مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

چون مهر به نور خود پیدایی و پنهانی
با آن كه ز من دوری، نزدیكتر از جانی
اوصاف كمالت را، آیات جمالت را
می خوانم و می بوسم، انگار كه قرآنی
از صوت تو مبهوتم، در حسن تو حیرانم
تو حضرت داوودی، یا یوسف كنعانی؟
من با تو و تو با من،انصاف كجا رفته؟
من كمترم از مور و تو فوق سلیمانی
من زخم و تویی مرهم، من درد و تویی درمان
من خشكی و تو دریا، من تشنه تو بارانی
من شام غریبانم، تو صبحدم عیدی
من خار مغیلانم، تو سرو گلستانی
من بر سر راه تو، چون گوی به چوگانم
تو در دل زار من، چون نوح به طوفانی
با گل كنمت تشبیه، یا با نفس عیسی
هم خوب تر از اینی، هم پاك تر از آنی
قرآن به تو می نازد، عترت به تو می بالد
تو منتقم خون سالار شهیدانی
سوز جگر «میثم» آتش زده بر عالم
باشد كه دمی با او،بنشینی و بنشانی
شاعر:غلامرضا سازگار

امید من به عطای بقیة الله است
هزار جان به فدای بقیة الله است
بگو به حاتم طایی، مناز بر کرمت
هزار چون تو گدای بقیة الله است
حرام باد مرا بی محبتش نفسی
که زندگی به ولای بقیة الله است
دعای منتظران مستجاب خواهد شد
چون متصل به دعای بقیة الله است
خدا ز یمن وجودش به ما دهد روزی
رضای دوست رضای بقیة الله است
گر او نبود نمی ماند از بشر اثری
بقای ما ز بقای بقیة الله است
خوش آن بقیه عمری که سر شود با او
حیات و مرگ برای بقیة است 
شاعر : کلامی زنجانی

خوش آن صبح وصالی كه هجران به سر آید
خوش آن جمعه كه بر ز مهدی خبر آید
بگویید و بگردید به دریا و به صحرا
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
خوش آن لحظه ی شیرین كه روی تو بینم
سر راه تو همچون گدایان بنشینم
ببوسم رهت را؛ ببینم رهت را
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
خوش آن لحظه كه آریم به سوی تو نیازی
همه پشت سر تو بخوانیم نمازی
رد نغمه ی حمدت، به هر آیه دل ما
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
به پای گل نرگس بریزید گل یاس
بخوانید حضورش همه روضه ی عباس
بگویید بگویید ز بی دستی سقا
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
خوش آن لحظه ی شیرین كه در كعبه در آیی
چو پیغمبر اكرم كنار حجر آیی
شود دیده ی حجّاج همه گرم تماشا
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
همه منتظر هستیم كه آیی به مدینه
كنی یاد كنی یاد ز مسمار و ز سینه
ز سوز تو مدینه، شود محشر كبری
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
خوش آن لحظه كه آیی سر قبر پیمبر
سر قبر پیمبر شوی زائر مادر
شود تربت زهرا ز دیدار تو پیدا
كجایی گل زهرا كجایی گل زهرا
شاعر:غلامرضا سازگار

با یاد خدا همیشه در زمزمه باش
از غصه روزگار بی واهمه باش
هر لحظه دلت شکست یادت نرود
آن لحظه به یاد یوسف فاطمه باش
×××××××××
ما ای گل اگر خار تو هستیم ببخش
گر باعث آزار تو هستیم ببخش
سوگند به عمر کم زهرا ما را
یک عمر اگر عار تو هستیم ببخش
منبع:از حرم تا قتلگاه 
شاعر:سید مجتبی شجاع

موج غم هجران تو تا ساحل رفت
کشتیّ تمام عاشقان در گِل رفت
در غربت و در غروب عصری دلگیر
یک جمعه دیگر ز کف این دل رفت
اللهم عجل لسیدنا الغریب الفرج
شاعر:محمدمهدی عبدالهی

این جمعه هم گذشت اما بدون تو
سخت است زندگی بر ما بدون تو
شد عادت همه کابوس جمعه شب
آغاز گشتن فردا بدون تو
باشی اگر شما خوش رنگ می شود
حالا که تیره است دنیا بدون تو
عالم برای ما گیرم که شد بهشت
مثل جهنم است هر جا بدون تو
آمد محرم و این روضه ها به ما
مزه نمی دهند آقا بدون تو
بی همسفر ، سفر ؟ اصلا نمی شود
کرب و بلا رویم ؟ تنها...؟ بدون تو...؟
رضا رسول زاده
منبع:رو ضه رضا

تا كه به سوی تو آیم،نشانه نیست؟
یك رهنمای راه بلد در زمانه نیست
اذن دخول روضه ی ارباب نام توست
صاحب عزا به جز تو در این آستانه نیست
آرامشی كه هست مرا بین روضه است
جز هیئتت برای دلم آشیانه نیست
با كمترین بهانه بگیری تو دست ما
ای وای! در بساط دلم یك بهانه نیست
هر قفل را كلید ادب باز می كند
غیر از ادب كه نور در این صحن خانه نیست
آقا بیا كه بی تو گنهكارتر شدم
جز لطف چشم تو مددی در میانه نیست
شاعر:جواد حیدری

بازهم - صحبت فرداست قرارِ ما ها
بازهم - خیر ندیدیم از این فردا ها
چقدر پای همین وعده ی تو پیرشدند
جگر "مادر ها " موی سر "بابا ها "
سیزده قرنِ گذشته همه اش فردا بود
پس چه شد آمدنِ آن نفر ِ فردا ها
سیزده قرن، نفسهایِ زمین پرشده از ...
"پسر فاطمه"ها ای "پسر زهرا "ها
سیزده قرن، تو آنجایی و ما اینجائیم
چه کنم راه به آنجا ببرند اینجاها
خُب بگوئید بمیرید اگر قسمت نیست
دیدن یک نفر از ... یک نفر از آقاها
باز کُرسی زمستانی ما گرم نشد
بازهم سرد گذشتند ، شب یلداها

شاعر: علی اکبر لطیفیان

آن كه حرفش همیشه در فرداست
مثل روز ظهور خود زیباست
وقتی آمد تو خوب می فهمی
در چه جایی جزیره ی خضراست
او همان امتداد كوثر ناب
او همان راز لیله الاسراست
ظاهرش ساده وهمه فهم است
باطنش در تجرّد عنقاست
اصل او ریشه در خدا دارد
آخرین فرع ساقه ی طوباست
چشم اوقاب صورت نیلی
عكس تابوت بانویی تنهاست
دست ها را به حرف می آرد
خصلتش مثل محشر كبراست
خیمه ی سینه ی عطشناكش
داغدار همیشه ی عاشوراست
روح او مثل یك قصیده ی بلند
اسم او مثل یك غزل كوتاست
پشت این پنجره چه می گذرد
كوچه انگار حجم یك غوغاست
انتظاری دوباره می گرید
یا صدای سكوت این شب هاست
می پرد پلك چشم های همه
می زند در؛ كه مهمان شماست؟
شاعر:رضا جعفری

مناجات با امام زمان (عج)

کافر شدم که عبد و مسلمان کنی مرا

حتی شبیه حضرت سلمان کنی مرا

من یک سگم که از سر کویت گذر نمود

حیوان شدم که آدم وانسان کنی مرا

تبخیر می شوم که شوم جذب ابر تو

شاید شبیه قطره ی باران کنی مرا

در راه کربلا دل من را بخر که بعد

راهی راه نیزه سواران کنی مرا

من برگ خسته ام ولی من چه می شود

اینبار مثل فصل بهاران کنی مرا

سروده جعفر ابوالفتحی

به هاتفی كه تو را می دهد نوید بیا
به لحظه ای كه صدایت توان شنید بیا
به آن سحر كه صبا عطر یاس می آورد
همان سحر كه بلرزد دلم چو بید بیا
به آن طلوع كه از شرمِ چهره ات خورشید
شود به پشت دوصد كوه ناپدید بیا
به لحظه ای كه در آن كوچه مادری تنها
به جستجوی پسر دست می كشید بیا
به دختری كه در آن گیر و دار آتش و خون
برهنه پا پی ناقه می دوید بیا
به آن شبی كه به گهواره،شیر خوار عشق
ز تشنگی سر انگشت می مكید بیا
تو را به لحظه ی برخوردِ تیر و مشك قسم
به نا امیدی سقای  نا امید بیا
شاعر:حاج سید محسن حسینی

صبح جمعه بوی غربــــــت می دهـد
ندبه اش هم طعم حسرت می دهد
صبح جمعه با ندای انتظــــــــــــــــار
وعده دیــدار حضـــــــــرت می دهد
شاعر:محمدمهدی عبدالهی

رَه از همه جا بسته ولی راه تو باز است
عالم همه را بر در تو روی نیاز است
دارم گله از زلف تو بسیار ولیكن
گر باز نمایم سر این رشته دراز است
ارباب بصیرت همه دانند كه محمود
كُحل بصرش خاك كف پای ایاز است
هر چند نِیم لایق بخشایشت امّا
چشم طمعم بر در احسان تو باز است
خود قبله و چشم سیه ات قبله نما شد
و آن طاق دو ابروی تو محراب نماز است
از هر دو جهان قبله ی كوی ِ تو گزیدیم
رو سوی تو داریم  كه بهتر ز حجاز است
چشم تو به هر بی سروپا بر سر لطف است
جز با من ِ دل خسته كه پیوسته نیاز است
دیگر مزن آتش به دل ِ زار «وفایی»
كز آتش رخسار تو در سوزوگداز است
شاعر:وفایی

قابل پای تو سری دگر است
میوه ی شوق گوهری دگر است
من ز یعقوب خوب دانستم
جامه ی دوست، دلبری دگر است
محمل زلف تو بر دوش صباست
باد را بوی عنبری دگر است
سرمه خاصیت است خاک رهت
این چنین خاک منظری دگر است
تنگ شد خلق ما ز دوری تو
وعدۀ وصل نشتری دگر است
مدّ توفیق می کند معلوم
هر دری حلقه ی دری دگر است
مردم از ناله ام سبو زده اند
نعره ی مست ساغری دگر است
زخم بستر مرا ز پا انداخت
وادی هجر بستری دگر است
یک سه شنبه بیا به هیئت ما
کهکشان نیز معبری دگر است
سیل برداشت خانۀ ما را
بیت ما منزل تری دگر است
شاعر:محمد سهرابی

كویر دلم شوق باران ندارد
فصول غم من بهاران ندارد
به امید دیدار روی تو ای گل
دو چشمم به جز گریه مهمان ندارد
به شوق گل روی تو زنده هستم
حیات بدون گل امكان ندارد
رای وصال تو از جان گذشتم
رسیدن به تو راه آسان ندارد
تومعنای عشقی تو نور خدایی
دلم جز به عشق تو ایمان ندارد
نگاهم به جز دست جود آفرینت
ز درگاه كس چشم احسان ندارد
غم هجرت آخر مرا می كشد چون
غم هجر تو راه درمان ندارد
شاعر:احمد حسین پور علوی