مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

این زندگی بی تـو به جایــــی نمیرسد

بـی عشق گریـــه ها به بهایی نمیرسد

مرغ دلــم شکسته پرش صاحب الزمان

هـرگـــــز بـدون تـو به هوایــی نمیرسد

مـا را نگاه مرحمتت سـر بـــه راه کرد

نـوکـر بــــدون تو به نوایی نــــمیرسـد

بــــرگرد ای تــــلاطم دل های بی قرار

بــــازآ که بی تو فصــل رهایی نمیرسد

عیـــن عــــدالتی تو همانند مرتـــضی

حق برکسی اگر تو نیایــــی نمیرسد

اصلا دلیل این همه غم غیبت شماست

زور کسی به شیعه، بیایــــی نمیرسد!

با درد، سر کنیم؟ توراضــی نشو...بیا

جز با ظهور دوست، دوایــــی نمیرسد

وقت قنــــوت میشود و جــــای ربنا

غیـــر ازفــــرج ذهن دعایــی نمیرسد

شاید دلیل غیبت تان در وجود ماست

شایـــــد مــقام ما به گدایــــی نمیرسد

ازکوفیــــان عصر شما نیز برمشام

آقا نیـــــا که بــوی وفایـــــی نمیرسد

ای عاشقان به گوش،که جز با ظهور ما

پایان فصـــل سرد جدایــــی نمی رسد

شاعر: محمد جواد حیدری

امام زمان(عج)-مناجات

من بال و پر شکسته ام آقا پرم بده

آقا  بیا و بال و پر دیگرم بده

بار دگر غلامیِ ما را قبول کن

ارباب من به من صله از مادرم بده

یک بار هم شده تو میانِ همه به من

عنوان افتخاریِ ای نوکرم بده

راضی شو از گدا و بیا آبرو بخر

با لطف خود عنایتی از داورم بده

با یک نظر طبابتِ صدها بلا کنی

پس ای طبیب کامِ دلِ مضطرم بده

گریه میان روضه بما چشم دل دهد

اینک بصیرتی تو به چشم ترم بده

خواهم تمام عمر شوم پیشمرگ تو

بهر سپر شدن به ولایت ، سرم بده

ایمانِ نینوایی ما را زیاد کن

از خیمۀ حسین کمی باورم بده

بر عاقبت بخیری خود می کنم دعا

با مرگ سرخ زندگی برترم بده

این امتحان سخت که دارم به پیش رو

آمادگیِ روز و شب آخرم بده

محمود ژولیده

امام زمان(عج)-مناجات

شما بیا ، نفس از عطر جاده ها با ما

جواب دادنِ فریاد بیصدا با ما

بیا و آتش نمرود را گلستان کن

قدم زدن وسط شعله ی بلا با ما

تو ذوالجناح بیاور ، تو ذوالفقار بگیر

قیام کن ، علم سبز مرتضی با ما

میان معرکه اذن جهادمان با تو

نثار کردن سر تا به پای ما با ما

اذان صبح که بر کعبه تکیه خواهی زد

اذان ظهر بیا مشهدالرضا با ما

بپرس از خودِ مسلم که نامه کوفی نیست

حسین...! راهگشایان کربلا با ما

حمید رمی

گرفته هجر ، گریبانِ خون جگرها را

به شب کشیده غیاب شما سحرها را

برای خوب و بد ما نبودنت ضرر است

غم فراق تو سوزانده خشک و ترها را

هزار مرتبه آواره‎ی شما شده‎ایم

هزار مرتبه گشتیم این گذرها را

خودت گواه زمین‎گیر بودن مایی

گناه آمد و سوزاند بال و پرها را

بدیم اگر چه ولی باز تحمل کن

نَران ز پشت درِ خانه دردسرها را

به گریه راه تو را شسته‎ایم روز‎به‎روز

نوازشی بکن ای شاه رفتگرها را

ببین چه می‎کشد این طایفه بدون شما

بیا و دفع کن از شیعیان خطرها را

چه جمکران، چه قم، چه نجف، چه سامرا

به کربلا برسان ختم این سفرها را

از این عزا همه‎ی دشت گریه می‎افتند

بغل کنند اگر پدرها پسرها را

اجرا شده توسط حاج منصور ارضی در روز ششم محرم 94

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

آرزو مانده به دل طعم رضایت بِچِشَم

ساغری از می گلگون ولایت بِچِشَم

کاش می شد که همه عمر شوم مَحرم راز

آخر کار که شد جام لقایت بِچِشَم

ای خوش آنروز که در بین تَفَقدهایت

گرمی و نرمی دستان عطایت بِچِشَم

سحری کاش که هنگام زیارت خواندن

با همین گوشِ سرم لحن صدایت بِچِشَم

لهجۀ مادری اَت بین مناجات خوش است

مَحرمت چون بشوم سوز دعایت بِچِشَم

صوتِ ترتیل و تلاوت ز تو زیباست و من

آرزو می کنم آن صوت رسایت بِچِشَم

لفظ آهنگ حجازت دل ما را بِبَرَد

نَفَسی کن که ز آیات خدایت بِچِشَم

حَسَنی هستی و تحریر حسینی داری

نغمۀ حیدری از حال و هوایت بِچِشَم

بادۀ معرفت از بسکه تعارف کردی

خواستم بوسه ای از دست عطایت بِچِشَم

ای امامی که تو را مدح و ثنا گوست خدا

جلوه ای کن که مِی مدح و ثنایت بِچِشَم

"هر کجا می نگرم نور رُخت جلوه گر است"

قِسمت این است کمی هم ز رثایت بِچِشَم

چاره ای نیست به جز راه میان بُر یعنی:

لحظه ای روضه ای از کرب و بلایت بِچِشَم

قتلگاه و سُم اسب و تن چاک و بی سر

بوی سیب است که از آه و نوایت بِچِشَم

محمود ژولیده

امام زمان (عج)

شب تا سحر ، جز نام تو نجوا ندارد
کی گفته که عاشق شب یلدا ندارد ؟!

دلداده تنها لذّتش دیدار یار است
وابستگی به لذّت دنیا ندارد

می سوزم و می سازم عمری با فراقت
پروانه جز آتش که جایی را ندارد

هر فصلی از عمرم ، زمستان است بی تو
دنیای بی تو واقعاً گرما ندارد

ما را به عنوان «غلامت» می شناسند
بی تو کسی کاری به کار ما ندارد

ای خوش به حال آن که مثل مهزیارت
جز دیدن تو در سرش رؤیا ندارد

از دیدنت محروم می ماند یقیناً
چشمی که رنگ و بویی از تقوا ندارد؟

وقتی که جای «بهتر از ما» خیمه ی توست
دیگر برای روسیاهان جا ندارد

تا زنده ام می بینمت یا نه ؟! بگو که
این نوکرت توفیق دارد یا ندارد ؟

گر چه بدم امّا تو را می خواهم آقا
مجنون تمنّایی به جز لیلا ندارد

خوشبخت آن که انتخابش کرده ای تو
بدبخت آن که این لیاقت را ندارد

هر جای هیأت که نشستم فیض بردم
پایین و بالا مجلس آقا ندارد

محمد فردوسی

امام زمان(عج)-مناجات شب تاسوعا

تو زائر هر روز و شب کرببلایی

عمریست عزادار یل عهد و وفایی

مشک از غم دست و علم چشم ببارد

برگرد که تو منتقم آل عبایی

***

کی قرار تو و عمو باشد

مه و آیینه روبرو باشد

کف العباس حول حوش غروب

نرود یادتان ، بگو باشد

محمد عظیمی

آقا سلام دل نگرانم برایتان
دیگر نمی رسد به من و ما صدایتان

آقا به روی چشم‌های من دربه در شده
خالی است جای آن اثر رد پایتان

آقا شکست خورده پر و بالم از گنه
دیگر نمی شود بپرم در هوایتان

هر چند از تو دورم و بی‌قیمتم، ولی
یک روز می‌شود که شوم مبتلایتان

می‌سوزم از فراق تو یابن‌الحسن بیا
آقا فدای غربتتان، گریه‌هایتان

با این همه گناه من، اصلاً بعید نیست
باعث شوم زیاد شود دردهایتان

بین گناه و معصیت و دوری از شما
دارد ز دست می‌رود آقا گدایتان

این جمعه را به خاطر زهرا ظهور کن
تا که کنم تمامی خود را فدایتان

شاعر:رضاباقریان

این نامه‌ای که از تو به دستم رسیده است

آتش به بند بند وجودم کشیده است

پرسید همسرم چه شده منقلب شدی؟
آقا مگر چه گفته که رنگت پریده است

در نامه ات چه آه بلندی کشیده‌ای
تیرِ «مِن الغریب» امانم بریده است

من که نمرده‌ام دم از این بی کسی مزن
این تیغ گرچه کهنه ولی آبدیده است

گر شد قدم کمان نه برای کهولت است
آقا به احترام تو پشتم خمیده است

میخواست جز تو وا نشود دیده اش به غیر
این پیر اگر که ابروی خود را نچیده است

ای مسلم ابن عوسجه! فکر حنا مباش
مولا نوشته بار حنایم رسیده است

شاعر:میلاد حسنی

امام زمان

ز کوچه‌های دل ما عبور نزدیک است
قسم به حضرت زهرا ظهور نزدیک است

خدا کند که من از یاوران او باشم
که راه آمدنش گر چه دور نزدیک است

قسم به حضرت زهرای مرضیه دیگر
به کوچه‌های مدینه حضور نزدیک است

به یمن مقدم مهدی سلاله‌ی زهرا
شود زمین و زمان پر ز نور نزدیک است

خدا کند که بیاید، تا نمردم من
که لحظه‌های شب عشق و شور نزدیک است

زمان آمدنش تا زمین کرببلا
و انتقام سر در تنور نزدیک است

خدا کند که بسازد بقیع خاکی را
که زنده گشتن اهل قبور نزدیک است

قسم به خون شهیدان و خون پاک حسین
قسم به حضرت آقا ظهور نزدیک است

رضاباقريان

در سِــلک ما رَنجاندن دلدار جایز نیست
دلبستگی بر هیچ کس جز یار جایز نیست

آنانکه حسّ و حال مدح ات را نفهمیدند
گفتنــد کـار میـثم تمّــار جایز نیست

تا دست های گرم و پُر مهر تو را داریم
پس تکیه کردن بر در و دیوار جایز نیست

گیرم که از چاهش در آوردند امّا نه
یوسف فروشی بر سر بازار جایز نیست

وقتی که در خلوت دلت جایی دگر گیر است
پس ادّعای عشق در اَنظار جایز نیست

راحت تو را از یاد خود بردیم و می دانیم
در محضر تو این همه انکار جایز نیست

از نسل زهرایی ، لطافت در وجود توست
نه ! یاس را هم صحبتی با خار جایز نیست

هرجا که باشد مجلس مادر تو هم هستی
با بودنِ تو گفتن از مسمار جایز نیست

محمدقاسمی

ابر بهارم یابن الزهرا

تا کی ببارم یابن الزهرا

ای آخرین مسافر دنیا کجایی

ای یوسف صحرایی زهرا کجایی

شاها نظر به ما کن ، لطفی بر این گدا کن

در یک قنون وترت آقا ما رو دعا کن

(یابن الجسن کجایی .. یابن الحسن کجایی.. یابن الحسن کجایی)

دلم هوای دیدنت کرد

یا طلعه الرشیده برگرد

ای روشنی بخش دلم تو آفتابی

کی می شود بی پرده بر دنیا بتابی

یه سر اگه شد آقا بیا به روضه ما

تا از شرار آهت آتش بگیره اینجا

همراه خود ای بی قرینه

یه شب ببر ما رو مدینه

شاید مرا یک شب کنار خود نشانی

بالای قبر مادرت روضه بخوانی

روضه از آن جوانی که شد قدش کمانی

هم شد مویش سپید هم رویش ارغوانی

محسن فیاضی

رو می کنم به روی شما جور دیگری

شاید نظر کنی تو به ما جور دیگری

شب های جمعه روضه ما را شما بخوان

ما را ببر به کرببلا جور دیگری

ما گریه می کنیم به لطف نگاه تو

در داغ سیدالشهدا، جور دیگری

توفیق گریه کردن ما را زیاد کن

می خواهم از تو حال بکا جور دیگری

بوی شهید می دهد این روضه های ما

خو کرده ایم با شهدا جور دیگری

مثل همیشه میدهمت با وفا قسم

اما به دست های جدا، جور دیگری

شاعر:وحید محمدی

با اخم، رؤیای مرا پر پر نگردان
کار مرا با این گنه،یکسر نگردان
من را اسیر درگه دیگر نگردان
پس التماست میکنم،رو بر نگردان

عمری دخیل نیمه شب بستم به این در
بد هستم اما منتسب هستم به این در

از من بساز آن بنده ای که دوست داری
آن گوهر ارزنده ای که دوست داری
از “عشق رب آکنده” ای که دوست داری
قربان تو با خنده ای که دوست داری

با “طاعت” من غنچه ی لبهات وا شد
سهم من از نیمه شب تو یک دعا شد

هر چند مثل ابر و باران بی پناهم
هر چند مثل موج، محتاج نگاهم
هر چند مثل خاک، سرگردان راهم
هر چند بی این اشک دیده بی سلاحم

اما همین که با تو ام خیلی لذیذ است
هر یوسف زندان نشین با تو “عزیز” است

باعشق من را از قفس آزاد کردند
با یک نگه قلب مرا آباد کردند
افتاده را با دستگیری شاد کردند
بر روی دستم آرزوها باد کردند

من آرزو دارم رسیدن به وطن را
روزی ببینم صحن زیبای “حسن” را

برگرد از غربت امید نسل آدم
برگرد که دنیا گرفته رنگ مات
مصر و عراق و سوریه، غزه پر از غم
چشم انتظار توست بحرین و یمن هم

صبح سفید شیعیانی یابن زهرا
چشم امید شیعیانی،یابن زهرا

محمد کاظمی نیا

کاش می شد بیشتر از این تو را یاری کنند

مردم ایران برایت بیشتر کاری کنند

کاشکی در روضه ها می شد به جای اشک ها

چشمه هایی از طلا از چشم ها جاری کنند

کاش می شد در مسیر زائران در هر کجا

عاشقانت خاک ها را هم طلاکاری کنند

عاشقان تو فقط با گریه هاشان زنده اند

هیچ وقت آقا نگو از گریه خودداری کنند

گرچه با دیوار و در با نیزه و سر سوختند

کاش می شد که از این هم بیشتر زاری کنند 

بچه های هیات ما صبح و شب آماده اند

بعد از این پشت سر سقا علمداری کنند

ما ضریحی نو برایت از دل و جان ساختیم

تا همه از جان و دل دورش عزاداری کنند 

پس ضریح کهنه ی شش گوشه را آقا بگو

تا برای مادر و محسن نگهداری کنند

شاعر: ایوب پرندآور