مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

امام زمان(عج)-مناجات در ماه مبارک رمضان

آمده ماه خدا، حضرت دلدار بیا

از پسِ پرده ، گل حیدر کرار بیا

بی تو اصلا به مناجات صفا نیست که نیست

شده دیوار غمت بر سرم آوار، بیا

بی تو ای دوست چه خاکی به سرم ریخته شد

غصه ها در دل من گشته تلنبار بیا

آخر این نفس مرا از تو جدا کرد ولی

آمدم توبه کنم محضر غفّار بیا

رمضان آمده و چشم به راهت هستم

ای پناه دل این عبد گنهکار بیا

چقدَر خیر رسیده است به من از کرمت

چقدَر من شده ام بر تو بدهکار ، بیا

ترس دارم که نیایی و بمیرم آخر

لااقل لحظه ی مردن پی دیدار بیا

کاش می شد که قدم رنجه کنی مجلس ما

قسمت می دهم آقا به علمدار بیا

مادرت منتظر آمدنت هست هنوز

ناله ی فاطمه بین در و دیوار:بیا...

روز ها یاد لب جد غریبت هستم

نام او شد به لبم تا دمِ افطار بیا

نازدانه به لب تشنه ندا سر می داد

ای عمو دوری تو کرده مرا زار بیا...

غیرت الله خبر داشته ای بی تو چه شد؟

دشمنت برد مرا بر سر بازار بیا...

ای عمو خوب ببین صورت من را که شده است

چشمم از ضربه ی سیلی عدو تار بیا

مهدی علی قاسمی

بچشانید سحر لذّت روحانی را
برهانید مرا، این منِ جسمانی را
در دلم حسّ عجیبی ست خدا می داند
تا به پایان برسانم شب بارانی را
من از این نفس، از این نفس دگر خسته شدم
که به ساحل ببری این دل ویرانی را
بی تو در کوچه هجران چه غریب افتادم
خاطرم نیست کدامین شب طوفانی را؟
جمعه ای نیست که دلتنگ ظهورت نشوم
کاش پایان برسانی غم حيراني را
درد دل هام برای تو زیاد است زیاد
قصّه ی عاشقی و بی سروسامانی را
می شود کعبه ی من وقت سحر باز آیی؟
بشنوم نزدتو آوای غزل خوانی را
هشتمین روز سرودیم" نگار آمدنیست"
هشتمین بیت غزل های خراسانی را
این غزل لطف خدا بود ،تو هم می دانی
تا فروغی بشود این شب ظلمانی را
ناخودآگاه به خود آمدم امّا افسوس
جمع کردند دگر سفره مهمانی را
آرزوی دل عشّاق یقیناً این است
فَاَغِثٌنی ،برسان حجّت پایانی را
 
محمدمهدی عبدالهی

من این چشمی که رویت را نمی بیند ، نمی خواهم

که یعقوبی که یوسف را نبیند کورتر بهتر

یا صاحب الزمان...

هفته ها رفت و چشم انتظارم

« ای قلم سوز لَرین دَه اَثَر یوخ »

ای نسیم سحر گاه جمعه

« آشنا دَن مَنَه بیر خَبَر یوخ »



هر شب جمعه با کوهی از غم

میکشم در فراقت فقط آه

انتظار فرج پیرمان کرد

« گَلدی بو جومعَه دَگِشدی آلله »



تا قیامت نه در مصر و کنعان

می نویسم به هر کوی و برزَن

تو نه تنها زیوسف که حتی

« هَر گوزَل دَن آقا سَن گوزَل سَن »



در دل عاشقم کرده تأثیر

هر کلامی که شد با تو آغاز

برکِش از چهره کامل نقابت

« گون همیشَه بولوت آت دا ، قالماز»



منتظر می نشینم که لیلا

گوشه چشمی کند سوی مجنون

در پس ناامیدی امید است

« گون سایِم جمعه ی دیگَر اولسون »



عصر هم جمعه کم کم دلم را

تا خود کربلا می کشاندی

التیام دل شیعه برگرد

« کربلا یول لاری باغلی قالدی »



با عنایات خود بار دیگر

شعر من را به آخر رساندی

شیعه چشم انتظار تو مانده

« یا امام زمان گَل امان دی »

مجید قاسمی

شب یلدایم اگر با تو سپر شد یلداست

یااگر این شب من باتو سحر شد یلداست

ما که عمری زده ایم دم زِ فراق تو ، اگر

بعد از این شام سیه ختم سفر شد یلداست

ما که خود چله نشین تو شدیم آقا جان

این شب چله اگر از تو خبر شد یلداست

شب نشینی و کنار دگران خوب اما

باتو و عشق تو گر جمله به سر شد یلداست

ای خدای کرم و جود و محبت مهدی

از کرم بر من اگر از تو نظر شد یلداست

همچنان آل علی در خطر تهدید اند

آن دمی که زِ شما دفع خطر شد یلداست

چون شهیدان تو ای شهد شهادت نوشان

سینه ام گر به دفاع از تو سپر شد یلداست

حرف آخر ، اگر این چشم من ای صاحب اشک

امشبی  بهر  غم  جدّ  تو  تَر شد یلداست

مجتبي دسترنج

امام زمان(عج)-مناجات فاطمیه

دل گرمی ایـن روزهایِ سرد، برگرد

ای سرخی گلهایِ خشك و زرد، برگرد

آسان ندارد بی تو هر چه سخت، بازا

درمان ندارد بی تو هر چه درد، برگرد

اَشكوْ اِلیْكَ از جهانِ خـالی از مـرد

بـا سیصد و بـا سیزده تا مـرد، برگرد

از عاشقی سرشارم و چون اهلِ كوفه

پُشتِ تو را خالی نخواهم كرد، برگرد

می آیی آن روزی كه شاید خاك باشم

تا پَر كِشم بر دامنت چون گَرد، برگرد

دنـبـالِ تـو در كوچـه هـایِ فاطمیه

حیران شدم چون عابری شبگرد، برگرد

ای دسـتِ قهارِ خـدا تـا كه بگـیری

كـفـاره ی سیـلیِ آن نـامرد، برگرد

زینب فقط می داند آن بَلوایِ كوچه

شب ها چه بر روزِ حسن آورد، برگرد

یك حرف می مـاند برایم یابن زهرا

بـرگرد جـانِ مـادرت بـرگرد، بـرگرد

محمد بیابانی

امام زمان(عج)-مناجات فاطمیه

نظر نما که گرفتاری ام زیاد شده

ز دست تو طلب یاری ام زیاد شده

چقدر واسطه گشتی خدا مرا بخشید

ببخش توبه تکراری ام زیاد شده

بزرگواری و نگذاشتی زمین بخورم

به زحمت او بدهکاری ام زیاد شده

به چشم خلق گناه است گریه کردن ما

چه خوب شد که گنه کاری ام زیاد شده

ز درد روضه دگر شب نمی برد خوابم

شبیه فاطمه بیداری ام زیاد شده

صدای یا ابتایش به گوش می آید

دلم شکستنی است ، زاری ام زیاد شده

کسی که صاحب اشک است لشکر زهراست

به لطف فاطمه یاری ام زیاد شده

قسم به غیرت حیدر زدند زهرا را

به این دلیل عزاداری ام زیاد شده

به فضه گفت دعا کن دگر بمیرم من

که زحمت من و بیماری ام زیاد شده

به هیچ مرهمی این زخم هم نمی آید

هزینه های نگه داری ام زیاد شده

حلال کن چقدر خون پیرهن شستی

ملافه های پرستاری ام زیاد شده

قاسم نعمتی

مبادا عاشقان را واگذاری

دل دیوانه را تنها گذاری

گل نرگس مباداشیعه ات را

رها بااین دل شیدا گذاری

***

ببر دل دلبری زیبنده ی تست

گل نرگس تری زیبنده ی تست

تراگویند سلطان دوعالم

به عالم سروری زیبنده ی تست

***

گل نرگس شبی دیجور امشب

بترسم چشم این مهجورامشب     

نشه روشن به دیدارجمالت

بنه سر را میان گور امشب

سيد علمدار ابوطالبي

باز هم تشنه دیدارم اگر برگردی
چشمهای تو خریدارم اگر برگردی

از دم صبح غزل تا دل این تنگ غروب
ذکر نام تو شود کارم اگر برگردی

باز با حرمت چشمان تو من از دل شب
تا سحر یکسره بیدارم اگر برگردی

ای که تا دورترین فاصله ها کوچیدی
مانده ام دل به تو بسپارم اگر برگردی

رازهایم همه در قعر دلم زندانیست
می شوی محرم اسرارم اگر برگردی

ای که یک شب تو غریبانه دو چشمت کوچید
قصد یک عهد دگر دارم اگر برگردی

با توام با توام ای سوژه تکراری شعر
عالمی با تو غزل دارم اگر برگردی

گر چه از لحظه دیدار تو یک عمر گذشت
باز هم تشنه دیدارم اگر برگردی

شعرهایم همه از چشم تو جاری شده است
می کند قافیه تکرارم اگر برگردی

امام زمان(عج)-مناجات فاطمیه

ماییم و نفس داشتن امّا نكشیدن

بالای سر مرده مسیحا نکشیدن

بی‎عرضگی از ماست اگر که نرسیدیم

به مرتبه‎ی حسرت دنیا نکشیدن

هر جا سخن از توست چرا پایه نبودن

هر جا که گناه است چرا پا نکشیدن

تقصیر من و دوری از کوی تو، این است

قطره نشدن منّت دریا نکشیدن

شرمنده‎ام از عمر که شد وقف دو غفلت

از غیر، کشیدن، غم آقا نکشیدن

ما لکّه‎ی ننگیم ببخشید چه تلخ است

یوسف شدن و رنج زلیخا نکشیدن

مجنون همه‎ی آبرویش خونِ دلِ اوست

زشت است غم دوری لیلا نکشیدن

چه جای گله چون خودمان خواسته بودیم

تب داشتن و نازِ مداوا نکشیدن

حیف است در این فاطمیه روضه گرفتن

امّا ز جگر ناله‎ی زهرا نکشیدن

پشتِ درِ این خانه علی بود و عذابِ

چادر به سَرِ امّ ابیها نکشیدن

سید پوریا هاشمى

ای کاش که در یک سحر از ماه خدا

 صوتی برسد برای شیعه ز سماء

جبریل امین گوید : ای اهل جهان ،

 حکم فرج مهدی تان شد امضاء...

 

الساعة ان شاءالله

امام زمان(عج)-مناجات

ای آنکه ظهور تو به غم خاتمه است

می آیی و بر لبت چنین زمزمه است

این هفته اقامه نماز جمعه

در صحن و سرای مادرم فاطمه است

سید مجتبی شجاع

امام زمان(عج)-مناجات فاطمیه

دلگرمی این روزهای سرد برگرد

سرسبزی این روزگار زرد برگرد

آسان نگردد بی تو هر چه سخت باز آ

درمان ندارد بی تو هر چه درد برگرد

"اشکو الیک" از جهان خالی از مرد

با سیصد و باسیزده تا مرد برگرد

پای تو خواهم ماند و همچون اهل کوفه

پشت تو را خالی نخواهم کرد برگرد

می آیی آن روزی که شاید خاک باشم

تا پر کشم بر دامنت چون گرد برگرد

دنبال تو در کوچه های فاطمیه

حیران شدم چون عابری شب گرد برگرد

ای دسـِت قهاِر خـدا تـا كه بگـیری

كـفـاره ی سیـلِی آن نـامرد٬ برگرد

زینب فقط می داند آن بَلواِی كوچه

شب ها چه بر روِز حسن آورد٬ برگرد

یك حرف می مـاند برایم یابن زهرا

بـرگرد جـاِن مـادرت بـرگرد٬ بـرگرد

محمد بیابانی

اشعار امام زمان(عج) - فاطمیه

مثل یک هفته که اوقاتش تفاوت می‌کند

روزها لطف ساعاتش تفاوت می‌کند

زودتر از آفتاب اینجا به پایت آمدم

صبح‌ها حال مناجاتش تفاوت می‌کند

دست‌های خالی‌ من هفتگی پر می‌شود

صاحب این خانه عاداتش تفاوت می‌کند

کوله‌باری از خجالتْ محضرت آورده‌ام

عبدِ سرافکنده سوغاتش تفاوت می‌کند

گریه خیر محض دارد چه ز حاجت چه ز هجر

هر دو الماس است و خیراتش تفاوت می‌کند

حرف‌هایم را به تو با اشک‌هایم می‌زنم

لال، شکلِ عرضِ حاجاتش تفاوت می‌کند

مرده را در بین روضه جان تازه می‌دهند

خانه‌ی آقا کراماتش تفاوت می‌کند

افضل الاعمالِ ما، عشق حسین بن علی ست

گریه‌کن ، نوعِ عباداتش تفاوت می‌کند

با اجازه از پسر، گریانِ داغِ مادریم

اصلا این مادر مصیباتش تفاوت می‌کند

دم نزن از سوختن، اما علی فهمید و بس

زخم در با تاول آتش تفاوت می‌کند

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در 14 بهمن 93

امام زمان(عج)-مناجات فاطمیه

پُر از حاجتم، حاجتم را روا كن

گره های كورِ مرا، باز وا كن

دلی بی قرارم، قرارِ دلم شو

غباری حقیرم، مرا خاك پا كن

میانِ قنوتت، میانِ نمازت

مراهم دعا كن، مرا هم دعا كن

فقط خوب ها نه، كمی مالِ من باش

بد و خوب را، كمتر از هم سوا كن

دو دستِ پُر از خواهشم را بگیر و

اگر كه دلت آمد، آندم رها كن

شبی بینِ روضه، بگو وای مادر

شبی بینِ ما ، مادرت را صدا كن

همانجا جدا كن ز تن روحِ ما را

و این جسم را خاك در كربلا كن

محمد بیابانی