مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

ای مفردِ مذکرِ غایب ،فدای تو

ناقابل است،جان حقیرم برای تو

ای پاک و ای زلال و ای آئینه ی کمال

بارانی است،ابر ِدلم در هوای ِتو

خال ِلبت،همان،حجرالاسود من است

خیزد حرم اگر تو بیایی،به پای تو

خورشید بر وجاهت تو غبطه میخورد

مبهوت مانده عالمی از ِانجلای تو

حاتم شودمرید غلامان مکتبت

عیسی دوباره زنده شود از عطای تو

ذکرم همیشه،مطلعِ شعرم شده،بیا

ای مفردِ مذکرِ غایب فدای تو

مامنتظرجلوه ی حق روی زمینیم

ماتم زدگانیم وزهجرتوغمینیم

دراین شب طوفانی دریای جهالت

حیف است که ما صورت ماه تونبینیم

اینجا همه ی قافیه هاگوشه نشینند

پس عجب نیست که ماچله نشینیم

آقانشودکم زتو ازبنده نوازی

برمانگهی کن که ماذره ترینیم

صبح جمعه رسیده از راه و
در فراق تو بر لبم آه است
ندبه‌ ی چشم های بارانی
ذکر «أین بقیة الله» است
بی تو دل های ما چه سرگردان
بی تو احوالمان پریشان است
«العجل یابن فاطمه» دیگر
جان به لب های ندبه خوانان است
روی دوشت عبای پیغمبر
وارث ذوالفقار مولایی
می رسی با طنین «جاء الحق»
می کنی کعبه را تماشایی
تو بیا تا معرفی گردد
در جهان برترینِ آئین ها
پرچم حق در اهتزاز آید
جمع گردد بساط توهین ها
شاعر:یوسف رحیمی

چرا در این دعاهایم اثر نیست؟
چرا یلدای هجران را سحر نیست؟
شب و روز ،این شده ذکر مدامم
چرا از یوسف زهرا خبر نیست؟
شاعر:محمدمهدی عبدالهی

برای شانۀ افتاده ام پری بدهید
دلِ شكستۀ ما را به دلبری بدهید
محبتی بكنید و مرا حرم ببرید
نشان راه به چشم كبوتری بدهید
كجاست خیمۀ سبزت؟ مسافرم برگرد
برای دركِ شما كاش باوری بدهید
شنیده ایم كه شب پای روضه ها هستی
نشسته ایم بنالیم حنجری بدهید
چقدر مثل شما می شویم این شب ها
اگر به سینه زنت دیدۀ تری بدهید
برای شور گرفتن بهشت هم تنگ است
چه می شود كه به ما جای بهتری بدهید
نمی رود به خدا جای دور جان شما
اگر برات حرم را به نوكری بدهید
خبر رسیده خرابه شكسته ای می گفت:
چه می شود كه به ما چند روسری بدهید
شاعر:حسن لطفی

فراق و دوری تو دیگر بس است

گویند آخرالزمان است دیگر بس است

نوکر ارباب ندیده چه فایده

نوکر بدون ارباب دیگر بس است

تمام امیدهایمان تویی آقا

به حق امید های عباس دیگر بس است

تلف شده جوانیمان بدون تو 

شنیده ام رخت شکسته دیگر بس است

گناه نکرده دارد سرایت میکند

چکار کنم دعای فرج دیگر بس است

گناه کم نکرده ام اما آقا

به عشق نوکری حضرت محسن ع دیگر بس است

لیاقت ندارم گریه کنم صبح و شام

آقا به اشک خون چشمانت دیگر بس است

اسارت و روضه های شام

جانی نمانده زینب س گوید دیگر بس است

زهرا س مادرت پشت در صدایت میکند

گوید جان محسنم دیگر بس است

جمال رخت را نشان بده آقا

محسنیون مشتاق زیارتند دیگر بس است

ای قبله ی نمازگذاران آسمان
ای خلق عالمت به سر سفره مهمان
هجر تو کرده قامت اسلام را کمان
الغوث یا بن فاطمه الغوث الامان!
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان!
ای روح دین حقیقت ایمان بیا بیا
ای جان جان و مصلح کل جهان بیا
تنها دمید عترت و قرآن بیا بیا
خورشید تا به کی به پس ابرها نهان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان!
ای غائب از نگاه و چراغ دل همه
داغ فراغ تو شده داغِ دلِ همه
گل کرده این شراره به باغ دل همه
آه از جگر بر آمده آتش گرفته جان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان!
ای پر ز اشک چشم تو صحرا بیابیا
ای سینه سوز نالۀ زهرا بیا بیا
ای آرزوی زینب کبرا بیا بیا
تا چند سرو قامت دخت علی کمان
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان!
شاعر:غلامرضا سازگار

یا صاحب الزمان ادرکنی
واسط فیض خدا، در پشت ابر غیبت است
جمعه، جمعه دیدگان مضطرم در حسرت است
ای تمام آرزوی آل طه، العجل
چون جهان در انتظار یک فرج،یک نصرت است
شاعر:محمدمهدی عبدالهی

آسمانم! چشم بارانی چه می‌آید به تو
ناخدایم! روح توفانی چه می‌آید به تو
آن نگاه زیر چشمی با وقارت می‌کند
وای! آن لبخند پنهانی چه می‌آید به تو

حرکت آن خال مشکی با تکان‌های لبت
تا که شب «والیل» می‌خوانی چه می‌آید به تو
اخم کن آخر نمی‌دانی که وقتی ابرویت
چین می‌اندازد به پیشانی، چه می‌آید به تو
موی مجنون، ریش درویشی چه می‌آید به من
این لباس سبز روحانی چه می‌آید به تو
بی‌قرارِ رفتنی، موجی بزن دریای من!
گر چه آرامی، پریشانی چه می‌آید به تو
قیصرِ رومی حجازی! آن عبور با شکوه
با سواران خراسانی چه می‌آید به تو
خال تو آن نقطه‌ی پایان دفترهای ماست
خال در این بیت پایانی چه می‌آید به تو
شاعر: قاسم صرافان

هجران رفیق گرم و گلستانی من است

اصلا فراق یار دبستانی من است

تا پا به پای گردش ایام می روم

بیچاره این دل است که قربانی من است

دیشب میان آینه ی شخصی خودم

دیدم که چند خط روی پیشانی من است

این چند تار موی سپیدند شاهدم

آری غم تو باعث ویرانی من است

من با جگر معاهده ی خون نوشته ام

تا آن زمان که داغ تو زندانی من است

لیلا به رفت و آمد و مجنون به خواب ناز

این قصه ی قدیم پریشانی من است

گفتند : سر زده گذر از شهر کرده دوست

چیزی که مانده است پشیمانی من است

تا حال اگر نفس ز گلو می کند گذر

از ارتباط قلبی و پنهانی من است

پس کی زمان دیدن روی تو می رسد ؟

این پرسش دو دیده ی بارانی من است

روزی که قبر مادر خود را نشان دهی

تازه زمان گریه ی طوفانی من است

چون آبرو ز درگه خوبان گرفته ام

دنیا به کام و مرگ به آسانی من است

با اقتدار منتظر مقدم توام

پرچم به دست یار خراسانی من است

مردم دیده به هر سو نگرانند هنوز

چشم در راه تو صاحب نظرانند هنوز

 لاله ها، شعله کش از سینه داغند به دشت
 

 در غمت، همدم آتش جگرانند هنوز

 از سراپرده غیبت، خبری باز فرست

 که خبر یافتگان، بی خبرانند هنوز

 رهروان، در سفر بادیه حیران تواند

 با تو آن عهد که بستند، برآنند هنوز

 ذره ها در طلب طلعت رویت با مهر

 هم عنان تاخته چون نوسفرانند هنوز

 طاقت از دست شد ای مردمک دیده! دمی

 پرده بگشای که مردم نگرانند هنوز

مشفق کاشانی

ای که هر دم دم ز مولا میزنی

پس چرا وقت عمل جا می زنی

ای که گوئی در پناه مهدی ام

مستحق یک نگاه مهدی ام

نام مهدی جان من بازیچه نیست

عاشق مهدی خدا داند که کیست

ای که اظهار ارادت می کنی

در خفا صد ها جنایت می کنی

عاشق مهدی نمودار وفاست

قلب اوآئینه مهر و صفاست

ذکر یا مهدی ز هر ذکری نکوست

دوستی با او جواز آبروست

ما نه اندر عشقبازی جاهلیم

ما برای عشق حرمت قائلیم

هر کسی چشم انتظار مهدی اشت

بی تکلف ریزه خوار مهدی است

سرمه افرشتگان خاک رهش

حاتم طائی گدای درگهش

چشم زیبایان عالم سوی اوست

یوسف مصری غلام کوی اوست

دل گلستان است و مهدی یاس اوست

صد میخانه زنده از انفاس اویت

معجزاتی برتر از عیسی کند

بی عصا کار دو صد موسی کند

مهدی موعود یعنی مصطفی

رونوشتی از علی المرتضی

اوست عین احمد احمد عین اوست

مه غباری از کف نعلین اوست

هر که قائل نیست بر امر ظهور

بی شعور است بی شعور است بی شعور

انتظار اوهمه درد است درد

هر که با مهدی بود مرد است مرد

انتظار او همه فیض است فیض

دشمن او نطفه حیض است حیض

اوامیر ملک جن و آدم است

او ولی امر کل عالم است

در زمین و در سماء این صحبت ایت

مهدی زهرا امام امت است

خط آزادی ز کلک شصت اوست

جمعه ها پرونده ها در دست اوست

اولیا را چون وصی خاتمه است

نقش مهر دست او یا فاطمه است

این همه شور از پی خوش عهدی است

آرزوی ما ظهور مهدی است

«سید خوش» زاد ای دل سوخته

فاطمه دیده به مهدی دوخته

صد جمعه دیده ایم و شما را ندیده ایم

از درد گفته ایم و دوا را ندیده ایم

چشمان ما هر آنچه به جز یار دیده است !

از بخت تیره وجه خدا را ندیده ایم

چرخیده ایم دور سر خویش تا کنون

اما مسیر پای شما را ندیده ایم

خون دل است قسمت ما از فراق یار

از روزگار ما که مدارا ندیده ایم

هستیم اسیر ظلمت محض و نخواستیم

تا حال اگر که شمس هدی را ندیده ایم

از ذکر مانده ایم چو تسبیح پاره شد

وقت سحر نسیم دعا را ندیده ایم

چندین محرم آمد و رفت و نیامدی

آقا بیا که کرب و بلا را ندیده ایم

تو ميشوي مسيح كه بيمار نيستم
ديگر از اين به بعد گرفتار نيستم

از نان دست رنج خودم لقمه مي خورم
شغلم"گدايي"است نه بيكار نيستم
 
با هر گداكريم شدن ،عادت شماست
ورنه من از شما كه طلبكار نيستم

هست من از گدا شدنم آب مي خورد
وقتي فقير نيستم انگار نيستم

ديدي اگر كبوتر ديوار تو شدم
بالم شكسته بود نه سربار نيستم!

از اين به بعد قول بده عاشقم كني
با من كه باشد عشق نگهدار نيستم

حالا اگر كلاف بدست آمدم فقط
بازار گرمي است خريدار نيستم

از چه جواب نامه ي ما را نمي دهي
چندين شب است!! از تو خبر دار نيستم
 
گاهي براي آمدنت گريه مي كنم
آنقدر هم به جان تو بي عار نيستم

(علي اكبر لطيفيان)

دنیا دلش ز گریه ی زهرایی ات گرفت

قلبم برای این همه تنهایی ات گرفت

با سوختن اگر که شده عاشقی رفیق

تاثیر از روایت شیدایی ات گرفت

باید خودت برای ظهورت دعا کنی

پایان اگر که صبر و شکیبایی ات گرفت

شاید شما که آمدی این ماه پر غرور

صورت ز شرم محضر زیبایی ات گرفت

شاید به یمن مقدمت این کشته ی فراق

جان دوباره از دم عیسایی ات گرفت

از لطف به گدای خودت هم سری بزن

روزی اگر زد و رگ آقایی ات گرفت