مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

عشقت زسرای دل من پا نمی شود
 مجنون دلش به جز سوی لیلا نمی شود
بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند
هر یوسفی که یوسف زهرا نمی شود
هرگز مکن سوال چرا ما نرفته ایم
هر قطره ای که فانی دریا نمی شود
مرغک پر بسته ی دام تو ام
حضرت ارباب غلام تو ام
 

بیا یا بـــن الحسن جانم فدایت   
تمــــــام زندگی باشد برایت
بیا یا بـن الحسن دردم دوا کن    
مرا با دیدنت حاجت روا کن
بیا یا بن الحسن دورت بگردم   
بیا تــا دست خالی بر نگردم
اَبا صالح کجائی، امان از این جدائی 2
بیـــــــــــا دردم دوا کن 2        
بیا حــــــــــــــــاجت روا کن
بیــــــــــــــــــا ای پور حیدر  
ببـــــــینم روی تو یکبار دیگر
بیا دورت بگـــــــــــردم 2      
بیا تا دست خالی بر نگردم2
اَبا صالح کجائی، امان از این جدائی 2
بیــــــــــــــا بگیر ز اعدا 2     
تقاص خـــــــــــــــــــون زهرا
که پیش چشــــــــــــــــم مولا   
کتــــــــــــــــک خورده ز اعدا
بیا دورت بگــــــــــــــردم 2    
بیا تا دست خالی بر نگردم 2
اَبا صالح کجائی، امان از این جدائی 2

چه سالها چشمان ما چشم انتظاری کرد
چه سالها چشمان ما شب زنده داری کرد
چه سالها صبح سه شنبه ها 
چشمانمان یا گریه یا که زاری کرد
غافل از اینکه در طریق عاشقی کردن
هر کس که کاری کرد با پرهیزکاری کرد
ز ترس می گوییم از تقوی نمی گوییم
باید برای وصل او تقوی مداری کرد
در گیر و دار قسمت تکلیف ها دنیا
ما را اسیر این همه بی بند و باری کرد
با نالۀ آقا بیا، آقا نمی آید
باید برای مقدم دلدار کاری کرد
گیرم که آمد، در کدامین خانه جا دارد
باید هوای خانه هامان را بهاری کرد
لب ها پی آقا و دلها هم پی دنیاست
حالا به این دل می شود هیچ اعتباری کرد
باید گذشت از هر چه بوی غیر را دارد
مثل همان کاری که ابن مهزیاری کرد
فردا کنار خیمه او آبرومند است
دین خدا را هر کسی امروز یاری کرد
 

مُــــــــــردم بخدا از غم هجران جدایی  
ای دلبر دور از نظرم پس تو کجائی
بر حال دل زار، تو خود خوب گواهی  
جــز عشق تو ما را نبود هیچ گناهی
دلدار منـــــــــــــــــــــــی یا بن الزهرا  
ســــــــــــــــــالار منی یا بن الزهرا
تـــــــــــــــــــــــو یار منی یا بن زهرا
هر کس به کسـی نازد و منهم بتو نازم  
در خلوت شب با تو بود راز و نیازم
جــــــــــــــــــــانان جهان یا بن الزهرا   
از دیــــــــــــــــــده نهان یابن الزهرا
صاحب الـــــــــــــــــزمان یا بن زهرا
ای مهدی موعود، خـــــدا پُشت پناهت   
تـــــــــا کی بنشینم شها بر سر راهت
یـــــــــــــــــــــاسین منی یا بن الزهرا    
آئـــــــــــــــین منـــــــی یا بن الزهرا
صــــــــــــــاحب الزمان یا بن الزهرا
 

ای خاک آستان تو کحل بصر مرا
کوته مباد سایه ی لطفت ز سر مرا
با صد امید بر سر راهت نشسته ام
خاکم به سر اگر که برانی ز در مرا
من کمترین گدای تو ام یا ابا الحسن
بر خاک بوسیت بطلب بیشتر مرا
هر شب بر آستان تو سر می نهم
مگر روزی رسد که پا بگذاری به سر مرا
بال و پرم شکسته چو فترس ز معصیت
ای تالی حسین بده بال و پر مرا

من عاشق روی تـــوام   
دل دادۀ کُوی تـــــــــــــوام
لطفی نما مولا بـــه من        
یا بن الحسن، یا بن الحسن
عشق تو را دیوانـــه ام    
از هر کسی بیگانـــــــه ام
شمع ترا پروانـــــــه ام    
یا بن الحسن، یا بن الحسن
سوز و گداز مــن توئی  
راز و نیاز مـــــــــن توئی
ای حجت ثـــــانی عَشَر  
یا بن الحسن، یا بن الحسن
ما را ببیـــن در زمزمه  
بر مـــــــــــــادر تو فاطمه
ای حــــجت ثانی عشر    
یا بن الحسن، یا بن الحسن
بــعد از وفات مصطفی    
زهـــــــرا صدا می زد ترا
در پشت آن دیوار و در  
یا بن الحسن، یا بن الحسن
تا روی زهرا شد کبـــــود    
مُزد رسالت این نــــــــــبود
از امت بیـــــــــــــــداد گر     
یا بن الحسن، یــا بن الحسن
بازا بــــــــــــــرای شیعیان     
خود روضۀ مـــــادر بخوان
تنها نـــه درب خانه سوخت     
شمع و گل و پروانه سوخت
محــــــسن صدایت می کند   
یا بن الحسن، یــا بن الحسن
آقا به جان مادرت، آن مادر غم پرورت  
مــــــــا را مــــــــــــــــــــرانی از درت
یـا بن الحسن، یا بن الحسن

آقا عزیز زهرا چه گویم تا نریزد آبرویم
تو خود گو کیستی تا من بگویم
من کیم قلب وجودم من کیم جان جهانم
من کیم سر نهانم من کیم نور عیانم
من کیم کهف حسینم من کیم مهد امانم
من کیم مولای خلقت در زمین و آسمانم
من کیم فرمانروای ملک حی لا مکانم
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
یا بن الحسن 
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
من کیم من آسمانی مصلح خلق زمینم
من کیم من دست تقدیر خدا در آستینم
من کیم من وارث پیغمبر و قرآن و دینم
من کیم سرتا بدن مولا امیر المومنینم
من کیم من آخرین تیر الهی در کمانم
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم
من کیم من آفتاب یازده خورشید نورم
من کیم من مصحفم توراتم انجیلم زبورم
ن کیم من مظهر عفو خداوند غفورم
من کیم من آن کلیم هستم که عالم گشته طورم
من یگانه مصلح عالم امام انس و جانم
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم 
گر چه چون یوسف به چاه غیبت کبری اسیرم
هر کجا باشم به کل عالم خلقت امیرم
غیبتم را هست سری نزد دادار غدیرم
تا در اقتام زمین با دوستانم انس گیرم
گه به سهله گه به کوفه گه به قم گه جمکرانم
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم 
جامه ی ختم رسل پوشیده بر قد رسایم
ذوالفقار مرتضی در پنجه ی مشکل گشایم
چهارده خورشید پیدا در جمال دلربایم
می رسد از کعبه بر گوش همه عالم صدایم
جمع می گردند در یک لحظه گردم دوستانم
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم 
من همان خود خدا هستم که در جوش و خروشم
بانگ هل من ناصر جدم بود دائم به گوشم
پرچم سرخ حسین بن علی باشد به دوشم
می رسد دیگر به پایان انتظار شیعیانم
من کیم فرزند زهرا مهدی صاحب زمانم 

ما که خود تشنۀ دـیدار توئیم     
همـه نادیده خریدار توئیم
نه خریدار گــــــرفتار توئیم   
نه گرفتار که بیمار توئیم
همه گـــــوئیم بیا مهدی جان   
بشنـــو نالۀ ما مهدی جان
اشک معصوم ترا می خواند 
آه مظـــلوم ترا می خواند
همـــــه گوئیم بیا مهدی جان   
بشنو نـــالۀ ما مهدی جان
روی خونین شه هر دو سرا  
فرق بشـــــکافتۀ شیر خدا
ناله های شب تـــــــار زهرا  
پرچم ســـــرخ شه کرببلا
همه گوئیم بیا مهـــــدی جان   
بشنو نــــالۀ ما مهدی جان

آقا قسم به جان شما خوب می شوم
باور کنید آخرش به خدا خوب می شوم
حتی اگر گناه خلایق کشم به دوش
با یک نگاه لطف شما خوب می شوم
این روزها ز دست دل خویش شاکیم
قدری تحملم بنما خوب می شوم
من ننگ و عار حضرتتان تا به کی شوم
کی از دعای اهل بکا خوب می شوم
با یک دعای مادر دلسوز و مهربان
ام الائمه جوان خوب می شوم
جمعی کبوتر حرم فاطمه شدند
من هم شبیه آن شهدا خوب می شوم
من بدترین غلام حقیر ولایتم
ای بهترین امام بیا خوب می شوم
با این همه بدی به ظهور شما قسم
با یک نسیم کرب و بلا خوب می شوم
 

ای آنکه چشم پاک و نجیبت گواه ماست
تو هستی و ندیدن رویت گناه ماست
غافل ز حال و روز محبان نمی شوی
قائم چو خوانده ایم تو را اشتباه ماست
از وحشت برای غم آخر الزمان
تنها حریم جنت کویَت پناه ماست
ما را بخوان به وقت ظهورت که سالها
آماده طلیعه سبزت سپاه ماست
ای آخرین مسافر زهرا شتاب کن
عمریست بر مسیر عبورت نگاه ماست
هر وقت نام تو ز دل ما عبور کرد
انگار که چشم توست که دیده به راه ماست
با لطف فاطمه به شما مبتلا شدیم
کی گفته دل سپردن ما دلبخواه ماست
ما آمده ایم تا کَرَمت را عطا کنی
وقتش رسیده روزی ما کربلا کنی

هجران کشیده ایم و نشان از نگار نیست
کو عاشقی که بر غم هجران دچار نیست
ماندن در انتظار امید طلوع صبح
بی فایده است گر دل شب زنده دار نیست
دیگر خدا محل به دعامان نمی دهد
بر قول و فعل اهل گنه اعتبار نیست
دور از حبیب دل به تغافل سپرده ایم
این رسم عاشقی ِ دل بی قرار نیست
بی اشتیاق گفتن ذکر فرج چه سود
کوثر بدون لطف عطش خوشگوار نیست
غافل ز یاد یار به غم مبتلا شدیم
آیینه ی من از اثرات غبار نیست
ما زنده می شویم به ذکر غم حسینع
دلمرده است آنکه دلش سوگوار نیست
چون کربلا بنا به دل عاشقان اوست
کو عاشقی که با حرمش همجوار نیست

در حیرتم چگونه نشد فانی ات شَوَم
تا مَحرم ضیافت پنهانی ات شَوَم
حیف از شراب وصل شب قدر و عید فطر
آخر نشد ملازم مهمانی ات شَوَم
رفت از بَرَم رفیق شفیقی که داشتم
پس کِی رفیق سجده طولانی ات شَوَم
با اینکه چند مرتبه قرآن به سر شدم
یک شب نشد که مونس قرآنی ات شَوَم
آنسان که تو به معرفتم فکر می کنی
باید انیس محفل عرفانیت شَوَم
دارم امید در عرفه مَحرَمت کنی
باشد که در منای تو قربانیت شَوَم
ای کاش مهزیار دگر می شدم تو را
تا در حجاز زائر ایرانیت شَوَم
وقتی نشد که زانر گنبدطلا شَوَم
بگذار یارِ یارِ خراسانیت شَوَم
منصور امتی و من ای کاش لااقل
یکبار همصدای سحر خوانی ات شَوَم
تنها پناه این دل من روضه های توست
وقت است غرق روضه طوفانی ات شَوَم
یک لحظه با اجازه سادات مجلست
خواهم شریک ناله و همخوانی ات شَوَم
 

سیدی یا خاتم الأطهار یابن العسکری  
العجل یا جامع الاسرار یابن العسکری
ز انتظارت دیده احباب شد در ره سفید                
کی بود آن وعده دیدار یابن العسکری
ظلم و جور از حد گذشت و تیره شد روز جهان        
پرده برگیر از مه رخسار یابن العسکری
عقده ها در سینه ها راه نفس را بسته است     
عقده غم بر گشا از کار یا بن العسکری
از عناد مشرکین احکام دین رفت از میان          
خصم دین را گرم شد بازار یابن العسکری
تا به کی باطل به جولان تا به کی حق در حجاب   
این حجاب از روی حق بردار یابن العسکری
ناله های مادرت زهرا هنوز آید به گوش            
از میان آن در و دیوار یابن العسکری
پهلویش بشکست از در آه ، از کید عدو              
سینه اش شد رنجه از مسمار یابن العسکری
محسن شش ماهه اش از ضرب در در خون طپید         
از جگر زد آه آتشبار یابن العسکری
حبل دین را خصم دین بر حبل کین بربست و برد          
سوی مسجد فرق بی دستار یابن العسکری
فاطمه بگرفت محکم ریسمان را تا کند              
یاری آن سید ابرار یابن العسکری
قنفذ و ضرب غلاف تیغ با زهرا چه کرد             
تا که دستش اوفتاد از کار یابن العسکری
گر نمی شد هتک حرمت ابتدا از خصم دین           
کی شوی در کربلا تکرار یابن العسکری
گر نبودی آن خصومت باعلی هرگز نبود                         
با حسین را کس سرپیکار یابن العسکری
گر نمی شد بسته ی حبل جفا حبل المتین         
کی شدی مغلول کین بیمار یابن العسکری
گر نمی شد کشته محسن کی سر دوش حسین      
چاک شد حلق رضیع زار یابن العسکری
گر نمی شد نیلی از سیلی کین روی بتول           
کی سکینه دید آن آزار یا بن العسکری
دیده آذر سوی الطاف و احسان شماست
غم نصیبان را تویی غمخوار یا بن العسکری
شاعر:آذر

یک وقت ز خانه ات جوابم نکنی
با لطفظ برو خانه خرابم نکنی
می ترسم از آن لحظه که روز عرصات
در زمره نوکران حسابم نکنی
پیش نظر سینه زنانت محشر
بیچاره روسیه خطابم نکنی
نزدیکی درب دوزخ آقای بهشت
با بستن پلک خود عذابم نکنی
سوگند به جان مادرت ای آقا
شرمنده روی بوترابم نکنی
فردای قیامت سر حوض کوثر
با هرم نگاه خویش آبم نکنی
ای ساقی تشنه لب دلت می آید
مهمان پیاله ای شرابم نکنی ؟
 

تا کسی را به سر کوی تو راهش ندهند       
گریه و سوز دل و ناله و آهش ندهند
کوه طاعت اگر آرد به قیامت زاهد         
بی تولاّی تو حتّی پر کاهش ندهند
به غباری که ز کویت به رخم مانده قسم      
هر که خا ک تو نشد عزت  و جاهش ندهند
دیده صد بار اگر کور شود بهتر از آن       
که به دیدار تو یک فیض نگاهش ندهند
تو نوازش کنی ، آن را که نگاهش نکنند       
تو دهی راه کسی را که پناهش ندهند
تلخی عشق حلاوت ندهد میثم را
تا که سوزِ سحر و اشک و پگاهش ندهند 
شاعر:سازگار