مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

برگرد ای توسل شب زنده دارها
پایان بده به گریۀ چشم انتظارها
از یک خروش نالۀ عشاق کوی تو
حاجت روا شوند هزاران هزارها
یک بار نیز پشت سرت را نگاه کن
دل بسته این پیاده به لطف سوارها
از درد بی حساب فقط داد می زنم
آیا نمیرسند به تو این هوارها
ما را به جبر هم که شده سر به زیر کن
خیری ندیده ایم از این اختیارها
باید برای دیدن تو "مهزیار" شد
یعنی گذشتن از همگان "محض یار" ها
دیگر برای تو صدقه رد نمی کنم
بیهوده نیست اینکه گره خورده کارها
یک بار هم مسیر دلم سوی تو نبود
اما مسیر تو به من افتاد بارها
شب ها بدون آمدنت صبح می شوند
برگرد ای توسل شب زنده دارها
این دست ها به لطف تو ظرف گدایی اند
یا ایها العزیز تمام ندارها
شاعر:علی اکبر لطیفیان

بینوایم، نوای من، مهــــدیست    
دردمــــندم، دوای من مهدیست
من غریبم در این زمــان، ولی      
مـــونس و آشنای من، مهدیست
گر چه از داغ هجر می سوزم   
راضیم چون شفای من مهدیست
گــه به یادش ز خواب برخیزم  
نیمۀ شـــب دعای من، مهدیست
من نـــخواهم بهشت، بی مهدی  
جنت بـــــا صفای من، مهدیست
در دم مــــــــــرگ با ولایت او   
آخرین حرف نای من، مهدیست
چون قیامت ز خــــاک برخیزم   
اندر آنجا نـــــدای من، مهدیست
آن که در روز حشـر می بخشد    
از عنایت خطــای من، مهدیست

به حریم خلوت خود شبی چه شود نهفته بخوانیَم
به کنار من بنشینی و به کنار خود بنشانیَم
من اگر چه پیرم و ناتوان تو ز آستان خودت مران‏
که گذشته در غمت ای جوان همه روزگار جوانیَم
منم ای برید و دو چشم تر ز فراق آن مه نوسفر‏
به مراد خود برسی اگر به مراد خود برسانیَم
چو برآرم از ستمش فغان گله سر کنم من خسته جان
برد از شکایت خود زبان به تفقدات زبانیَم
به هزار خنجرم ار عیان زند از دلم رود آن زمان‏
که نوازد آن مه مهربان به یکی نگاه نهانیَم
ز سموم سرکش این چمن همه سوخت چون بر و برگ من‏
چه طمع به ابر بهاری و چه زیان ز باد خزانیَم
شده‌ام چو «هاتف» بینوا به بلای هجر تو مبتلا‏
نرسد بلا به تو دلربا گر ازین بلا برهانیَم
شاعر:هاتف اصفهانی

مهدی زهرا، مهدی زهرا، مهدی زهرا بیا 2
مُـــــــــــــــردم از غم تنهائی، عالم گشته تماشا
بیمارم تـــو مـــــــسیحائی بر دردم شفا بده 2
هستی قرآن، امید عترت، صفــــــــــــــای مجلس توئی
لالۀ نرگس، لاله نــــــــــــــــــــرگس، لاله نرگس توئی
مهدی زهرا، مهدی زهرا، مهدی زهــــــــــــــــرا 2
بگشا روی دل آرا را، بنمـــــــــــــــــــا تربت زهرا را
روشن کــــــــــــــــــن همه دنیا را، رو کن سوی مدینه
مدینه بی تو 2 محیط غم آمده، بیا نظر کن 2 بباغ آتش زده
مهــــــــــــــــــدی زهرا، مهدی زهرا، مهدی زهرا 2
من خـــــــــــــــــــــــــــــاک قدم یارم، من دلدادۀ دلدارم
در گلزار تـــــــــــو چون خارم یا مهدی نظری کن 2
بجان احمد، بجـــــــــــــــــان حیدر، بفاطمه مادرت 2
هر چه که هستم، دل بتـــــــــو بستم، مرا مران از درت
مهدی زهرا، مهدی زهرا، مــــــــــــــــــهدی زهرا 2
سیدی مولا سیدی مـــــــــــــولا سیدی یا بن الحسن 2

بازآ قرار دل‌ که به دل‌ها قرار نیست
داغی به سینه سخت‌تر از انتظار نیست
هر گله‌ای به صاحب خود دارد اعتبار
ما را بدون صاحب خود اعتبار نیست
در روزگارِ غیبت تو، صبح ما به چشم
غیر از غروب غربت و جز شام تار نیست
هر چند در فراق تو یک چند زنده‌ایم
دوران انتظار به جز احتضار نیست
گیرم ولایت دو جهان را به ما دهند
ما را به جز ولای شما افتخار نیست
بی‌اقتدار دولت حقِّ تو شیعه را
با اقتدار ارض و سما اقتدار نیست
بر عاشقی که می‌کشدش درد انتظار
خوشتر ز اشک و سوز دل و حال زار نیست
از بس که بی‌تو تیره شده روزگار ما
فرقی میان مغرب و لیل و نهار نیست
بر بوستان وحی حکومت کند خزان
زاغان شدند مرغ هزار و هزار نیست
گیرم که لحظه‌ها همه گردند صبح عید
دنیا برای منتظران جز مزار نیست
«میثم» برای عاشق مهدی در این زمان
بی‌لحظۀ ظهور، بهْ از اوج‌ دار نیست

پس از دوری من با تو، چرا آخر نمی آیی
بــــــده با یک نگاهت بر دل خونم تسلایی
همه عتتمر ادعا کردم غلام کوی تو هستم
چه گــردد ادعایم را کنی مولا تو امضایی
آگر آیی کشی دست نــــــــوازش بر سر مولا
بـــــــــه جان مــادرت دیگر ندارم من تمنائی
بیا ردم مـــــکن مهدی بده راهم تو یک لحظه
تو دانی غیر این خــــــــانه ندارم جا و مأوایی
دم بیمار و عصیان و شدم دور از ره طاعت
نمــــــــــــا بر درد بی درمان این بنده مداوایی
همه یــــاران من رفتند به کوی عشق تو خفتند
بیا دردم مـــــــــــــداوا کن امان از درد تنهایی
تمام عالم امکان همـــــــــــه ماتِ رُخت هستند
شود عالم فدای روی تــــــو بس که تو زیبایی
فدای اشک چشمانت، فــــــدای سجده های تو
بمیرم از برای تو، ز بس آقـــــــــــا تو تنهایی

نشانه رفته غزل های من به سوی کسی
به خـون کشانده دلم را خـیال روی کسی
تـمام قـافـیه ها را به خـطّ نـسـتعلیق
نوشته دست خدا لا به لای موی کسی
غـزل بهانه ی خـوبی ست تا قـدم بزنم
میان قافیه هایش به جستجوی کسی
هزار ندبه ی مبهم، هزار جمعه ی سرد
تـمام عـمر نـشـسـتم در آرزوی کسی
کسـی شــبـیـه تـو در آســمـان رویـا نیست
کسی چنان که تویی نیست رو به روی کسی
تـو عــاشـقـانـه تـریـن آیــه هـای قــرآنـی
قسم نخورده خداوند چون تو روی کسی
پر از حـرارت عـشق است سینه ام، انگار
نشانده ام به لب خود لب سبوی کسی
دلم خوش است به پایان شاهنامه ی شب
همیشه می وزد از مـاه عطر و بوی کسی
شاعر:حجت الاسلام محمد عابدینی

مـــرا به غیر تو نبود پناه مهدی جان    
که من گدایم و هستی تو شاه مهدی جان
در انتظار تو شاها گذشت عمر عزیز              
نگــــشت حاصل من غیر آه مهدی جان
شهـا فقیرم و مسکین و بر سر راهت      
نشستـــــــــه ام به امید نگاه مهدی جان
من عاشقــــــــــــم که به بینم جمال تو آیا    
بُـوَد به سوی جناب تو راه مهدی جان
بحــــــــــق حرمت اجداد خود نما نظری      
ز  مرحمت به من رو سیاه مهدی جان
خمیده پشت من که از بار معصیت شاها    
نمـــوده ام همه عمر اشتباه مهدی جان
بحق محسن در خــــــــــون طپیدۀ زهرا      
طلب نمــــــا فرجت از اله مهدی جان
شاعر:طاهائی

باز هم این دل دیوانه تو را می خواهد
دل بشکسته ز دست تو عطا می خواهد
رفته از زندگی ام روشنی و مهر و صفا
بهترین دوست همان یار قدیمی باشد
ای رفیق ازلی شیعه تو را می خواهد
شکر حق می کنم از خلقت زیبای دلم
اینکه ام نوکر این خانه خدا می خواهد
نفْس من فکر جدایی من و تو باشد
کمکی کن که مرا از تو جدا می خواهد
خسته ام از همه دنیا و گرفتارانش
کرمی کن که دلم کرب و بلا می خواهد
شاعر:جواد حیدری

در می زنم کــــه سائل این خانه ام کنی   
دلبــــــــاخته ام که با همه بیگانه ام کنی
عمری بـــه دور شمع وجود تو گشته ام    
تــــــــــا شعله ای ببخشی و ویرانه کنی
خـــــــود را تمام عمر، به دیوانگی زدم    
تنهــــــــــا به این امید که دیوانه ام کنی
غلاده ام به گردن و زنجیر محکم است    
در دست تُست تا سگ این خانه ام کنی

خواستم تا که بیایم سر بازار، نشد
تا مرا هم بنویسند خریدار، نشد
خواستم تا که به پابوسی یوسف برسم
مثل هر خواسته ی قبل هم این بار نشد
در میان صف زوّار تو سرگردانم
آه آه نوبت این عبد گنهکار نشد؟
عاشقان یک به یک از روی تو گل می چینند
ولی افسوس که روزی من این کار نشد
همه ی ترس من این است بگویند آخر:
بخت با منتظر سوخته دل یار نشد
اگر از بخت بدم زیر لحد خوابیدم
و اگر قسمت من نوکری یار نشد
...بنویسید روی سنگ مزارم: «ناکام
بنویسید که او زائر دلدار نشد
علّتش چیست؟ چرا از تو جدا افتادم؟
علّتش چیست؟ چرا فرصت دیدار نشد
نفس امّاره و شیطان و گناه و غفلت
علّت این هاست اگر یار پدیدار نشد
گفته بودی که به دنبال معاصی نروم
گوش من هیچ به این حرف بدهکار نشد
سر اعمال به هم ریخته ام گریانم
هر چه کردم نشوم مایه ی آزار، نشد!
تا به کی شاهد این بزم جسارت باشیم؟!
تا به کی صبر؟ چرا لحظه ی پیکار نشد؟
قبر حجر بن عدی در دل عشّاق علی ست
به خداوند اگر دشمن او خوار نشد!
مانده ام از چه به هنگام جسارت کردن
سقف و دیوار حرم بر سرش آوار نشد
حکمتی داشته که مادرتان بی قبر است
خوب شد خون به دل حیدر کرار نشد
شاعر:محمد فردوسی

ای روشنی دیدۀ احرار کــــــــجائی  
وی شمع فـــــــــروزان شب تار کجائی
ای دسته گل سر سبد بــــاغ رسالت 
وی وارث پیغمبر مختــــــــــــار کجائی
بر مردم محروم و ستمدیده و رنجور    
ای آنکه توئی مونس و غمـخوار کجائی
جانها به لب آمد ز فـراغ رخ ماهت  
هستیـــــــــــــم همه طالب دیـدار کجائی
ای مهدی مــــــــــوعود بیا تا نمائیم         
جان و سر خــــــود بهر تو ایثار کجائی
ای منـــــــــتقم خون شهیدان ره حق    
بنیان کن بنیاد ستــــــــــــــمکار کجائی
گــلشن شود از مقدم تو صحنه گیتی   
ای گلشن دین را گل بـــــی خار کجائی
شد حافظی از دوری روی تو دمادم      
چون منتظران تو دل افکـــــــار کجائی
شاعر:محسن حافظی

ســــوختم ز آتش هجران تو ای یار بیا  
تـــــــا نکُشته است مرا طعنۀ اغیار بیا
من همه عمر اتو را جستم و نا یافته ام 
تــــو عنایت کن و یک لحظه پدیدار بیا
منکــــــه از کوی طبیبم نگرفتم خبری 
تو که دانی چه گذشته است به بیمار بیا
همه جا گــشتم و دستم بوصالت نرسید  
تــــــــــو بنه پای بچشم من و یکبار بیا
یوسف فـــاطمه عالم همه مشتاق تواند  
رخ بــــــــرافراز دمی بر سر بازار بیا
با وجودی که همه مست تماشای تواند   
لحظـــــــــه ای را بتماشای من زار بیا
چه شود جــلوه دهی خانه تاریک مرا   
روز من شب شده اینک به شب تار بیا

رونــــق دلهــــــا، ابا صالح    
قبـــــــــــــــلۀ دلها ابا صالح
شمع شــــــــب تا، ابا صالح   
مونس و غمخوار، اباصالح
حامی احــــــرار، ابا صالح    
قاتل کفــــــــــار، ابا صالح
منم گــــــــرفتار، ابا صالح    
دوای بیمـــــــار، ابا صالح
محـــــــرم رازم، ابا صالح    
بی تو چه سازم، ابا صالح
من به تو نـــازم، ابا صالح      
ای گل نـــرگس، ابا صالح
به داد مـــا رس، ابا صالح     
حامی مظــــلوم، ابا صالح
پـــناه مـــحروم، ابا صالح       
باب نجــــــــاتم، ابا صالح
فُلــــک نجـــاتم، ابا صالح       
دوای دردم، ابـــــــا صالح
دورت بگـــردم، اباصالح       
منم گدایت، ابـــــــا صالح
من خاک پایت، ابا صالح        
توئی پناهم، ابا صـــــالح

بیا و زنگ غم از قلب مـــــا زادا مهدی    
بجان مــــــــادر افسرده ات بیا مهدی
جلای هر دل نورانی از عنــــایت تُست  
به قلب تیرۀ مـــــــا هم بده جلا مهدی
قیود نفس و هوا عامل فـــــــــــراق شده  
ز شر نفس و هوا کن مرا رها مهدی
نشسته ام سر راه تـــــــــو چون گدایانت 
نگاه مرحمتی کن به این گدای مهدی
همیشــــــــــه از تو تقاضایم این ود جانا    
که لحظه ای نشوم از شما جدا مهدی
به هیچ کس نکنم عرض حاجت خود را 
فقــط توئی که کنی حاجتم روا مهدی
تو از جرائم اعمال خلق محــــــــــزونی  
مــــرا ببخش گر آزرده ام ترا مهدی
به جان مادر پهلو شکســـــــته ات زهرا  
عنایتی بــــــــــــه من مبتلا نما مهدی