یوسف ثانی
الا ای یوسف ثانی، درآی زین شام ظلمانی
چرا رخ برنمی تابی، الا ای مه که پنهانی
فتادم در هوایِ تو، دو چشمم خاک پایِ تو
دل و جانم فدایِ تو، به لب دارم نوایِ تو
به راهت چشم به در دارم، به سر شوق سحر دارم
دو چشم از غصه تر دارم، هوای تو به سر دارم
خُمار از باده ی نابیم، اسیرِ باده و جامیم
به کی این غفلت و خامی، چو صیدِ خفته در دامیم
بیا گم کردگان راهیم، چو یوسف در ته چاهیم
اسیرِ نفس و دنیاییم، که تنهاتر زتنهاییم
تو آن ماهِ شبِ تاری، بیا جانا بیا آری
ببین کاز هجر تو گشته، سرشک از دیده ها جاری
الا ای ماه کنعانی، نما دل را چراغانی
برون آی رخ عیان بنما، که بر غمها تو پایانی
بسوزم در غمت جانا، که تو بهتر زما دانی
زبیداد و جفای ماست، که تو پیدایِ پنهانی
********
بیا که دل به جان آمد، بیا که وقت آن آمد
که طرحی تازه اندازیم، اساس کفر براندازیم
شاعر: امین بهاری زاده
