مناجات با امام زمان حضرت مهدی (عج)

امام زمان(عج)-مناجات شب چهارم

چرا آواره کوه و بیابانم، نمی دانم

چه می خواهد غم عشق تو از جانم، نمی دانم

به سمت آسمان رو می کنم هر جمعه می پرسم

کجایی ماهِ پشت ابر پنهانم؟ نمی دانم

تو که هر هفته امضا می کنی پرونده مارا

نمی مانم چرا بر عهد و پیمانم، نمی دانم

در این عصر غم و تردید آقا با ظهور تو

به جا می ماند آیا دین و ایمانم؟ نمی دانم

نمی دانم که هستم آن زمان پای رکاب تو

چه هستم؟ کافرم گبرم مسلمانم، نمی دانم

فدای قلب پر مهرت که این شب ها پر از درد است

محرَم مثل تو ناحیه می خوانم، نمی دانم

چه می شد اینکه مانند شما خون گریه می کردم

خدا می کرد چون زینب پریشانم، نمی دانم

شبیه حُر سرم زیر است پشت خیمه ارباب

نگاهش می کند امروز مهمانم؟، نمی دانم

عباس احمدی

امام زمان(عج)-مناجات

دیده های تار، می بارند بر تو مستمر

تشنۀ یک لحظه دیدارند حتی مختصر

کوچه های قلب ما خاکیست اما بی ریا

یک قدم بردار در این کوچه ها ای رهگذر

هر چه با اشک فراقت کرده ای سیرابمان

با همان میزان به دیدارت نمودی تشنه تر

با سمات و عهد و ندبه با فرج خو کرده ایم

آه ما و اشک ما اما نمی بخشد اثر

این سفر آخر چرا اینقدر طولانی شده

ای مسافر این سفر هر جا که هستی بی خطر

شنبه را تا پنج شنبه با امیدی زنده ایم

بلکه صبح جمعۀ این هفته می آید خبر

پرسشی داریم ، می ماند همیشه بی جواب

یابن زهرا جان زهرا کی می آیی از سفر ؟؟....

مهدی مقیمی

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

دستِ ما گیر كه در ورطۀ غم می اُفتیم

یـادِ ما بـاش كه ما یادِ تو كم می اُفتیم

بـاید اینـجا بنشیـنیم كه مـا را بخرند

گریه كـن، گریه و گر نه ز قلم می اُفتیم

لطفِ چشمـانِ تـرِ مادرمـان بود اگر

كه درِ خـانۀ اربـابِ كَـرَم می اُفتیم

ریشۀ ما همه در خاكِ حسینیۀ توست

دستِ مـا نیست كه در پایِ عَلَم می اُفتیم

می زنیم آنقدر از عشق بر این سینه كه باز

مثـلِ گیسویِ تو بر شـانۀ هـم می اُفتیم

تا نفس هست حسین است، حسین است، حسین

حق بـده پیشِ تو هـر نیم قـدم  می اُفتیم

مـادر افتاد زمیـن تا كه نیـوفتیـم از پـا

تـا بگوئیـم فـقـط بیـنِ حـرم می اُفتیم

تا شنیـدیم كه بر رویِ كـمر دست گذاشت

در ورودیِ حـرم بـا قـدِ خـم می اُفتیم

حسن لطفی

امام زمان(عج)-مناجات

ﻣﻦ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻩ ﺗﻮ ﺩﻭﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺗﻮ ﭼﺸﻢ ﺧﺪﺍﯾﯽ

ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺩﻣﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﺸﺎﯾﯽ

ﺗﻤﺎﻡ ﻋﻤﺮ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻡ ﺍﯼ ﺩﻝ ﻏﺎﻓﻞ

ﻧﯿﺎﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﯼ ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ ﮐﻪ ﮐﺠﺎﯾﯽ

ﭼﻨﺎﻥ ﮐﻪ ﺟﺪّ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﻓﻘﯿﺮﺍﻥ

ﭼﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﯼ ﻣﻦ ﻓﻘﯿﺮ ﺑﯿﺎﯾﯽ

ﺩﻋﺎ ﻫﻢ ﺍﺯ ﻧﻔﺴﺖ ﺧسته ﺷﺪ ﻧﺪﯾﺪﻣﺖ ﺁﺧﺮ

ﺑﯿﺎ ﺑﮕﻮ ﭼﻪ ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺭﺥ ﺑﻨﻤﺎﯾﯽ

ﺩﻟﻢ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻭ ﻟﺒﻢ ﺩﺭ ﺩﻋﺎ ﻭ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﻪ ﺭﺍﻫﺖ

ﻣﮕﺮ ﺑﻪ ﻓﯿﺾ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺩﻟﻢ ﺯﮐﻒ ﺑﺮﺑﺎﯾﯽ

ﺩﻝ ﻣﺮﯾﺾ ﻣﺮﺍ ﺍﯼ ﻣﺴﯿﺢِ ﺁﻝ ﻣﺤﻤّﺪ

ﺗﻮ ﻣﺮﻫﻤﯽ ﺗﻮ ﻃﺒﯿﺒﯽ ﺗﻮ ﻧﺴﺨﻪ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺩﻭﺍﯾﯽ

ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺧﺎﮎ ﻗﺪﻡ ﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻩ ﮔﺬﺍﺭﻡ

ﺑﯿﺎ ﮐﻪ ﺯﻧﮓ ﺯﺁﯾﯿﻨﻪ ﯼ ﺩﻟﻢ ﺑﺰﺩﺍﯾﯽ

ﺑﻪ ﺩﻭﺭ ﮐﻌﺒﻪ ﮔﺸﺘﻢ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺭﻭﯼ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻢ

ﺗﻮ ﮐﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﺗﻮ ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺗﻮ ﺯﻣﺰﻣﯽ ﺗﻮ ﺻﻔﺎﯾﯽ

ﺗﻮ ﺳﺠﺪﻩ ﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﮐﻮﯾﯽ ﺗﻮ ﻧﯿّﺘﯽ ﺗﻮ ﻗﯿﺎﻣﯽ

ﺗﻮ ﺣﻤﺪﯼ ﻭ ﺗﻮ ﻗﻨﻮﺗﯽ ﺗﻮ ﺫﮐﺮﯼ ﻭ ﺗﻮ ﺩﻋﺎﯾﯽ

ﺑﻘﯿﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﺧﯿﺮٌ ﻟﮑﻢ ﮐﻪ ﻫﺴﺖ ﺑﻪ ﻗﺮﺁﻥ

ﺑﻪ ﺷﺄﻥ ﺗﻮﺳﺖ ﺗﻮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻘﯿﺔ ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎﯾﯽ

ﺳﺘﺎﺭﻩ ﻣﯽ ﺷﻤﺮﺩ ﺩﺭ ﺷﺐ ﻓﺮﺍﻕ ﺗﻮ "ﻣﯿﺜﻢ"

ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﻗﺮﺹ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺮﺁﯾﯽ

غلامرضا سازگار

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

در معرض نگاه شما نور می شوم

بی نور تو ز محضرتان دور می شوم

کم با تو حرف می زنم امّا دلم پر است

از شرمساری است که مهجور می شوم

اصلاً به روی من نمیاری که من بَدَم

وقتی که باز وصلۀ ناجور می شوم

بی آبرویم و به غمت گریه می کنم

آنگاه از نگاه تو مسرور می شوم

چشمان توست جوشش آب حیات من

من با تو زنده می شوم و نور می شوم

وقتی به سبک زندگی ات زندگی کنم

پس با مسیر بندگی ات جور می شوم

در پیش پات سفرۀ جان پهن می کنم

روزی که در سپاه تو مأمور می شوم

دارم امید روز قیامت به اذن تو

من باز روضه خوان تو محشور می شوم

گاهی شباهتی به تو پیدا کند دلم

با یک فرازِ ناحیه ، مأجور می شوم

پس ندبه می کنم به غریبی جدّ تو

آنقدر گریه می کنم که دگر کور می شوم

یا منتقم سپاه تو تشکیل می شود

من هم در آن به نام تو مشهور می شوم

محمود ژولیده

امام زمان(عج)-مناجات

دل مرده ام ز خاک درت زنده می شوم

با مِهر تو  چو  مهر ، فروزنده می شوم

چون در حریم خویش مرا راه می دهی

از جرم خویش و لطف تو شرمنده می شوم

در موج گریه گر تو به اشکم نگه کنی

سر تا قدم چو باغ گل از خنده می شوم

از کثرت عطای تو سر می کشم ز عرش

وز خجلت گناه سرافکنده می شوم

خاک تواَم اگر چه برآرم سر از سپهر

بالله قسم به پای تو پاینده می شوم

سر تا به پا گناهم و با دوستی تو

مرهون لطف خالق بخشنده می شوم

با آن که غرق ظلمتم از کثرت گناه

تا بنده می شوم به تو ، تابنده می شوم

هیچم ولی وصال تواَم می دهد وجود

آن قطره ام که بحر خروشنده می شوم

کام هلاکت است به هر سو که رو کنم

تنها به درگه تو پناهنده می شوم

من «میثمم» که مرگ و حیاتم بدست توست

در قبر هم به دوستی اَت زنده می شوم

حاج غلامرضا سازگار

امام زمان(عج)-مناجات

به دریا رَوَد آب جویی که داریم

به مِی می‌رسد این سبویی که داریم

میسّر نگردد به بال "وبالی"

هوای پریدن به کویی که داریم

به جز آب از چاهِ ناله کشیدن

چه شد حاصل از جستجویی که داریم؟!

به چه رویی آخر شما را بخوانیم؟

اگر با چنین خُلق و خویی که داریم!

بدون تو در دوره‌ی سخت غیبت

نرفت آب خوش از گلویی که داریم

ز خون شهیدانِ این آب و خاک است

اگر هست نام نکویی که داریم...

به شاهیِ عالم خدایی می‌ارزد

در خانه‌ات آبرویی که داریم

فقط با همین روضه‌ها درامانیم

ز هر فتنه‌ی پیشِ‌رویی که داریم

اگر خوب یا بد، غلام حسینیم

ز کرب و بلاست عطر و بویی که داریم

حرم با تو رفتن صفا دارد آقا...

چه بی‌انتهاست آرزویی که داریم

احسان محسنی فر

با این همه گناه گفتیم بیا بیا
کردیم اشتباه گفتیم بیا بیا
تا کی اسیر معصیتیم یا حبیب؟!!
با رویِ سیاه گفتیم بیا بیا
با دیده ی پُر ازگناه بهرظهورتو
با این نگاه گفتیم بیا بیا
رفتیم سوی غفلت و نامدیم ما...
در راه خیمه گاه گفتیم بیا بیا
بااین دروغ ها خودمان را آقا
کردیم تباه گفتیم بیا بیا
دراین دیارپُرگنه که باشدآقا؟
ما را پناه؟ گفتیم بیا بیا
قسم دهیم تورا به حسین(ع)
با هزار آه گفتیم بیا بیا

سید امیرمیثم مرتضوی

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

جانا به دل خسته ی ما هم نظری کن

یک شب تو از این کوچه ی ویران گذری کن

این کوچه ی ظلمت زده از نور فراریست

ای ماه بیا و شب دل را سحری کن

جانا تو کجا و من آلوده ولیکن

چون گل به بر خار شبی را سپری کن

چون لاله ز هجران تو خونین جگرم من

رحمی تو بر این ماتم خونین جگری کن

از راه رسیده ست مه جد غریبت

یک شب به عزایش تو بیا نوحه گری کن

یک شب تو بخوان از غم انگشت بریده

یک شب تو بخوان از  غم آن جسم دریده

ناصر شهریاری

امام زمان(عج)-مناجات

ندیدمت که بگویم چقدر زیبایی

نیامدی که ببینم شبیه زهرایی

برای دیدن رویت ز خواب برخیزم

نوید آمدنت کی دهد دل‌آرایی

دلم هوای تو دارد بیا که دلتنگم

تو خویش آگهی از راه و رسم شیدایی

نظر بلندتر از تو نمی‌شود پیدا

بگویمت تو همیشه عزیز دل‌هایی

غزل برای سرودن بهانه می‌خواهد

و تو بهانه‌ الهام این غزل‌هایی

تو از قبیله نیکان روزگارانی

تو از قبیله عشقی امیر تقوایی

بیا قسم دهمت جان مادرت زهرا

بیا، بیا که ببینیم چقدر زیبایی

فرائی از نفس افتاده از ملال فراق

نمانده است دگر ذره‌ای شکیبایی

عبدالمجيد فرائي

مناجات با امام زمان ( عج )

یک عمر دویدیم و به کویت نرسیدیم

دل از تو شکستیم ؛ ولی دل نبریدیم

روی تو گل انداخت ز شرم گنه ما

ما از گل روی تو خجالت نکشیدیم

خال لب تو دانه ی ما بود و صد افسوس

کاندر طلب دانه به هر دام پریدیم

رفتیم و دویدیم همه عمر و نگفتیم

دنبال که رفتیم ؟ سوی که دویدیم ؟

تو سینه ی صد چاک ز ما خواستی و ما

حتی ز فراق تو گریبان ندریدیم

عالم همه جا بود محیط کرم تو

افسوس که ما قطره ایی از آن نچشیدیم

بودیم سر افراز به مهر تو هماره

هر چند ز بار گنه خویش خمیدیم

مجید آقاجانی ( گدای ارباب )

امام زمان(عج)-مناجات

باز حسرت به دلم ماند و نیامد یارم

او چه کرده است ندانم همه شب بیمارم

نیت روزه نمودم که به می لب نزنم

یاد رخساره ی تو شد سبب افطارم

گر بود صفحه ی روشن به کتاب عمرم

لحظاتی است که خرج تو شده ای یارم

بسکه از وصف تو گفتم همه مشتاق تواند

لیک پرسند چگونه است رخ دلدارم

کاش تصویر گناهم به دو چشم تو نبود

تو به رویم نزدی من خجل از کردارم

گر نشانی ز توام بود همه رفت از دست

کاروان رفته و من گمشده ی دیدارم

از تو دلگیر شوم گر به سرایم آیی

خواب باشم بروی و نکنی بیدارم

آرزویم همه این است که در خیمه ی تو

بنگرم از کرمت بنده ی خدمتکارم

جواد حيدري

ما پیر شدیم و خبر از یار نیامد

 فرهاد به دیدار نمکزار نیامد

 با دست گدایی و سری کج سر راهش

 صد بار نشستم ولی یکبار نیامد

 ما پیرزنی عاشق و او یوسف مصری

 اما چه کنم عرضه به بازار نیامد

 آماده ی یک واقعه بودیم ولیکن

 سلطان سلاطین، به دربار نیامد

 اوراق بهادار شده دفتر من حیف...

امضاش به مجموعه اشعار نیامد

 با اینکه تمام قلمم داد کشیده

 در بغض دلم حرف صدا دار نیامد

 هر واژه شعر از کرم اوست ولیکن

 ای اهل قلم میر و قلمدار نیامد

 در مجلس روضه همه روضه همین است

 نزدیک محرم شده و یار نیامد

 وقتش شده با گریه و صد آه بگوییم

 ای اهل حرم میر و علمدار نیامد

 الله امان از دل مضطر رقیه

 سقای حرم، سید و سالار نیامد

 حتی شب سوم که شدم چشم به راهش

 با روضه آن مرد طبقدار نیامد

 آخر چقدر شعر برایش بنویسم

 انگار نه انگار نه انگار نیامد

امیرحسام یوسفی

امام زمان(عج)-مناجات

نماز عمر قضا شد بگو چه کار کنم؟

چگونه این همه پائیز را بهار کنم؟

تمام خیرالعمل‌های من تباه شدند

بگو کجا بروم کسب اعتبار کنم

هزار بند به پاهای خسته‌ام بستم

چگونه از عملم از خودم فرار کنم

صدای حیَّ علی‌الموت می‌رسد هر روز

که زنده‌تر شوم و مرگ اختیار کنم

به یک نگاه بکش؛ زنده کن مرا آقا

بکش مرا که به این مرگ افتخار کنم

من از فراق شما گریه می‌کنم امشب

که دل به خیمه‌ی سبز تو رهسپار کنم

رحمان نوری

امام زمان(عج)-مناجات محرمی

دلم برای تو تنگ است چاره ای آقا

به سوی گوشه نشینان نظاره ای آقا

تمام عمر بخود گفته ام به خواب مرو

مباد بر تو کند یک اشاره ای آقا

برای آمدنِ تو چه کار کردم من

چه گویَمَت چو بپرسی چه کاره ای آقا

چرا هنوز ترا شاعرانه می خوانم

هنوز در غزلم استعاره ای آقا

هنوز بودن تو بین ما معمایی است

اگر چه عترت و دین را اشاره ای آقا

تویی به شهر مدینه هنوز آواره

به شهر خویش نشستن اجاره ای آقا!

هنوز حرف تقاص شکسته پهلویی است

مدینه مانده و یک تخته پاره ای آقا

شبانه روز تمام موذنان با تو

ندا دهند سر هر مناره ای آقا

ترا به کعبه قسم فارس الحجاز بیا

که هست منتظر یک سواره ای آقا

تو نور فاطمه در هر میانه ای آری

که گفته ساکن گوشه کناره ای آقا

صدای پای تو از کربلا رسد یعنی

قسم به کشتة گودال چاره ای آقا

صدای نالۀ یا منتقم بگوش آید

ز نعش بی کفن پاره پاره ای آقا

محمود ژولیده