مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

لطفت دوباره حال مرا رو به راه کرد

رحمی به حال این دل بی سرپناه کرد

این دوریِ مسیر دلم از دل شما

دیدی چطور روز و شبم را تباه کرد؟

دنبالِ نفس رفتن من آخرش مرا...

...در دیدگانِ فاطمیت روسیاه کرد

از روز اولی که وجود آمدم خدا

من را غلام زاد و تو را پادشاه کرد

صاحب زمان شدی تو و رحمت به مادرت

من را اسیر کوی تو با یک نگاه کرد

در بین عشق های نهفته در این جهان

هرکس که عاشق تو نشد اشتباه کرد

آقا دلم خوش است که حال بد مرا

این روضه های مادرتان رو به راه کرد

ضربِ غلاف خصم سبب شد، شبانه روز

مادر درون خانه فقط آه... آه...کرد

تنها سپاهِ شیر خدا رفت و بعد از آن

مرد حنین را به خدا بی سپاه کرد

بعد از شبی که فاطمه اش را کفن نمود

مولا تمام درد و دلش را به چاه کرد

 شاعر:مهدی علی قاسمی

اشعار امام زمان(عج) - فاطمیه

یک بار دیگر مستجابم کردی آقا

بد بودم اما انتخابم کردی آقا

در مجلس روضه مرا هم ، راه دادی

با لطف خود نوکر حسابم کردی آقا

اصلا نگفتی که برو ، برگرد جا نیست

آه از خجالت، خیس آبم کردی آقا

کوه گناهم را تو نادیده گرفتی

با یک دعا ، کوه ثوابم کردی آقا

مثل همیشه ، آبروداری نمودی

پیش همه، عالیجنابم کردی آقا

از اولش، کار تو ذره پروری بود

در آخرش هم ، آفتابم کردی آقا

بال فرشته فرش راه عرشی ام شد

تا نوکر زهرا خطابم کردی آقا

زهرا نوشت و پای آن را مهر کردی

با این قباله ، کامیابم کردی آقا

یک آه مادر، گفتی و آتش گرفتم

از میخ گفتی و کبابم کردی آقا

بیچاره ام ای دوست نگاهی به دلم کن
یکبار دگر لطف نما و خجلم کن
مگذار که در حسرت غیر تو بسوزم
با نیمه نگاهی زغمت منفعلم کن
هر چند که انسم به تو چون اهل سحر نیست
بر میکده ی خویش بیا متصلم کن
شرمنده ام از حاصل عمرم که تباهی است
با ناله ی وقت سحرم زنده دلم کن
این بنده ی درگیر به افراط و به تفریط
خواهش ز تو دارد که بیا معتدلم کن
گر با گنهم باعث ازار تو هستم
با امدن پیک اجل زیر گلم کن
اشکی بفشان تا که بشویند تنم را
رحمی به من خسته تو در مغتسلم کن

برگرفته از کتاب شده صبح جمعه من و تو اثر جواد حیدری

اشعار امام زمان(عج) - فاطمیه

هرکس که بر سرش زده با عشق سر کند

باید هوای داشتن درد سر کند

باید هر آنکسی که پی وصل میرود

تا مرز سوختن بتواند خطر کند

از شوق این وصال مجال فراق نیست

سوگند خورده است مرا خون جگر کند

شب آمده است باز پریشان نشسته ام

شاید دوباره یوسف از اینجا گذر کند

باشد ، به التماس دل من محل نده

پس لا اقل بگو که چه خاکی به سر کند

اصلا چگونه شمع در این گوشه ی اتاق

شب را بدون صحبت پروانه سر کند

دیدی که خون داغ پروانه شمع را

چندان امان نداد که شب را سحر کند

افتاده اند در بغل هم دو سوخته

دیگر کسی نمانده کسی را خبر کند

وقتی فقیر فرق ندارد فقیر نیست

کاری کنید فقر مرا بیشتر کند

هر آنچه داده اند دو برابر گرفته ام

سائل نیامده است که اینجا ضرر کند

با آن که ذره را به نظر آفتاب کرد

باد صبا بگو که به ما هم نظر کند

اجرا شده توسط حاج منصورارضی در 11 اسفند 93

یا ولی الله...

گر چه می‎رود عمر و زوال می‎آید

دلم خوش‎ست که روز وصال می‎آید

تمام هفته‎ی ما را سه شنبه می‎سازد

که وقت درد دل و عرضِ حال می‎آید

مگر به خواب ببینم به درد تو خوردم

 شکست خورده به کارش خیال می‎آید

دلم شکست برایت، دلت برایم سوخت

میان گریه، سریع اتصال می‎آید

بهای هر کسی از نوع لقمه‎اش پیداست

هوایِ عشق، زِ نانِ حلال می‎آید

گناه‎های زبان، از زبان گرفته مرا

ببخش اگر که گدایِ تو لال می‎آید

بدون شور کسی صاحب شعور نشد

جنون همین که بیاید کمال می‎آید

سری که نیست به سودایِ روز دیدن تو

علی الصباح قیامت وبال می‎آید

دم حسین گرفتیم و از تو خِیر رسید

همیشه خِیر تو با این روال می‎آید

خوشا به حال کسی که به سمت کرب و بلا

برای لحظه‎ی تحویل سال می‎آید

اگر چه در دل خود داغِ کربلا داریم

 چه جای غصه و غم که ما رضا داریم

خراب آباد دل در خلوت دل یار می خواهد
کجا هستی دل ویرانه ام معمار می خواهد
در این دریا در این طوفان تویی چون نوح کشتیبان
شریعت ناخدایی ماهر و دیندار می خواهد
زده رنگی و ده رویی نمانده از وفا بویی
شهادت شاهدی چون میثم تمار می خواهد
صداقت نیست در ادم عدالت مرده در عالم
حکومت ذوالفقار وحیدر کرار می خواهد
بیا یابن الحسن گردن بزن بدعت گزاران را
خدا بدعت گزاران را ذلیل و خوار می خواهد
به خاطر خواهیت خوش زاد در هجر تو می سوزد
دل دیوانه اش مولا تو را بسیار می خواهد

مرحوم سید حسن خوشزاد

یا صاحب الزمان...

چشم.انتظار وصل تو خم شد، ازاین فراق

دیگر عجین غصه و غم شد، ازاین فراق

هر روز ما به داغ عزیزی به سر شد و

یک، یک ز عاشقان تو کم شد، ازاین فراق

هرهفته بس به جمکران و به قم راه رفته ایم

صحن و سرای سینه حرم شد، ازاین فراق

از بس به"عشق وصل" تو شاعر غزل سرود

بنگر به دست او که قلم شد، ازاین فراق

این جمعه هم گذشت و نشد درد هجر کم

بازم به سینه درد و الم شد، ازاین فراق

وحید دکامین

ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﯾﺪﻩ ﺭﺍ ﻓﺮﺵ ﮐﻒ ﭘﺎﯾﺖ ﮐﻨﻢ
ﭘﺎﯼ ﺗﺎ ﺳﺮ ﭼﺸﻢ ﮔﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﯾﺖ ﮐﻨﻢ
ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭼﺸﻢ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﯾﻢ ﻭ ﺗﻮ ﻏﺎﯾﺐ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ
ﭘﺮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺻﻮﺭﺕ ﺗﺎ ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎﯾﺖ ﮐﻨﻢ
ﺑﯿﻦ ﻣﺎﺋﯽ ﻭ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﮐﺠﺎﺋﯽ ﺑﺎ ﮐﻪ ﺍﺋﯽ
ﺟﺎﻥ ﺯﻫﺮﺍ ﺭﺣﻤﺘﯽ ﮐﻦ ﺗﺎ ﮐﻪ ﭘﯿﺪﺍﯾﺖ ﮐﻨﻢ
ﮔﺮ ﮐﻨﻢ ﭘﯿﺪﺍ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺍﯼ ﭼﺎﺭﻩ ﺑﯿﭽﺎﺭﮔﺎﻥ
ﺩﺭ ﺑﺮﺕ ﺑﻨﺸﯿﻨﻢ ﻭ ﺭﺍﺯ ﺩﻝ ﺍﻓﺸﺎﯾﺖ ﮐﻨﻢ
تا به کی امروزو فردا می کنی با زاکه من
جان نثار گفتن امروز و فردایت کنم
خود خبر داری که داغ مادرت زهرا چه کرد
من کیم تا با خبر از داغ زهرایت کنم
گوشه ی چشمی من ژولیده را کافی بود
زین جهت صبح و مساءاز حق تمنایت کنم

مرحوم حسن فرحبخش ژولیده نیشابوری

شهر من پر شده از جنگ هواها و هوس

دل خود را به که خوش کرده ای ای صاحب عصر؟

علی علی بیگی

یا صاحب الزمان...

آقا سلام جای تو در خلوتم کم است

حالم شبیه لرزه پس لرزه بم است

بی معرفت شبیه من اصلا ندیده ای

اما همیشه ناز مرا هم خریده ای

گشتم اسیر نفس پلیدی مرا ببخش

باهر گناه من چه کشیدی مرا ببخش

شرمنده ام که در صف عصیان پدیده ام

زخم قدیمی دلتان را دریده ام

من معترف به جرم و گناهم ولی چه سود

رو تیره تر ز سنگ سیاهم ولی چه سود

بگذار بگذریم ز این عبد پر گناه

حرفی بزن ز سوز دلت شاه بی سپاه

اصلا بیا بگو کمی از حال ناخوشت

از بی کسی وغربت و این فال ناخوشت

این فال بد که من شده ام مثل دشمنت

بدتر ز دشمنت ولی از وصله تنت

از مردم زمانه چه زجری کشیده ای

ای حیدر غریب نگو که بریده ای!

آقا گذر کن از همه تقصیر عاصیان

دیگر بیا ظهور نما ، منجی جهان

برگرد و از زمانه بگیر انتقام را

تفسیر کن به زخم دلت التیام را

زخم دل از کجاست تنهاترین امام؟

یادم نبود در بدری های تلخ شام

یک زن میان آنهمه نامحرمان پست

با طعنه زبان دل زینب چنان شکست

هجده قمر بروی نی و چشم دختران

تخریب حرمت علوی، چوب خیزران

شرمنده ام که حال خودم هم خراب شد

چشمان من مثال شما غرق آب شد

پس لااقل بخاطر مادر ظهور کن

از کوچه های تنگ مدینه عبور کن

گفتم ز کوچه و دل زارم کباب شد

این آسمان بروی زمانه خراب شد

ای وای ، کوچهْ تنگ و دلی سنگ و غربتی

طفلی مدافع حرم است و چه غیرتی

بر پنجه پا شده به دفاع بهر مادرش

دستی عبور کرد ز بالای پیکرش

تا شد به صورت گل یاسش قریب دست

وای از دل پسر که گوشواره هم شکست

خاکم بسر من چه نوشتم برایتان

دیگر بس است روضه نگویم ز آسمان

تنها قسم به قلب حزین حسن بیا

از بهر مادرت نه به این حرف من بیا

ازغم حجرشمادل راپراحزان مي كنم

روبه جاده... گرنشدروبه بيابان مي كنم

قبل روضه اول غم گفته ام ازغربتت 

اين چنين قلب ودلم راباتودرمان مي كنم

ارمني وگبرهم باشدبه ذكراعظمت 

من تمام خلق رايكجا مسلمان مي كنم 

گرمرادرآتش عشق تواندازندباز

باتوسل برشما آتش گلستان مي كنم 

شعرهايم معني خون مي دهدآقاببين

سربه كف گيرم به پاي توبه قربان مي كنم

برمشامم مي رسدهرالحضه بوي ميخ ودر

عيدخودرابادم مادربهاران مي كنم

يادسرداروامين الله يادآن امام

درميان روضه اش يادجماران مي كنم

خاک ري داردطلا آخرمگراي بي حيا

بس کن وضربه نزن خواهش فروان مي كنم

فاطمه آموخت باشيم ياور دين وولي

فاطمه مارادعاكرددرره سيدعلي 

حسن فرجي ملكشاه

امام زمان(عج)-مناجات

همینکه نوکرت هستیم خوب است

گدای مادرت هستیم خوب است

در این دنیای لبریز از سیاهی

سیاهی لشگرت هستیم خوب است

حسن كردی

رویی نشان نداده دل از ما گرفته ای

اینگونه صبر از دل شیدا گرفته ای

زلفی ندیده ایم پریشان آن شدیم

روزی نداده ای شب ما را گرفته ای

روشن نکرده ای که چه تکلیف شوق ماست

در پشت ابر رفته ای و جا گرفته ای

چشمی ندید تیغ دو ابروی تو ولی

بس کشته ها ز کشور دلها گرفته ای

دل را زما به نرخ محبت خریده ای

این نسیه را به نقد دو دنیا گرفته ای

هفت آسمان قنوت تورا حمد میکنند

قران مگر برای تماشا گرفته ای

تا افتخار پای تو گردد نصیب چشم

از اشکهای منتظر امضا گرفته ای

شاعر: موسي عليمرادي

امام زمان(عج)-مناجات تحویل سال

سالی که بی حضورتو تحویل می شود

داغی به جان ما همه تحمیل می شود

تنها به وصل طلعت ایزد نمای تو

از جمعه های هجر تو تجلیل می شود

درآخرالزمان که جهان در تلاطم است

آیات وصل توست که تنزیل می شود

آقا تو را ندیده ام وشعرمن هنوز

یکسر اسیر استعاره وتمثیل می شود

بازار ظالمان ستم پیشۀ جهان

با ذوالفقارعدل تو تعطیل می شود

بی شک که با ظهور تو فصل خزان ما

بر نوبهارعاطفه تبدیل می شود

یا ایهالعزیز بیا وشتاب کن

اسلام با ظهور تو تکمیل می شود

چشم انتظار مانده«وفایی» که سال ما

گویند با ظهورتو تحویل می شود

سید هاشم وفایی

ﮔﺬﺷﺖ ﻋﻤﺮ ﻭ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﺯ ﯾﺎﺭ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﺭﺳﯿﺪ ﺟﺎﻥ ﺑﻪ ﻟﺐ ﻭ ﻏﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻬﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﺍﺭ ﺁﻧﮑﻪ ﭼﺸﻢ ﻭﻓﺎ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻢ
ﮐﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﻧﻔﺮﺳﺘﺎﺩ ﯾﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺍﺯ ﻏﻢ ﻫﺠﺮﺍﻥ ﺯ ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺲ ﻓﺮﯾﺎﺩ
ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﯾﺎﺭ ﻧﺪﺍﻧﻢ ﺭﺳﯿﺪ ﯾﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﻧﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺍﯼ ﻧﻪ ﭘﯿﺎﻣﯽ ﻧﻪ ﻗﺎﺻﺪﯼ ﯾﺎﺭﺏ
ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﻋﺸﻖ ﻣﮕﺮ ﻫﺪﻫﺪ ﺻﺒﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺍﻡ ﺳﺮ ﺭﺍﻫﺶ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ
ﯾﮑﯽ ﻧﮕﻔﺖ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻫﮕﺬﺭ ﭼﺮﺍ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﻭ ﮐﻪ ﺩﻝ ﺍﺯ ﻏﯿﺮ ﺍﻭ ﺑﺮﯾﺪﻡ ﻣﻦ
ﺑﻪ ﺩﻟﻨﻮﺍﺯﯾﻢ ﺁﻥ ﯾﺎﺭ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﻭﻓﺎ ﺟﺮﻡ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﻮﺩ ﺁﺧﺮ
ﮐﺰ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ﺧﺴﺘﻪ ﺟﺰ ﻭﻓﺎ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﺍﻣﯿﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺣﺴﻨﯽ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺠﺐ ﻧﺒﻮﺩ
ﺑﻪ ﺩﺍﻣﻦ ﺗﻮ ﺍﮔﺮ ﺩﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﮔﺪﺍ ﻧﺮﺳﯿﺪ
ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﺭﯾﺰﺩ ﺳﺮﺷﮏ ﻏﻢ"ﺧﺴﺮﻭ"
ﺑﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺧﻮﺩ ﺍﯾﻦ ﺯﺍﺭ ﺑﯿﻨﻮﺍ ﻧﺮﺳﯿﺪ