اشعار ولادت حضرت علی اکبر (ع)

جلوه ى ذات خداى دادگستر اكبر آمد
مرحبا آئينه ى روى پيمبر اكبر آمد
از قدومش شد هويدا جنت موعود ما را
آنكه شد خلد مخلّد پاى تا سر اكبر آمد
داد مرغ شب نويد جانفزا بر ظلمت شب
كاشكارا شد سحر شمس منور اكبر آمد
شد گل افشان مقدم او را ملك با شوق و شادى
زان كه امشب نوگل زهراى اطهر اكبر آمد
مولد او مى‏كند تفسير ايثار و شهادت
در شجاعت ثانى ساقى كوثر اكبر آمد
او شبيه آمد محمد را به خلق و خلق و منطق
خاتم پيغمبران را ياد آور اكبر آمد
آنكه باشد مصحف و ايمان و تقوا را عصاره
از براى چرخ عزّ و جاه محور اكبر آمد
تا ز موج فتنه آرد كشتى دين را به ساحل
ناخدا و بادبان، سكّان و لنگر اكبر آمد
آمده درياى فضل وجود را تابنده گوهر
بر سر تقوا و دين رخشنده افسر اكبر آمد
جام عشق ايزد آمد، شبه روى احمد آمد
آنكه دارد بر لبان خويش كوثر اكبر آمد
اى »سماوى« مژده‏اى امشب بده نسل جوان را
گو شما را بهترين الگو و رهبر اكبر آمد

مژده بديد به دلها كه شام غم سر اومد
آى جوونا به صف شيد على اكبر اومد
تپش تپش دلم به نام توست
مرغ دلم اسير دام توست
يابن الحسن (3)
چه دستاى قشنگى، چه چشماى سياهى
دل حسين برده به گوشه ى نگاهى
تپش تپش دلم به نام توست
مرغ دلم اسير دام توست
يابن الحسن (3)
چهره ى ماه احمد بازوهاى يداللَّه
از بس رشيده اين طفل عموش مى‏گه ماشااللَّه
تپش تپش دلم به نام توست
مرغ دلم اسير دام توست
يابن الحسن (3)

]گل ليلا على اكبر
آسمون خاطر خواه قد و بالات (2
دخيل ابرها به بارون چشات(2
تو دل آرايى و دل اسيرته
گل ليلايى و دل اسيرته
نم مى‏ريزه از لبت، نگات پر از ستاره
از آسمون چشم تو، گل بارون مى‏باره
]گل ليلا على اكبر[
بوسه فرشته‏هابه روى تو
دست زينب شونه ى گيسوى تو
از همه دل مى‏برى با دلبرى
همه گفتند تو خودت پيمبرى
باغ نگاه تو پر از شكوفه‏هاى الماس
چشات سياه و قشنگ مثل چشاى عباس
]گل ليلا على اكبر

با نازترين نگاه عشقه
فرزند كبير شاه عشقه
دلبسته و دلبر )حسينه( (2
پيمانه و ساغر )حسينه((2)
آره على اكبر حسينه
به پيچ زلفش )گرفتارم( (2)، مريض عشقم )نه بيمارم((2
جايى به غير از )سراى اون( (2)،بدون كه صورت )نمى‏ذارم( (2
على اكبر )گل ليلا((2)
ماه شب بدريان اكبر
قدر شب قدريان اكبر
اون كه دلو از حسين )مى‏بُرده((2
خورشيد پيش نورش كم )آورده
دل بر عمو عباسش )سپرده((2)
گل بهارى )على اكبر((2)،تو لاله زارى )على اكبر((2)
جوون ارباب )جوونم من( (2)، هوامو دارى )على اكبر((2)
على اكبر )گل ليلا((2)
ارباب و بزرگ و شاه و سرور
اكبر نه بگو اللَّه‏اكبر
ماه شب چارده )جمالش( (2)
هرگز نره از سرم )خيالش( (2)
دل رو زده‏ام گره به خالش
حسين سرشته )على اكبر( (2)،عين بهشته )على اكبر((2
خدايا خط )پر از عشقش( (2)،رو دل نوشته )على اكبر((2

امشب از هر سو دلم مرغ علي اكبر شود
پر زنان راهيِ بيتِ آلِ پيغمبر شود
امشب اين دل مي‌رود تا منزلِ‌ مولا حسين
تا كه شاد گَردِ راهِ حاصلِ حيدر شود
امشب از هر دل نواي تهنيت بايد شنيد
تا كه باشد چاووشي خوانِ گلِ كوثر شود
امشب از نورِ وجودِ زادهِ سلطانِ دين
عالم و آدم همه غرقِ گل و زيور شود
امشب از عرش خدا تبريك مي‌بارد ببين
حال و احوال ملك از عشق او ديگر شود
امشب از افلاكيان آواي مستي سر گرفت
چون از اين ميلاد خندان، حضرت داور شود
امشب از دست طبيبم درد من درمان شود
چونكه از شبه محمّد باده در ساغر شود

شاعر : حسن فطرس

گل بريزيد گل ليلا رسيده
مهر و ماه ولايت بر دميده((2)
)دست نقاش عالم بار ديگر
دوباره نقش پيغمبر كشيده((2)
گل ليلا على اكبر (4)يا مولا
گل ليلا على اكبر(4)
)دلبران را بگوييد اين زمان يك دلبر آمد
شبه پيغمبر آمد يا دوباره حيدر آمد
اى ملائك بريزيد گل على اكبرآمد(2)
گل ليلا على اكبر...
)تا كه تو آمدى اى يار دلبند
لب مولا گشوده شد به لبخند((2)
)گوييا گويد اين را با نگاهش
همه دنيافدايى تو فرزند((2)
گل ليلا على اكبر...
)بدهم جان اگر مهمان كنى مارا به جامى
نبُود جز كرامت در وجود تو مرامى
تو به وادى عشق و مستى مستان امامى((2)
گل ليلا على‏ اكبر...

اى كه عشق عالمينى
دلبر جان حسينى
دومين پيغمبر دل
نور چشم زينبينى
اى گل ليلا،يوسف زهرا، قبله ى دلها، يا على اكبر
يا على اكبر (3)على اكبر
اى كه يار مه لقايى
يوسف اهل ولايى
ثانى روى پيمبر
حيدر كرببلايى
شبه پيمبر، زاده ى حيدر، بر همه دلبر، على اكبر
يا على اكبر (3)على اكبر
عالمى مست سرورت
روشن از درياى نورت
كعبه ى دلها، قبله ى دلها، مروه ى دلها، على اكبر
يا على اكبر(3)على اكبر

پيچيد آواى تبريك )تو گوشم ز هر جا((3)
بياييد كه شاده ارباب )امشب گشته بابا((3)
هميشه حيدريم
مطيع رهبريم
بذار عالم بدونن
على اكبريم
حضرت دلبر اى على اكبر (3)
تو قلب ام ليلا )غوغايى به پاشد((3)
به سجده رفت و امشب )ممنون خداشد((3)
غزل خون آسمونه
سرود با كهكشونه
جوونا صف كشيدن
شب جشن جوونه
حضرت دلبر اى على اكبر (3)
هزار ماشااللَّه داره )چون اين قدو قامت((3)
مگو تو قدو قامت )هستش اون قيامت((3)
چه عشقى چه جوونى
چه شير پهلوونى
برا شبهاى عباس
اومد يه همزبونى
حضرت دلبر اى على اكبر(3)

»اذان گوى كرببلا«
مرغ دلم ديده كه شب از لونه پر كشيده
گمون كنم ازمدينه صداهايى شنيده
واى...(4)
مدينه توى شور و شينه
جشن على بن حسينه
دلدار و دلبر اومده )بر ارباب((3)
على اكبر اومده )برارباب((3)
على على على على )على اكبر((3)
اذون گوى كرببلا امشب چشاشو واكرد
اول تو صورت گل باباش حسين نگاه كرد
واى...(4)
حسين گرفته تو آغوشش
اذون اقامه گفت تو گوشش
اللَّه‏اكبر پسر )ليلااومد((3)
الحمدللَّه قمر )ليلااومد((3)
على على على على )على اكبر((3)
ديدن كنار گهوارش پيغمبرا نشستن
ملائكه مى‏اومدن دخيل بهش مى‏بستن
واى...(4)
نبى دوباره دنيا اومد
حيدر كرب‏وبلا اومد
حلال هر مشكليه )على اكبر( (3
دلش ابوفاضليه )على اكبر((3)

هر كه مست شراب كوثر شد (2
بى قرار على اكبر شد(2)
به هر دلى دلبر رسيد
شبيه پيغمبر رسيد
على اكبر آمده (4)
هر كه بى تاب روى ساقى شد(2)
هر كه مشتاق جام باقى شد(2)
هر كه مست دلبر است
مست روى اكبر است
على اكبر آمده (4)
از دوباره پيمبرى آمد(2)
يا كه‏جانانه حيدرى آمد(2)
نسيم رحمت مى‏وزد
گل ولايت مى‏دمد
على اكبر آمده (4)
بر رخ بى نظير و گلگونش (2)
صد چو ليلا اسير و مجنونش (2)
به گونه هاى فاطمى
نشسته خال هاشمى
»رنگ خورشيد«(42)
گل بريزيد، چه قدو بالايى داره
آقاى هر دو تا عالم، تو خونه آقايى داره
دل فداى چشم و ابرويش، فاطمه نشسته پهلويش
ميزنه شونه‏به گيسويش،على اكبر على اكبر
]يامولاعلى اكبر[
اين عبارت با خط خوش، روى پيشونيش نوشته
اين على اكبر ليلاست، اين گل باغ بهشته
قدو بالاش مثل جدش، قربون قامت و قدش
چشم دشمنا سپندش،على اكبر على اكبر
]يامولاعلى اكبر[
4شده چهرش رنگ خورشيد، پور شاه عالمينه
برادر زاده زينب، عشق عباس و حسينه
تو چشاش هيبت حيدر، تو دلش چشمه كوثر
كى ديده اين طورى دلبر، على اكبر على اكبر
]يامولاعلى اكبر[

اى على اكبرم، شبه پيغمبرم، اى دل و دلبرم
اى همه حاصلم (2)
قبله‏ام روى تو، چشم دل سوى تو، بر سر موى تو
گره زدم دلم
اى گل ليلا، هستى زهرا، اى جان بابا، اكبر
]اى على اكبرم[
اى جگر حسين، اى ثمر حسين، گل پسر حسين
اى اميد جان (2)
همسفر حسين، نيلوفر حسين، بال و پر حسين
اى اميد جان
اى گل ليلا، هستى زهرا، اى جان بابا، اكبر
]اى على اكبرم[

علي كه مهمان علي اكبر ست
فاطمه خندان علي اكبر ست
آنكه شبيه رخِ پيغمبر ست
گل رخ تابان علي اكبر ست
انس و ملك، شمس و قمر، ماه و مهر
تشنه‌ي فرمانِ علي اكبرست
بهرِ حسين خدا غزل خوانده ست
حسين غزلخوانِ علي اكبرست
آنچه دهد اهل سماء را سرور
نغمه‌ي قرآن علي اكبرست
آنچه برد از دل زينب قرار
تاركِ مژگان علي اكبرست
اهل خدا نازِ علي مي‌خرند
خانه به قربانِ علي اكبرست
چشم بني هاشمي ابالفضل
مست دو چشمانِ علي اكبرست
دامن ليلا سر مجنون گرفت
دل سر زلفان علي اكبرست
خنده كند طفل در آغوشِ عشق
عمرِ پدر جان علي اكبرست
ديده به اندام علي مي‌كشد
هر مژه گريانِ علي اكبرست
ياد حسين پر زده در كربلاست
يكسره حيران علي اكبرست
در شبِ ميلادِ عليِ حسين
شيعه پريشان علي اكبرست

شاعر : حسن فطرس

اي شيعيان تبريك
ميلادِ نور آمد
به محفل دلها
شادي و شور آمد
باغ و بهارم ـ علي اكبر
زيبا نگارم ـ علي اكبر
تا تو رو دارم ـ علي اكبر
غمي ندارم ـ علي اكبر
يا علي اكبر ـ علي اكبر (3)
ز مقدمِ معشوق
هر جا شده گلشن
ز نور روي او
عالم شده روشن
اي تكيه‌گاهم ـ علي اكبر
اي قرص ماهم ـ علي اكبر
چراغِ راهم ـ علي اكبر
نورِ نگاهم ـ علي اكبر
يا علي اكبر ـ علي اكبر (3)
نسيم دل گشته
تبرُّك از بويش
مرغِ دلم پر زد
از اين قفس سويش
آرام جانم ـ علي اكبر
روح و روانم ـ علي اكبر
اي مهربانم ـ علي اكبر
شاهِ جوانم ـ علي اكبر
يا علي اكبر ـ علي اكبر (3)
دلا تو شادي كن
كه آن نگار آمد
چو نغمه‌ي بلبل
به لاله زار آمد
ز عشق رويش ـ علي اكبر
به عطرِ بويش ـ علي اكبر
دلم به كويش ـ علي اكبر
مستِ سبويش ـ علي اكبر
يا علي اكبر ـ علي اكبر

شاعر : حسن فطرس

خانه آقام حسين كشته غرقِ شادي
يا رسول الله شود امشب از تو يادي
آمده شبه نبي
با دو صد تاب و تبي
بر لبش گويا بود
ذكر يارب ياربي
يا علي اكبر مدد ـ يا علي اكبر مدد ـ يا علي اكبر مدد (2)
امشب از سوي خدا اين قمر رسيده
بر حسينِ بن علي شه پسر رسيده
چشم او صدها غزل
لب كه شيرين از عسل
ديدني امشب شده
آن حسين و ما حصل
يا علي اكبر مدد ـ يا علي اكبر مدد ـ يا علي اكبر مدد (2)
نغمه‌ي خواني مي‌كند مرغِ باغِ ليلا
در دلِ اهلِ سما كرده شور و غوغا
همدم مادر تويي
هم دل و دلبر تويي
وآن دليلِ روشنِ
خنده‌ي كوثر تويي
يا علي اكبر مدد ـ يا علي اكبر مدد ـ يا علي اكبر مدد (2)

شاعر : حسن فطرس

تعالی الله مبارک باد لیلا
لبت خندان و قلبت شاد لیلا
علی آورده ای یا حیّ سرمد  
تو را امشب محمد داد، لیلا
گلی آورده ای کز نکهت او
بهشت وحی شد آباد، لیلا
پدر تا دیده ماه عارضش را
به یاد جدّ خود افتاد، لیلا
همانند گل یاس تو در باغ
ندارد باغبانی یاد، لیلا
گلت از چشم ثارالله دل برد
چو از هم چشم خود بگشاد لیلا
اگر پیش جمالش سر برآرد
دهد گل آبرو بر باد، لیلا
بهشت وحی را آباد کردی
حسین ابن علی را شاد کردی
به بحر نور گوهر آفریدند
برای ماه اختر آفریدند
ولیّ الله اکبر را دوباره
ولیّ الله دیگر آفریدند
به خلق و خُلق و خو الله اکبر
ز سر تا پا پیمبر آفریدند
ز هر چه وصف او گفتیم و گفتند
هزاران بار بهتر آفریدند
محمد را علی دادند امشب
ز حیدر باز حیدر آفریدند
تنی زیباتر از جان مجسّم
بگو روح مصوّر آفریدند
مبارک باد بر فرزند کوثر
گمانم باز کوثر آفریدند
بهشت وحی دارد یاس دیگر
و یا ام البنین عباس  دیگر  
حیات عشق جوشد از دهانش
دعای نور جاری بر زبانش
بهار وحی دارد باغ حسنش
خداوندا نگهدار از خزانش
ز مهد ناز بیند کربلا را
که در تن می زند پر مرغ جانش
همای قلۀ عشق است این طفل
که آغوش حسین است آشیانش
ربوده با نگاه اول خویش
دل از عباس چشم مهربانش
خدا داند که می نازند بر او
رسول الله و کل خاندانش
کلام الله در لب های شیرین
سلام الله از نسل جوانش
ز میلادش گرفته تا شهادت
بود هر لحظه عمرش یک ولادت
حیات عشق مرهون دم اوست
دل عالم خریدار غم اوست
شهادت، عشق، ایمان، عزم، ایثار
روایات کتاب محکم اوست
به هر زخم تنش در راه جانان
همانا زخم دیگر مرهم اوست
حسین ابن علی باید بگوید
ثنایش را، که مدح ما کم اوست
نماز عشق را گر قبله پرسی
همان محراب ابروی خم اوست
نیازی نیست بر آب فراتش
که چشم خلق عالم زمزم اوست
اگر چه دور افتادم ز کویش
دلم سرگرم سیر عالم اوست
مزارش شهر دل را زیب و زین است
زیارت نامه اش قلب حسین است
الا ای سر به سر آیت در آیت
جمالت ماه خورشید ولایت
تمام آیه های نور دارند
ز خط و خال و ابرویت حکایت
قدت طوبی، لبت کوثر، دلت بحر
گل رویت بهشت بی نهایت
تویی منصوص در ذات خداوند
ز لب های حسین است این روایت
تو را باید به اوج تشنه کامی
کند پیغمبر اکرم  سقایت
کند بهر شفاعت روز محشر
همان رخسار خونینت کفایت
کلامت، جذبه ات، راهت، نگاهت
هدایت، در هدایت، در هدایت
فدایت گردم ای چشم الهی
به میثم کن نگاهی گاه گاهی
شاعر:غلامرضا سازگار