مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

ای نبی عزت اجداد یابن العسکری             

  ای علی را ارشد اولاد یابن العسکری

چاره شد از دست ای بیچارگان را دستگیر    

از تو جوید شیعه استمداد یابن العسکری

رحم کن بر غربت اسلام وبر اسلامیان       

  هر دو را شد موقع امداد یابن العسکری

در کجایی العجل ای بی پناهان را پناه       

   نیست تاب این همه بیداد یابن العسکری

مرغ دل شد مبتلا چون صید در کنج قفس   

  این دل از غم کی شود آزاد یابن العسکری

ما به دنیا عزت  و یک آبرو یی داشتیم         

آبروها شد همه بر باد یا بن العسکری

این نهال ظلم در روز سقیفه ریشه کرد       

  شد رواج حکم استبداد یابن العسکری

کار با نهج عدالت بود در عهد رسول          

   بعد از آن شد ظلم نو بنیاد یابن العسکری

ظلم کردند آنقدر بر حیدر و اولاد او             

   تا عزا شد بهر ما اعیاد یابن العسکری

کشتن یک مادری مانند زهرا کی رود          

  تا قیامت از دل اولاد یابن العسکری

بود مشغول عزاداری که ناگه آمدند          

    بر سرش یک عده چون جلاد یابن العسکری

ضربت مسمار آن در شد به جایی منتهی  

   گشت محسن کشته ی بیداد یابن العسکری

فاطمه بین در و دیوار از بی طاقتی          

    شد بلند از سینه اش فریاد یابن العسکری

                                    هاشمی را داغ زهرا و غم اولاد او

                                    کرده گریان تا صف میعاد یابن العسکری

                                                ***                                           (هاشمی )

اگر صد عالمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
کمـال آدمـم بخشنـد بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
اگر بعد از هزاران سال مردن بر تن بی‌جان
 
مسیحایی دمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم

 
اگـر از تشنگـی آتـش برآیـد از نفس‌هـایم
 
به هر دم صد یمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
گـر از تجلیـل بنشـاننـد بـر تخت سلیمان
 
هزاران خاتمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
غـلام آستــان اهـل‌بیـت عصمتــم، آری
 
اگر جام جمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
اگر هنگـام نــاداری بـه قـدر وسعت عالم
 
طلا و درهمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
اگر با دست عیسی بـر تن مجروح از رأفت
 
سراپا مرهمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
گـدای سامــرایم گــر هـزاران بـار آقایـی
 
به خلق عالمم بخشند بی‌مهدی نمی‌خواهم
 
اگر «میثم» هزاران حور و غلمان در جنان با هم
 
شراب دائمم بخشنـد، بی‌مهدی نمی‌خواهم

منبع:سایت مدایح

بارالها رهبر اسلامیان کی خواهد آمد                    

   جانشین خاتم پیغمبران کی خواهد آمد

دردمندان غمش را کشت داروهای مهلک            

     دردمندان را طبیب جسم و جان کی خواهد آمد

درد ما درمان ندارد جسم عالم جان ندارد                  

  این تن بی روح را روح روان کی خواهد آمد

غم فزون شد قلب خون شد صبر از دل ها برون شد     

   شعیان را غمگسار مهربان کی خواهد آمد

قلب اگر از کار ماند روح اندر تن نماند               

آن که هم روح است هم قلب جهان کی خواهد آمد

موج طوفان بلای ظلم شد  نزدیک یا رب               

   ناخدای کشتی اسلامیان کی خواهد آمد

آتش نمرودیان سر تا سر عالم گرفته       

   آن که سازداین جهان راچون گلستان کی خواهد آمد

                                    انتظار مصلحی دارد جهان

                        مصلح کل رهنمای انس و جان کی خواهد آمد
                                                            ***                              (جواد محدثی )

اللهم عجل لولیک الفرج

در غیبتی و به تو خیانت کردم

با هر گنهم تو را جسارت کردم

امروز تو را قسم دهم بر زهرا

آقا تو ببخش اگرچه غفلت کردم

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

با همه ی لحن خوش آوایی ام 

در بدر کوچه تنهاییم

ای دو سه تا کوچه ز ما دورتر 

  نغمه ی تو از همه پر شور ت
کاش که این فاصله را کم کنی  

  محنت این قافله را کم کنی

کاش که همسایه ی ما می شدی  

مایه ی آسایه ی ما می شدی

دوش مرا حال خوشی دست داد 

  سینه ی ما را آتشی دست داد

نام  تو بردم لبم آتش گرفت  

  شعله به دامان سیاوش گرفت

نام تو آرامه جان من است  

   نامه ی تو خط امان من است

ای نگهت خواست گه آفتاب  

  بر من ظلمت زده یک شب بتاب

پرده برانداز به چشم ترم

تا بتوانم به رخت بنگرم

ای نفست یار مدد کار ما

کی و کجا وعده ی دیدار ما

دل مستنمدم ای جان به لبت نیاز دارد

  به هوای دیدن تو هوس حجاز دارد

به مکه آمدم ای جان تا تو را بینم  

  تویی که نقطه ی عطفی به اوج آئینم

کدام گوشه مشعر کدام کنج منا 

    به شوق وصال تو به انتظار بنشینم

روا مباد که بر بنده ات نظر نکنی  

روا مباد که ارباب جز تو بگزینم

چه رو کنی به رخت درد و رنج نشناسیم  

به لطف روی تو دست از ترنج نشناسیم

خبر آمد خبری در راه است  

  سر خوش آن دل کز آن آگاه است

شاید این جمعه بیاید شاید  

  پرده از چهره گشاید شاید

دست افشان و پای کوبان می روم

  بر در سلطان خوبان می روم

می روم بار دگر مستم کند 

بی سر و بی پا و بی دستم کند

می روم کز خویشتن بیرون کند

  در پی لیلی رخی مجنون شوم

هر که نشناسد امام خویش را

بر کی بسپارد زمام خویش را

***                   (محمد رضا آقاسی)

بقیع است و تماماَ غربت و غم

گرفته زائری با مادری ،دم

مخور غصه ،حرم می سازم آخر

اگر آیم برون آیی ز ماتم

شاعر:محمدمهدی عبدالهی

آفتاب شیعه را مغرب درآ 

بار دیگر سر زن از غار حرا

یا محمد تیغ برکش تا تماشایت کنند 

تا که نتوانند هاشایت کنند

پاک کن از دامن دین ننگ را  

این عروسک های رنگارنگ را

با تو در آینه ی لیل و نهار  

باز تاب دیگری دارد بهار

ای تولایت پناه بی کسان   

وارهان ما را ز چنگ کرکسان

ما کبوترهای محراب توئیم 

در تب و تابیم و بی تاب توئیم

بنگر این مرغان خونین بال را 

  این سراسر رفتگان از حال را

هستی هستی بر افکن پوست را  

   تا ببیند شیعه روی دوست را

مهدی اگر از منتظرانت بودیم  

   چون دیده نرگس نگرانت بودیم

با این همه رو سیاهی و سنگ دلی 

  کاش که از هم سفر انت بودیم

ولی ظاهر و باطن کجایی  

  نقاب از چهره خود کی می گشایی

بیا موعود هنگام قیام است 

  جهان مجروح یک جو التیام است

زمان لبریز شوق انتظارت است 

  زمین بر رجعتت امیدوار است

بیا امشب شب قدر است ما را 

  علمدار تو در صدر است ما را

قسم بر انشقاق فرق منشق

زمین خالی مباد از حجت حق

***                               (آقاسی)

اگر چه طبیبی و دوا درست میکنی
گهی برای خیر ما بلا درست میکنی
از اینطرف همیشه بارها خراب میکنم
از آنطرف همیشه بارها درست میکنی

گرچه من خجل شدم اگر چه سنگ دل شدم
تو از همین سنگ هم طلا درست میکنی
من از گناه خسته ام از اشتباه خسته ام
بجان مادرت بگو مرا درست میکنی؟
گدای آستانه ات شدن به دست ما نبود
تو با کریمی خودت گدا درست میکنی
کنار تو غریبه های شهر نیز راحتند
تویی که از غریبه آشنا درست میکنی
اگر بناست بعد از این مرا خراب تر کنی
از اول این خراب را چرا درست میکنی؟
از این دلی که سالهاست بندگی نکرده است
فقط تویی که بنده ی خدا درست میکنی
تویک غروب میرسی وگنبد بقیع را
شبیه گنبد امام رضا درست میکنی

بیا مهدی ولی با ذوالفقارت

  که گردن ها بود در انتظارت

آن ساقی تشنه ، تشنه یاری است 

   آری عطشش ه خون ما جاریست

آمد گه شادمانی ای مردم 

آن وعده آسمانی ای مردم

ای زنده دلان ظهور نزدیک است 

هنگان ظهور نور نزدیک است

آن ماه به چاه رفته باز آید 

  قائم به اقامه نماز آید

او کیست ؟ همان عدل و میزان است  

کوبنده کل دین ستیزان است

او کیست ؟ همان که سخت می تازد

   تا کفر  و نفاق را بر اندازد

مهدی نظری به ما عنایت کن 

  ما را به صراط خود هدایت کن

ای مرحم زخم بال جانبازان  

  درهم شکننده ی زبان بازان

از ذکر لب تو کام می گیرم  

  با یاد تو التیام می گیرم

ای لعل تو گوهر تبسم 

  بگشای لب از سر تبسم

ای راهنمای رهنوردان 

   ما را خس و خار ره مگردان

سوگند تو را به لن ترانی 

کاین قافله را زخود مرانی

تیریم که بسته بر کمانیم  

  لطفی که به چله در نمانیم

گفتم که شعله ی سحر کو  

   گفتی که گدازه ی جگر کو

آن کس که ز خود عبور دارد  

  آئینه  به شمع طور دارد

مائیم غریب و غرق دردیم 

  دنبال تو در کجا بگردیم

در حسرت یک طپش نسیمم  

   در ره گذر امید و بیمم

ای زمزمه ی نسیم برخیز

   ما را به هوای خود برانگیز

ای رایحه ی تو روح پرور 

  موج نفس تو روح پرور

مائیم و هزار موج سرکش  

   دریا دریا خروش و آتش

ما شعله پیچ و تاب داریم

کاز هجر تو التهاب داریم

                                          (آقاسی)

بیا ای یوسف زهرا گره بگشا ز کار ما**که از وصلت رسد جانا به پایان انتظار ما

بیا تا یوسف کنعان شود همچون زلیخایت**فدای روی زیبایت که برد از دل قرار ما

خزان بی تو بودن را کجا تاب آورم ای گل**بیا تا با نسیم تو رسد از ره بهار ما

به شام دوریت یارا غم هجرت کشد ما را**بتاب ای ماه دل آرا در این شبهای تار ما

شده قلب همه یاران اسیر رشته هجران**به یاری گرفتاران بیا ای تک سوار ما

سوارانی روانندو به پاها سلسله دارند**مگر جانا نمی‌بینی به نیزه راس یار ما

بیا ذکر مصیبت کن ز جای پای سرخ گل**به اشک خون بده شرمی ز یار سربدار ما

خرم آن لحظه نقاب از رخ زیبا بگشایی 

  همچنان مهر درخشان ببرم جلوه نمایی

خوش و فرخنده زمانی که ببینم رخ ماهت 

  ز دل غمزده ی عاشق خود عقده گشایی

عشق سوزان من و مهر فروزان جمالت

  که گلستان ولا را تو چه پر نور و ضیایی

ز لب لعل تو احیا شده صد خضر و مسیحا

   که تو هم کوثر و هم زمزم و هم آب بقایی

سر به پیش افکند مهر و مه به انوار حضورت  

که تو ای آیت حق معنی والشمسی و الضحایی

فاش شد جمله حقایق ز گل روی منیرت 

   که تو مصباح هدی  مظهر انوار خدایی

جمله شاهان جهان جیره خور خان تواند 

   معدن جود سخا بحر کرم کان عطایی

عشق از روی تو مشفق شده در عالم هستی 

  باب علم و هنر و مصدر هر عشق و صفایی

                        دفتر و خامه و اشعار شعیبی و بیانش

                        روز و شب می کند از عشق رخت نغمه سرایی

                          (شعیبی)

دوباره آمده شور غزل به دنبالم

کشیده پر به هوای پریدنی بالم

دوباره خط زده مهتاب ظلمت شب را

گمان کنم که سپید است بخت و اقبالم

زدم به مصحف حافظ تفالی دیدم

نشد به حاجت هیچ استخاره ای، فالم

کویر چشمه ی چشمم به جوش می آید

برای صافی سینه، برای غربالم

همینکه سر زدی امشب به سینه تنگم

همینکه رد شدی از این کناره خوشحالم

تو دلخوشی همیشه برای فردایی
اگرچه در پس ابری ولی تو می آیی

تمام سر خدایی نگفته ای ، رازی

برای ختم بخیر زمانه آغازی

زخانواده فضل و نواده حسنی

در آسمان کرامت در اوج پروازی

شبیه احمد و حیدر شبیه اجدادت

به مادرت زهرا تا همیشه مینازی

همیشه با نظر مهربان وستارت

برای اهل جهنم بهشت میسازی

دلم دو مرتبه دم زد برو بگو آقا

نمی شود که نگاهی به من بیندازی

تو دلخوشی همیشه برای فردایی
اگر چه در پس ابری ولی تو می آیی

*** محمد امین سبکبار***

یار ما خود را بعالم جلوه گر خواهد نمود

   رهبری بر جمله انبیاء بشر خواهد نمود

دل بود آشفته از هجران رویش وین عجب  

وصل او دل را شبی آشفته خواهد نمود

دوستان را دلوازی می کند از راه مهر

  خرمن جان عدو را پر شرر خواهد نمود

می کند آئیین باطل  را ز دنیا ریشه کن 

  دین حق را رایج اندر بحر و بر خواهد نمود

خشک گشته از سموم جهل چون گلزار دین

نخل ایمان را دوباره بارور خواهد نمود

دشمنانش را ز قدرت می کند خوار و ذلیل 

  دوستانش را به عزت مفتخر خواهد نمود

پیشوایی کو بود آئینه ی عدل خدای  

  کی ز ظلم ظالمین صرف نظر خواهد نمود

پایه های عدل را سازد زگیتی استوار  

کاخ های ظلم ظالمین صرف نظر خواهد نمود

حرف حق گردیده اکنون در جهان بی اعتبار 

او دوباره حرف حق را معتبر خواهد نمود

              سر و پا ظاهر چو گردد  هر که باشد یار او

              در رکابش از دل و جان ترک سر خواهد نمود

مباد لحظه ای ازیادتان جدا باشم

خدا کند همه ی عمر با شما باشم

مرا رها مکن از آستانه ات آقا

رضا مشو که ز درگاه تو جدا باشم

اگر که فیض دعای تو شاملم گردد

زدام غفلت و بند گنه رها باشم

به انتظار فرج دست بر دعا شده ام

خدا نکرده مگر تحبس الدعا باشم؟

اگر نصیب کنی طول عمر با عزت

همیشه و همه جا خادم شما باشم

به یاد غربت ارباب دل پریشانم

خوشم که با تو گرفتار روضه ها باشم

دلم قرار ندارد بیا و کاری کن

که عاقبت سفری با تو کربلا باشم

*** احسان محسنی فر***

بیا که شب ز فراق تو بی سحر مانده
بیا که داغ فراق تو بر جگر مانده
بیا که دیده عالم دگر ندارد تاب
ز فرط گریه برای تو بی گوهر مانده

بیا که رنگ خزان دارد آرزو هامان
بیا که باغ امید تو بی ثمر مانده
جواب طعنه زنان را دهم به این جمله
که یار و صاحب من در ره سفر مانده
دل شکسته ی من هستی من زار است
تمام هستی من بر سر گذر مانده
شفا دهنده به زخم دل شکسته تویی
بیا که ناله ی زهرا به پشت در مانده