اشعار ولادت حضرت علی اکبر (ع)

آمده یار و دلبرم ، روشنی چشم ترم
سر به سر من نذارید ، مست علیِ اکبرم
می زنم پر روی بامش     تا حد جنون می خوامش
حک شده به تاج یوسف    صد هزار یوسف غلامش
دل آسمونیا برا زیارت شده بی تاب
پیش نور صورتش نداره رونق نور آفتاب
پسر ارشد ارباب
مددی یا علی اکبر
******
دلدار و دلبر اومده ، برهمه سرور اومده
با صورت پیمبری ، همنام حیدر اومده
ای نگار آسمونی             سرور نسل جوونی
چی میشه یه بار دلم رو     پایین پات بنشونی
اگه تو ساقی باشی از می تو همیشه مستم
تو بذار تو دامنت تا به ابد بمونه دستم
من علی اکبری هستم
مددی یا علی اکبر
******
تو لاله ی لیلایی و ، من کمتر از خار و خسم
ذکر تو اینقدر می خونم ،  تا که تموم شه نفسم
دل فقط راهتو میخواد       زندگیّ بی تو بر باد
اسمت و هر روز موذن    تو اذون می زنه فریاد
وقتی شمشیر می زنی سر تا پا شکل مرتضایی
شرزه شیری و نترس چون که شاگرد مجتبایی
تو خون خون خدایی
مددی یا علی اکبر

شاعر : محمد مهدی روحی

تویی که ذکر لبی ، ثانی حُسن ِ نبی ، ای دل و دلبر ، آقا یا علی اکبر
آینه ی نَبَوی ، دسته گل ِ عَلَوی ، سیّد وسرور ، آقا یا علی اکبر
گلخونه ی عشق حسین پر از گل عقاقیه
تولّد علمدار رشادت و عاشقیه
اومده نوگل باغ اهل بیت ، اومده چشم و چراغ اهل بیت
کعبه ی تموم دلها اومده ، یوسف حسین و لیلا اومده
سیّدی علی اکبر
 ******
گل بهار حسین ، دار و ندار حسین ، ای دل و دلبر ، آقا یا علی اکبر
حُسن خدا شده رو ، زینت دوش عمو ، سیّد و سرور ، آقا یا علی اکبر
گل پسر خون خدا ، ای دلربا،ای مهجبین
بوسه زده بر صورتت ، دسته گل امّ البنین
این پسر خوشبو تر از گل یاسه ، فرش زیر پاش ز جنس احساسه
توی میدون نبرد کربلا ، بهترین شاگرد رزم عباسه
سیّدی علی اکبر
 ******
یاس سپید حسین ، همه اُمید حسین ،  ای دل و دلبر ، آقا یا علی اکبر
مُنَوّری چو قمر ، میوه ی قلب پدر ،  سیّد و سَرور ، آقا یا علی اکبر
مارو دعا کن آقا جون تا که نشیم از تو جدا
عنایت کن تا که بیایم ، همچین شبی پایین ِ پا
خاک تو به روی چشمای منه ، بود و هست و دین و دنیای منه
دوس دارم به راه عشقت جون بدم ، این دعای روز وشب های منه
سیّدی علی اکبر
 

شاعر : رضا تاجیک

دل پر شوره ، شب جشن و سروره
وقت تجلیّ رخ الله و نوره
وقت دعا شد ، که عالم با صفا شد
مژده بدید اربابمون حسین بابا شد
آمد شبه پیمبر       مولا علی اکبر
می شینه خنده به روی حضرت لیلا مادرش ، به به
فرشته ها از آسمون گل می ریزن روی سرش ، به به
که بوسه می زنه حسین به صورت گل پسرش ، به به
مولا مولا مدد یا علی اکبر
******
چه نازنینه ، نگاش به دل می شینه
چون نوه ی ناز امیرالمومنینه
دشمن خنّاس ،  دلیره و با احساس
بهتر از این که نمی شه شاگرد عباس
این ماه عالمینه    عشق باباش حسینه
ای پسر خون خدا عموی صاحب الزمان ، اکبر
موذن کرببلا تو الگوی نسل جوون ، اکبر
میخوای که مجنونت بشیم صورتت و بده نشون ، اکبر
مولا مولا مدد یا علی اکبر

شاعر : محمد مهدی روحی

میرن امشب ، همه با چشم تر
پایین ِ پا ، به پابوس اکبر
شد جلوه نور ِ جمال ِ الله      زد غنچه امشب گل ثارَالله
زینب میخونه ، تبارکَ الله
به گل حسین ماشاالله
یابنالحسین یا علیّ ِ اکبر
******
یاس ارباب ، معطّر اومده
آیینه ی پیمبر اومده
خوشحال و شادن علی و زهرا     بیت الولای حسینی ، غوغا
شد بوسه بارون عزیز لیلا
به گل حسین ماشاالله
یابنالحسین یا علیّ ِ اکبر
******
قرار ما ، به قلب مبتلا
همین روزا ، ایشالا کربلا
عرش دل ما ، بهشت دلها    پایین پای عزیز زهرا
روزی ِ ما کن ، زیارت آقا
مدینه و کرببلا
یابنالحسین یا علیّ ِ اکبر
 

شاعر : حاج امیر عباسی

(به سبک قد أفلح المؤمنون)
كرامـت كوثـره ، هستی مـادره
قد و قامـت رعـناش پیمبریـه
كعبه ی دل همه س ، شبیه فاطمه س
پهلوونی كه سر تا پا حیدریـه
می باره عطر خدا از نگاش ، لبریزِ بوی سیبه نفساش
تو موجِ غمه ساحل حسین ، آروم و قرار دل حسین
آسمونا دلداده شن    صداش مسیحای دلاست
صلابتش حیدریه              مؤذن كرب و بلاست
******
قیامته قامتش ، محـو شجاعتش
میون معـركه آسمـون و زمین
پهلوون كربلاست ،  امیر نینواست
انگار زنده شـده امیرالمؤمنین
اللهُ اكبـر از قـد و بـالاش ، اللهُ اكبـر از رشـادتـاش
سردارِ دلاورِ ازلی ، تو رگ هاش می جوشه خون علی
وقتی كه شمشیر می زنه    كسی حریفش نمی شه
أنا بن حیدر رو لبش     فاتح رزمه همیشه

شاعر : یوسف رحیمی

 می باره از آسمونا     صد سبد اقاقی و یاس
اومده علی اکبر             برادر زاده ی عباس
این شه عالمینه ، نور دو عینه ، عشق حسینه ، گل لیلاست
ماه علی دمیده ، سرزد سپیده ، اونکه امیدِ ، ما جووناست
یا مولا یا علی (3) یا علی اکبر
******
ای ستاره ی ولایت           همه جانها به فدایت
چقدر زیبا هستی یوسف    افتاده به خاک پایت
ای تو گل بهاری ، تو لاله زاری ، تو هوا مو داری ، حضرت دلبر
ای که حسین سرشتی ، عین بهشتی ، رو دلم نوشتی ، یا علی اکبر
یا مولا یا علی (3) یا علی اکبر
******
ای محمد پای تاسر    ای علی را جلوه یکسر
ذکر قد قامت قیامت              اکبری الله و اکبر
راه میری مثل زهرا ، ای جان بابا ، بر ما جوونا ، تویی رهبر
ای تو حسن خصائل ، ای علی شمایل ، معدن فضائل ، علی اکبر
یا مولا یا علی (3) یا علی اکبر
 

شاعر : محمد مهدی روحی

عروس زهرا چه زيبا گلى در هستى آورده است
كه عطر و بويش زمان و زمين در مستى آورده است
موسم خوشحالى است، چون على و عالى است
شد حسين باباولى، جان زهرا خالى است
ياعلى اكبرمدد
براى آنكه بگويمت بيايم، مولا ره توشه ده
دگر على جان جواز، طواف قبر شش گوشه ده
من بلا گردون تو، جون من قربون تو
نور چشمون حسين، كى شوم مهمون تو
يا على اكبر مدد
اگر من امشب نگيرم سر از خاك كوى دلبرم
خراب و مست و اسير غلام شه زاده اكبرم
شور و مستى مى‏كنم، حق پرستى مى‏كنم
من ز عشق دلبرم، ترك هستى مى‏كنم
ياعلى اكبرمدد

سپهر مجد و جلال احمد
محیط فضل و کمال احمد
تمام حسن جمال احمد
کتاب خُلق و خصال احمد
به جز ائمه ز آل احمد 
به قدر، اولی به فضل برتر
بهشت عترت بهار رویش
خصال احمد خصال و خویش
وجود را جان در آرزویش
حسین را دل به تار مویش
به چشم اُم و أب و عمویش
علی ثانی، رسول دیگر
جلال طاها کمال یاسین
حسن خصائل حسین آئین
شجاعت از او گرفته آذین
علیِ اعلا به عرشه ی زین
ولایت او تمامی دین
محبت او جهاد اکبر
بهشت زینب امید لیلا
ز اوج وهمش مقام، بالا
ز هر شهیدی به رتبه والا
ز نسل احمد شهید اَولا
به آل هاشم هماره مولا
به خلق عالم همیشه رهبر
ز هی جلالت زهی کرامت
یم نبوت دُر امامت
چو کبریایش به دل اقامت
به چهره غوغا به قد، قیامت
جلال خیزد تمام قامت
به محضر آن خدای منظر
شاعر:استاد سازگار

دیشب از عشق چشم من تر بود
عاشقی حرف ما و دلبر بود
دلِ گم گشته ام مرا می برد
دلم از كودكی كبوتر بود
تا سر كوچه ی خدا رفتم
كه پُر از چشمه های كوثر بود
چشم من بود و دامن ساقی
دست من بود و لطف ساغر بود
من ز هوش و دلم ز دستم رفت
كار پیمانه های آخر بود
كار دل، كار عشق دست تواند
هم خدا، هم حسین مست تواند
جلوه ای كن به رسم دلبریت
تا بریزیم سر به سروریت
درِ بازارِ بردگان وا شد
یوسف آمد برای نوكریت

كعبه افتاده است دنبالت
با خیالِ رخِ پیمبریت
تو علی هستی و علی مانده
ماتِ اعجاز تیغ حیدریت
چقدر مثل فاطمه هستی
به فدای شكوه كوثریت
آمدی عشق در به در شده است
امشب ارباب ما پدر شده است  
شاعر:حاج محمود کریمی

مبارک باد بر ثارالله‌ این جانِ حسین است این
ببوسیدش بخوانیدش که قرآن حسین است این
دُرِ دریای رحمت زیب دامان حسین است این
چراغ ماه، یا خورشید تابان حسین است این؟

شگفتـا در جمـال او جمـال کبریا بینم
حسن بینم علی بینم نبی بینم خدا بینم

امیرالمؤمنین جدّ و علی شـد نـام نیکـویش
صدای «یا علی» آید به گوش از تـار هر مویش
علی خصلت،علی هیبت،علی خلقش،علی خویش
عجـب نبْـوَد که بابـا بوسـه آرد بـر دو بازویش

علی ای نفْس پیغمبر! پیمبر بین، پیمبر بین
به روی دست لیلا حضرتِ عباسِ دیگر بین

شعری در مدح حضرت علی اکبر

..................................

راهی کربلا دل رسوا نمی شود

این نامه جز به دست تو امضا نمی شود

ای روح حیدری تو در جان مصطفی

بی تو جمال جلوه زهرا نمی شود

آرام قلب حضرت مولا تویی علی

روح حسین بی تو که شیدا نمی شود

بالای جسم پاک تو شاه اینچنین سرود

سرو دلم که روی عبا جا نمی شود

ای آیه های سوره طه اذان بگو

آرام آیه غم بابا نمی شود

با رزم های حیدریت دل ز ما ببر

جز تو کسی که تالی مولا نمی شود

جز نعره های حیدریت نعره ای علی

چون نعره های حضرت سقا نمی شود

پا بوس قبر حضرت خون خدا شدی

شش گوشه بی وجود تو معنا نمی شود

ای خاتم نگین سلیمان به دست عشق

مهتاب بی تو جلوه شبها نمی شود

بی جلوه های شمس رخت والقمر کجاست

تفسیر آیه و ضحها نمی شود

بی غمزه تو لیلی لیلای کربلا

مجنون که سر سپرده صحرا نمی شود

ذکر علی علی ز لب ما نمی رود

بی ذکر یا علی دلمان وا نمی شود

با ذکر یا علیست که عیسی شفا دهد

ورنه شفا دوای مسیحا نمی شود

موسی به جز برای تماشای جلوه ات

چلّه نشین وادی سینا نمی شود

یوسف به گرد پای جمالت نمی رسد

دلداده بر تو غیر زلیخا نمی شود

بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند

هر یوسفی که یوسف لیلا نمی شود

هر جا سخن از خاک دری هست، سری هست
هر جا تب عشق است، دل در به دری هست
دیروز گدایان همه دنبال تو بودند
هر جا که شلوغ است یقینا خبری هست
اجداد من از دیر زمان عاشق عشقند
دیدید که در طینت ما هم هنری هست
بازار مرا با قدمت گرم نکردی
یک چند غلامی که بیایی ببری هست
در غیبت شه روی به شهزاده می آرند
صد شکر که در خانه آقا پسری هست
هر جا قد وبالای رشیدی است، یقینا
دنبال سرش نیم نگاه پدری هست
یا حضرت ارباب،دمت گرم و دلت شاد
یا حضرت ارباب کرم،خانه ات آباد
داریم همه محضر تو عرض سلامی
تو شاهی و ما نیز هر آنچه تو بنامی
تا خانه ی آباد شما بنده پذیر است
نامرد ترینم نکنم میل غلامی
ای قامت قد قامت تو عین قیامت
قربان قدت صد قد و بالای گرامی
تشخیص تو سخت است علی یا که رسولی
پس لطف بفرما وبفرما که کدامی؟
تو مفترض الطاعه ترین واجب مایی
هر چند امامت نکنی، باز امامی
هر کس که هوای پدری داشته باشد
خوب است که همچین پسری داشته باشد
انگار رسول است، نمایی که تو داری
انگار بتول است ،صدایی که تو داری
بد نیست که هر روز عقیقه بنمایی
با این قد انگشت نمایی که تو داری
باید که برای تو کرم خانه بسازند
از بس که زیاد است گدایی که تو داری
از شش جهت کعبه دل لطف تو جاری است
از سفره ی پر جود و سخایی که تو داری
تو آنقدر از خویشتن خویش گذشتی
که منتظر توست، خدایی که تو داری
کاری نکن ای دوست مرا از تو بگیرند
بگذار که عشاق به پای تو بمیرند
ای سیر کمالات همه تا سر کویت
ای آب فرات لب من آب وضویت
ابن الحسنت گفته حسین بس که کریمی
مانند حسن جود بود عادت و خویت
عالم همه حیران ابوالفضل و حسینند
ماتند ابوالفضل و حسین از گل رویت
 پایین قدمهای حسین جای کمی نیست
جا دارد اگر غبطه خورد بر تو عمویت
اینقدر مزن آب به سرخی لب خود
حیف است که پیچیده شود اینهمه بویت
حیف از تو مرا عبد و غلام تو بدانند
باید که مرا عبد غلامان تو خوانند
ای زاده ی زهرا جگرت میرود از دست
امروز که دارد پسرت می رود از دست
ای کاش که بالای سرش زود بیایی
گر دیر بیایی ثمرت می رود از دست
بد نیست بدانی ؛اگر از خیمه می آیی
با دیدن اکبر کمرت میرود از دست
افتادنت از زین پدرت را به زمین زد
برخیز و گرنه پدرت می رود از دست
برخیز که عمه نبرد دست به معجر
بر خیز به جان من و این عمه ات، اکبر
علی اکبر لطیفیان

شب است وخانۀ ثارالله وچراغ هداست

خدا عجب پسری داده بر امام حسین

که پای تا به سرآئینۀ رسول خداست

علی است نام وعلی جلوه وعلی آئین

علی جلال و علی صورت وعلی سیماست

تمام چشم شده ، باغبان گلشن وحی

نگاهش از همه جانب به لالۀ لیلاست

تمامِ نور بود ذرّه ، روی او خورشید

تمامِ حُسن بودقطره ُحسنِ او دریاست

خدا به یوسف زهرا دوباره یو سف داد

چه یوسفی که سرا پای یوسف زهراست

هرآنکه دید جمال ورا به حیرت گفت

محمد است علی یا که سید الشهداست

محمد است علی یا حسین یا حسن است

به پنج تن قسم این حُسن کلّ پنج تن است

زبحر نور درخشید گوهری دیگر

ویا به دست خدیجه است کوثری دیگر

مدینه مکه شده مکه بیت عبدالله

کنار آمنه بینم پیمبری دیگر

ویا که مکه شده خانه امام حسین

 ویا زکعبه درخشیده حیدری دیگر

دو باره فاطمه آورده یک امام حسن

 ویا عیان زحسین است منظری دیگر

مگر که ام بنین باز زاده عباسی

ظهور کرده زعباس منظری دیگر

مگر دوباره حسینی دگر ظهور کند

 که باز جلوه کند روی اکبری دیگر

به جز درِ حرمش را که باب قرب خداست

خدا شناس نیم گر زنم دری دیگر

همین بس است مرا لطف ورحمت وکرمش

که جان کبوتر بام ودلم بود حرم

قدش چو نخلۀ طوبی وهردلی چمنش

رخش چراغ وجودو وجود انجمنش

عجب مدار اگر آید از ریاض بهشت

زند رسول خدا بوسه بر لب ودهنش

 زمکتب «اَوَلَسنا عَلَی الحقش» پیداست

که جان تازه دهد بر حسین با سخنش

هزار قافله دل از پیمبران خدا

زدند چنگ محبت به زلف پر شکنش

تن مطهرش ازجان پاک نیکوتر

سلام خلق و سلام خدا به جان وتنش

عجب ندارم اگر بشنوند بوی بهشت

هزار یوسف مصری زبوی پیرهنش

 قرار می دهد از دست  روی دست پدر

زبس که عاشق شمشیر هابود بدنش

گشوده دیده به رخسار دلربای حسین

به عالم آمده تا جان کند فدای حسین

نخورده شیر ، بود تشنه کام جام الست

به غیر دوست زده پشت پا به هرچه که هست

علی، حسین، حسن، زینبین با عباس

 به هم دهند ورا همچو لاله دست به دست

دو دست در دل قنداقه ودوچشم به دست

دلش به سلسلۀ زلف یار شد پا بست

گرفت جان به کف و ایستاد بر سر پا

به زخم های تنش چوبه های تیر نشست

سلام عشق بر آن عاشق خداجوئی

که هر چه را که به جز عهددوست بود شکست

روا بود که ننوشند خلق آب حیات

زجام او که زجام عطش بود سر مست

اگر نبود خطا آشکار می گفتم

که این پسر بود از کودکی حسین پرست

جهان فداش که تاپای جان حسینی بود

هنوز نامده در این جهان حسینی بود

 الا تمام محمد به خلق وخوی ومرام

 به خلق وخوی ومرام محمدی است سلام

توئی شهید ولایت که از ولیت درود

توئی علی که ولی خدا ت گفته سلام

شب ولادت تو آسمان به حیرت گفت

که صبح یازدهم کس ندیده ماه تمام

قیام ها به قیام تو متصل باید

که زندگیت سراسر قیام بود وقیام

توئی که از شب میلاد بر قد وقامت

قماط بود به حج شهادتت احرام

شهادت تو به توحید آبرو بخشید

ولایت تو همان دین ماست در اسلام

اگر چه نیست نکوتر عبادی زنماز

بدون مهر تو حتی بود نماز حرام

هماره نور دهد مشعل هدایت تو

تمام طاعت میثم بود ولایت تو

مدينه و گل لبخند سيد الشهداست

شب است و خانه ي ثار الّه و چراغ هداست

خدا عجب پسري داده بر امام حسين

که پاي تا به سر آيينه ي رسول خداست

علي است نام و علي جلوه و علي آئين

علي جلال و علي صورت و علي سيماست

تمام، چشم شده باغبان گلشن وحي

نگاهش از همه جانب به لاله ي ليلاست

تمامِ نور بود ذرّه، روي او خورشيد

تمام حُسن بود قطره، حُسن او درياست

خدا به يوسف زهرا دوباره يوسف داد

چه يوسفي که سراپاي، يوسف زهراست

هر آنکه ديد جمال ورا به حيرت گفت

محمد است؟ علي است؟ يا که سيدالشهداست

محمد است علي؟ يا حسين يا حسن است

به پنج تن قسم اين حُسن کلّ پنج تن است

از دامان ليلا گلى بر آمد

شبيه حضرت پيغمبر آمد

از بهر عابدين ، برادر آمد

به به به به على اكبر آمد

از آغوش ليلا سر زد سپيده

از بيت ثار الله سحر دميده

فرزند على ، على  افريده

نخل نجل نبى  را ثمر آمد

به به به به على اكبر آمد

شمس از نور رويش رفته به سايه

كوثر ز لعل او باشد كنايه

روشنى بخش شمس و قمر آمد

 به به به به على اكبر عليه السلام آمد

داده بر حق حسين  بدر الدجا را

شبه روى دلجوى مصطفى را

صف شكن عرصه كربلا را

لشكر كربلا را افسر آمد

به به به به على اكبر  آمد

خنده كند نوزاد، همچو كوكب

بر روى عمه اش حضرت زينب

نور دل زينب اطهرآمد

به به به به على اكبرآمد