مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

امام زمان(عج)-مناجات

بهتر از ذکر و ثنای تو چه خواهد بودن ؟

خوش تر از مرگ به پای تو چه خواهد بودن ؟

این کمال است که جان هدیه به جانان گردد

گر شود دل به فدای تو چه خواهد بودن ؟

آنکه را پیک اجل مشتری جانش شد

بهتر از ذبح منای تو چه خواهد بودن ؟

مرغ باغ ملکوتم پر پرواز کجاست ؟

گر زنم پر به هوای تو چه خواهد بودن ؟

آنکه شد مدعی عشق تو ، از خویش گذشت

گر خورد جام بلای تو چه خواهد بودن ؟

صرف یک لحظه ی دیدار تو یک عمر کنم

خوش تر از شهد لقای تو چه خواهد بودن ؟

در دم مرگ مرا اذن سخن گر بدهند

افضل از مدح و ثنای تو چه خواهد بودن ؟

دردمند غم تو بودن و شکوه ، هیهات

درد با یاد شفای تو چه خواهد بودن ؟

سید محمد میرهاشمی

یا صاحب الزمان...

گرچه در پای ظهور تو بکا کافی نیست

روضه و اشک نباشند دعا کافی نیست..

 روضه خوبست به ما ترک معاصی بدهد

درس تقوا بدهد شور و نوا کافی نیست

 باید این دغدغه ی روز و شب ما باشد

ساعتی سوختن از هجر شما کافی نیست

 نرسد فرصت دیدار به پابند گناه

ابر باید برود حال و هوا کافی نیست..

عذر و توجیه و بهانه که بدردی نخورد

عاشق یار شدن جز به بها کافی نیست


توبه وقتیست موثر که به همت باشد

صرف خسته شدن از خبط و خطا کافی نیست

درد ما قلب سلیم است خدا میداند

حاجت دنیوی و دست گدا کافی نیست..

باید از طایفه عشق اطاعت آموخت

زدن کوچه بنام شهدا کافی نیست


آخرش پیر شدم از غم دوری حرم


تا به کی دوری از کرببلا؟کافی نیست؟

همه عمر به جد تو اگر گریه کنم

خون ببارد ز دوچشمم بخدا کافی نیست

گریه صبح و مسائت ز دل زینب بود

علت اشک مدام تو غم زینب بود..

سید پوریا هاشمی

امام زمان(عج)-مناجات-زیارت اربعین

چه خوش است با تو عمری نفس از جگر کشیدن

به کمال همنشینی ز تو بال و پر کشیدن

چه خوش است از لقای تو مُدام فیض بردن

لحظاتی از ملاقات تو را به بر کشیدن

چه خوش است همنفس با تو شدن به هر بهانه

ز حجابها بریدن ، میِ وصل سر کشیدن

چه خوش است با تو گفتن ، ز تو ، از خودت شنیدن

سخنِ تو از درازا به دل سحر کشیدن

چه خوش است همچو مرغِ سحر از تو ذکر کردن

همه شب هوای احیای تو را به سر کشیدن

نه گداست لایقِ تو ، نه دل است عاشقِ تو

که ز جان نَفَس به دنبال تو دربدر کشیدن

به هزار پیچ و خم در ره تو گذشت عمرم

نشد عاقبت که بار غم همسفر کشیدن

دل شیر خواهد این ره ، جگر هزار زخمه

که تحملِ هجومِ همه دَم خطر کشیدن

اگر از تو شرحِ صدری نرسد به سینۀ ما

بخدا محال باشد نفسی دگر کشیدن

غم نوکر تو این است به عشق کربلایت

به مسیر اربعینی سوی یار پر کشیدن

***

محمود ژولیده

امام زمان(عج)-مناجات-تلنگر

آقا مگر داریم ما ، ما یادمان نیست

یادآوری کردید، اما یادمان نیست

این روزها ... وقت زیادی که نداریم

گیرم که آقا  بود حالا یادمان نیست!

عیبی ندارد  او  بیابانگرد  باشد...

ما قصه ی مجنون و لیلا یادمان نیست

این جمعه هم حالا نیامد که مهم نیست

ما پهلوی خونین زهرا یادمان نیست!!

تکرار تاریخ از همین بی غیرتی هاست

وقتی طناب و دست مولا یادمان نیست

دستان ما  افتاد  از کار قنوتش

افتادن دستان سقا  یادمان نیست!!

او  پیر شد  از این جوانی کردن ما...

ما که  جوان  اربا اربا یادمان نیست!!!

یک روضه خوان ما را کمی یاری رساند

 هل من معین شاه تنها ،یادمان نیست

 او مژه هایش ریخت یاد زینب و ما...

شام و اسارت رفتنش را یادمان نیست

تازه طلبکاریم  آقا  دیر  کرده...

تازه طلبکاریم *آقا یادمان نیست*

***

حبیب نیازی

این جمعه نیز سینه زنت گریه می کند
از غصه ی نیامدنت گریه می کند

دارد زمین کرببلا از فراق تو
در پیش جد بی کفنت گریه می کند

ناحیه ی مقدسه هم سالیان سال
با هر عبارت سخنت گریه می کند

آن شب به زیر قبه که دیدم یکی بلند
بر جد پاره پاره تنت گریه می کند-

-گفتم: حسین جان به گمانم که مادرت
دارد برای پیرهنت گریه می کند

بر روی خاک ماندنت، اینجا ابواتراب
تا نیزه رفتنت حسنت گریه می کند

آقا اگر غلط نکنم بوریا هنوز
بر حالت کفن شدنت گریه می کند

آخر چه آمده به سرت که به حال تو
در قتلگاهِ خون، بدنت گریه می کند

حسن سرمست

امام زمان(عج)-مناجات

ربیع آمده اما بهار من نرسید

به داد این دل سرگشته یار من نرسید

خداکند که بمیرم در این غروب غریب

از این که جمعه گذشت و نگار من نرسید

سوال می کنم از خود شبیه هفته ی قبل

چرا پناه دل بی قرار من نرسید؟؟

کنار منتظران زار می زنم...از بس

زمان سرشدن انتظار من نرسید

تمام ایل و تبارم فدای آمدنش

امید آخر ایل و تبار من نرسید

محرم وصفر دیگری گذشت اما

دوای زخم دل سوگوار من نرسید

خداکند برسد باخودش مرا ببرد

تمام سینه زنان را به کربلا ببرد

اسماعیل شبرنگ

یا ولی الله...

 
از فراغ تو نمردیم مسیحا نشدیم


چشم ما تار نشد از غم و بینا نشدیم


جای تو دست به دامان طبیبان بودیم


حقمان بود اگر باز مداوا نشدیم


 بی تو یک عمر پی هرکس و ناکس رفتیم


گم شدیم آخر ازین غفلت و پیدا نشدیم


 نام مجنون بروی ماست ولی کو مجنون؟


وقتی از هجرتو آواره صحرا نشدیم


درد اینست که ما محض رضای دل تو


بیخیال خوشی فانی دنیا نشدیم


خاک عالم به سر ما که دراین عمر دراز


لحظه ای مشتری یوسف زهرا نشدیم

 
گریه کردیم ولی گریه ی بی فکر چه سود؟


قطره بودیم ولی وصل به دریا نشدیم


پیش ما آمدی اما همه غفلت کردیم


لحظه ای پای قدم رنجه ی تو پا نشدیم


قصدمان بود همه سنگ صبورت باشیم


قصدمان بود که از بخت بداما نشدیم


 همه رفتند حرم ماکه نرفتیم هنوز


زائر مرقد شش گوشه آقا نشدیم


کاش میشد که تو مارا به زیارت ببری


یک شب جمعه به پابوسی حضرت ببری

سید پوریا هاشمی

یا صاحب الزمان...

نیازمند عطایم مرا رها نکنید

من آشنای شمایم مرا رها نکنید

کنار سفره ی روضه نشسته ام یک عمر

غلام صاحب عزایم مرا رها نکنید

شهید کرب و بلا نیستم ولی عمری ست

اسیر کرب و بلایم مرا رها نکنید

نوشته بر روی پیشانی ام ز روز ازل

که وقف خون خدایم مرا رها نکنید

بدون لطف شما عاقبت به خیری نیست

دعا کنید برایم مرا رها نکنید

غبار قافله اینگونه مو سپیدم کرد

که پیر درد و بلایم مرا رها نکنید

شبیه مادر فرزند مرده میگریم

ببین گرفته صدایم مرا رها نکنید

لباس نوکری ام را کفن قرار دهید

که نزد بی کفن آیم مرا رها نکنید

منی که هر غزلم بی تو بود ، ویران شد
شمار شعر فراقم ، حدود دیوان شد
بساط دفتر و خودکار و گریه ام برپاست
دوباره شاعریِ من اسیر طوفان شد
گذشت فصل خزان و نیامده باران
دوباره قصّه همان سردی زمستان شد
هوای خشکی این چند سال شیراز است
اگر که اصل دعامان ، دعای باران شد
طنین باد به گوش دلم چنین می گفت
که خشکسالیمان از سرِ گناهان شد
میان این همه دست دعای بارانی
کسی نگفت دل ما اسیر هجران شد
کسی نگفت مسبِّب گناه ماست اگر...
نصیب یوسف زهرا دو چشم گریان شد
کسی نخواند نماز وصال تا اینکه
دوباره یوسفمان قعر چاه زندان شد
.
بیا بیا که فقط ما تورا کم داریم
بیا که کوری یعقوب ارث هر مسلمان شد
دوباره می پرم و میروم به سمتی که
دلم هوایی آن هر دقیقه ، هر آن شد
نمک به شعر خودم میزنم به اسمش چون
نوای هر ضربانم دم حسین جان شد
خوش آن دمی که تو امضا زنی و جار زنم
برات کرببلا هم نصیب "ایمان" شد
.
.
ایمان دهقانیا

من عاشق عشقم ولی دل در برم نیست
آن دلربا از دلربایان در حرم نیست
درخواب دیدم قفل زندان را شکستم
پرواز میخواهم ولی بال و پرم نیست
سر کرده ام یک عمر با سرمای دوری
اینجا کسی جز آتش غم یاورم نیست
من تشنه ام این جمعه هم مانند سابق
ساقی! شراب وصل تو در ساغرم نیست
آقا شنیدم روضه های کربلا را
حتی شنیدم مادرت. . نه! باورم نیست
آقا بیا قربان چشمان کبودت
آقا غمی جز درد نیزه در سرم نیست
می سوزم از هجران تو ای شمع عالم
پروانه ام اینجا بجز خاکسترم نیست
دلگیرم از دلگیری این عصر جمعه
چیزی بجز اندوه در چشم ترم نیست

محمد قاسملو

یا مولای...
گهی درباغ با گلها بنالیم

گهی چون بلبلی شیدا بنالیم

اگرخواهی بنالی با دل ما

بیا با مهدی زهرا بنالیم

سيد هاشم وفايي

امام زمان(عج)-مناجات

دارم تحمل می کنم درد جدایی را

 در ندبه ها سر می دهم مولا کجایی را

در گوشه ی زندان هجران...با خیال وصل

 هرشب تصور می کنم صبح رهایی را

دنیای رنگارنگ ما غیر از سیاهی نیست

من با تو معنا می کنم عصرطلایی را

مولا تو باقیمانده ی فیض خداوندی

درسینه ها تثبیت کن عشق خدایی را

 از پشت سنگرهای خاکی تا خدا بردی

جمله بلاجویان دشت کربلایی را

از راه می آیی و آوینی...بدون شک

روزی روایت می کند فتح نهایی را

دیگر ندارم تاب دوری بیش از این...برگرد

 با بیرق سرخ یل ام البنین برگرد

اسماعیل شبرنگ

مهدی جان...

اگربا غصه وغم هم ندیمی

غبارغم رسد با هر نسیمی

بیا همراه با مهدی بگوئیم

یتیمی درد بی درمان یتیمی

سيد هاشم وفايي

جمعه ی آمدن او به نظر نزدیک است
در دعای فرج جمع اثر نزدیک است
با ظهورش حرم فاطمه را می سازیم
بار بر بند برادر که سفر نزدیک است

محسن عرب خالقی

باید به که گوییم پریشانی خود را

جوییم کجا یوسف کناعنی خود را

در پای تو تشنه زیاد است ولیکن

دریا مکن این دیده بارانی خود را

ما منتظر واقعیت بوده ایم آیا؟

خرج که نمودیم غزلخوانی خود را؟

در غیبت کبرای تو گم کریده ایم آقا

راه و روش رسم مسلمانی خود را

ما را بطلب لایق دیدار تو باشیم

پنهان مکن آن چهره نورانی خود را

رضا باقریان