش
که بر این رهگذر او خواهد آمد
منال از ظلمت و بیداد دوران
غمت کن مختصر او خواهد آمد
مکن اندیشه از سفیانی شوم
که در وقت خطر او خواهد آمد
بپاخیز آخر از این خواب سنگین
که ناگه بی خبر او خواهد آمد

تو روزی عاقبت آیی نقاب از چهره بگشایی
به عالم لطف فرمایی و خود رخساره بنمایی
تو روزی میرسی از راه به جمع عاشقان ناگاه
رسد آن لحظه دلخواه زمان ناب رؤیایی

تو روزی عاقبت آری نجات از این گرفتاری
دهی درمان بیماری به درد ما مداوایی
تو روزی آوری آخر نجات این دل مضطر
ز تو پایان رسد دیگر بر این شبهای تنهایی
شود روزی ز تو شیرین دگر کام دل غمگین
به پایان آید آخر این همه شبهای شیدایی
زمان وصل یار آید شب غم بر کنار آید
به دور روزگار آید بهارانی تماشایی
رسد با تو بر این دوران شکوه و لطف بی پایان
بگردد با تو جاویدان بهشت حسن و زیبایی
تویی تنها نیاز من فقط تو چاره ساز من
دعای هر نماز من امید روز فردایی
فدای نام تو مولا بیا و روی خود بنما
دگر تا کی جدا از ما گذشت از حد شکیبایی

مهدیا بر ره تو منتظرانیم هنوز
تا بیایی به رهت دل نگرانیم هنوز
مهدیا تا برسد پرتو نور رخ تو
از غم دوری تو خون جگرانیم هنوز

دیگر از دوری تو صبر و تحمل تا چند
زآتش سوز غمت شعله ورانیم هنوز
به امید دم زیبای وصال رخ تو
زنده در سیر جهان گذرانیم هنوز
با خیال رخ زیبای تو ای راحت جان
فارغ از دیدن روی دگرانیم هنوز
تا که تو کی برسی زین سفر دور و دراز
حیف و صد حیف که از بی خبرانیم هنوز

می رسد این نغمه از آسمان
آمده مهدی صاحب زمان
عشق مطلق مهدی است
وعده حق مهدی است

تمام خلقت نثار او
فاطمه نشسته چشم  انتظار او
می رسد این نغمه از آسمان 
آمده مهدی صاحب زمان 
عشق مطلق مهدی است
وعده حق مهدی است
تمام خلقت نثار او 
فرشته آئینه دار او
کعبه بود بی قرار او
فاطمه نشسته چشم انتظار او
می رسد این نغمه از آسمان 
آمده مهدی صاحب زمان
عشق مطلق مهدی است
وعده حق مهدی است
نقش نگین خاتمی تویی امید عالمین
وارث ذوالفقاری و منتقم خون حسین 
امید آخر همه ای افتخار انبیا
تا کی بخونیم تو دعا این معز الاولیا
می رسد این نغمه از آسمان
آمده مهدی صاحب زمان
عشق مطلق مهدی است
وعده حق مهدی است
همه مست روی مه پاره اش 
همه در طواف گهواره اش 
یوسف زهرا بود
قبله ی دلها بود
می رسد این نغمه از آسمان
آمده مهدی صاحب زمان 
عشق مطلق مهدی است 
وعده حق مهدی است
خجل مه از روی نیکویش 
سیاه شب تار گیسویش
قبله بود طاق ابرویش
جاء الحق نوشته بر بازویش 
می رسد این نغمه از آسمان
آمده مهدی صاحب زمان
عشق مطلق مهدی است 
وعده حق مهدی است

تقصیر من است اینکه کم می آیی

هرگاه شدم اسیر غم می آیی

این جمعه و جمعه های دیگر حرف است

آدم بشوم سه شنبه هم می آیی

باشد به ميهاني دل ها نيامدي
باشد دوباره حضرت آقا نيامدي
گفتم براي آمدنت گل بياورند
گل بود و عشق بود ولي... ها نيامدي

مي سوختيم در شب پروانگي خويش
وقتي كه از حوالي بالا نيامدي
هي شعرمي شويم ولي شعرهاي زرد
خشكيده، بي رمق، پر اما... نيامدي
آنقدر چشم پنجره پاييد راه را
تا آن كه سوخت خسته و تنها نيامدي
دق كرد و روي دست من افتاد آينه
در آرزوي فصل تماشا نيامدي
يك بار ديگر با دل پر سوز من بگو
آقا بگو كه آمده اي يا نيامدي
فريادي مي كشم پر ابهام عشق آي
خورشيد، ماه، حضرت دريا ...نه ...آمدي

دکتر سودایی

دلبرا دست امید من و دامان شما

سر ما و قدم سرو خرامان شما

خاک راه تو و مژگان من ار بگذارد

ناوک غمزه و یا خنجر مژگان شما

شمع آه من و رخساره چون لاله تو

چشم گریان من و غنچه خندان شما

لب لعل نمکین تو مکیدن حظّیست

که نه طالع شودم یار نه احسان شما

رویم از نرگس بیمار تو چون لیمو زرد

به نگردد مگر از سیب ز نخدان شما

نه در این دائره سرگشته منم چون پرگار

چرخ سرگشته چو گوئیست بچوگان شما

درد عشق تو نگارا نپذیرد درمان

تا شوم از سر اخلاص بقربان شما

خضر را چشمه حیوان رود از یاد اگر

ز سرش رشحه ای از چشمه حیوان شما

عرش بلقیس نه شایسته فرش ره تست

آصف اندر صف اطفال دبستان شما

نبود ملک سلیمان همه با آن عظمت

موری اندر نظر همّت سلمان شما

جلوه دید کلیم الله از آن دید جمال

نغمه ای بود انا الله ز بیابان شما

طائر سدره نشین را نرسد مرغ خیال

بحریم حرم شامخ الارکان شما

قاب قوسین که آخر قدم معرفت است

اوّلین مرحله رفرف جولان شما

فیض روح القدس از مجلس انس تو و بس

نفخه صور صفیریست ز دربان شما

گرچه خود قاسم الارزاق بود میکائیل

نیست در رتبه مگر ریزه خورخوان شما

لوح نفس از قلم عقل نمیگردد نقش

تا نباشد نفس منشی دیوان شما

هرچه در دفتر ملکست و کتاب ملکوت

قلم صنع رقم کرده بعنوان شما

شده تا شام ابد دامن آفاق چه روز

زده تا صبح ازل سر ز گریبان شما

چیست تورات ز فرقان شما؟ رمزی و بس

یک اشارت بود انجیل ز قرآن شما

هست هر سوره بتحقیق ز قرآن حکیم

آیه محکمه ای در صفت شأن شما

آستان تو بود مرکز سلطان هما

قاف عنقاء قدم شرفه ایوان شما

مهر با شاهد بزم تو برابر نشود

مه فروزان بود از شمع شبستان شما

خسرو اگر بمدیح تو سخن شیرین است

لیکن افسوس نه زیبنده و شایان شما

ایکه در مکمن غیبیّ و حجاب ازلی

آه از حسرت روی مه تابان شما

بکن ای شاهد ما جلوه ای از بزم وصال

چند چون شمع بسوزیم ز هجران شما

مسند مصر حقیقت ز تو تا چند تهی

ای دو صد یوسف صدّیق بقربان شما

رخش همت بکن ایشاه جوانبخت توزین

تا شود زال فلک چاکر میدان شما

زهره شیر فلک آب شود گر شنود

شیهه زهره جبین توسن غرّان شما

مفتقر رانه عجب گر بنمائی تحسین

منم امروز در این مرحله حسّان شما

 آيت الله غروي اصفهاني

منبع:سایت تبیان

اي بهترين دليل تبسم ظهور كن
فصل كبود خنده ما را مرور كن
چرخي بزن به سمت نگاه غريب ما
از كوچه هاي بي كسي ما عبور كن

ما زائر تبسم باراني تواييم
ما را به حق آينه ها خيس نور كن
اي راز سر به مهر اهورايي و شگفت
از ذهن ما،سوال درخشان ظهور كن
ما را به التهاب معماي خود ببر
در ناگهانِ جلوه خود، غرق، شور كن
ما را ببر به خلوت كشف و شهود خويش
ما را به راه سير و سلوكت عبور كن
ما بي‏شكيب نور تو را آه مي‏كشيم
يا جلوه كن و يا دل ما را صبور كن
روح زمين كبود شب و دشنه است و ظلم
ما را براي چيدن ظلمت جسور كن
اي آخرين تبسم نور محمّدي(ص)
جان جهان، عدالت روشن، ظهور كن

رضا اسماعیلی